•• Κυβέρνηση, ΣΥΡΙΖΑ, ΣΕΒ και ΕΕ μιλούν όλοι για την ανάγκη να υπάρξει «κοινωνική συναίνεση».
Τι επιδιώκουν;
Μιλώντας τη Δευτέρα στην ετήσια γενική συνέλευση του ΣΕΒ, ο Αλ. Τσίπρας είπε μεταξύ άλλων: «Η κοινωνική συναίνεση και η σταθερότητα είναι πράγματι το οξυγόνο της οικονομίας». Και αφού απαρίθμησε μια σειρά από παρεμβάσεις που προτίθεται να κάνει το κόμμα του αν κυβερνήσει, προκειμένου να δώσει ώθηση, δηλαδή νέα περιθώρια κέρδους, στην επιχειρηματική δραστηριότητα, διαβεβαίωσε τους βιομήχανους: «Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι έτοιμος να αναλάβει την ιστορική ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας. Και είμαστε βέβαιοι ότι θα πετύχουμε. Δεν έχουμε, άλλωστε, άλλη επιλογή». Από το ίδιο βήμα
και την ίδια μέρα, ο Α. Σαμαράς διακήρυξε: «Αλλά χρειάζεται και πολιτική σταθερότητα: προωθούμε μεταρρυθμίσεις, αδιανόητες ως πρόσφατα, με τη συναίνεση του λαού. Συντεχνιακές πρακτικές που αδιαφορούν για το δημόσιο συμφέρον μπαίνουν πια στο περιθώριο (...) Συντεχνίες μέχρι σήμερα έκλειναν εταιρίες, συντεχνίες απέκλειαν λιμάνια, συντεχνίες μπλόκαραν την κίνηση στις πόλεις. Ας το καταλάβουν, λοιπόν, όλοι: αυτές είναι εικόνες από την Ελλάδα του χθες, δεν είναι εικόνες από την Ελλάδα που ονειρευόμαστε!». Και οι δύο ήξεραν καλά πού μιλούσαν, έχοντας προφανώς γνώση της δήλωσης που είχε κάνει στις 21/6/2012 ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος, σχολιάζοντας το σχηματισμό της τρικομματικής κυβέρνησης μετά τις εκλογές του Ιούνη: «Η πολιτική σταθερότητα και η κοινωνική συναίνεση είναι, αυτονόητα, βασικές προϋποθέσεις για να ξαναπάει μπροστά ο τόπος (...) Στη σημερινή συγκυρία οι μεγάλοι στόχοι είναι εθνικοί και όχι κομματικοί». Σε όλα τα παραπάνω, προστίθεται η δήλωση που έκανε προσερχόμενος στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ τον περασμένο Μάρτη, ο πρώην επικεφαλής του Γιούρογκρουπ.
Είπε, μεταξύ άλλων, ο Ζ. Κ. Γιούνκερ: «Ανησυχώ πολύ για τις επερχόμενες οικονομικές εξελίξεις (...) Δεν αποκλείω να διατρέξουμε τον κίνδυνο να δούμε μια κοινωνική επανάσταση, μια κοινωνική εξέγερση (...) Νομίζω ότι θα πρέπει να βρούμε μια τομή μεταξύ των αναπτυξιακών πολιτικών και της δημοσιονομικής εξυγίανσης». Ο καημός όλων για κοινωνική συναίνεση βγάζει μάτι. Μάλιστα, ο Α. Σαμαράς και ο Μ. Μπαρόζο, σαν καραμπινάτοι εκπρόσωποι της αστικής τάξης, δε διστάζουν να πουν τα πράγματα με το όνομά τους, ενώ ο Αλ. Τσίπρας κάνει σινιάλα στους μεγαλοεργοδότες, λέγοντας τα ίδια πράγματα, αλλά στη «νοηματική». Τι λέει ο Σαμαράς, απειλώντας θεούς και δαίμονες; Οτι η ανάπτυξη της οικονομίας προϋποθέτει να μην κουνιέται φύλλο στους τόπους δουλειάς, να μην υπάρχουν ταξικοί αγώνες και όλοι οι εργαζόμενοι να λένε «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω». Τι λέει ο Μπαρόζο; Οτι τα βάρβαρα μέτρα για τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης, προκαλούν κλιμακούμενες αντιδράσεις και ότι ενδέχεται αυτές να εξελιχθούν σε κοινωνικές επαναστάσεις. Τα ίδια συνομολογεί ο πρόεδρος του ΣΕΒ και έρχεται ο Τσίπρας να τον διαβεβαιώσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος να κυβερνήσει και να εξασφαλίσει την πολυπόθητη για το κεφάλαιο «κοινωνική συναίνεση», προκειμένου να αναπτυχθεί η οικονομία. Οι αστοί και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι ξέρουν καλά ότι η κρίση είναι βαθιά και πως ακόμα κι αν αλλάξει το μείγμα της διαχείρισης, αυτό καμιά αντανάκλαση δε θα έχει στους ρυθμούς με τους οποίους εξαθλιώνεται ο λαός. Ξέρουν επίσης ότι ακόμα και στη φάση της αναιμικής ανάκαμψης, κανένα περιθώριο ελιγμού με ψευτοπαροχές δεν θα έχουν απέναντι στην κλιμακούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια, όπως τώρα υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αν σε προηγούμενα χρόνια με επιδοματικές πολιτικές, με επιλεκτικές παροχές και τους εργατοπατέρες τους στο κίνημα εξαγόραζαν την κοινωνική συναίνεση, αυτό εξάντλησε τη δυναμική του. Τώρα αναζητούν νέα κανάλια επιβολής της αντιλαϊκής στρατηγικής, εναλλάσσοντας το καρότο με το μαστίγιο. Σ' αυτήν την κατεύθυνση προετοιμάζουν και τον ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει να εξασφαλίσει κοινωνική συναίνεση με αυταπάτες ότι μια αλλαγή στη διακυβέρνηση, χωρίς να θίξει τα μονοπώλια και την εξουσία τους, μπορεί να φέρει θετικές αλλαγές στη ζωή του λαού. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί το λαό να εξαντλήσει την έκφραση της δυσαρέσκειάς του στην κάλπη κάθε τέσσερα χρόνια και μετά να στοιχίζεται πίσω από την όποια κυβέρνηση, σιγοντάροντας τις διαπραγματεύσεις που θα κάνει τάχα για λογαριασμό του στα ιμπεριαλιστικά σαλόνια. Φαίνεται, μάλιστα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει εξετάσεις στους αστούς ότι αυτός μπορεί να διαχειριστεί την κοινωνική αναταραχή, σε περίπτωση που επιλεγεί για την Ελλάδα το σενάριο της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας, αφού τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμα με τη βαθιά κρίση στην Ευρωζώνη. Η «συναίνεση» που κηρύττουν στήνει το λαό στα εννιά μέτρα. Σήμερα αυτό που χρειάζεται είναι ένταση της ταξικής πάλης με οργάνωση προπάντων στους τόπους δουλειάς. Για να σωθεί ο λαός πρέπει στην κοινωνική τους συναίνεση να αντιτάξει τη δική του λαϊκή συμμαχία. Για να εμποδίσει τα χειρότερα που έρχονται με όποια κυβέρνηση, δυναμώνοντας την πάλη για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, με δική του εξουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου