«Ο Μαρξισμός όμως μας μαθαίνει να εξετάζουμε κάθε φαινόμενο στην εξέλιξή του και να μην ικανοποιούμαστε με το επιφανειακό του περίγραμμα, να μην πιστεύουμε τις όμορφες ταμπέλες, να ερευνούμε τις οικονομικές, τις ταξικές βάσεις των κομμάτων, να μελετάμε την αντικειμενική πολιτική κατάσταση που θα προδικάσει τη σημασία και την έκβαση της πολιτικής τους δράσης. Εφαρμόστε αυτή τη μέθοδο έρευνας για το ΣΥΡΙΖΑ και θα δείτε την ορθότητα του ισχυρισμού μας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κόμμα αλλά μια συμπτωματική κατάσταση. Δεν είναι πολιτική δύναμη, αλλά αφρός που γεννήθηκε από τη σύγκρουση αντιμαχόμενων δυνάμεων που λίγο πολύ η μια αντισταθμίζει την άλλη.
Πραγματικά συνταιριάζει μέσα του τον κύκνο, τον κάβουρα και το λούτσο, τη φλύαρη ξιπασμένη, αυτάρεσκη, στενοκέφαλη, δειλή διανόηση, τον αντεπαναστάτη τσιφλικά που θέλει με συγκαταβατική τιμή να απαλλαγεί από τον επαναστάτη και τέλος τον καλοστεκούμενο, νοικοκυρεμένο, οικονόμο και τσιγκούνη μικροαστό.
… δεν μπορούν να εξουσιάζουν γιατί τα πραγματικά αφεντικά της αστικής κοινωνίας, οι διάφοροι Δασκαλόπουλοι και Σία, οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου και της μεγάλης ιδιοκτησίας, στέκουν παράμερα από αυτό το κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που ονειροπολεί λευκή, αγνή, ομαλή, "ιδανική" αστική κοινωνία.
…Οι οπορτουνιστές δεν μπορούν να οδηγήσουν την επανάσταση μπροστά γιατί δεν τους ακολουθεί μια συσπειρωμένη και πραγματική επαναστατική τάξη. Φοβούνται την επανάσταση. Συσπειρώνουν γύρω τους όλους, όλο το "λαό" μόνο στη βάση των συνταγματικών αυταπατών, ενώνουν μόνο με αρνητικούς δεσμούς: με το μίσος ενάντια στο παραχορτασμένο θεριό - την απολυταρχική κυβέρνηση, που ενάντια της, αριστερότερα από όλους, στη δοσμένη "νόμιμη" βάση στέκουν σήμερα οι οπορτουνιστές.
Ο ιστορικός ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ είναι παροδικός, ρόλος της στιγμής. Οι οπορτουνιστές θα καταρρεύσουν ταυτόχρονα με την αναπόφευκτη και γρήγορη κατάρρευση των συνταγματικών αυταπατών, όπως κατέρρευσαν και οι εξίσου μικροαστοί Γάλλοι σοσιαλδημοκράτες στο τέλος της δεκαετίας 1840-1850 που έμοιαζαν πάρα πολύ με τους δικούς μας του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι οπορτουνιστές θα πέσουν λιπαίνοντας το έδαφος… είτε για μακροχρόνιο ενταφιασμό της επανάστασης, για "σοβαρό" συνταγματισμό, είτε για την επαναστατική δημοκρατική δικτατορία του προλεταριάτου και της αγροτιάς».
Β. Ι. Λένιν, Άπαντα, ΣΕ, τόμος 12ος, σελίδα 291-292
Το παραπάνω κείμενο είναι απόσπασμα από άρθρο «Η νίκη των καντέτων και τα καθήκοντα του Εργατικού Κόμματος», που γράφτηκε στις 24 - 28 Μαρτίου 1906 και δημοσιεύτηκε τον Απρίλη του 1906 σε χωριστή μπροσούρα από τον εκδοτικό οίκο «Νάσα Μίσλ».
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Για τη αντιγραφή
Βαρελάς Τάκης, ζωγράφος - 902.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου