Ριμέικ προτάσεων στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων σκηνοθετεί «Το Ποτάμι»

Σαφή θέση υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων παίρνει «Το Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη, παρουσιάζοντας χιλιοειπωμένες θέσεις για τη διευκόλυνση των επενδύσεων και της κερδοφορίας, όπως άλλωστε είναι ο στρατηγικός στόχος όλων των κομμάτων που θεωρούν μονόδρομο την ΕΕ και τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.

«Η μόνη πραγματική λύση είναι να ξαναπάρει μπροστά ο ιδιωτικός τομέας» η πρόταση του «Ποταμιού», σε σκηνοθεσία Σ. Γκορίτσα και υπό τη μουσική του Ν. Πορτοκάλογλου στο προεκλογικό σποτ που κυκλοφορεί.

Συνεπώς, όλα για τον ιδιωτικό τομέα, τους επιχειρηματίες, τους εφοπλιστές, τους βιομηχάνους, τους τραπεζίτες και γι' αυτό προτείνει ακόμα τη «μείωση των ασφαλιστικών εισφορών» και «τα κονδύλια του νέου ΕΣΠΑ να δίνονται για απασχόληση στις επιχειρήσεις». Δηλαδή, προτείνει μείωση του αποκαλούμενου κόστους εργασίας και επιδότησης των επιχειρήσεων, κάτι που ούτως ή άλλως συμβαίνει, αλλά πολύ περισσότερο είναι ο δρόμος που μας έφερε στην κρίση.

Βέβαια, επειδή αυτές οι προτάσεις έχουν δυσάρεστες επιπτώσεις, καθώς π.χ. η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών προκαλεί τρύπα στα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων και η φτηνή και επιδοτούμενη εργασία μειώνει το λαϊκό εισόδημα και θέτει εμπόδια π.χ. στην πρόσβαση σε υγεία και παιδεία, το «Ποτάμι» έχει και προτάσεις που καμουφλάρουν την ανέχεια και τη δυστυχία.

Προτείνει την «πιλοτική εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος», δηλαδή της θεωρίας των οικονομολόγων του Σικάγο, με βάση την οποία το κράτος που τα δίνει όλα στο κεφάλαιο θα εγγυάται πως δεν θα πεθαίνουν άνθρωποι στο δρόμο από την ασιτία.

Επιπλέον, ο λαός δεν θα έχει πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη από ένα δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας, αλλά μόνο «δωρεάν πρόσβαση όλων σε ένα βασικό πακέτο υπηρεσιών υγείας», που σημαίνει ότι μετά το «βασικό πακέτο» αναλαμβάνει δράση η επιχειρηματικότητα και η υγεία επί πληρωμή, για όποιον φυσικά έχει να πληρώσει.

Με ανάλογο τρόπο αντιμετωπίζει το «Ποτάμι» και το ζήτημα των παιδικών σταθμών, δεν διεκδικεί δημόσιους παιδικούς σταθμούς για όλα τα παιδιά, παρά μόνο «κουπόνι για να πηγαίνουν όλα τα παιδιά σε παιδικούς σταθμούς». Δηλαδή οι παιδικοί σταθμοί θα είναι ιδιωτικοί επί πληρωμή ή δημοτικοί με τροφεία, άρα επιχειρηματικότητα και ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια λειτουργίας με επιδότηση μέρος του κόστους, όπως συμβαίνει με το voucher.

Προτείνει επίσης «κατάργηση όλων των φοροαπαλλαγών και των ειδικών προνομίων». Εννοεί άραγε των εφοπλιστών ή όσων φοροαπαλλαγών έχουν απομείνει για τις λαϊκές οικογένειες για κάποιες δαπάνες που εκπίπτουν της άγριας φορολογίας και πρόθεση των κυβερνώντων είναι να καταργηθούν. Και γιατί άραγε δεν προτείνει την κατάργηση των χαρατσιών σε σπίτια και χωράφια;

Επιπλέον, προτείνει «την άμεση απομάκρυνση επίορκων και ανίκανων με πλαστά πιστοποιητικά» από το Δημόσιο και με αυτό τον τρόπο νομιμοποιεί την επιχειρηματολογία των μαζικών απολύσεων δημόσιων υπαλλήλων που στηρίχθηκε σε ελάχιστες περιπτώσεις «επίορκων», ενώ αφήνει ανοιχτό παράθυρο νέων απολύσεων με τα περί «ανίκανων», καθώς είναι μείζονος σημασίας ποιος, με ποια κριτήρια και με ποια σκοπιμότητα θα χαρακτηρίσει δημεύσιμους υπάλληλους ανίκανους και άρα προς απόλυση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, με τις προτάσεις αυτές, το «Ποτάμι» «δεν ανακαλύπτει την πυρίτιδα», διότι αποτελούν θέσεις κομμάτων που κυβέρνησαν, κυβερνούν και επιδιώκουν να κυβερνήσουν στο όνομα του λαού για το καλό του κεφαλαίου και της ΕΕ.

Όπως «δεν ανακαλύπτει την Αμερική» το «Ποτάμι» με τις προτάσεις του για εκσυχρονισμό του αστικούς κράτους, όπως π.χ. ο «διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας» που έρχεται από τα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης και «πλήρη μηχανογράφηση» του κρατικού μηχανισμού που είναι αυτονόητη.

Παλιές πλέον τείνουν να καταντήσουν και οι «πιασάρικες» προτάσεις που αγγίζουν τα όρια του λαϊκισμού, όπως π.χ. «μείωση των βουλευτών σε 200». Θέση που κατ' επανάληψη έχουν εκφράσει στελέχη του πολιτικό σκηνικού, όπως η Ντόρα Μπακογιάννη, που δεν την εμπόδισε ο αριθμός των βουλευτών να ψηφίσει αντιλαϊκά μέτρα την περίοδο της ανάπτυξης χωρίς μνημόνιο και αντιλαϊκά μέτρα με μνημόνιο την περίοδο της κρίσης, όπως άλλωστε έπραξαν τόσες και τόσες κυβερνητικές πλειοψηφίες στα έδρανα του κοινοβουλίου.

902.gr