Ένα ιδεολογικό κατασκεύασμα σε πρόσφατο φύλλο της εφημερίδας της «Χρυσής Αυγής» με τίτλο «Ανθρωπιστές και ρατσιστές» επιχειρεί να ντύσει με ένα δήθεν επιστημονικό περιτύλιγμα τον ρατσισμό της ναζιστικής οργάνωσης. Τέτοιες προσπάθειες δεν αποτελούν φυσικά κάτι το καινοφανές στην ιστορία των αντεπαναστατικών αυτών συμμοριών του κεφαλαίου. Πάντα βρίσκονταν, ιδιαίτερα σε χρονικές περιόδους που οι δυνάμεις αυτές σπρώχνονταν από τους πάτρωνές τους από το περιθώριο προς το προσκήνιο της πολιτικής ζωής, εξυπηρετικοί «διανοούμενοι», πρόθυμοι να στολίσουν με την γραφίδα τους την εγκληματική δράση του φασισμού. Πρέπει βέβαια να είναι καθαρό ότι η εθνική σοβινιστική ιδεολογία, ο αντισημιτισμός και οι ρατσιστικές θεωρίες είναι όλες δανεισμένες από το οπλοστάσιο των αστικών συντηρητικών και αντιδραστικών κομμάτων, συνδέονται με χίλια νήματα με την κυρίαρχη αστική ιδεολογία σε κάθε χώρα. Δεν αποτελούν, όπως προσπαθεί να πείσει η ΧΑ, αντισυστημικές θεωρίες που βρίσκονται δήθεν υπό διωγμό από τις κυρίαρχες σήμερα δυνάμεις.
Βάση του άρθρου της φασιστικής φυλλάδας αποτελεί η αποδοχή του φυλετισμού (ρατσισμού) και η προσπάθεια μιας δήθεν επιστημονικής θεμελίωσής του. Η επικέντρωση στην έννοια της φυλής ως «το σύνολο των ανθρώπων που συνδέονται μεταξύ τους δια συγγένειας» αίματος – κοινής καταγωγής και «διαθέτουν όμοια σωματικά και ψυχικά χαρακτηριστικά τα οποία κληρονομούνται στους απογόνους τους» αποκαλύπτει εξαρχής τη σαθρότητα του ιδεολογικού κατασκευάσματος που προσπαθεί να ορθώσει η ΧΑ.
Καταρχάς, η ίδια η έννοια της «λευκής φυλής» (που οι ναζιστικοί επίγονοι θεωρούν ανώτερη όλων των άλλων φυλών) είναι επιστημονικά αδόκιμη. Με περιορισμένες μόνο πιθανότητες μπορεί να εικάσει και να χαρακτηρίσει την προγονική προέλευση και καταγωγή ενός ανθρώπου. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, με τις σύγχρονες μοριακές μεθόδους της βιολογίας μπορούν να εντοπιστούν κάποιες μεταλλάξεις στο γονότυπο ενός ανθρώπου, επιτρέποντας μια γενική και ομιχλώδη παρακολούθηση της διασποράς τους στον πληθυσμό κάθε γεωγραφικής περιοχής. Μιλώντας με ποσοστά και λαμβάνοντας υπ' όψιν την επιμιξία (ακόμα και σε φυλετικά ομόλογα άτομα) που έχει επέλθει μέσα σε βάθος έστω και 5 γενεών, είναι πρακτικά αδύνατο να υπολογιστεί με την καθαρότητα που χρειάζεται νομικά, ηθικά αλλά πάνω από όλα πρακτικά μια τέτοια κατηγοριοποίηση.
Είναι αποκαλυπτικό το ακόλουθο στοιχείο: μελετώντας την γενετική διαφοροποίηση μεταλλάξεων σε πρωτεΐνες του αίματος, στην πλειοψηφία αυτών, 84% των διαφορών εντοπίζονται ανάμεσα σε μέλη του ίδιου πληθυσμού, 8,3% σε διαφορετικούς πληθυσμούς της ίδιας «φυλής» και μόνο 6,3% ανάμεσα στις διαφορετικές «φυλές». Με απλά λόγια, υπάρχει μεγαλύτερη γενετική διαφορά ανάμεσα σε δύο καυκάσιους ή δύο πυγμαίους από τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σε καυκάσιους και πυγμαίους σαν σύνολα. Κοινώς, η έννοια «φυλή» δεν έχει καμιά βιολογική ή βιοχημική υπόσταση και τα περί «καθαρότητας του αίματος» αποτελούν επικίνδυνα παραμύθια. (Για περισσότερες λεπτομέρειες δες άρθρο στον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη 13 Μάρτη 2013 του Μ. Φωτεινού με τίτλο: «Ευγονική. Δεν είναι λάθος επειδή είναι ανήθικη, είναι ανήθικη επειδή είναι λάθος»)
Οι ρατσιστικές ψευτο-θεωρίες προβάλλουν ως «φυσικό νόμο» την ανισότητα μεταξύ των φυλών και την πρωτοκαθεδρία της «λευκής» φυλής, στη βάση κάποιων ιδιαίτερων εσωτερικών, «πνευματικών χαρακτηριστικών» της που της επιτρέπουν «να αφομοιώνει ή να δημιουργεί πολιτισμό», ανώτερο από αυτόν των άλλων φυλών. Είναι εξόχως αποκαλυπτικό ότι τούτα τα υποτιθέμενα χαρακτηριστικά κρατιούνται επιμελώς μυστηριακά, παραπέμπουν την αδιαμόρφωτη σκέψη στα εμποτισμένα από αιώνες αστικής προπαγάνδας τετριμμένα περί «δαιμόνιου της φυλής», περί «καπατσοσύνης του Έλληνα», κτλ.
Πρέπει να τονίσουμε ότι δεν υπάρχει η παραμικρή επιστημονική απόδειξη ότι το γενετικό υλικό (DNA) καθορίζει την «εσωτερική ανθρώπινη φύση», τον ανθρώπινο ψυχισμό, ή ότι κληρονομούνται τα κοινωνικά, πολιτιστικά χαρακτηριστικά ενός έθνους ή λαού ή τα πνευματικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου.
Η προβολή του «ελληνικού πολιτισμού» ως «μέγα εμπνευστή και οδηγού όλων των υπόλοιπων πολιτισμών ανά τον κόσμο» όχι μόνο διαστρεβλώνει την ιστορική πραγματικότητα, σπρώχνοντας κάτω από το χαλί αρχαιότερους πολιτισμούς, αλλά θέτει την ιστορική ανάπτυξη στο χώρο και το χρόνο με το κεφάλι κάτω. Σύμφωνα με την αντίληψη αυτή, είναι το Πνεύμα (ο «Δημιουργός», η «Μητέρα Φύση», τα πνευματικά χαρακτηριστικά της λευκής φυλής) που δημιουργούν την Υλική αντικειμενική πραγματικότητα, τον ανθρώπινο πολιτισμό και όχι το αντίστροφο: οι συνθήκες της υλικής ζωής της κοινωνίας που διαμορφώνουν και το πνευματικό της εποικοδόμημα. Ο ιδεαλισμός σε όλο του το μεγαλείο! Δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε τίποτα περισσότερο από συνειδητούς εκπροσώπους του κεφαλαίου στην εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού.
Η προσπάθεια του ναζιστή αρθρογράφου να αποσυνδέσει τη ρατσιστική θεωρία περί ανισότητας των φυλών από τις πρακτικές καταπίεσης και εξαφάνισης των «κατώτερων πολιτισμικά φυλών» γίνεται για να ριχτεί στάχτη στα ματιά. Η μακρόχρονη διαδρομή των εθνικιστικών – ρατσιστικών θεωριών αποκαλύπτει ότι αυτές λειτούργησαν πάντοτε ως το ιδεολογικό προκάλυμμα της μπότας των καπιταλιστικών συμφερόντων. Τα ιδεολογήματα περί των φυλετικών διακρίσεων «ως μέτρα προστασίας των φυλών», είτε στρέφονταν προς το εσωτερικό της χώρας (Εβραίοι, Τσιγγάνοι, κτλ), είτε προς το εξωτερικό (Σλάβοι «υπάνθρωποι, κτλ), εξυπηρέτησαν τον στόχο τσακίσματος του εργατικού κινήματος και επέκτασης της σφαίρας δράσης των μονοπωλιακών ομίλων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ιστορικά άνθισαν οι ρατσιστικές αντιλήψεις στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και προσπαθώντας να εδραιωθούν ψευτοεπιστημονικά αξιοποίησαν τη θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου, πρώτα απ’ όλα στα καπιταλιστικά κράτη που είχαν αποικίες (με προεξέχουσα την Μ. Βρετανία), θέλοντας έτσι να δώσουν θεωρητικό περίβλημα στην αποικιακή τους πολιτική.
Στις ακρότατες εκδοχές τους οδήγησαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και καταναγκαστικής εργασίας της ναζιστικής Γερμανίας. Άνοιξαν το δρόμο στην πρακτική εφαρμογή της ευγονικής (η εφαρμογή της οποίας προωθούνταν και σε καπιταλιστικά κράτη όπως οι ΗΠΑ) της προσπάθειας δηλαδή απαγόρευσης της αναπαραγωγής σε «ακατάλληλα» άτομα (επιληπτικούς, πνευματικά υστερούντες, παρανοϊκούς και αλκοολικούς, της «λευκής» μάλιστα φυλής), επιτυγχάνοντας υποτίθεται κατ’ αυτόν τον τρόπο μια εξέλιξη στο είδος, εξαλείφοντας στο μέλλον τις μάστιγες που ταλανίζουν τη «φυλή». Στην περίπτωση της ναζιστικής Γερμανίας, η θηριωδία της ευγονικής κόστισε επισήμως τη ζωή 70.273 ανθρώπων, με εκτίμηση ότι οι πραγματικοί αριθμοί ξεπερνάνε τις 200.000 (μεταξύ αυτών 5.000 παιδιών), μέσω του προγράμματος Aktion T4 που οργανώθηκε από τον προσωπικό γιατρό του Χίτλερ, Karl Brandt, με επικεφαλής τον Phillip Boulcher. Εκτός των θανάτων καταγράφηκαν και πάνω από 400.000 αναγκαστικές στειρώσεις «ακαταλλήλων» μεταξύ του 1934 και 1937, συμπεριλαμβανομένων σε αυτές και 4.000 περιπτώσεων τυφλότητας και κωφότητας.
Βεβαίως τόσο ο εθνικισμός όσο και ο φυλετισμός όταν προσπαθούν να εμφανισθούν με την απόλυτη και καθαρή τους μορφή σε πλήρη αντίθεση με τον αστικό κοσμοπολιτισμό και πολυπολιτισμό (γιατί συνήθως αυτά εναλλάσσονται στην αστική αντίληψη και πρακτική) έχουν ένα πρόβλημα συνέπειας. Πάντα υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν τον εαυτό τους ανώτερους από τους άλλους. Έτσι οι Γερμανοί, Βρετανοί, Σουηδοί , Φινλανδοί ναζί μπορούν να θεωρούν κατώτερους τους «νότιους Ευρωπαίους» που έχουν σχετικά πιο καθυστερημένη οικονομική ανάπτυξη, είναι τεμπέληδες και βεβαίως πιο «μπασταρδεμένο» αίμα με άλλες φυλές (Άραβες, Τούρκοι, Σλάβοι κ.λ.π.). Έτσι βλέπουμε επιθέσεις νεοναζί σε αυτές τις χώρες σε μετανάστες ελληνικής καταγωγής ακόμα και δολοφονίες. Ποιοι ναζί έχουν δίκιο οι Έλληνες ή οι βορειοευρωπαίοι σύντροφοί τους;
Η προσπάθεια να στολιστούν οι ρατσιστικές θεωρίες του φασισμού με ωραίες φράσεις αποτελούν ακριβώς αντανάκλαση της τραγικής ιστορικής εμπειρίας που έχει ζήσει στα χέρια του η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Η συστηματική αποκάλυψη των ψευτο-ιδεολογημάτων των σύγχρονων επιγόνων αποτελεί καθήκον του κάθε συνειδητού εργαζόμενου. Η πραγματικότητα του φασισμού είναι η βίαιη προσπάθεια του καπιταλισμού που σαπίζει να περιορίσει με τη δύναμη τις αυξανόμενες αντιθέσεις της ανάπτυξής του, να φρενάρει τη ριζοσπαστικοποίηση, να νικήσει την προλεταριακή επανάσταση. Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν στολίδια και σκηνοθεσίες, συνειδητά ή ασυνείδητα, προκειμένου να συγκαλύψουν και να κάνουν εμφανίσιμο ή ελκτικό το βασικό αυτόν αντιδραστικό σκοπό, ο οποίος δεν μπορεί να ειπωθεί ανοιχτά δίχως να υπονομευτεί η στόχευσή του.
902.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου