Το πλήθος κρουσμάτων νοθείας και αλλοίωσης των πραγματικών συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα που κατήγγειλαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στη ΓΣΕΕ, ενόψει και του 35ου Συνεδρίου δεν είναι καινούριο φαινόμενο. Για χρόνια, μέσα στα συνδικάτα οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, οι δυνάμεις που συναπαρτίζουν την πλειοψηφία στη Συνομοσπονδία, διακρίθηκαν σε αυτό το «άθλημα». Νοθεία, διπλοψηφίες, οργανώσεις που χωρίς την παραμικρή δράση εμφανίζουν χιλιάδες ψηφίσαντες σε εκλογές-παρωδία και σε χρόνο ρεκόρ, σωματεία φαντάσματα που υπάρχουν μόνο στα χαρτιά και «δικαιώνουν» το ρόλο τους μόνο στις εκλογές και την ανάδειξη αντιπροσώπων. Μια κατάσταση που προκαλεί αποστροφή, δυσφημίζει την ίδια την έννοια του συνδικαλισμού και της συνδικαλιστικής δράσης.
Ορισμένοι αποδίδουν αυτά τα φαινόμενα, αποκλειστικά σε προσωπικές φιλοδοξίες, σε «μάχη για τα κουκιά», σε αναμετρήσεις για «τις καρέκλες»... Βολικές και επιφανειακές εξηγήσεις. Οι αιτίες όμως αυτών των φαινομένων είναι βαθύτερες. Και επειδή το φαινόμενο αυτό είναι διαχρονικό και όχι τυχαίο,
αξίζει μιας σοβαρότερης αντιμετώπισης. Οι εργάτες δεν πρέπει να ξεχνάνε ότι η διαπάλη μέσα στα συνδικάτα ήταν και είναι εξόχως ταξικό ζήτημα. Ήταν και είναι διαπάλη για τη γραμμή των συνδικάτων. Ήταν και είναι αναμέτρηση για το αν τα συνδικάτα θα είναι όργανα των πραγματικών συμφερόντων της εργατικής τάξης ή υποχείρια της πολιτικής της άρχουσας τάξης. Η επέμβαση μάλιστα του ίδιου του αστικού κράτους για να ελέγξει τη ΓΣΕΕ εκδηλώνεται από τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας της. Κράτος, κυβερνήσεις και εργοδότες κάνουν τα πάντα για να ποδηγετήσουν συνδικάτα και ΓΣΕΕ, να τα κρατήσουν υπό την κηδεμονία τους. Χρηματοδοτήσεις, συλλήψεις και διώξεις συνδικαλιστών που αντιστέκονται σε εργοδοσία και κράτος, πραξικοπήματα, παντός τύπου στο εσωτερικό λειτουργίας της ΓΣΕΕ, απαγορεύσεις, ήταν τα όπλα του κεφαλαίου προκειμένου να χτυπηθεί ο ταξικός προσανατολισμός του συνδικαλιστικού κινήματος.
Καρποί αυτής της πρακτικής είναι και τα σημερινά φαινόμενα νοθείας και αλλοίωσης των συσχετισμών που σταθερά καταγράφονται τα τελευταία χρόνια. Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, οι παρατάξεις που συναπαρτίζουν την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, κάνουν τα πάντα για να διατηρήσουν τις δυνάμεις τους, καθώς η καπιταλιστική κρίση και η στάση που τηρούν, τους αφαιρεί στηρίγματα και ένα μέρος της αποδοχής που είχαν μέχρι πρόσφατα από τους εργάτες. Κάνουν τα πάντα για να διατηρήσουν τους συσχετισμούς, για να κρατήσουν σε ισχύ την πολιτική τους.
Η πρακτική αυτή εντάσσεται στην προσπάθεια να υπηρετηθεί με κάθε μέσο η γραμμή της ταξικής συνεργασίας και της «ταξικής ειρήνης» που πρεσβεύει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Κράτος, κεφάλαιο και πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δε θέλουν να αλλάξει η στρατηγική που υπηρετεί η πλειοψηφία της και οι πλειοψηφίες στις μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις γι' αυτό χρησιμοποιούν τις νοθείες, για να εμποδίσουν την αλλαγή των συσχετισμών. Γι' αυτό πολεμούν τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, γι' αυτό σε όλες τις συνδικαλιστικές λειτουργίες από το πρωτοβάθμιο σωματείο μέχρι το επίπεδο Συνομοσπονδίας έχουν μέτωπο με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, εναντιώνονται σθεναρά και με κάθε μέσο - θεμιτό ή αθέμιτο - σε αυτά που με τη δράση τους, το παράδειγμά τους και τη στρατηγική τους εκπροσωπούν και εκφράζουν οι ταξικές δυνάμεις. Από εδώ και η ανάγκη να ανατραπούν αυτοί οι συσχετισμοί. Γιατί η ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ σημαίνει ισχυροποίηση της ίδιας της εργατικής τάξης και των αγώνων της.
902.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου