Την ετοιμότητά του απέναντι στην αστική τάξη της χώρας να αναλάβει την αστική διαχείριση διαμήνυσε ξανά σήμερα απ' το βήμα της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλ. Τσίπρας, δηλώνοντας με απόλυτη σαφήνεια πως για το κόμμα του συνιστά «ταξική, εθνική ευθύνη» η «ανάληψη της κυβερνητικής ευθύνης», για την αποκατάσταση της καταστροφής που έχει υποστεί «το μεγαλύτερο κομμάτι της πραγματικής οικονομίας»! Εξέλιξη την οποία, φυσικά, απέκοψε απ' την καπιταλιστική κρίση και απέδωσε αποκλειστικά, μαζί και την ανεργία και τη φτώχεια, στα μνημόνια, στην τρόικα και τη Γερμανία.
Στο πλαίσιο της γνωστής ρηχής και αποπροσανατολιστικής για το λαό ρητορικής τα έβαλε με τους «δεύτερης διαλογής υπαλλήλους» της τρόικας - τους οποίους όμως δεν έχει πρόβλημα να συναναστρέφεται εκτός χώρας, όπως συνέβη στο ταξίδι του στις ΗΠΑ - κατακεραύνωσε την Μέρκελ και ζήτησε ξανά συμμαχία των χωρών του Νότου, παραλείποντας κάθε αναφορά στο γεγονός ότι οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών, μαζί με της Μέρκελ, συνομολόγησαν την ευρωενωσιακή στρατηγική - κομμάτι της οποίας είναι τα μνημόνια - και τσακίζουν ανελέητα στις χώρες τους τη φτωχολογιά με απανωτά βάρβαρα μέτρα. Αυτούς τους συμμάχους θέλει ο Τσίπρας για να διεκδικήσει από ευνοϊκότερη θέση καλύτερους όρους ανάκαμψης για την ντόπια αστική τάξη.
Για λογαριασμό της, άλλωστε, κατήγγειλε τον «αφελληνισμό του ελληνικού τραπεζικού συστήματος», ισχυριζόμενος ότι «εμείς είχαμε προειδοποιήσει πρώτοι γι' αυτή την εξέλιξη». Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πιέσει γι' αυτή την εξέλιξη, ζητώντας μετ' επιτάσεως το περασμένο καλοκαίρι να ισχύσει και για την Ελλάδα αυτό που «διεκδίκησε και πήρε» ο Ραχόι, την απευθείας δηλαδή ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών απ' το μηχανισμό στήριξης, πράγμα που σημαίνει ότι αυτές περνούν στη δικαιοδοσία της ΕΚΤ.
Ο Αλ. Τσίπρας βεβαίως ξεκαθάρισε ότι «αυτό που μας ενδιαφέρει, κυρίως, είναι να έχει τη δυνατότητα η όποια ελληνική κυβέρνηση, για λογαριασμό του εθνικού συμφέροντος, να έχει τον έλεγχο έστω ενός σημαντικού πυλώνα του τραπεζικού συστήματος (...) που θα έχει ξεκάθαρη αναπτυξιακή οπτική», δηλαδή, όταν και εάν αναλάβουν τα ηνία της διακυβέρνησης, να έχουν λόγο και ρόλο στη χρηματοδότηση των μονοπωλιακών ομίλων και των επενδύσεών τους.
Απευθυνόμενος στην αστική τάξη, την εξουσία της οποίας θέλει να διαχειριστεί, και ταυτόχρονα σκορπώντας κοινοβουλευτικές αυταπάτες στο λαό, υποστήριξε ότι «δεν υπάρχει καμία άλλη διέξοδος για τη χώρα, παρά μόνο η παραίτηση της κυβέρνησης και η προσφυγή στις κάλπες», όπου σαν διέξοδο εννοεί την προώθηση ενός άλλου μείγματος διαχείρισης για έξοδο απ' την κρίση προς όφελος των αστών.
Απηύθυνε ξανά προσκλητήριο προς κάθε πιστό στην αστική εξουσία, και πρόθυμο να βάλει πλάτες στη διαχείρισή της. για συνεργασία και δεν μπόρεσε να κρύψει τον καημό τους, επειδή δεν μπορούν να βάλουν σ' αυτή τη στενωπό το ΚΚΕ, να το εξαναγκάσουν να εγκαταλείψει τη στρατηγική του. Ανέφερε: «Θα πω μόνο ότι εύχομαι αυτό που εύχεται κάθε αριστερός, κάθε κομμουνιστής σε αυτή εδώ τη χώρα: Το συνέδριο αυτό να συμβάλει ώστε να γίνει πραγματικότητα ο καημός των αριστερών και προοδευτικών ανθρώπων της χώρας. Να γίνει πραγματικότητα ο καημός της πλειοψηφίας των κομμουνιστών. Και αυτός ο καημός δεν είναι άλλος από την ενωτική δράση και παρουσία της αριστεράς για την ανατροπή της κυβέρνησης του μνημονίου».
Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει το δικό του καημό και των καπιταλιστών στο λαό και στους κομμουνιστές, στους οποίους θέλει να πατήσει για να αναρριχηθεί στον κυβερνητικό θώκο. Γνωρίζει βεβαίως ότι αυτοί έχουν άλλο καημό, το πώς θα δρομολογηθούν οι προϋποθέσεις ώστε ο λαός να γίνει ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει, να πάρει στα χέρια του την οικονομία και την εξουσία. Σ' αυτό φιλοδοξεί να συμβάλει το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ και θα το κάνει, μεταξύ άλλων και ενισχύοντας το μέτωπο στην πολιτική αγυρτεία του οπορτουνισμού που πασχίζει να πείσει το λαό να γίνει παρανάλωμα για να φουντώσουν τα κέρδη των μονοπωλίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου