Και γιατί να αποκλείει το ένα το άλλο; Ουδέν ψευδέστερον του ψευδοδιλήμματος. Ποιος μας είπε ότι οι φασίστες (και η πανέξυπνη ηγεσία τους) στρατολογούν κατά κανόνα ευφυή άτομα; Είναι μήπως τέτοια δείγματα το περιβόητο εγέρθουτου και το βιντεάκι με τον αλησμόνητο «δρώμενα»; Τι αποδείξεις έχουμε για το δείκτη νοημοσύνης των μελών και των ψηφοφόρων της χρυσής αυγής; Πόσο έξυπνος μπορεί να είναι πχ όποιος πιστεύει ότι οι μετανάστες μας κλέβουν τις δουλειές κι ευθύνονται για τις στρατιές των πτυχιούχων ανέργων –γιατρών, δικηγόρων, μηχανικών, εκπαιδευτικών, και τόσων άλλων; Πόση ευφυία μπορεί να διαθέτει κάποιος που φώναζε στις πλατείες «οι τριακόσιοι στο γουδί», τσουτσουρώνει με τους «300» στο γυαλί και πηγαίνει στο γήπεδο να δει την εθνική ντυμένος αρχαίος έλληνας, για να αποδείξει ότι είναι εθνικά περήφανος και βουκεφάλας με περικεφαλαία, κατά το κοινώς λεγόμενο.
Ο φασισμός είναι η οργανωμένη έκφραση της αποβλάκωσης που γεννά «αυθόρμητα» και μαζικά ο καπιταλισμός στους χώρους παραγωγής και στο πολιτικό εποικοδόμημα, με τους ιδεολογικούς του μηχανισμούς.
Στρατολογεί αφελείς και ταξικά ασυνείδητους, που θεωρούν μαγκιά τους... αρχαιοελληνικούς χαιρετισμούς και το νταηλίκι στους μελαψούς και γενικώς τους αδύνατους, για να ισοφαρίσουν κάπως τις φάπες που τρώνει στους άλλους τομείς της ζωής τους.
Διαμορφώνει πιστά κι υπάκουα ανθρωπάκια, χωρίς κριτική ικανότητα, που βγαίνουν στην αρένα σαν τον κατίδη και χαιρετάν πειθήνια τις αρχές στην εξέδρα των επισήμων: χαίρε καίσαρα, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν και είναι έτοιμοι να τους σφάξεις να αγιάσουν, ή αλλιώς να σφαχτούν αναμεταξύ τους, με αλάνθαστο ταξικό κριτήριο.
Πατάνε στην υποκρισία του αστικού πολιτικού κόσμου και προβάλλουν ως η «αδιάφθορη εναλλακτική» σε φαιδρά πρόσωπα σαν τον ιωαννίδη, που έβγαλε λάδι με την ψήφο του τον θρασύδειλο κασιδιάρη και τους ψευτοτσαμπουκάδες του, για να καταδικάσει μετά τις ακρότητες, με αφορμή το... λάθος του κατίδη –έχουν αποστηθίσει τη θεωρία των άκρων, και την πετάνε «εκ παραδρομής» κι εκεί που δεν ταιριάζει.
Αλλά μοιάζουν σα δυο σταγόνες νερό με το σύστημα που υποτίθεται πως αντιπαλεύουν, γιατί είναι σάρκα από τη σάρκα του. Όπως η διορθωτική δήλωση του μετανοημένου κατίδη, «εγώ σιχαίνομαι το φασισμό», που αντιγράφει πιστά το απαράμιλλο «σιχαίνομαι το μνημόνιο» του άδωνη γεωργιάδη, που το ψήφισε και με τα δύο χέρια.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η βλακεία του κατίδη, που είναι ανιστόρητος κι απολίτικος. Το πρόβλημα είναι ότι το ανιστόρητο απολιτίκ έγινε τρόπος ζωής και τροφοδότησε το φασισμό, που θέριεψε πατώντας πάνω στην ανεμελιά μας.
Το θέμα δεν είναι ότι ο κατίδης δε γνώριζε την προσφυγική ιστορία της ομάδας του και πανηγύρισε το γκολ που πέτυχε σα να ‘ταν ποδοσφαιριστής της λάτσιο. Αλλά ότι τα παιδιά της ηλικίας του τέλειωσαν το σχολείο, χωρίς να μάθουν την ιστορία της πραγματικής αντίστασης, τι ήταν ο φασισμός και ποιος τον προώθησε, γιατί είναι θέμα ταμπού και μένει εκτός ύλης. Και γαλουχήθηκαν φωνάζοντας το σύνθημα «δε θα γίνεις έλληνας ποτέ, αλβανέ...» λίγους μήνες μετά την κατάκτηση του euro.
Η ουσία δεν είναι αν αγνοούσε ο κατίδης την αριστερή ιδεολογία του προπονητή του, που έρχεται από μια χώρα που έζησε από πρώτο χέρι την τραγωδία του ναζισμού. Εντάξει ο λίνεν μπορεί να φτάνει μέχρι ντι λίνκε, αλλά στέκει στον αντίποδα της πολιτικής ξεφτίλας με αριστερό προσωπείο της δημαρ, με τις επιλεκτικές ευαισθησίες και την αμέριστη πολιτική κάλυψη που παρέχει στην κυβέρνηση της δικτατορίας των μονοπωλίων. (Αποφεύγω με δυσκολία να σχολιάσω την αντίστοιχη ανακοίνωση του σύριζα με την αναφορά στο ταξίδι της αεκ στο βελιγράδι εν μέσω νατοϊκών βομβαρδισμών και τη στάση του συν εκείνη την περίοδο).
Το βασικό δεν είναι οτι οι ποδοσφαιρικές αρχές έθεσαν τον κατίδη εκτός συλλόγου κι εθνικών ομάδων, για να τον τιμωρήσουν, και τον ανάγκασαν να προβεί σε φτιαχτές «δηλώσεις μετανοίας» και μεταμέλειας, μήπως και σώσει επαγγελματικά το τομάρι του. Το βασικό είναι ότι ενδιαφέρονται μόνο για τη βιτρίνα του αθλήματος-προϊόντος που πουλάνε, ενώ εκκολάπτουν το αυγό του φιδιού στους ιδιωτικούς στρατούς των οπαδικών συνδέσμων, που γίνονται στέκια οργανωμένης αποχαύνωσης και διακίνησης ουσιών.
Το βασικό είναι πως ο μη αστικός μύθος λέει ότι κάποτε είχαμε οργάνωση βάσης στη θύρα τέσσερα και κόβα ποδοσφαιριστών στον ηρακλή του χατζηπαναγή και του κωφίδη. Ενώ σήμερα οι σύνδεσμοι έγιναν –πλην εξαιρέσεων,όπως η original που έβγαλε πολύ σωστή ανακοίνωση - άντρα της μαύρης αντίδρασης κι εξαντλούν συχνά τον προοδευτισμό τους σε μερικά πανό και παιδιάστικες καυχησιές του τύπου: δεν αφήσαμε να μπουν οι μπάτσοι μέσα.
(Ένα τυπικό δείγμα αυτής της λογικής μπορείτε να δείτε σε αυτήν τη συνέντευξη του γιώργου ρούση, φορέα του οπαδικού παλιμπαιδισμού και της παιδικής αρρώστιας του κομμουνισμού, ως πολιτικό του αντίστοιχο).
Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι ο κατίδης. Αυτός είναι εικόνα της κοινωνίας και της μοιάζει –όπως και το ποδόσφαιρο συνολικά άλλωστε. Μια κοινωνία που ήταν σε μεγάλο ποσοστό χρυσή αυγή, χωρίς να το ξέρει και πριν την ανακαλύψει. Κι αν δεν την είχε ανακαλύψει, θα μπορούσε να την επινοήσει μόνη της από την αρχή. Εκεί βρίσκεται η ενοχή κι εκεί χρειάζεται η έμπρακτη καταδίκη.
Ποιος είναι λοιπόν ο πραγματικός ένοχος;
Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι του συστήματος που δημιουργεί τον κατίδη και κάθε κατίδη, γιατί τον έχει ανάγκη, για να διαιωνίσει την κυριαρχία του. Με άλλα λόγια, αυτή η στάνη αυτό το τυρί βγάζει. Ή που το καταλαβαίνουμε και παύουμε να είμαστε σαν πρόβατα επί σφαγή για να αλλάξουμε τα πράγματα, ή αλλιώς συνεχίζουν να μας αρμέγουν κανονικά και περιμένουμε να εμφανιστεί με μαθηματική ακρίβεια ο επόμενος κατίδης κι η επόμενη παπαχρήστου, για να επιδείξουμε τις αναμφισβήτητες δημοκρατικές μας ευαισθησίες.
Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου