Συνέντευξη στον Στ. Κούλογλου έδωσε ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας. Μια συνέντευξη με στόχο να μαζέψει τα ασυμμάζευτα που προκαλούν οι ίδιες οι θέσεις και οι αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες αποκαλύφθηκαν περίτρανα με το ταξίδι του Αλ. Τσίπρα και άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στις ΗΠΑ, προκαλώντας δυσφορία σε μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ που αισθάνονται αριστεροί.
Και σε αυτή τη συνέντευξη όμως δεν έλειψαν οι αντιφάσεις. Ο Αλ. Τσίπρας διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ότι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η Ελλάδα να παραμείνει στην Ευρωζώνη και επισημαίνει ότι αυτό διασφαλίζεται από το γεγονός ότι «η Ευρωζώνη είναι μια αλυσίδα με 17 κρίκους και ξέρουν ότι αν σπάσει ένας κρίκος θα διαλυθεί η αλυσίδα». Έλα όμως που λίγο νωρίτερα, για να παραστήσει τον αδιάλλακτο, λέει ότι αν η Γερμανία αρνηθεί τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ «ας φύγουν (σ.σ. οι Γερμανοί) από το ευρώ, τα έχουμε πει χίλιες φορές!». Τώρα, πώς γίνεται η Ελλάδα, που αντιπροσωπεύει περίπου το 2% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης, να αποτελεί απειλή για τη συνοχή της Ευρωζώνης, ενώ η Γερμανία που είναι η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης να μην αποτελεί απειλή αν φύγει, μόνο ο Αλ. Τσίπρας μπορεί να το εξηγήσει.
Πάντως αν κάτι είναι φανερό (και) από αυτήν τη συνέντευξη του Αλ. Τσίπρα είναι ότι η στόχευσή του βρίσκεται στο πώς θα καλύψει ο ΣΥΡΙΖΑ το «κενό» που, όπως ο ίδιος λέει, αφήνει η σοσιαλδημοκρατία και παράλληλα πώς θα «ξεπλύνει» την ίδια τη σοσιαλδημοκρατία. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Αλ. Τσίπρας λέει πως «πια δεν υπάρχει ο μεσαίος χώρος, διότι έχουμε έναν Βενιζέλο που είναι όμηρος ομήρου. Όμηρος του κ. Σαμαρά που είναι όμηρος της κυρίας Μέρκελ και έχει ανάγκη τον κύριο Βενιζέλο γιατί αλλιώς δε θα έχει πλειοψηφία».
Μάλιστα... Δε φταίει, δηλαδή, ότι και τα δυο κόμματα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, είναι ταγμένα στην υπηρεσία των μονοπωλίων και του ευρωμονόδρομου και εφαρμόζουν την πολιτική που απαιτεί η πλουτοκρατία, αλλά ότι είναι όμηροι ο ένας του άλλου και μαζί όμηροι της Μέρκελ!
Γι’ αυτό και κλαψουρίζει που ο Ολάντ (αυτός που κατά τον ΣΥΡΙΖΑ έφερε το «νέο αέρα» στην Ευρώπη) «φαίνεται ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που είχε δημιουργήσει». Τις προσδοκίες από τη σοσιαλδημοκρατία, από τον Ολάντ και άλλους, όμως, τις καλλιέργησε ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Μελανσόν και το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που καλούσαν τους αριστερούς να ψηφίσουν μαζικά Ολάντ για να υπάρχει στη Γαλλία «μια από τα ίδια». Το ίδιο κάνουν και στην Ελλάδα, παρουσιάζοντας εαυτούς ως σωτήρες, ενώ το μόνο που θα κάνουν θα είναι «μια από τα ίδια» με «αριστερό» προφίλ.
Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, όλοι όσοι αισθάνονται αριστεροί δεν μπορεί να στοιχίζονται πίσω από το νέο πρόσωπο της σοσιαλδημοκρατίας.
Του Μανώλη Αντωνίου (902.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου