Ο Αλέξης ζωγραφίζει...

Η φανταχτερή, κραυγαλέα σχεδόν στροφή στην επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συμπίπτει με την κήρυξη πολέμου του ΚΚΕ στην απόπειρα να μπει ταφόπλακα στο εργατικό κίνημα, με πρόσχημα την ποσόστωση του 50+1 στα πρωτοβάθμια σωματεία. Αν συνυπολογιστεί ότι έως και οι δικαστικές ενώσεις φάνηκαν να αντιδρούν, σφοδρά, στο ενδεχόμενο κυριολεκτικά κατάργησης στην πράξη, του δικαιώματος της απεργίας, και η ταχύτητα με την οποία πλέον ακόμη και οι λεγόμενοι αδιάφοροι εργαζόμενοι και άνεργοι συνειδητοποιούν την επίπτωση στη ζωή και στο μέλλον τους μιας τέτοιας πολιτικής, τότε εξηγείται γιατί οι επικοινωνιολόγοι του Αλέξη πέρασαν απ’ τα τοπία τη δυστοπία και την ουτοπία στα πορτρέτα.

Ζωγραφίζουν οι άνθρωποι. Χωρίς καν απόχρωση κόκκινης μπογιάς. Χρώματα ψυχρά και στόματα που ανοίγουν, για να μπορεί να τα κλείνει υπέρ του ο τέως νεαρός και νυν υπερπροστατευτικός πατερούλης πρωθυπουργός. Είναι τέτοιος ο πανικός μην και καταλάβει ο κόσμος ότι ο σοσιαλισμός – κομμουνισμός είναι η νιότη του κόσμου, που ο Αλέξης μας γερνάει εσπευσμένα, πριν την ώρα του.

Αυτοπροσωπογραφείται πλέον ως πατρική φιγούρα, που μαζεύει τα άτακτα αγόρια του, λέγοντας ευπρεπώς ή και αγγλικά, μεγαλύτερες χοντράδες απ’ ό,τι λένε εκείνα. Για παράδειγμα, επιτίθεται στους δικαστές με ύφος «Λένιν λοκάλ» ο κ. Κοντονής, βγαίνει ο πρωθυπουργός και εκφράζει την αγανάκτησή του με ορισμένες (φλου αρτιστίκ) δικαστικές αποφάσεις. Μπουκάρει το ΠΑΜΕ στο υπουργείο Εργασίας, βγαίνει ως μπαρμπα-Αλέξης υπαινικτικά έκπληκτος και έμμεσα επισημαίνει ότι τρία χρόνια τώρα η χώρα γνωρίζει μια πρωτοφανή ηρεμία, υπονοώντας ότι όποιος τη χαλάσει είναι απλώς κομμουνιστής, αλλά δυστυχώς όχι σαν τον Κατρούγκαλο.

Ο Αλέξης μας κοιτάει το λαό, την ώρα που τον δέρνει με τα μέτρα λουρίδα με καρφιά, προμνημονιακά και μεταμνημονιακά, και την ίδια στιγμή του παίρνει τον αέρα, λέγοντας πως τον ψήφισε για να μην τα κρατάει μέσα του αυτά που νιώθει. Τον λένε διχαστικό, κατά δήλωσή του, αλλά δεν τον νοιάζει, γιατί έχει ήσυχη τη συνείδησή του σε τέτοιο βαθμό, που μπορεί να εκφράσει και τη συμπάθειά του για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον οποίο σκιτσάρει ως άξιο συμπόνοιας, γιατί κουβαλάει πολλά βαρίδια, από το παρελθόν και το παρόν του.
Η ζωγραφική με πινέλα ΣΥΡΙΖΑ και αστοχία υλικού μπογιάς ΑΝΕΛ έχει επιβληθεί και εκτός Μαξίμου, οπότε η Αυγή εμφανίζεται από τη Δύση. Η Ευρώπη δεν άλλαξε. Ο ορίζοντας άλλαξε. Κι έτσι σε vertigo καλλιτεχνικό ο πατερούλης Αλέξης τούς έβαλε να λένε πως το ΚΚΕ δεν είναι αυτό που γνώρισε στα νιάτα του!… Εμ , άμα δε σ’ αναγνωρίζει το ΚΚΕ, που πας ρε Καραμήτρο, να ζωγραφίσεις φλογερά έναν ορίζοντα, μακριά από το κόκκινο.

Κι επειδή το καλλιτεχνικό επικοινωνιακό team Μαξίμου έχει δει την αξιολόγηση και το τέταρτο μνημόνιο που βάφτηκε συμπληρωματικό του τρίτου, ως ατομική έκθεση ζωγραφικής με πορτρέτα κυρίως του Αλέξη, και μερικά υποστηρικτικά, στα οποία ας σημειωθεί ότι περιλαμβάνεται κι ένα ελαφρώς μουτζουρωμένο του Προέδρου της Δημοκρατίας, κρατήστε μεγάλο καλάθι, γιατί κερασάκια ή αβγά για αγορά πινάκων δεν περισσεύουν.

Το άρθρο της Λ. Κανέλλη αναδημοσιεύεται από τον Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου