Ο οξυμένος ανταγωνισμός στο εσωτερικό της ΕΕ και στο ιμπεριαλιστικό σύστημα διεθνώς, βάζει εμπόδια στην αναπαραγωγή του κεφαλαίου καθώς έρχονται στην επιφάνεια και συγκρούονται με τον πιο βίαιο τρόπο όλες οι αντιφάσεις και οι αντιθέσεις του συστήματος. Η βασική αντίθεση του καπιταλιστικού συστήματος μεταξύ κεφαλαίου - εργασίας οξύνεται στο έπακρο. Αυτό προκύπτει από την ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, από τις ανατροπές των εργασιακών σχέσεων, που στοχεύουν στη συμπίεση της τιμής της εργατικής δύναμης και χειροτερεύουν παραπέρα τη θέση της εργατικής τάξης.
Οι κρίσεις στον καπιταλισμό βρίσκονται στο DNA του συστήματος, αποτελούν ανίατη αρρώστια που δεν μπορεί να γιατρευτεί. Το Κόμμα μας πολύ εύστοχα και ολοκληρωμένα ανέδειξε το χαρακτήρα της κρίσης ως κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων. Κόντρα στις «Κασσάνδρες» και τους θεματοφύλακες της κυρίαρχης πολιτικής που μιλάνε για κρίση χρέους, για να συσκοτίσουν τα αίτια της κρίσης, να αποπροσανατολίσουν την εργατική - λαϊκή πάλη αιχμαλωτίζοντάς την σε λογικές διαχείρισης και συνυπευθυνότητας.
Η κυριαρχία και η ισχυροποίηση του μονοπωλιακού κεφαλαίου, γενικά και σε κάθε κλάδο, οξύνει τον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό, παράλληλα καταστρέφει σύγχρονες παραγωγικές δυνάμεις, απαξιώνει εργατική δύναμη, οδηγεί στην ανεργία, μεγαλώνει τη φτώχεια. Η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων μπλοκάρει από τις ίδιες τις παραγωγικές σχέσεις γιατί μπαίνουν εμπόδιο στην αναπαραγωγή του κεφαλαίου. Αυτή η αντίθεση που οξύνεται στις σημερινές συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, οδηγεί τους εργαζόμενους σε μια κατάσταση μόνιμης φτώχειας, ανεργίας, αβεβαιότητας και ανασφάλειας. Αντικειμενικά, στην ημερήσια διάταξη μπαίνει η αλλαγή των παραγωγικών σχέσεων, η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής.
Στον κλάδο της κατασκευής, οι αρνητικές εξελίξεις είχαν δρομολογηθεί την τελευταία δεκαετία. Η καπιταλιστική οικονομική κρίση όξυνε τα προβλήματα στον κλάδο, με ολέθριες συνέπειες για τους εργαζόμενους στις κατασκευές. Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν το Νοέμβρη στην ημερίδα που έκανε η Ομοσπονδία Οικοδόμων Ελλάδας με θέμα «Αντιμετώπιση της ανεργίας και αναδουλειά στον κλάδο των κατασκευών. Η πρότασή μας για την ανάπτυξη του κλάδου».
Η κρίση έφερε πολλές εταιρείες σε κακή οικονομική κατάσταση, ακόμα και εταιρείες μεγάλου μεγέθους και τάξης, και αναμένεται ότι θα οδηγήσει σε νέο γύρο συγχωνεύσεων και εξαγορών. Ο έλεγχος της παραγωγής στις κατασκευές από ελάχιστους τεχνικούς ομίλους θα γίνει πιο ασφυκτικός. Η εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης οδηγεί την παραγωγή οικοδομικών έργων σε κατάρρευση. Από το Γ' τρίμηνο του 2008 και μετά, καταγράφεται συνεχής μείωση της οικοδομικής δραστηριότητας. Συνολικά η οικοδομική δραστηριότητα το 2012, συγκρινόμενη με το 2005, έχει μειωθεί στο 1/5. Χαρακτηριστικό της κρίσης στην ιδιωτική οικοδομή είναι ότι σε πανελλαδική κλίμακα ο όγκος των οικοδομικών αδειών το Α' εξάμηνο του 2012 έφτασε στο μέσο μηνιαίο όγκο του 2005.
Οι εργαζόμενοι του κλάδου πλήρωσαν την καπιταλιστική ανάπτυξη των προηγούμενων χρόνων με τη γιγάντωση κατασκευαστικών εταιρειών κι ομίλων, τώρα πληρώνουν και την καπιταλιστική οικονομική κρίση. Ο αριθμός των εργαζομένων στον κλάδο έχει συρρικνωθεί λόγω της ανεργίας. Στον κλάδο των κατασκευών, οι μισθωτοί το Β' τρίμηνο του 2007 ήταν 264 χιλιάδες, και το Β' τρίμηνο του 2012, 123 χιλιάδες. Οι μισθωτοί του κλάδου που έχασαν τη δουλειά τους, ξεπέρασαν τις 140 χιλιάδες, το 53% του συνόλου. Την ίδια περίοδο, η συνολική απασχόληση στον κλάδο μειώθηκε από τις 400 χιλιάδες το 2007, στις 214 χιλιάδες το 2012. Στον κλάδο επιστημονικών - τεχνικών δραστηριοτήτων, οι μισθωτοί μειώθηκαν από 106 χιλιάδες το 2009, σε 83 χιλιάδες το 2012, μείωση που ξεπερνά το 22%. Ολες οι ενδείξεις δείχνουν ότι η κατάσταση στον κλάδο θα επιδεινωθεί.
Η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση στον κλάδο των κατασκευών έχει ενταθεί τα τελευταία 10 χρόνια, απόρροια των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών που είναι συστατικό στοιχείο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που οξύνθηκαν τώρα με την οικονομική κρίση. Με τα έργα που έγιναν στη χώρα μας, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες, Εγνατία Οδός, γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου, έργα που ακριβοπλήρωσε ο ελληνικός λαός, θησαύρισαν τράπεζες και κατασκευαστικές εταιρείες. Αυτή η ανάπτυξη δεν έχει καμία σχέση με τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες. Ηταν μονόπλευρη, ταξική, και συσσώρευσε πλούτο σε λίγα χέρια. Αυτή η ανάπτυξη προκάλεσε την κρίση που καλούν πάλι τον εργαζόμενο λαό να πληρώσει. Σήμερα, χιλιάδες είναι οι άνεργοι εργάτες, τεχνίτες οικοδόμοι, επίσης χωρίς δουλειά βρίσκονται χιλιάδες μικροί ΕΒΕ αυτοαπασχολούμενοι (πολιτικοί μηχανικοί, τοπογράφοι κ.ά.), καθώς και ελεύθεροι επαγγελματίες που έχουν άμεση σχέση με τις κατασκευές (ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί κ.ά.) οι οποίοι δουλεύουν με μπλοκάκια, φορολογούνται άγρια και δεν έχουν δικαίωμα να επιδοτηθούν ως άνεργοι.Τα ισχυρά μονοπώλια που αναπτύχθηκαν στον κλάδο, η επέκταση της κυριαρχίας τους για περισσότερο κέρδος δεν πρέπει να τρέφει καμία αυταπάτη ότι οι εργαζόμενοι στον κλάδο της κατασκευής θα ξαναγυρίσουν σε προγενέστερη κατάσταση σχετικής βελτίωσης της ζωής τους.
Η ανάγκη για κοινωνική συμμαχία σε αντικαπιταλιστική, αντιμονοπωλιακή γραμμή ξεπροβάλλει από την ίδια την κυριαρχία των μονοπωλίων. Στο χώρο των κατασκευών υπάρχουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις να προχωρήσει η κοινή δράση εργατών - αυτοαπασχολούμενων - επιστημόνων στην παραπάνω κατεύθυνση. Αμφισβητώντας την κυριαρχία των μονοπωλίων, την καπιταλιστική ιδιοκτησία, το αστικό κράτος που είναι στην υπηρεσία τους. Αυτή η γραμμή πάλης αποτελεί τη μοναδική φιλολαϊκή διέξοδο.
Να ριχτούμε πιο δραστήρια, πιο μεθοδικά στη μάχη της εργατικής - λαϊκής πάλης με καθημερινό σχέδιο που θα προκύπτει από τη στρατηγική μας. Δεν φτάνει να συμφωνούμε στα λόγια με την πολιτική και τη στρατηγική του Κόμματος. Αυτή πρέπει να επιβεβαιώνεται με την οργανωτική διάταξη, που όλα τα βέλη πρέπει να συγκεντρώνονται στην εργατική τάξη κατά κλάδο, κατά χώρο δουλειάς, στη λαϊκή συμμαχία, με την καθημερινή πρακτική και δράση όπου πρέπει να διαφαίνονται τα πρωτοπόρα επαναστατικά χαρακτηριστικά του Κόμματός μας.
Αυτά κατά την άποψή μου υπηρετεί το σχέδιο Προγράμματος που θα συζητηθεί στο 19ο Συνέδριο, που αποτυπώνει όλη την προηγούμενη εμπειρία και πείρα που αποκτήθηκε συλλογικά στο Κόμμα μας, παίρνει υπόψη τις νέες οικονομικές τάσεις που απορρέουν από τις νομοτέλειες της καπιταλιστικής ανάπτυξης και καθορίζει τα καθήκοντά μας όχι μόνο στις σημερινές συνθήκες, αλλά και σε συνθήκες ραγδαίας όξυνσης της ταξικής πάλης.
Παναγιώτης Σαββίδης
ΚΟΒ Κατασκευών Κατερίνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου