Το οξυμένο πρόβλημα των μεταναστών και οι πραγματικές αιτίες

Η δολοφονία του 30χρονου Θανάση Λαζανά ξημερώματα Σαββάτου στην Πάτρα από τρεις Αφγανούς, τα επεισόδια που ακολούθησαν σε βάρος μεταναστών οι οποίοι έχουν στήσει πρόχειρους καταυλισμούς στο χώρο της «Πειραϊκής Πατραϊκής», επεισόδια με πρωτεργάτες μέλη της «Χρυσής Αυγής», που είχαν στόχο να τους εκδιώξουν και να τους λιντσάρουν, παρά την αντίθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας των κατοίκων, επανέφερε στο προσκήνιο το θέμα της μετανάστευσης και την εγκληματική πολιτική που ακολουθούν σε βάρος των μεταναστών και προσφύγων οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που συμφώνησαν και συνδιαμόρφωσαν στην ΕΕ σειρά αντιλαϊκών - αντιμεταναστευτικών συνθηκών.

Το πρόβλημα είναι υπαρκτό και ιδιαίτερα οξυμένο. Πράγματι στη χώρα μας ζουν εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, «δέσμιοι» του φόβου της σύλληψης, της φυλάκισης, της απέλασης, των ρατσιστικών επιθέσεων, της απόλυσης.

Δουλεύουν ήλιο με ήλιο για ένα κομμάτι ψωμί, βιώνοντας την πιο άγρια εκμετάλλευση και τις επιθέσεις σε βάρος τους από δυνάμεις της κρατικής καταστολής και από φασιστικές - ρατσιστικές ομάδες. Ανθρωποι που γίνονται αντικείμενο της πιο στυγνής εκμετάλλευσης. Που, εξαιτίας της πολιτικής όλων των κυβερνήσεων, αναγκάζονται να διαμένουν σε χώρους ακατάλληλους ακόμη και για να σταβλίζονται ζώα. Που τους στοιβάζουν κατά δεκάδες σε τετράγωνες κατασκευές από νάιλον, θερμοκήπια το καλοκαίρι - «ψυγεία» το χειμώνα. Πόσιμο νερό, τουαλέτα, ρεύμα είναι άγνωστες λέξεις. Η ατομική τους υγιεινή και το μπάνιο γίνεται καταμεσής του δρόμου και τούτο μόνο εφόσον υπάρχει κάποια υπαίθρια παροχή νερού για να καλύψει τις ανάγκες εκατοντάδων ανθρώπων...

Η πλειοψηφία τους δε θέλει να παραμείνει στη χώρα και αναζητά διακαώς (νομότυπα ή «παράνομα») να διαφύγει προς την Κεντρική, Βόρεια ή Δυτική Ευρώπη. Ωστόσο, όλο το νομικό πλέγμα είναι τέτοιο (με αιχμή τη Συνθήκη Σένγκεν και τον Κανονισμό «Δουβλίνο 2») που δεν επιτρέπει στους μετανάστες ελεύθερα να φτάσουν στη χώρα που επιθυμούν. Αντίθετα, και να καταφέρουν να φύγουν από Ελλάδα π.χ. για Ιταλία μόλις συλληφθούν εκεί επαναπροωθούνται άμεσα στη χώρα «πρώτης εισόδου», τη χώρα όπου έχουν καταθέσει αίτημα ασύλου, δηλαδή πίσω στην Ελλάδα. Αποτέλεσμα να εγκλωβίζονται εδώ χιλιάδες μετανάστες καθώς η χώρα από τη γεωγραφική της θέση και μόνο αποτελεί βασική πύλη εισόδου μεταναστών και προσφύγων.

Σε αυτή την κατάσταση εγκλωβισμένοι μετανάστες στρέφονται στα διάφορα δουλεμπορικά κυκλώματα για να «εξασφαλίσουν» την έξοδο από την Ελλάδα, με κίνδυνο πολλές φορές την ίδια τους τη ζωή, πληρώνοντας υπέρογκα ποσά στους κάθε λογής διακινητές που κερδίζουν στην πλάτη τους. Για να συγκεντρώσουν τα ποσά αυτά αναγκάζονται να δουλεύουν σκληρά στις πιο δύσκολες δουλειές και συνθήκες ή γίνονται υποχείρια της κάθε μαφίας.

Ομως οι μετανάστες και πολύ περισσότερο οι πρόσφυγες δεν ήρθαν από χόμπι ούτε από διάθεση περιπλάνησης. Τους έφερε το κεφάλαιο και τα κόμματά του για να βγάλουν περισσότερη υπεραξία, να θησαυρίσουν από την κακοπληρωμένη, χωρίς δικαιώματα εργασία τους, να χρησιμοποιούν το ανοργάνωτο, φοβισμένο μεταναστευτικό εργατικό δυναμικό ως πολιορκητικό κριό για να γκρεμίσουν τις όποιες κατακτήσεις έχει κερδίσει η εργατική τάξη, να την διασπά, να δηλητηριάζει τους εργάτες με τη χολή του ρατσισμού, να αυξάνει την καταστολή στις λαϊκές και εργατικές γειτονιές όπου στοιβάζονται να διαβιούν.

Τους μετανάστες και πρόσφυγες τους έφεραν οι ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές επεμβάσεις και οι πόλεμοι που έσπειραν, στις οποίες συμμετείχε με συγκεκριμένο καταμερισμό και η άρχουσα τάξη της Ελλάδας. Τους έφεραν δηλαδή όλοι αυτοί που τώρα θέλουν να απαλλαγούν από ένα μέρος τους και παίρνουν ή ζητούν να παρθούν περισσότερα κατασταλτικά μέτρα. Στην παρούσα φάση θέλουν περισσότερο «ελεγχόμενη» μετανάστευση, είτε αυτή είναι «νόμιμη» είτε «παράνομη», λιγότερες τέτοιες «εισαγωγές», γι' αυτό κλείνουν τις στρόφιγγες, γι' αυτό αυξάνουν την καταστολή στα σύνορα και το εσωτερικό της χώρας, καθώς έτσι κι αλλιώς η καπιταλιστική κρίση έχει αυξήσει τον εφεδρικό στρατό ιθαγενών ανέργων που μπορούν να αξιοποιήσουν για να χτυπήσουν παραπέρα εργασιακά και άλλα δικαιώματα.

Η θέση του ΚΚΕ για τη μετανάστευση και την εγκληματικότητα

Κόμματα του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου, μεγαλοεπιχειρηματίες, ρατσιστικές ομάδες προσπαθούν να διαστρεβλώσουν τις θέσεις του ΚΚΕ για το μεταναστευτικό, να τις ταυτίσουν με έναν ανούσιο και «άχρωμο» ανθρωπισμό, με τις θέσεις διαφόρων αταξικών «αντιρατσιστικών» κινημάτων για ευνόητους λόγους.

Θέση του ΚΚΕ είναι ότι οι λαοί πρέπει να παλεύουν στον τόπο τους για να απαλλαγούν από τους ντόπιους και ξένους δυνάστες τους, από τη λιμοκτονία και τους βομβαρδισμούς, συνολικά από το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Αυτή ήταν πάντα η θέση του ΚΚΕ, και όταν η Ελλάδα ήταν χώρα εξαγωγής εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών προς τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Κατάγγειλε ευθέως τις ελληνικές κυβερνήσεις και τους εκπροσώπους της άρχουσας τάξης που χαρακτήριζαν τη μετανάστευση «ευλογία», όπως κατάγγειλε και την άρχουσα τάξη και τις κυβερνήσεις των χωρών υποδοχής για την υπερεκμετάλλευση, τις άθλιες συνθήκες δουλειάς και ζωής των Ελλήνων και συνολικά των ξένων εργατών στα κράτη όπου μετανάστευσαν. Την ίδια θέση έχει το Κόμμα και τώρα για το νέο κύμα μετανάστευσης Ελλήνων εργαζομένων προς άλλα καπιταλιστικά κράτη.

Ομως, από τη στιγμή που οι μετανάστες και πρόσφυγες εξαναγκάστηκαν να βρεθούν στη χώρα μας, ζουν και δουλεύουν εδώ, το ΚΚΕ πρωτοστατεί στην οργάνωση της αλληλεγγύης, στον αγώνα για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που γεννά η μετανάστευση σε ντόπιους και ξένους εργαζόμενους. Παλεύει για να έχουν οι μετανάστες και πρόσφυγες ισότιμα εργατικά, κοινωνικά, δημοκρατικά δικαιώματα με την υπόλοιπη εργατική τάξη. Συγχρόνως, με την ένταξή τους στο κίνημα, να διεκδικήσουν από κοινού την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Παλεύει για να φτάσουν στη χώρα προορισμού τους οι εγκλωβισμένοι του «Δουβλίνο 2» και της Σένγκεν.

Για άμεσα μέτρα ανακούφισης και οριστική λύση του μεταναστευτικού

Το ΚΚΕ έχει επεξεργαστεί ένα πλαίσιο αιτημάτων άμεσης ανακούφισης του προβλήματος τόσο για τους παλιούς όσο και τους νέους μετανάστες, με έμφαση στο να δοθούν άμεσα ταξιδιωτικά έγγραφα στους εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που έχουν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα, να μπορέσουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους για εκεί όπου είχαν εξαρχής προορισμό. Συγκεκριμένα:

-- Να δημιουργηθούν ανθρώπινοι και αξιοπρεπείς ανοιχτοί και δημόσιοι προσωρινοί χώροι υποδοχής και φιλοξενίας μεταναστών - προσφύγων, όχι στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σε αυτά θα παρέχεται ιατροφαρμακευτική φροντίδα, δωρεάν σίτιση και στέγαση, διερμηνεία και νομική αρωγή. Να υπάρξει ειδική μέριμνα από κρατικούς φορείς για ανήλικους πρόσφυγες και μετανάστες, μητέρες και παιδιά, θύματα κυκλωμάτων διακίνησης ανθρώπων.

-- Να δοθεί άσυλο ή προσωρινό ανθρωπιστικό καθεστώς στους πρόσφυγες και όσους προέρχονται από χώρες ιμπεριαλιστικής κατοχής ή εμφυλίων.

-- Να δοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα για όσους θέλουν να πάνε σε άλλο κράτος - μέλος της ΕΕ, με ανυπακοή στη Σένγκεν και τον Κανονισμό «Δουβλίνο 2».

-- Να νομιμοποιηθούν οι μετανάστες που ζουν κι εργάζονται στην Ελλάδα, να έχουν πλήρη εργατικά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα.

-- Να σταματήσουν τα νέα μέτρα καταστολής μεταναστών στα σύνορα και η ανάθεση μέρους της φρούρησης των συνόρων στους μηχανισμούς της ΕΕ (FRONTEX, Ευρωπαϊκό Σύστημα Επιτήρησης των Συνόρων).

-- Να σταματήσει η συμμετοχή της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές αποστολές σε ξένες χώρες.

Σύγκρουση με τον ευρωμονόδρομο

Το ΚΚΕ λέει στο λαό καθαρά ότι δεν μπορούν να υπάρξουν εύκολες λύσεις στο μεταναστευτικό ζήτημα, χωρίς σύγκρουση με τις πολιτικές του ευρωμονόδρομου, της συμμετοχής της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, σύγκρουση με τον ίδιο τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα ζητήματα της οικονομίας.

Πρέπει να γίνει μπούμερανγκ για τα κόμματα του κεφαλαίου, για τα κόμματα και τις ομάδες του ταξικού ρατσισμού και εθνικισμού, η σπέκουλα που επιχειρούν πάνω σε υπαρκτά κοινωνικά προβλήματα, προβλήματα που προστίθενται στα τραγικά οικονομικά αδιέξοδα, στα δεινά και την ανασφάλεια που έχουν προκαλέσει στη λαϊκή οικογένεια. Τα ζητήματα της μετανάστευσης, των εκρηκτικών κοινωνικών προβλημάτων του κέντρου της Αθήνας και άλλων πόλεων, να γίνουν ένας ακόμα λόγος για την καταψήφιση τόσο των κομμάτων που τα προκάλεσαν όσο και εκείνων που ποντάρουν σε αυτά, που τα υπερπροβάλλουν και τα απομονώνουν από το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής τους, για να μη φανεί το μίσος και ο ρατσισμός που τρέφουν απέναντι σε όλη την εργατική τάξη, στα φτωχά λαϊκά στρώματα και όχι μόνο τους μετανάστες.

Ν. Τ.