 |
| Ο Μεταξάς με τον Γκέμπελς |
Βέβαια, στην επιχείρηση της Χρυσής Αυγής να ωραιοποιήσει το δικτάτορα Μεταξά και το φασισμό, στον ισχυρισμό του Χρ. Παππά ότι τάχα ο Μεταξάς θα «διεκδικούσε» τις γερμανικές αποζημιώσεις, απάντηση δίνει η ίδια η ιστορία. Η δικτατορία του Μεταξά άνοιξε την αγκαλιά στους ναζί: Ο υπουργός προπαγάνδας του Χίτλερ, Γιόζεφ Γκέμπελς, επισκέφτηκε επανειλημμένα την Ελλάδα, όπου του έγινε από την κυβέρνηση θερμή υποδοχή. Στην Αθήνα ήρθε και ο πολύς ντόκτορ Λάι, πρόεδρος του Διεθνούς Κεντρικού Γραφείου «Χαρά και Εργασία» και αρχηγός του «Μετώπου της Γερμανίας». Ο Λάι, ηγετικό στέλεχος του χιτλερικού και του διεθνούς φασισμού, ήρθε στην Ελλάδα το Μάη του 1938 ως επίτιμος πρόεδρος της έκθεσης «Χαρά και Εργασία» που οργάνωσε ο Μεταξάς στο Ζάππειο κατά τα χιτλερικά πρότυπα. Η έκθεση αυτή ήταν «ελληνικό τμήμα» της διεθνούς φασιστικής οργάνωσης «Χαρά και Εργασία». Στις 29 Νοέμβρη 1938 έφτασε στην Αθήνα και ο Φον-Μάλνερ Σίραχ, αρχηγός της Χίτλερ-γιούγκεντ, της χιτλερικής νεολαίας. Ο Σίραχ, ο οποίος έκανε τότε περιοδεία στα Βαλκάνια και στη Μ. Ανατολή για να οργανώσει την 5η φάλαγγα στα διάφορα κράτη, έγινε δεκτός από τον ίδιο τον Μεταξά. Οι εφημερίδες έγραψαν εγκωμιαστικά άρθρα για τον αρχηγό της Χίτλερ-γιούγκεντ, ο οποίος έφερε πλούσια δώρα και χρυσά μετάλλια στους επικεφαλής της ελληνικής φασιστικής δικτατορίας, στον τότε διάδοχο Παύλο κ.λπ. Στις 30 Νοέμβρη 1939, ενώ είχε κηρυχτεί ο Παγκόσμιος Πόλεμος, ήρθε και ο αρχηγός του χιτλερικού αθλητισμού, Φον Τσάμερ Όστεν(1). Αντάμα ήταν ο δικτάτορας Μεταξάς με τους ναζί του Χίτλερ.
Ας αφήσουν, λοιπόν, οι χρυσαυγίτες τις προσπάθειες αθώωσης των ναζί και των συνεργατών τους στην Ελλάδα. Η ιστορία έχει γράψει με ανεξίτηλη μελάνη το τι σημαίνει ναζισμός και φασισμός, είναι η πιο ακραία φωνή του μεγάλου κεφαλαίου, που με την ωμότητα, τον αντικομμουνισμό, τις διώξεις, τα Νταχάου, τα εγκλήματα σε βάρος ολόκληρων λαών επιβάλλει τις απαιτήσεις της πλουτοκρατίας. Ο λαός πρέπει να απομονώσει τους πολιτικούς απόγονους και νοσταλγούς του φασισμού και του ναζισμού και να τους στείλει στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας μαζί με το σύστημα που τους γεννά.
1. Βλ. «4η Αυγούστου» του Σπ. Λιναρδάτου, «Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις», σελ. 96.
902.gr
Υπάρχει η ένδειξη :
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαφέρον, πολύ ενδιαφέρον, συναρπαστικό.
Δηλαδή αποκλείεται αυτό που δημοσιεύεται να μη έχει αξία; Αποκλείεται η αρνητική άποψη;
Εμένα πραγματικά δεν με ενδιαφέρει τι λέει η ΧΑ, αλλά η εποχή μας χρειάζεται Μεταξάδες, διότι πέρα των άλλων καλών που έκανε ο Μεταξάς ήταν και φιλεργατικός και όταν χρειάστηκε να καταγγείλει τους δανειστές μας το έκανε.
Αγαπητέ "Ανώνυμε",
ΔιαγραφήΟ έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται και βέβαια εσύ τον έρωτα σου για την χρυσαυγή και τον φασισμό τον εκδηλώνεις με θαυμασμό.
Θαυμαστής του μεταξά και του χίτλερ δηλώνεις, θαυμαστής του σκοταδισμού και των φονιάδων είσαι, αν δεν σου αρέσει η ανάρτηση απλά δεν το δηλώνεις...
Δεν απευθύνονται σε σκατοκέφαλους φασίστες οι αναρτήσεις,
Απευθύνονται μόνο σε ανοιχτόμυαλους ανθρώπους που έχουν σκέψη και προβληματίζονται, απευθύνονται σε ανθρώπους που γνωρίζουν την ιστορία του τόπου τους, απευθύνονται σε ανθρώπους που ψάχνονται, που προβληματίζονται, που είναι άνθρωποι και όχι άβουλα πλάσματα.
Θα σου δώσω μια συμβουλή, άνοιξε το μυαλό σου, βγές απο τον λήθαργο και ψάξε, μελέτησε, προβληματίσου, μην δέχεσαι ότι σκατά σε ταιζει το σύστημα.
Οταν καταφέρεις να αποβάλλεις τα σκατά που σου έβαλε στο μυαλό σου το φασιστικό σύστημα περί μεταξάδων και χιτλεροφασιστοναζιστών ελα να τα ξαναπούμε.
ΝΑ ΣΤΟ ΠΩ ΚΑΙ ΕΝΤΟΝΑ ΞΥΠΝΑ... ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ...
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
ΔιαγραφήΝα σου αφιερώσω κατι ειδικό για σένα :
http://tasosnastos.blogspot.gr/2012/09/blog-post_7892.html
Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον
καινούριο τάχα κάτι να μας φέρει.
Τι κρύβει μέσ' στα δόντια του το ξέρω,
καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι.
Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν
και χάνονται βαθιά στα περασμένα.
Οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν,
μα όχι και το μίσος του για μένα.
Το φασισμό βαθιά καταλαβέ τον.
Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον.
Ο φασισμός δεν έρχεται από μέρος
που λούζεται στον ήλιο και στ' αγέρι,
το κουρασμένο βήμα του το ξέρω
και την περίσσεια νιότη μας την ξέρει.
Μα πάλι θέ ν' απλώσει σα χολέρα
πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου,
και δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα
αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου.
Αγαπητέ μου γι αυτό η Αριστερά έχει μοναχικό μονοψήφιο (μικρά μονοψήφιο) δρόμο - εγώ Αριστερά δεν θεωρώ βέβαια ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε πολύ περισσότερο την ΔΗΜΑΡ - Αυτή η νοοτροπία να θεωρούμε τους "άλλους" σαν "σκατοκέφαλους φασίστες "!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς επειδή διαβάζω ιστορία και ακριβώς επειδή δεν είμαι φασίστας, σου λέω ότι ο Μεταξάς δεν ήταν μια προσωπικότητα μιας συγκεκριμένης μορφής αλλά είχε αφάνταστη πολυμορφία και φυσικά δεν ήταν φασίστας, ήταν πολλά άλλα πράγματα αλλά δεν ήταν φασίστας και κυρίως δεν οργάνωσε (και κυρίως προσανατόλισε) την χώρα σε αξονικές λογικές (επί αυτού έχουν συμφωνήσει οι περισσότεροι ιστορικοί πχ Λιναρδάτος, Κολιόπουλος, Φλάιτσερ κλπ). Θα μπορούσα να σου γράψω πολλά πράγματα, αλλά είναι προφανές ότι η άποψή σου δεν είναι συζητήσιμη.
Είναι προφανές ότι δεν γνωρίζεις ότι ο Μεταξάς έκανε κάτι μοναδικό που σήμερα είναι μπούσουλας για τις παγκόσμιες χρεωμένες οικονομίες:
Η χώρα την τετραετία 1928-32 οδηγήθηκε από τον Ε Βενιζέλο σε υπερχρέωση, το 1936 αρνήθηκε να εξυπηρετήσει δάνειο στην Βελγική Τράπεζα Societe Commerciale de Belgique. Σύρθηκε η χώρα στο Διεθνές Δικαστήριο του Διεθνούς Δικαίου, η δική έγινε το 1938 και το δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα.
Σε αυτό το νομικό δεδομένο (Νομικά Επιχειρήματα, Δικαστική Απόφαση), στηρίχθηκε το 2003 ο Πρόεδρος της Αργεντινής Νέστωρ Κίρσνερ, για να διαγράψει το μεγαλύτερο μέρος του Δημόσιου Χρέους της Αργεντινής και να σώσει την χώρα του από τα νύχια του ΔΝΤ.
Γι αυτό ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑΞΑΔΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΝΔΡΙΚΕΛΑ ΣΕ ΑΥΤΈΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ.
Ανώνυμε, γιατί δεν έχεις το θάρρος να υπερασπιστείς την ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ σου ιδεολογία και κρύβεσαι πίσω απο τερτίπια και ψεύτικες μάσκες?
ΔιαγραφήΓιατί δεν το λες καθαρά, μηπωσ ντρεπεσαι?
«Φασισμός: Ο πιο ωμός, ο πιο καταπιεστικός, ο πιο θρασύς, ο πιο δόλιος καπιταλισμός» (Μπ. Μπρεχτ)
«Εμείς ήμασταν το καθεστώς εκείνο το οποίο εμείς εκφράζουμε ιδεολογικά, το καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά».
(Ν. Μιχαλολιάκος, ΣΚΑΪ, 24/10/2012).
*
Θυμίζουμε:
*
1) Ο Μεταξάς ήταν αυτός που το 1936, λίγους μήνες πριν κηρύξει επίσημα τη φασιστική δικτατορία, είχε διοριστεί πρωθυπουργός από τον βασιλιά Γεώργιο και είχε λάβει την ψήφο εμπιστοσύνης όλων των αστικών κομμάτων, αν και το Γενάρη του ίδιου χρόνου στις εκλογές που είχαν προηγηθεί είχε λάβει μόλις 50.000 ψήφους και κατείχε μόλις 7 έδρες στη Βουλή.
Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του τότε βουλευτή Ηλείας του Λαϊκού Κόμματος, Βάσου Στεφανόπουλου:
«Χρεωκοπήσαμεν ως κοινοβουλευτισμός, εξεπέσαμεν ως συνέλευσις και χάσαμε τον ψυχικόν σύνδεσμο προς τον λαόν. Διότι τι είδους ψυχικός σύνδεσμος είναι δυνατόν να διατηρηθή όταν ο μεν λαός φωνάζη δεν θέλω να με κυβερνήση ο Μεταξάς, ημείς δε αδιαφορούντες του απαντώμεν: Και όμως θα σε κυβερνήσει ο Μεταξάς».
*
Τόσο... «αντισυστημικός», λοιπόν, ο διορισμένος από τα ανάκτορα και εκλεκτός της άρχουσας τάξης Μεταξάς. Οσο και οι χρυσαυγίτες απόγονοί του...
***
2) Μετά τη στάση πληρωμών του 1932, η Ελλάδα πλήρωνε μετά από συμφωνίες με τους δανειστές το 30% των τόκων που χρωστούσε. Το καθεστώς Μεταξά είναι αυτό που εξασφάλισε σε τοκογλύφους και κερδοσκόπους αποπληρωμές που έφτασαν μέχρι και το 43%.
*
Τόσο... «πατριωτικό» το καθεστώς Μεταξά. Οσο και οι χρυσαυγίτες απόγονοί του...
***
3)«Εκτός από τους χώρους της πολιτικής και του στρατεύματος, το καθεστώς (σ.σ. Μεταξά) άντλησε τα στελέχη του και από τον επιχειρηματικό κόσμο του αντιβενιζελικού χώρου και τους τραπεζιτικούς και χρηματιστικούς κύκλους, κυρίως από τα υψηλόβαθμα κλιμάκια της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος (ΕΤΕ), του μεγαλύτερου χρηματοπιστωτικού ιδρύματος της χώρας, και δευτερευόντως της Τραπέζης της Ελλάδος (ΤτΕ). Οι βιομήχανοι Ανδρέας Χατζηκυριάκος (ως πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων και Βιοτεχνών αλλά και ως υπουργός Εθνικής Οικονομίας μέχρι τις 24 Ιουλίου 1937), Επαμεινώνδας Χαρίλαος και Πρόδρομος ("Μποδοσάκης") Αθανασιάδης στήριξαν ενεργά την άνοδο και την οικονομική πορεία της μεταξικής κυβέρνησης. Ο Αλέξανδρος Κορυζής, υποδιοικητής (και από το 1939 διοικητής) της ΕΤΕ, ανέλαβε το υπουργείο Προνοίας (αργότερα μετονομασθέν σε Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως) και το 1941 διαδέχθηκε τον Μεταξά στην πρωθυπουργία. Από τον χώρο της ΕΤΕ προήλθε και ο διάδοχος του Χατζηκυριάκου στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας (ο Ιωάννης Αρβανίτης, ο οποίος τον Απρίλιο του 1938 ανέλαβε παράλληλα το υπουργείο Οικονομικών και παρέμεινε εκεί, στα δύο οικονομικά υπουργεία, μέχρι τον Απρίλιο του 1941). Ο οικονομολόγος καθηγητής Κυριάκος Βαρβαρέσος διατήρησε τη θέση του υποδιοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, μέχρι την παραίτηση του Εμμ. Τσουδερού το 1939 - στον Βαρβαρέσο είχε προσφερθεί το αξίωμα του υπουργού Εθνικής Οικονομίας, αλλά εκείνος το αρνήθηκε, προσφέροντας ωστόσο ανελλιπώς τις οικονομικές του συμβουλές στην κυβέρνηση. Ο Αλέξανδρος Ν. Κανελλόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της Ανωνύμου Ελληνικής Εταιρείας Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων (ΑΕΕΧΠΛ), διατέλεσε κυβερνητικός επίτροπος της ΕΟΝ (1937-41)».
(Σπυρίδων Πλουμίδης, «Το καθεστώς Μεταξά», 1936-1940)
*
Τόσο... «αντικεφαλαιοκράτης» ο Μεταξάς. Οσο και οι χρυσαυγίτες απόγονοί του...
Γιατί ο Μεταξάς ΗΤΑΝ φασίστας!
ΔιαγραφήΣτα πρώτα χρόνια της «μεταπολίτευσης» το αστικό πολιτικό σύστημα που διαδέχθηκε τη χούντα είχε μερικές «κόκκινες γραμμές», τις οποίες και σεβόταν υποδειγματικά. Οι πνευματικές ελίτ του συστήματος καταδίκαζαν μετά βδελυγμίας κάθε «εκτροπή» (δικός τους όρος) του αστικού συστήματος στο παρελθόν προς καταστάσεις δικτατορικές ή φασιστικές. Ας μην ξεχνάμε ότι η νομιμοποιητική και εξωραϊστική βάση του νέου συστήματος ήταν η αντιδικτατορική αντίσταση των αστικών δυνάμεων έστω και αν αυτή συνοψιζόταν στην έκρηξη βομβών ικανών να προκαλέσουν την επέμβαση των Ευρωπαίων κηδεμόνων του Συμβουλίου της Ευρώπης, αποφεύγοντας την «εκτροπή» της λαϊκής εξέγερσης. Σε αυτό το πλαίσιο οι ίδιες αυτές ελίτ δεν παρέλειπαν κάθε Αύγουστο να καταδικάζουν το καθεστώς της «4ης Αυγούστου», τη δικτατορία δηλαδή του Μεταξά - για ειδικούς λόγους (ο Μεταξάς πέθανε το 1941, ο Γεώργιος επέστρεψε στη χώρα το 1946 για να τη σώσει από τον κομμουνισμό...) ξεχνούσαν τον Γεώργιο Β' Γλύξμπουργκ, καθόλα συνεταίρο του Μεταξά στη δικτατορία.
Αυτά γίνονταν τον παλιό καιρό, όταν η «μεταπολίτευση» ήταν στις δόξες της. Σήμερα πυκνώνουν οι προερχόμενες από την ίδια αστική ελίτ απόψεις περί του αγαθοεργούς ρόλου του Ιωάννη Μεταξά. Μαντεύει κανείς ότι σε λίγο θα γίνει και πρότυπο ο δικτάτορας. Εξωραΐζονται σήμερα γύρω μας οι φυλακίσεις, οι εκτοπίσεις, οι διωγμοί αθώων, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι «προληπτικές συλλήψεις», οι επιθέσεις σε απεργούς, η καταστολή... στο Μεταξά θα κολλήσουμε τώρα! Σε αυτό το κλίμα στην πολύ γνωστή ιστοσελίδα του Protagon.gr δημοσιεύθηκε, στις 7 Αυγούστου, «επετειακό» σημείωμα του Γιώργου Λυκοκάπη με ενδεικτικό τίτλο «Γιατί ο Μεταξάς δεν ήταν φασίστας».
Δεν ήταν γιατί το λέει ο Πάξτον! Η επιστράτευση ενός διάσημου ιστορικού - γνωστή τακτική αυτή - προσδίδει επιστημονικό κύρος σε όποιο ρηχό και ασήμαντο σημείωμα ή άρθρο! Ο Πάξτον λοιπόν φέρεται να λέει (λέει πολλά ο Πάξτον, αυτό το λίγο όμως άρεσε στον σημειογράφο μας...) ότι για να έχουμε φασισμό πρέπει να έχουμε «μαζικό ριζοσπαστικό κόμμα», δηλαδή φασιστικό κίνημα... «Ο Μουσολίνι είχε τους Μελανοχίτωνές του, ο Χίτλερ τα Τάγματα εφόδου», λέει - εννοεί τα παραστρατιωτικά σώματα που είχε το φασιστικό και το ναζιστικό κόμμα στην Ιταλία και τη Γερμανία αντίστοιχα. Ο Μεταξάς, διαπιστώνει, δεν είχε τέτοια, άρα δεν ήταν φασίστας! Παρεμπιπτόντως, ο σημειογράφος δε χάνει την ευκαιρία να ψέξει τη μαρξιστική αριστερά που στην περίπτωση αυτή (όπως παντού και πάντα - υπονοεί) δεν κατάλαβε τίποτα! Δεν κατάλαβε δηλαδή ότι τα φασιστικο-ναζιστικά κόμματα έχουν «ισχυρή λαϊκή στήριξη». Θα μπορούσε να σημειώσει κανείς ότι η «ισχυρή λαϊκή στήριξη» δε βοήθησε τον Χίτλερ να κερδίσει εκλογές στις οποίες κανόνισε να κατέβει μόνος του απαγορεύοντας καθετί που βρισκόταν αριστερά της δεξιάς. Θα βοηθούσε εξαιρετικά τον όποιο σημειογράφο να ρίξει μια ματιά στα κείμενα της «μαρξιστικής αριστεράς» που μελετά το φασισμό από τη δεκαετία του 1930 - χωρίς να περιμένει τον Πάξτον!
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
ΔιαγραφήΕκτός από τον Πάξτον, που φέρεται να βεβαιώνει ότι ο Μεταξάς δεν ήταν φασίστας, έχουμε και τις ίδιες τις αρετές του δικτάτορα που, κατά τον σημειογράφο, οδηγούν στο ίδιο συμπέρασμα. Ο Μεταξάς δεν συμμερίστηκε τον «ακραίο εθνικισμό» των Μουσολίνι και Χίτλερ, δεν είχε σχέση με «στρατιωτικούς τυχοδιωκτισμούς», δεν ήταν ρατσιστής και αγαπούσε ακόμα και τους Εβραίους!!! Επιπλέον, δεν ήταν χαρισματικός (εννοεί όπως ο Μιχαλολιάκος; Αυτό ομολογώ δεν το κατάλαβα!). Είχε δε συνεργάτες όπως ο Κορυζής ή ο Σεφέρης (κατώτερος διπλωματικός υπάλληλος ήταν τότε) - για εύλογους λόγους παραλείπεται ο Μανιαδάκης και άλλοι θαυμάσιοι. Τέλος, φέρεται να έφερε κάποια τάξη στη χώρα: «Συχνά μιλάμε για τον Μεταξά θεωρώντας ότι πριν είχαμε έναν δημοκρατικό παράδεισο»! Αρα...
Θα μπορούσαμε να μείνουμε στην εύθυμη πλευρά του σημειώματος η οποία κορυφώνεται από την υπολανθάνουσα παραίνεση του αρθρογράφου στη σημερινή ακροδεξιά να πάρει παράδειγμα από τον Μεταξά και όχι από τον Μιχαλολιάκο. Τα αναγραφόμενα όμως και το ψάρεμα σε θολά νερά που υποκρύπτουν υποχρεώνουν σε κάποιες απαντήσεις.
Πρώτον: Ο Μεταξάς ήταν φασίστας. Το πρόβλημά του ήταν ότι στη χώρα που κυβερνούσε δεν ήταν δυνατό να εγκατασταθεί ένα «κλασικό» φασιστικό καθεστώς. Η Ελλάδα βρισκόταν κάτω από τη βρετανική γεωπολιτική κυριαρχία και στο Λονδίνο δε θα ήθελαν να μοιάζει με το μουσολινικό και το χιτλερικό καθεστώς κανένας από τους προστατευόμενους από τη Βρετανία τοπικούς ηγετίσκους. Ο πόλεμος πλησίαζε και δεν υπήρχε καιρός για παρεξηγήσεις. Για το λόγο αυτό ολόκληρα τμήματα της ελληνικής πολιτικής - μεταξύ τους η εξωτερική πολιτική και ο στρατός - ανατέθηκαν απευθείας στο Παλάτι, στον Γεώργιο τον Β' δηλαδή.
Δεύτερον: Ο Μεταξάς δε συμβιβάστηκε ποτέ με την ιστορική συγκυρία που τον εμπόδιζε να εγκαταστήσει κλασικό φασιστικό καθεστώς στη χώρα του. Διέλυσε τις προηγούμενες ελληνικές φασιστικές οργανώσεις (μεταξύ τους την «Τρία Εψιλον» και τα αιματοβαμμένα τάγματα εφόδου της, τους «Χαλυβδόκρανους») μόνο και μόνο για να δημιουργήσει από την αρχή ένα μαζικό φασιστικό κίνημα που θα του επέτρεπε να έχει το πάνω χέρι στη «συγκυβέρνηση» με τον Γεώργιο Β'. Πρόκειται για την ΕΟΝ - την Εθνική Οργάνωση Νεολαίας - η οποία ιδρύθηκε, στελεχώθηκε και οργανώθηκε στη βάση των πιο σκληρών φασιστικών νεολαιίστικων οργανώσεων. Το «όραμά» της ήταν ο Τρίτος Ελληνικός Πολιτισμός (το Τρίτο Ράιχ σε ελληνική εκτέλεση) που θα ήταν χιλιόχρονος (όπως και το κατά τον Γκαίμπελς Ράιχ!). Οι στολές, η εκπαίδευση της ΕΟΝ ήταν παραστρατιωτικές και το πρόσχημα για την κατεπείγουσα δημιουργία της ήταν η ανάγκη προάσπισης του ελληνικού πολιτισμού απέναντι στην κομμουνιστική επιθετικότητα που μόλις είχε εκδηλωθεί στην Ισπανία (τον Ιούλη του 1936 έγινε το πραξικόπημα των εθνικιστών στρατηγών ενάντια στη δημοκρατική κυβέρνηση της Ισπανίας και ξεκίνησε ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος).
Τρίτον: Το σημείωμα του κ. Λυκοκάπη συνοδεύεται από μία φωτογραφία που μπορεί να δημιουργήσει παρεξηγήσεις. Ο Μεταξάς βρίσκεται ανάμεσα σε στελέχη του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου - πολιτικά, στρατιωτικά, παραστρατιωτικά - που όλοι τους χαιρετούν ναζιστικά. Προς Θεού δεν είναι αυτό που φαίνεται! Στον κατά τον κ. Λυκοκάπη Μεταξά «όποιος Ελληνας πιστεύει στον Χίτλερ (...) είναι κακόπιστος». Αρα αποκλείεται οι συνέλληνες του Μεταξά στην φωτογραφία να μιμούνται Γερμανούς ναζί. Μάλλον υψώνουν το χέρι για να κρύψουν τον ήλιο που τους εμποδίζει να ατενίσουν το χιλιόχρονο μέλλον του Τρίτου Ελληνικού Πολιτισμού.... Αμ πώς!!!
ΑΚΟΜΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ :
Διαγραφήhttp://tasosnastos.blogspot.com/2012/10/blog-post_27.html
http://tasosnastos.blogspot.com/2012/10/blog-post_29.html
http://tasosnastos.blogspot.com/2011/11/4.html
http://tasosnastos.blogspot.com/2011/11/4_20.html
http://tasosnastos.blogspot.com/2012/04/blog-post_2671.html
Έχω διβάσει πολύ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ εδώ και μια δεκαετία έχω στραφεί πια στην λογική, ψαγμένη ιστορία, θα σου παραθέσω τι λέει ο Χ Φλάισερ στο βιβλίο "Στέμμα και σβάστιχα" για να μη πάω σε άλλα βιβλία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ αρχάς θεωρεί στην 4η Αυγούστου ο όρος ΜΟΝΑΧΟΦΑΣΙΣΜΟΣ μόνο μερικώς ανταποκρίνεται, το δεύτερο σκέλος "απουσιάζουν αποφασιστικά κριτήρια... που να ικανοποιούν τον ορισμό..." "Πράγματι η ιδεολογία της 4ης Αυγούστου δεν περιέχει τίποτε παρά την υστερική κραυγή για σταθερότητα, ηρεμία και τάξη, μια κραυγή που απαντά στον εαυτό της. Αυτό φυσικά δεν αποκλείει τη συμπάθεια που ορισμένα στελέχη του καθεστότος αισθάνονται για φασιστικές χώρες ή για ιδεολογικά μοντέλα..... ο κουμονιστικός τύπος με αφορμή το κίνημα 1933/35 παρουσίαζε φασιστικά και τα δύο αστικά στρατόπεδα....".
Σε κάποια σημείωση ο Χ Φλάισερ κάνει κριτική στον Ρίχτερ και ανατρέπει τους ισχυρισμούς του για ιδιόμορφο φασισμό της 4ης Αυγούστου, ο Ρίχτερ λοιπόν φέρνει τα γνωστά παραδείγματα (που φέρνεις και εσύ) ότι δηλαδή ο ΙΜ ονομαζόταν "αρχηγός" δηλαδή αντίστοιχο του "φύρερ" και "ντούτσε". κι απαντά ο ο Χ Φλάισερ ότι αυτό ήταν συνιθησμένο για τους αρχηγούς των κομμάτων "ακόμα και ο Ν Ζαχαριάδης δεν αποτελεί εξαίρεση, αρχηγός ονομάζεται και ο Πλαστήρας...".
Τα εξωτερικά χαρακτηριστικά της 4ης Αυγούστου είχαν ομοιότητες με τα κράτη του άξονα η ιδεολογία όμως ήταν διαφορετική.
Θα διαβάσω σε πρώτη ευκαιρία τις παραπομπές που μου βάζεις .
Να είσαι καλά.