ΣΥΡΙΖΑ: Είναι με τη διαχείριση και (τώρα) το καμαρώνει

Η φαινομενική μεταμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ, σε διάστημα μικρότερο του ενός χρόνου, είναι αποτέλεσμα της στρατηγικής του. Τον καπιταλισμό θέλει να διαχειριστεί και προκειμένου να δώσει εξετάσεις στο αστικό σύστημα για να τον εμπιστευθεί, πιέζεται να γίνει πιο συγκεκριμένος για το ποια πολιτική θα εφαρμόσει. Κάπως έτσι, εγκαταλείπει ακόμα και τις δημαγωγικές υποσχέσεις που έδινε προεκλογικά, τις κορόνες για το ΔΝΤ και τα μνημόνια, τα ψέματα με τα οποία προσπαθούσε να αρμέξει ψήφους από τα λαϊκά στρώματα, σκορπώντας αυταπάτες ότι μπορεί ο λαός να ευημερήσει αν τον εμπιστευθεί να κυβερνήσει με «άλλο μείγμα», αλλά με τα μονοπώλια ακλόνητα στην εξουσία και την οικονομία.Παρακάτω, σταχυολογούμε ορισμένα μόνο από τα όσα έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές του Ιούνη και τα όσα λέει σήμερα, για ζητήματα που αναδείχτηκαν κυρίαρχα από την αστική προπαγάνδα πριν, στη διάρκεια και μετά την προεκλογική περίοδο.

***

Για το ΔΝΤ

Ελεγε ο ΣΥΡΙΖΑ: «Το σενάριο για ΔΝΤ είναι εφιαλτικό και η διακίνησή του εγκληματικά αφελής. Το απεργάζονται ακραίοι συντηρητικοί και νεοφιλελεύθεροι κύκλοι: Στην Ευρώπη όσοι επιθυμούν μια νέα Ευρωζώνη με την αποπομπή από αυτή των χωρών του Νότου, και στις ΗΠΑ οι πρώην σύμβουλοι του Μπους που εύχονται τη μονοκρατορία του δολαρίου και υπήρξαν αρχιερείς της διάλυσης του Ασφαλιστικού», Αλ. Τσίπρας, Μάρτης 2010.

«Ξέρουμε ότι όπου έχει περάσει το ΔΝΤ έχει αφήσει πίσω του στάχτη, έχει αφήσει πίσω του αποκαΐδια. Δεν πρέπει αυτό να το αφήσουμε να συμβεί και στη χώρα μας. Δεν αξίζει στη χώρα μας αυτή η τύχη», Αλ. Τσίπρας, Νάουσα, 9/2010.

«Σήμερα προσπαθούν να μας πείσουν πως το ΔΝΤ είναι μονόδρομος (...) Το σίγουρο είναι πως το ΔΝΤ είναι ο δρόμος της κοινωνικής χρεοκοπίας, της μεγάλης φτώχειας, της παρακμής, της οικονομικά αδιέξοδης επιλογής. Κι όμως υπάρχει άλλος δρόμος. Της προσπάθειας σύναψης συμμαχιών εντός της Ευρώπης», Π. Σκουρλέτης, 4/2010.

Στις 25/1/2013, ο Αλ. Τσίπρας συναντήθηκε με την ηγεσία του ΔΝΤ και αμέσως μετά δήλωσε: «(...) το ΔΝΤ κατανοεί το αυτονόητο, δηλαδή ότι το ελληνικό πρόγραμμα δεν βγαίνει δίχως γενναίο "κούρεμα" χρέους (...) Δεν υπήρξε ποτέ επιλογή του ΔΝΤ η περικοπή του 13ου και 14ου μισθού».

Από τις ΗΠΑ, δήλωσε ακόμα: «Δεν ζητάμε να μας συμπαθήσουν στο Βερολίνο. Αναζητούμε συμμάχους, αλλά η πολιτική της Γερμανίας είναι καταστροφική. Εδώ (στις ΗΠΑ), μπορούμε να βρούμε συμμάχους για να αποτρέψουμε καταστροφικές πολιτικές».

Εξαγνίζοντας το ΔΝΤ, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να «καθαγιάσει» στα μάτια του λαού το άλλο μείγμα διαχείρισης που λέει ότι θέλει να εφαρμόσει, με περισσότερα επεκτατικά μέτρα, που θα αποδεσμεύσουν κρατικά και ευρωπαϊκά κονδύλια για το κεφάλαιο και επενδύσεις. Αυτό προϋποθέτει ένα γενναίο «κούρεμα» του χρέους, υπέρ του οποίου τάσσεται το ΔΝΤ και κοντράρεται κυρίως με τη Γερμανία, έχοντας να αντιμετωπίσει στο εσωτερικό του οξύτατους ανταγωνισμούς για τον επιμερισμό της ζημιάς απ' την καπιταλιστική κρίση και τα προγράμματα δανειοδότησης χωρών - μελών της ΕΕ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κοροϊδεύει το λαό ότι είναι δυνατόν οι ανταγωνισμοί αυτοί να αποβούν προς όφελός του. Κρύβει ότι ακόμα κι αν αποφασιστεί ένα νέο «κούρεμα», αυτό θα φέρει νέα βαριά αντιλαϊκά μέτρα. Οτι και το μείγμα διαχείρισης που πρεσβεύει, προϋποθέτει το τσάκισμα των δικαιωμάτων του λαού, αφού αυτό είναι εκ των ων ουκ άνευ για την προσέλκυση επενδύσεων, οι οποίες γίνονται πάντα και παντού με σκοπό το κέρδος, που θα είναι τόσο μεγαλύτερο όσο λιγότερα απολαμβάνει ο λαός.

Για το «κούρεμα» του χρέους

Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει «"κούρεμα" του χρέους και παράταση του χρόνου αποπληρωμής του». «Τα στελέχη του ΔΝΤ μάς είπαν ότι επέμειναν πολύ στην ανάγκη για "κούρεμα" και του θεσμικού χρέους (OSI). Η κυβέρνηση πρέπει να μας απαντήσει επιτέλους: Πώς αξιοποίησε αυτή τη θέση;», Γ. Μηλιός, «Αυγή», 28/1/2013.

Τον Οκτώβρη του 2010, όμως, ο Αλ. Τσίπρας ομολογούσε: «Παρασκηνιακά, ενδεχομένως να έχουν ήδη συμφωνήσει να μας οδηγήσουν και σε μία επώδυνη αναδιάρθρωση του χρέους που θα οδηγήσει στη λεγόμενη ελεγχόμενη πτώχευση (...) Αυτή η παράταση επιμήκυνσης αποπληρωμής θα είναι μεν ένα φως στο τούνελ, αλλά θα συμπληρωθεί με ένα νέο μνημόνιο, ακόμη πιο επώδυνο για την ελληνική κοινωνία και τα λαϊκά στρώματα (...) Θα θυμάστε ότι πριν από λίγες μέρες μας είχε εκπλήξει ο κ. Τόμσεν, ο Δανός επικεφαλής της τρόικας, ο οποίος είχε πει ότι το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το χρέος, αλλά οι διαρθρωτικές αλλαγές. Μας παραξένεψε γιατί εμείς γνωρίζαμε ότι πήγαμε σ' αυτή τη δανειακή σύμβαση γιατί το πρόβλημά μας ήταν η χρεοκοπία και το χρέος. Αυτό μας είχαν πει, αυτό ξέραμε όλοι. Ομως, ο ίδιος πραγματικά με μία δόση ειλικρίνειας είπε ότι το πρόβλημα της τρόικας δεν είναι το χρέος (...) Το πρόβλημά τους είναι να προχωρήσουν βίαιες διαρθρωτικές αλλαγές που οδηγούν σε μια εξίσου βίαια αναδιανομή του πλούτου (...) Θα μπορούσε να γίνει μια ουσιαστική διευθέτηση μείωσης, διαγραφής μέρους του χρέους (...) με όρους πολύ πιο ευνοϊκούς για τη χώρα μας απ' αυτούς τους επονείδιστους που σήμερα ακολουθούμε, του ΔΝΤ».

Μια έτσι, μια αλλιώς για το «κούρεμα» του χρέους. Γιατί; Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει διευθέτηση του χρέους σε συνεννόηση με τους δανειστές και όχι μονομερή διαγραφή του. Αυτό τον οδηγεί από τη μια να επιδιώκει το «κούρεμα» και από την άλλη να κρύβει ότι αυτό, στο πλαίσιο της ΕΕ και με αστική εξουσία, δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται από μνημόνια και μέτρα, που θα αντισταθμίσουν τη χασούρα για τους δανειστές.

Τόσο μικρή είναι η απόσταση που τον χωρίζει από το κυρίαρχο μείγμα διαχείρισης στην ΕΕ, ώστε έφτασε να ζητάει (συνέντευξη στη ΝΕΤ) εκλογές πριν τις κάλπες του Σεπτέμβρη στη Γερμανία, για να διεκδικήσει μέσω της«σκληρής διαπραγμάτευσης» μια βιώσιμη λύση για τη χώρα! Να διεκδικήσει, δηλαδή, το «κούρεμα» που προπαγανδίζει, πριν το ανακοινώσουν οι σημερινοί διαχειριστές.

Για το μνημόνιο

Στις 29/4/2012 ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε ότι δεν αναγνωρίζει το μνημόνιο αφού: «Εχει υπογραφεί ερήμην της λαϊκής βούλησης. Η Ελλάδα πρέπει να καταγγείλει άμεσα το μνημόνιο και την δανειακή σύμβαση». Και το ίδιο διάστημα σε ομιλία του στη Λαμία: «Εμείς θα σεβαστούμε την εντολή του λαού (...) Για να καταγγείλουμε τη δανειακή σύμβαση και να ακυρώσουμε το μνημόνιο».

Την ίδια περίοδο (6/6/2012) κατακεραύνωνε τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ: «Και τι θέλουν να πετύχουν με την δήθεν επαναδιαπραγμάτευση; (...) Την παράταση της μνημονιακής λιτότητας (...) Αυτή είναι η "οργανωμένη διαπραγμάτευση του μνημονίου" (...) Το ν' αλλάξει μόνο τη δόση του θανατηφόρου φαρμάκου του μνημονίου».

Σήμερα δηλώνει: «Θα επαναδιαπραγματευτούμε τη δανειακή σύμβαση». Κι αυτή ακόμα η επαναδιαπραγμάτευση που υπόσχεται έχει σαφώς οριοθετηθεί απ' τον ίδιο, όταν με σαφήνεια πλέον δηλώνει: «Βεβαίως έχουμε δεσμεύσεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση, τις δεσμεύσεις αυτές δε θα τις απεμπολήσουμε. Δέσμευσή μας είναι να έχουμε στόχο τη δημοσιονομική εξισορρόπηση βεβαίως. Δέσμευσή μας είναι να έχουμε ένα χρέος το οποίο να μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε (...) Να ξεκαθαρίσω, λοιπόν, ότι το εθνικό σχέδιο ανόρθωσης και ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας θα είναι (...) φυσικά μέσα στα πλαίσια της υλοποίησης των γενικότερων δεσμεύσεων που προκύπτουν από τις συνθήκες (...) Θα έχει στόχο τη δίκαιη δημοσιονομική εξυγίανση και εξισορρόπηση, ένα σχέδιο που θα έχει στόχο διαρθρωτικές αλλαγές»... Δηλαδή, τις ίδιες διαρθρωτικές αλλαγές που οι ίδιοι αποκήρυσσαν ως «βίαιες».

Στο διά ταύτα, ο ΣΥΡΙΖΑ προπαγανδίζει ότι θα αντικαταστήσει το μνημόνιο με ένα «σχέδιο οικονομικής ανόρθωσης», το οποίο θα έχει στον πυρήνα του μέτρα ενίσχυσης «επιλεγμένων βιομηχανικών τομέων και της επιστημονικής αγροτικής καλλιέργειας» και θα αποσκοπεί στη «δημοσιονομική εξισορρόπηση». Δηλαδή, θα αναπτύσσει κλάδους με γρήγορη και σίγουρη κερδοφορία για τα μονοπώλια, αφού με αυτά θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει ανάπτυξη και θα πριμοδοτεί τις καπιταλιστικές αγροτικές επιχειρήσεις, αφού δεν αμφισβητεί την ΚΑΠ.

Για κερασάκι στην τούρτα, όπως έκανε και στη συνάντηση με τον Β. Σόιμπλε, ο ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαιώνει ότι και το δικό του μνημόνιο θα έχει τους ίδιους δημοσιονομικούς στόχους με το σημερινό, αφού στοχεύει στη «δημοσιονομική εξυγίανση». Μόνο που τέτοια δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ξεζούμισμα του λαού.

Για την τρόικα

Προεκλογικά και στην προσπάθεια να παρακάμψει τα καταφανέστατα αδιέξοδα της στρατηγικής του, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργούσε ακόμα και την αυταπάτη ότι είναι άλλο η ΕΕ και άλλο η τρόικα. Εβγαινε στα κεραμίδια ο Αλ. Τσίπρας με δηλώσεις όπως (2/2012): «Εξευτελισμός (...) Ο Βενιζέλος κάθεται στο τραπέζι με υπαλληλίσκους δεύτερης διαλογής. Εμείς την τρόικα θα την απελάσουμε από τη χώρα, γιατί είναι επικίνδυνοι αυτοί οι άνθρωποι. Είναι κάτι υπαλληλίσκοι δεύτερης κλάσης και δεύτερης γραμμής».

Και μετά τις εκλογές, όμως, συνέχισε για λίγο το ίδιο βιολί. Τον Ιούλη επαιρόταν ο Αλ. Τσίπρας ότι «εμείς αρνηθήκαμε να τους συναντήσουμε, καμιά πολιτική δύναμη δεν πρέπει να τους συναντήσει (...) Η κυβέρνηση πρέπει επιτέλους να καταλάβει ότι δεν έχει καμία απολύτως δουλειά να συνδιαλέγεται με τρεις υπαλλήλους εντεταλμένους να υλοποιήσουν ένα αποτυχημένο πρόγραμμα».

Στο ίδιο πνεύμα αξίωνε απ' την κυβέρνηση να κάνει μια κίνηση «εθνικής ομοψυχίας (...) να αρνηθεί το διάλογο με μια αποτυχημένη επιτροπή υπαλλήλων, εντεταλμένη να ελέγξει την εφαρμογή ενός αποτυχημένου προγράμματος».Στη Νέα Υόρκη ο Αλ. Τσίπρας συναντήθηκε με τον επικεφαλής της τρόικας, Π. Τόμσεν, και το ίδιο αναμένεται να κάνει και στην Ελλάδα.

Β.Ν.