Συνήγορος του καπιταλισμού ο Αλ. Τσίπρας

Την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να αντιπαρατεθεί επί της ουσίας με την κυβέρνηση, αφού πορεύονται σε κοινό στρατηγικό πλαίσιο, επιβεβαιώνει το άρθρο του Αλ. Τσίπρα στα «ΝΕΑ». Επιδερμική όσο δεν παίρνει η κριτική του προς την κυβέρνηση, ταυτόχρονα και εξόχως βολική καθώς της προσάπτει μόνο ...φόβο και αποδίδει την πολιτική που εφαρμόζει στο γεγονός ότι εκβιάζεται λόγω της εμπλοκής στελεχών της σε σκάνδαλα! Αφήνει έτσι στο απυρόβλητο την αστική εξουσία, τη συνειδητή και στοχοπροσηλωμένη προσπάθεια της κυβέρνησης να διαχειριστεί όσο το δυνατόν καλύτερα τα συμφέροντά της σε ένα περιβάλλον που σφραγίζεται από μια βαθιά καπιταλιστική κρίση, από οξύτατους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και ενδοαστικές αντιθέσεις.

Ο Αλ. Τσίπρας διερωτάται «γιατί παραδόθηκαν άνευ όρων καταδικάζοντας το λαό και τη χώρα σε πρωτοφανή μέτρα λιτότητας»,
παριστάνοντας τον ανήξερο για το γεγονός ότι ίδια ή παρόμοια μέτρα εφαρμόζονται σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ, έχουν εφαρμοστεί προ πολλού και στην ίδια τη Γερμανία, αφού με ενιαία στρατηγική επιχειρείται η έξοδος απ' την κρίση, η θωράκιση των κερδών και της ανταγωνιστικότητας των ευρωενωσιακών μονοπωλίων.

Και δεν παριστάνει μόνο τον ανήξερο, αλλά αποπροσανατολίζει το λαό, προσφέροντάς του τις λάθος απαντήσεις όταν ισχυρίζεται ότι «τις απαντήσεις ενδεχομένως τις δίνουν οι άλλες αποκαλύψεις του τέλους του 2013, που αφορούν στο όργιο της μίζας ...η αποκαθήλωση, ο εξευτελισμός, η πλήρης απαξίωση του συστήματος της πολιτικής εξουσίας απλά επιβεβαιώθηκαν», αποφαίνεται ο συνήγορος του καπιταλισμού που έχει βάλει αμέτι μουχαμέτι να τον αθωώσει απ' τα κρίματά του, φορτώνοντας ως και το προπατορικό αμάρτημα στους «λαδιάρηδες» που αυτό το σύστημα γεννάει.

Με τη σειρά του καλλιεργεί περιορισμένες μεν φρούδες δε προσδοκίες στο λαό ότι αυτή τη χρονιά «τα ψέματα τελειώνουν, όχι όμως και οι δυσκολίες, εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν εδώ που μας έφτασαν, υπάρχουν όμως λύσεις», ότι «μετράμε αντίστροφα για τη μεγάλη πολιτική ανατροπή» που δήθεν θα έρθει μέσα απ' τις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο, την Τοπική Διοίκηση και ενδεχομένως τις εθνικές εκλογές που «θα θέσουν στο περιθώριο τους εγχώριους εκπροσώπους των δανειστών και θα αναθέσουν τη βαριά ευθύνη της ανασυγκρότησης της χώρας σε νέες δυνάμεις, χωρίς δεσμεύσεις σε συμφέροντα, έξω απ' το κάδρο της διαφθοράς και της διαπλοκής».

Πρόκειται για πομφόλυγες που διατηρούν ζηλευτή θέση στις παρεμβάσεις κάθε επίδοξου διαχειριστή της αστικής εξουσίας. Δίχως καμία απολύτως αξία όπως έχει περίτρανα αποδείξει η ίδια η ζωή. Πολύ περισσότερο που στην προκειμένη περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ τις αξιοποιεί για να αθωώσει τον πραγματικό ένοχο για τα βάσανα που κατατρέχουν τους εργάτες, τους ανθρώπους των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, το σύστημα που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

902.gr