Στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ ιδιαίτερο ρόλο στην αντιΚΚΕ επίθεση έχει αναλάβει η παράταξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στους σπουδαστές, ΕΑΑΚ. Ελλείψει ισχυρής οργανωμένης παρέμβασης του ΣΥΡΙΖΑ, έρχονται να καλύψουν το κενό, ως το «αριστερό» ανάχωμα στην πολιτική πρόταση του ΚΚΕ και την οργάνωση της πάλης των σπουδαστών μέσα από το ΜΑΣ.
Δεν είναι τυχαίο ότι σε σχολές όπως ΣΓΤΚΣ και Φυσικό Αθήνας, όπου η Πανσπουδαστική είναι διαχρονικά 1η δύναμη, ΔΑΠ και ΠΑΣΠ έχουν παραμερίσει, δίνοντάς τους τη σκυτάλη.
Αναμασούν τη γνωστή καραμέλα: Το ΚΚΕ είναι συστημικό κόμμα, τα παραπέμπει όλα στη «Δευτέρα Παρουσία» του σοσιαλισμού αδιαφορώντας για το σήμερα, αποδυναμώνει τους αγώνες απορρίπτοντας την ενωτική δράση στο κίνημα κ.ο.κ.
Ενα πρόχειρο απάνθισμα «επαναστατικής» δράσης τους αρκεί για να δούμε ποιος έχει γραμμή σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τη στρατηγική του και ποιος όχι.
Ρίχνουν νερό στο μύλο του ΣΥΡΙΖΑ για την κυβερνητική εναλλαγή
Το Μάη του 2012, μετά τις εκλογές, στις διερευνητικές επαφές του ΣΥΡΙΖΑ για το σχηματισμό κυβέρνησης, πρώτη έσπευσε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, παρότι δεν είχε εκλέξει βουλευτές. Συναντήθηκε με τον Τσίπρα «σε θετικό κλίμα», όπως έγραψε η ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ left.gr, για να καλέσει σε συστράτευση «ενωτικά όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς», όπως δήλωσε μετά τη συνάντηση ο Χάγιος (μέλος του ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του Γραφείου της ΠΕ του ΝΑΡ).
Ας αντιπαρέλθουμε το ότι θεωρούν αριστερή δύναμη το κόμμα που δέχεται δάφνες από τον ΣΕΒ. Ας τους δώσουμε για τότε το άλλοθι της αφέλειας και των προσδοκιών που τελικά διαψεύστηκαν. Θα περίμενε κανείς σήμερα να έχουν ανακρούσει πρύμναν. Είναι όμως έτσι;
Ο Δεσύλλας (μέλος του ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΠΕ του ΝΑΡ) διαλύει κάθε αμφιβολία, καλώντας σε «αγώνες που θα συμβάλουν στην ανατροπή της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ταυτόχρονα στη δέσμευση της επόμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στα λαϊκά προβλήματα»1, υποστηρίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι δεν βοηθά «το να θεωρείται ανταγωνιστική στο ΣΥΡΙΖΑ η εκλογική ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η λογική αυτή θα οδηγήσει σε λαϊκή ήττα»!
Επαναστατική ανατροπή ή κυβερνητικές ανησυχίες;
Λένε ότι το ΚΚΕ, παραπέμποντας τη λύση όλων των προβλημάτων στο σοσιαλισμό, απονευρώνει τους αγώνες σήμερα. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διατείνεται ότι παλεύει για την «αντικαπιταλιστική ανατροπή», προτάσσοντας ένα «μεταβατικό πολιτικό πρόγραμμα», το οποίο πλασάρει και η ΕΑΑΚ στις σχολές. Σε αντιδιαστολή με το ΚΚΕ, λένε ότι η υλοποίηση του «μεταβατικού προγράμματος», η έξοδος από την Ευρωζώνη και η αποδέσμευση από την ΕΕ μπαίνουν ως στόχοι του λαϊκού κινήματος εδώ και τώρα και δεν παραπέμπονται στη λαϊκή εξουσία.
Εύλογα προκύπτει το ερώτημα: Ποιος θα αντικαταστήσει την κυβέρνηση που θα ανατραπεί, για να υλοποιήσει το μεταβατικό πρόγραμμα;
Από άλλη αφετηρία, ο ΑΝΤΑΡΣΥΑς «πρύτανης» του αντιΚΚΕδισμού Ρούσης σημειώνει: «Η άρνηση συμμετοχής σε μια μεταβατική κυβέρνηση και η αναμονή του Αγίου σοσιαλισμού ουσιαστικά, ακυρώνει το περιεχόμενο της μεταβατικής πρότασης (...) Αν δεχτούμε μια τέτοια άποψη προκύπτει το ερώτημα ποιος θα υλοποιήσει τα προτεινόμενα στο μεταβατικό πρόγραμμα που προτείνουμε (...) Αφήνει αναπάντητο το ερώτημα ποιος θα αντικαταστήσει την σημερινή κυβέρνηση που αγωνιζόμαστε να ανατραπεί. Μήπως άμεσα η δικτατορία του προλεταριάτου;»2. Φτου κακά!
Τότε, όμως, απομένουν δύο ενδεχόμενα: Είτε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει για μια «κυβέρνηση της Αριστεράς», βαφτίζοντάς την «αντικαπιταλιστική» ή «μεταβατική», που θα λύσει τα προβλήματα του λαού στο έδαφος του καπιταλισμού (μια παραλλαγή, δηλαδή, όσων λέει ο ΣΥΡΙΖΑ), είτε η λύση παραπέμπεται όχι για του «Αγίου Σοσιαλισμού», αλλά για της «Αγίας Μετάβασης»!
Αυτή κι αν είναι επαναστατική πολιτική για τη λύση των οξυμένων προβλημάτων!
Αποδέσμευση από την ΕΕ και ανατροπή ή προσαρμογές εντός συστήματος;
Οι ΕΑΑΚίτες εξεγείρονται (έχουν, άλλωστε, την εξέγερση στο τσεπάκι...) όταν το ΚΚΕ αποκαλύπτει ότι η θέση για αποδέσμευση από την ΕΕ χωρίς αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας είναι ενσωματώσιμη, που υιοθετούν και δυνάμεις του κεφαλαίου και αστικά κόμματα στην Ελλάδα και την υπόλοιπη ΕΕ.
Πρόκειται για θέση ξένη προς τα συμφέροντα του λαού, αφού η πηγή όλων των δεινών, οι κεφαλαιοκρατικές σχέσεις παραγωγής, δε θίγεται, ανεξάρτητα από το αν η καπιταλιστική Ελλάδα συμμετέχει στη μια ή την άλλη λυκοσυμμαχία. Ο φερετζές της «μετάβασης» δεν μπορεί να κρύψει ότι είναι θέση εγκλωβισμένη εντός των ορίων του συστήματος, όπως και όλη η ανάλυσή τους.
Ας δούμε, π.χ., την τοποθέτηση της ΕΑΑΚ στη Φαρμακευτική Πάτρας: «Συνταγογράφηση της δραστικής ουσίας και όχι της εμπορικής ονομασίας του φαρμάκου (...) Διεύρυνση της χρήσης των γενόσημων (αντίγραφων) φαρμάκων που ειδικά για τις χώρες όπως η Ελλάδα, όσο αυξάνεται το μερίδιό τους τόσο περισσότερες θέσεις εργασίας συνεπάγεται αυτό για τον κλάδο της φαρμακοβιομηχανίας». Αναμασούν ή όχι θέσεις και επιχειρηματολογία συγκεκριμένων φαρμακοβιομηχάνων; Οι ομοιότητες με όσα ακούστηκαν στην πρόσφατη σχετική διαμάχη συγκυβέρνησης - ΣΥΡΙΖΑ είναι συμπτωματικές...
«Δείξε μου το φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι»
Η δράση της ΕΑΑΚ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει δώσει άπειρα παραδείγματα «αγωνιστικής ενότητας». Είναι προφανές ότι βάση για κάθε συμμαχία, συνεργασία ή κοινή δράση, δεν μπορεί παρά να είναι η σύγκλιση ως προς τη στόχευση, η κοινή αντίληψη που δίνει τη δυνατότητα για κοινή δράση.
Γι' αυτό δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα να πάρουν τη σκυτάλη από το σόου που έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως έκανε ο Δραγανίγος (μέλος της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του Γραφείου της ΠΕ του ΝΑΡ), διαδεχόμενος τον Τσίπρα στο βήμα της συγκέντρωσης που διοργάνωσαν στο Σύνταγμα στις 30/3.
Γι' αυτό στις σχολές οι δυνάμεις της ΕΑΑΚ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται πάντα από κοινού, σαν δίδυμα αδελφάκια, που κάπου κάπου μπορεί να τσακώνονται, ιδίως όταν πλησιάζουν εκλογές, αλλά μετά πάλι φιλιώνουν.
Μπροστά στην πανεργατική απεργία στις 9/4, η ΕΑΑΚ δεν πήρε την παραμικρή πρωτοβουλία για να οργανωθεί η συμμετοχή των σπουδαστών. Οταν, μάλιστα, οι δυνάμεις του ΜΑΣ έβαλαν στα ΔΣ το ζήτημα της συμμετοχής στην απεργία με το ΠΑΜΕ, είτε καταψήφιζαν μαζί με τη ΔΑΠ είτε απείχαν ή ψήφιζαν λευκό. Δεν είναι μόνο ότι τους ενοχλούσε η αναφορά στο ΠΑΜΕ. Είναι ότι τους ενοχλούσε η ίδια η απεργία. Απόδειξη (μια απ' τις πολλές) το ότι στις 21/3 στην ΑΔΕΔΥ, οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, μπλόκαραν τη λήψη απόφασης, λέγοντας ότι «η γενική απεργία υπονομεύει και αποκλιμακώνει τον αγώνα»! Από τέτοια «επαναστατική» λογική, πράγματι, μας χωρίζει άβυσσος.
Παρά τις ανατρεπτικές πομφόλυγες, στην πράξη αποδεικνύεται ότι δε θέλουν ισχυρό, οργανωμένο φοιτητικό κίνημα, με τους Συλλόγους στα χέρια των σπουδαστών, γι' αυτό βυσσοδομούν κατά του ΜΑΣ.
Οταν πέρυσι οι σπουδαστές της ΑΣΠΑΙΤΕ, μετά από πρόταση του ΜΑΣ, μέσα από μαζικότατη Γενική Συνέλευση, καθαίρεσαν το ΔΣ όπου είχαν πλειοψηφία ΠΑΣΠ - ΔΑΠ, γιατί έμπαινε εμπόδιο στην οργάνωση της πάλης τους ενάντια στις συγχωνεύσεις και το ξεπούλημα της σχολής, η ΕΑΑΚ κατήγγειλε ψηφοθηρία!
Πώς εξηγείται, αν όχι στο πλαίσιο της αντιΚΚΕ αποστολής τους, η στάση τους στη Φυσικομαθηματική της Αθήνας, όταν το χειμώνα οι φοιτητές είχαν ξυλιάσει από το κρύο και οι Επιτροπές Αγώνα του ΜΑΣ πρωτοστάτησαν σε κινητοποίηση, διεκδικώντας να βάλει το πανεπιστήμιο πετρέλαιο; Ο κατήφορός τους έφτασε ως την καταγγελία της κινητοποίησης, λέγοντας ότι η ΚΝΕ δίνει πάσα στους εργολάβους για να πατήσουν πόδι στο πανεπιστήμιο!
Πώς εξηγείται ότι στη Νοσηλευτική της Αθήνας καταψήφισαν την πρόταση να δείξει έμπρακτα ο Σύλλογος την αλληλεγγύη του στους σεισμόπληκτους της Κεφαλονιάς, γιατί την πρωτοβουλία οργάνωναν το ΠΑΜΕ και το ΜΑΣ;
Παρεμπιπτόντως, πρόκειται για κάποια μόνο από τα παραδείγματα δράσης που... παραπέμπει την αντιμετώπιση των οξυμένων προβλημάτων στο σοσιαλιστικό αύριο, την ώρα που οι δυνάμεις της ΕΑΑΚ παλεύουν για το... μεταβατικό σήμερα!
Το... ενωτικό και επαναστατικό τους μεγαλείο αναδεικνύεται και από τη βρώμικη επίθεση στο ΠΑΜΕ για την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων. Το ΠΑΜΕ στήριξε από την πρώτη στιγμή τον αγώνα, που είχε ως βασικό αίτημα «καμία απόλυση». Οταν μετά από πολλές βδομάδες απεργίας, οι εργαζόμενοι πέτυχαν τη δέσμευση της κυβέρνησης γι' αυτό, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στήριξαν την προσωρινή αναστολή των κινητοποιήσεων, προειδοποιώντας ταυτόχρονα ότι τίποτε δεν είναι δεδομένο, ότι ο αγώνας έχει συνέχεια. Χάλασαν έτσι τη σούπα για τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που είχαν άλλο σχεδιασμό, έχοντας τακιμιάσει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Προσδοκούσαν την ήττα των απεργών, ώστε μετά να ψηφοθηρούν, πατώντας στην κάλπικη προσδοκία ότι η «κυβέρνηση της Αριστεράς» δήθεν θα επανατοποθετήσει τους απολυμένους στις θέσεις τους. Από τότε μέχρι και σήμερα, η ΕΑΑΚ δεν έχει σταματήσει να μιλά για δήθεν ξεπούλημα του αγώνα από το ΠΑΜΕ. Ομως, δεν είμαστε όλοι ίδιοι...
Κανένας ριζοσπάστης σπουδαστής να μην παρασυρθεί
Κάθε σπουδαστής πρέπει να προβληματιστεί από τη στάση και τη δράση τους, να βγάλει συμπεράσματα από την ύπουλη επίθεση που εξαπολύουν με ψέματα απέναντι στο ΚΚΕ και να τους γυρίσει την πλάτη.
Είναι κρίσιμο ζήτημα να ενισχυθεί η συμμετοχή των σπουδαστών στον οργανωμένο αγώνα για να δυναμώσει η ελπίδα του λαού, να σπάσουμε τα δεσμά της ΕΕ και των μονοπωλίων, να ανατρέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική.
Η ψήφος στο ΚΚΕ στις ευρωεκλογές και τις τοπικές εκλογές, η ενίσχυση του ψηφοδελτίου της Πανσπουδαστικής στις φοιτητικές εκλογές είναι η μόνη αυθεντική και συνεπής ριζοσπαστική, αγωνιστική επιλογή για κάθε σπουδαστή που στενάζει στο βόρβορο του σήμερα και θέλει να παλέψει για τη ζωή που του αξίζει.
Παραπομπές:
1. Συνέντευξη στην «Πρωινή της Ηλείας», 27/1/2014
*Ο Δημήτρης Κοιλάκος είναι μέλος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου