Διαφοροποιήσεις άνευ ουσίας

Συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια στις συνόδους της ΚΠΕ του ΣΥΝ, το «Αριστερό Ρεύμα» του Π. Λαφαζάνη να καταθέτει ξεχωριστά κείμενα και καμώνεται ότι διαφωνεί με τις επιλογές της πλειοψηφίας. Στην πρόσφατη συνεδρίαση της ΚΠΕ, την περασμένη Κυριακή, έκανε το ίδιο. Στο κείμενο που κατέθεσε διαβάζουμε:

«Η μεγάλη πρόκληση για τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι να συμβάλουν ώστε η πορεία προς τις εκλογές να μετατραπεί όσο είναι δυνατόν σε μια αυθεντικά ενωτική εργατική και λαϊκή εξέγερση που θα απολήξει στην εκλογική συντριβή των πολιτικών εκφραστών της τρόικας και των μνημονίων, για μια νέα προοδευτική διέξοδο στη χώρα σοσιαλιστικής προοπτικής. Οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς οφείλουν να στοχεύουν ώστε οι εκλογές να αναδειχθούν σε κοινωνικό κίνημα και τελικά σε δημοψήφισμα ενάντια στην τρόικα και τα μνημόνια και σε όσους τα αντιπροσωπεύουν ή περιορίζονται σε μια άνευ ουσίας αντιμνημονιακή δημαγωγία χωρίς εναλλακτική προοπτική».

Ενώ υποτίθεται ότι στηλιτεύει την αντιμνημονιακή δημαγωγία ζητά οι εκλογές να μετατραπούν σε αντιμνημονιακό δημοψήφισμα! Που μάλιστα, όπως σε άλλο σημείο του κειμένου επισημαίνεται, θα ενισχύσει τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, όπως λέει, έχει απογειώσει την «άνευ ουσίας αντιμνημονιακή δημαγωγία».

***

Παρακάτω λέει το «Αριστερό Ρεύμα»: «Ειδικότερα ο κόσμος της εργασίας (...)

έχουν στις εκλογές τη δυνατότητα να διατρανώσουν έμπρακτα (...) τη θέλησή τους υπέρ μιας μεγάλης συμπαραταγμένης και ανασυγκροτημένης Αριστεράς, ικανής στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος να ηγηθεί μιας νέας ανορθωτικής και αναγεννητικής πορείας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, διεκδικώντας τη μέγιστη δυνατή εκλογική ενίσχυσή του, οφείλει να πρωταγωνιστήσει σε αυτούς τους προσανατολισμούς. Για ένα νέο μετεκλογικό κοινωνικό, κινηματικό και πολιτικό τοπίο αφετηρία νέων ανακατατάξεων και ορμής για σύγχρονες προοδευτικές και σοσιαλιστικές εξελίξεις».

Μ' αυτό το τελευταίο, περί «κινηματικού και πολιτικού τοπίου», πάει να θολώσει τα νερά ως προς τις επιδιώξεις τους. Ζητά, δηλαδή, ψήφο για αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και ενίσχυση του κινήματος. Για ποιο σκοπό; Για την ανάδειξη μιας «αριστερής», «αντιμνημονιακής» κυβέρνησης. Πού διαφέρει εδώ ως προς την πλειοψηφία του ΣΥΝ; Πουθενά πέρα από έναν διαφορετικό προπαγανδιστικό λόγο αποπροσανατολισμού και χειραγώγησης εντός του συστήματος και ας μιλά για «σοσιαλιστικές εξελίξεις». Ακριβώς γιατί λέει ότι μια «αντιμνημονιακή κυβέρνηση» μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία φιλολαϊκών εξελίξεων ή μάλλον τη θεωρούν προϋπόθεση για τέτοιες εξελίξεις. Θέλουν το λαό, το εργατικό - λαϊκό κίνημα σε ρόλο υποστυλώματος μιας τέτοιας κυβέρνησης. Αλλά μια τέτοια κυβέρνηση θα κυβερνά με τους βιομηχάνους, τους εφοπλιστές, τους μεγαλεμπόρους, τους τραπεζίτες να έχουν στα χέρια τους την ιδιοκτησία, την οικονομία. Αρα, καλεί το λαό να στηρίξει μια κυβέρνηση και μια πολιτική που θα διαχειρίζεται την καπιταλιστική οικονομία. Σπέρνουν αυταπάτες λέγοντας ότι αυτή η κυβέρνηση θα επιβληθεί δήθεν στο κεφάλαιο και θα το εξαναγκάσει να αποδεχτεί φιλολαϊκά μέτρα που θα κοστίσουν στην κερδοφορία και στην ανταγωνιστικότητά του. Πρόκειται για δόκανο που στήνει ο οπορτουνισμός προκειμένου να εγκλωβίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση, κατευθύνοντας το λαό από άλλη πόρτα στην ενσωμάτωση.

***

Το «Αριστερό Ρεύμα» λεονταρίζει μιλώντας για διακοπή αποπληρωμής του χρέους και «αριστερή έξοδο από την Ευρωζώνη», όχι όμως απ' την εξουσία του κεφαλαίου και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Το να ισχυρίζεται όμως ότι είναι δυνατόν στο πλαίσιό τους να εκδηλωθεί «σύγκρουση για την απαγκίστρωση της Ελλάδας από τη θηλιά της τρόικας και των μνημονίων και την προώθηση ενός σύγχρονου, βιώσιμου προοδευτικού προγράμματος ανασυγκρότησης και σοσιαλιστικής προοπτικής», είναι κάτι περισσότερο από εμπαιγμός.

Προσθέτει στα παραπάνω: «Η διακοπή αποπληρωμής του χρέους και η έξοδος από την Ευρωζώνη, μαζί με τη ρύθμιση των ιδιωτικών χρεών έως τη διαγραφή τους, την εθνικοποίηση - κοινωνικοποίηση των τραπεζών, την εφαρμογή μιας νέας προοδευτικής νομισματικής πολιτικής για την αναζωογόνηση της οικονομίας, την εθνικοποίηση - κοινωνικοποίηση στρατηγικών κλάδων της οικονομίας (...) τη ριζική αναδιανομή του πλούτου, χωρίς να συνιστούν πλήρες πρόγραμμα, αποτελούν ένα πρώτο αναντικατάστατο πακέτο αλλαγών, που θα μετατοπίσουν προοδευτικά τον άξονα της πορείας της χώρας».

Αναφέρεται προφανώς στην αναζωογόνηση της καπιταλιστικής οικονομίας και ισχυρίζεται ότι στο πλαίσιό της θα μπορέσουν να γίνουν βήματα όπως αυτά που περιγράφει από μια «αριστερή» και «ριζοσπαστική» κυβέρνηση. Είναι πασιφανές πως ούτε μισό βήμα σ' αυτή την κατεύθυνση δε θα προλάβαινε να κάνει μια τέτοια κυβέρνηση, στην υποθετική περίπτωση που είχε τις καλύτερες των προθέσεων. Η εξουσία των μονοπωλίων, με τους πολυπλόκαμους μηχανισμούς που διαθέτει και με τη στήριξη της ευρωένωσης, θα της έκοβε τη φόρα πριν καν επιχειρήσει το πρώτο βήμα.

Το «Αριστερό Ρεύμα», κομμάτι του οπορτουνισμού, κοροϊδεύει το λαό αποκρύπτοντας ότι αυτό που σήμερα έχει ανάγκη είναι άλλη εξουσία και όχι άλλη κυβέρνηση. Εξουσία λαϊκή που θα την επιβάλει με την πάλη του, ανατρέποντας την εξουσία των μονοπωλίων, κοινωνικοποιώντας τα, αποδεσμεύοντας τη χώρα απ' την ΕΕ και διαγράφοντας μονομερώς το χρέος.

Β.