Μια θεατρική παράσταση, το «Τρόμος και αθλιότητα του Γ' Ράιχ» του Μπέρτολτ Μπρεχτ, θεωρείται ανάξια λόγου από τους αστούς δημοσιογράφους. Ο λόγος; Η παράσταση ανέβηκε από την 23μελή θεατρική ομάδα του ΠΑΜΕ. Το γεγονός ότι κοντά 1.200 άνθρωποι χειροκρότησαν θερμά τους συντελεστές σβήστηκε. Ο λόγος; Η παράσταση ανέβηκε στην αίθουσα συνεδρίων του ΚΚΕ.
***
Η αστική δημοσιογραφία κάνει άλματα. Δίνει μια νέα - σύγχρονη διάσταση στο «αρχαίο πνεύμα αθάνατο»: Σφαχτά έκαιγαν στους βωμούς τους οι παλιοί, Κερδώο Ερμή είχαν. Στο ανάλογο σύγχρονο: Σφαχτά την Τσικνοπέμπτη στο Μουσείο της Ακρόπολης με μόλις 28 ευρώ το κεφάλι. Κι αυτό προβάλλεται ως σπουδαίο καλλιτεχνικό ρεπορτάζ.
Προκαλούν συνειδητά (στο θεό τους: Αυτά είναι λεφτά για τριών ημερών συντήρηση ενός παιδιού που σπουδάζει σε άλλη πόλη) κάνοντας την πλάκα τους για να παραστήσουν τους λαϊκούς αλλά μακριά απ' την πλέμπα που θα τους πάρει με τις πέτρες.
***
Πάντα στο έσχατο όριο της σαπίλας των συστημάτων η άρχουσα τάξη της κάθε εποχής έχει απομακρυνθεί τόσο από το κοινό αίσθημα
που ακόμα και πάνω στην κρεμάλα της το μόνο για το οποίο είναι ικανή να αναρωτηθεί είναι αν αυτό - η θηλιά στο λαιμό της - είναι μια ακόμα ατραξιόν για να σπάσει την πλήξη της.
***
Για την αστική δημοσιογραφία οι ουρές εκατοντάδων στα κεντρικά γραφεία της ΔΕΗ είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων μια εντυπωσιακή φωτογραφία και δυο - τρία δακρύβρεχτα σχόλια για τη φτώχεια. Μια στάση λίγων λεπτών ανάμεσα σ' αυτούς που πέφτουν απ' τα πόδια τους περιμένοντας στην ουρά μια ρύθμιση για να πληρώσουν σε δόσεις το λογαριασμό βγάζει άλλα πράγματα:
Ρωτάς: Και τι θα γίνει αν ρυθμίσεις την πληρωμή σε 2 - 3 δόσεις, μετά τι θα κάνεις; Και παίρνεις την απάντηση, όχι από έναν - δυο, αλλά απ' όλο το πηγαδάκι που αμέσως συγκροτείται: Να βγάλουμε το μήνα που κάνει ακόμα κρύο. Υστερα μεγαλώνει η μέρα, σβήνεις τα φώτα μέχρι τον Οκτώβρη, κερδίζεις χρόνο να ξεπληρώσεις ό,τι χρωστάς κι ύστερα άντε πάλι απλήρωτοι λογαριασμοί μέχρι την επόμενη άνοιξη. Και το πλυντήριο; Α! με πράσινο σαπούνι στο χέρι. Η κουζίνα; Μάθαμε πια να μαζεύουμε ξύλα και να ανάβουμε φωτιά στο μπαλκόνι. Το μπάνιο; Την κατσαρόλα στο γκάζι και με μέτρο το νερό.
Είναι προφανές: Με τέτοιες απαντήσεις δεν μπορείς να κάνεις υψηλή δημοσιογραφία. Ασε που μ' αυτές τις απαντήσεις αποδεικνύουν πως είναι εχθροί του περιβάλλοντος και της ανάπτυξης.
***
Η αστική δημοσιογραφία έχει άλλα μεγάλα θέματα να ασχοληθεί αυτόν τον καιρό. Εχει απίθανα ρεπορτάζ να κατασκευάσει για να χτυπήσει το εργατικό κίνημα, ειδικά το ΚΚΕ (στο «Εθνος» αφού κράχτηκε για τα καλά ο προηγούμενος «κουκουεδολόγος», εμφανίστηκε νέο φυντάνι μανίτσα στην κατασκευή, σε σημείο που να απειλεί το μεροκάματο κορυφών του σχετικού ρεπορτάζ στο «Βήμα» και την «Ελευθεροτυπία»).
***
Ο πόλεμος πια εξελίσσεται σ' όλα τα μέτωπα. Κι αυτοί που στον καιρό της μεγάλης πείνας ασχολούνται ακόμα με τη μεγάλη τέχνη (και τη μεγάλη δημοσιογραφία), στα μάτια των εργατών προβάλλουν πια νέτα - σκέτα ως αυτό ακριβώς που είναι: Αυτοί που προσπαθούν να ξεσκατώσουν την αστική τάξη από τα αίσχη της.
Ετσι που να βεβαιώνουν πως όσο αλήθεια είναι ότι η τέχνη αντανακλά την κοινωνική πραγματικότητα, άλλο τόσο αλήθεια είναι ότι κομμάτι της τέχνης (το πληρώνουν οι αστοί για να κατασκευάζεται) αντανακλά ειδικά την κοινωνική πραγματικότητα μέσα στην οποία αναπτύσσεται στηρίζοντάς την. Αυτός που κολυμπά στο βόθρο δε θα ζωγραφίσει διαμάντια. Ισχύει και για τη δημοσιογραφία.
Την ώρα που οι εκπρόσωποι μονοπωλιακών ομίλων αξιώνουν να κατέβει ο βασικός μισθός στα 300 ευρώ, η αστική δημοσιογραφία αφιερώνει σαλόνια για να καλέσει τους «πολίτες» (ποτέ εργάτες) να ανάψουνε κεράκια για τα παιδιά που χάθηκαν στη Λάρισα, σα να χάθηκαν από ένα κακό της μοίρας, σα να μην υπάρχει ένοχος, σα να μην έχει όνομα ο ένοχος.
Για τον εργατικό Τύπο (κάθε μορφής) αυξάνει η ευθύνη όχι μόνο να πει τα πράγματα με τ' όνομά τους, αλλά και να γίνει το βάθρο πάνω απ' το οποίο η εργατική τάξη θα διακηρύξει το ως εδώ και μη παρέκει, θα δώσει το σήμα για την ανατροπή. Στα εργοστάσια, σε κάθε χώρο που συγκεντρώνεται και ζει η εργατική τάξη, εκεί το ρεπορτάζ, εκεί και η Τέχνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου