Για τις «φωνές» στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ

Στην τελευταία συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΣΥΡΙΖΑ η «Αριστερή Πλατφόρμα» έκανε αισθητή την παρουσία της, έπειτα από ένα διάστημα «ησυχίας», διαφωνώντας με την απόφαση του κόμματος να ψηφίσει την τροπολογία για την αναστολή χρηματοδότησης πολιτικών κομμάτων, με το σκεπτικό ότι η συμπερίληψη του άρθρου 187Α του Ποινικού Κώδικα «δίνει τη δυνατότητα για εφιαλτικές αυθαιρεσίες, μακάβριες σκευωρίες και διώξεις πολιτικής σκοπιμότητας σε βάρος κινημάτων, κοινωνικών αγώνων και δυνάμεων της ανατρεπτικής Αριστεράς».

Ταυτόχρονα ασκήθηκε κριτική από στελέχη της «Αριστερής Πλατφόρμας» για τη συχνή πυκνή επίκληση του «συνταγματικού τόξου» και της «δημοκρατικής ομαλότητας», αφού - όπως ειπώθηκε - έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ συναθροίζεται και δε διαφοροποιείται από τις δυνάμεις του «αστικού μνημονιακού μπλοκ»...

Εύλογα κάποιος θα διερωτηθεί: Καλά, δε γνωρίζουν σε ποιο κόμμα ανήκουν, όσοι λένε τα παραπάνω; Φυσικά και γνωρίζουν σε ποιο κόμμα βρίσκονται και μάλιστα πάρα πολύ καλά. Οι διαφωνίες τακτικής δεν αναιρούν τη συμφωνία στη σοσιαλδημοκρατική στρατηγική που άλλωστε είχαν πολύ πριν αναδειχθούν σε αξιωματική αντιπολίτευση και συμπυκνώνεται στο στόχο της «κυβέρνησης της αριστεράς». Αυτές οι δυνάμεις έχουν επιπρόσθετες ευθύνες γιατί εμφανίζουν αυτήν τη στρατηγική με «αντικαπιταλιστικό προσωπείο», ως δρόμο για το σοσιαλισμό σε αντίθεση με άλλες εντός ΣΥΡΙΖΑ που δεν κρύβουν την προσαρμογή τους στο ρόλο του διαχειριστή της αστικής εξουσίας. Πρόκειται για δυνάμεις ιδιαίτερα χρήσιμες στην προσπάθεια να εμφανίζονται ως «συγγενικές» στο ΚΚΕ, να δημιουργούν οπορτουνιστικές συγχύσεις, ότι υπάρχει και άλλος δρόμος πιο εύκολος από αυτόν που προτείνει το ΚΚΕ, για τον κοινό - υποτίθεται - σοσιαλιστικό σκοπό.

Φυσικά δεν υπόκεινται όλα σε σχεδιασμούς. Οι αντιφάσεις που χαρακτήριζαν το ΣΥΡΙΖΑ ως οπορτουνιστικό μόρφωμα, που άλλο ήταν και άλλο ήθελε να δείχνει ότι είναι, ενισχύονται σήμερα που ενσωματώνει ολοένα και περισσότερα σοσιαλδημοκρατικά χαρακτηριστικά, στην πορεία προς την πλήρη σοσιαλδημοκρατικοποίησή του. Οι αντιφάσεις αυτές έχουν μια σχετική αυτοτέλεια και δυναμική, πάνω τους επιδρούν κι άλλοι παράγοντες π.χ. η εξελισσόμενη διαδικασία αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος και οι αλλαγές που επιφέρει σε όλα τα αστικά πολιτικά κόμματα.

Πολλές φορές έχει γραφτεί ότι η «αριστερή πτέρυγα» του ΣΥΡΙΖΑ φλερτάρει με δυνάμεις του λεγόμενου «εξωκοινοβουλευτικού χώρου» ακόμα και για τη συγκρότηση ενός νέου φορέα, ενός νέου οπορτουνιστικού μορφώματος, που θα καταλάβει το κενό που θα αφήσει η πλήρης μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε αστικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.

Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει να ιδωθούν όλες οι διεργασίες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Για παράδειγμα οι απόψεις που εκφράζει ο βουλευτής του Π. Τατσόπουλος για συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, ώστε να μη γίνει ρυθμιστής η «Χρυσή Αυγή», τα θετικά λόγια με τα οποία εκφράστηκε για την κινητικότητα στο συγγενικό άλλωστε χώρο της κεντροαριστεράς κ.α. 'Η η παρέμβαση της τάσης του ΣΥΡΙΖΑ «Πλατφόρμα 2010» (Παπαδημούλης, Δούρου κ.ά.) επίσης έπειτα από μεγάλο διάστημα σιωπής, που ζητά επιτάχυνση των διαδικασιών συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος ικανού να ασκήσει την αστική διαχείριση.

Οι εργατικές λαϊκές δυνάμεις να έχουν αυτιά και μάτια ανοιχτά. Γύρω τους στήνονται πολλές «παγίδες» για τον εγκλωβισμό της δυσαρέσκειας και της οργής τους και την ανώδυνη για την αστική εξουσία εκτόνωσή τους. Για να παρεμποδίσουν τη συνάντησή τους με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, που μπορεί να γονιμοποιήσει διεργασίες ριζοσπαστικοποίησης στις λαϊκές συνειδήσεις, έτσι που να καρποφορήσουν εξελίξεις προς όφελος του λαού.

Βάσω ΝΙΕΡΡΗ