* * *
-- Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να προχωρήσει σε νέα φορολογική καταιγίδα σε βάρος των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Ποια πρέπει να είναι η αντίδραση των εργαζομένων;
-- Το φορολογικό έρχεται να υποστηρίξει τα συμφέροντα του κεφαλαίου μέσα σε συνθήκες κρίσης.
Εκείνο που έχει αξία να εξετάσουμε είναι τι κάνουν οι κυβερνήσεις - και σε περίοδο κρίσης και σε περίοδο ανάπτυξης - για να υπηρετήσουν αυτόν το στόχο.
Είχαμε, για παράδειγμα, όλο το προηγούμενο διάστημα μέτρα της κυβέρνησης, με στόχο να γίνει πιο φθηνή η τιμή της εργατικής δύναμης, για να έρθει η ανάπτυξη με τους όρους που θέλει το κεφάλαιο. Στόχος είναι να βγει το κεφάλαιο απ' την κρίση όσο το δυνατό χωρίς απώλειες και όταν έρθει η ανάπτυξη να είναι με φθηνή εργατική δύναμη για να είναι πιο ανταγωνιστικό σε σχέση με το κεφάλαιο των άλλων χωρών. Ο πρώτος στόχος είναι αυτός και γι' αυτό
πάρθηκαν συγκεκριμένα μέτρα όπως η κατάργηση των ΣΣΕ και το χτύπημα των εργασιακών σχέσεων.
«Ματώνουν» το λαό για να σώσουν το κεφάλαιο
Η δεύτερη πλευρά, που έρχεται να λύσει και το φορολογικό, είναι η εξής: Θέλουν να μαζέψουν λεφτά, συρρικνώνοντας ό,τι έχει απομείνει απ' το λαϊκό εισόδημα - να βγάλουν, όπως λέει ο λαός, ακόμη «κι απ' τη μύγα ξίγκι» - για να συγκεντρώσουν χρήμα με το οποίο θα χρηματοδοτήσουν τους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους, τις τράπεζες, τους εφοπλιστές κ.λπ., που θα υλοποιήσουν την περιβόητη ανάπτυξη. Δηλαδή, και στη μια και στην άλλη περίπτωση, ο εργαζόμενος βρίσκεται ήδη σε χειρότερη μοίρα.
Απ' αυτήν την άποψη, ο εργαζόμενος, ο αυτοαπασχολούμενος, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, έχουν πραγματικούς λόγους, λόγους επιβίωσης, υπεράσπισης της ζωής τους, να ξεσηκωθούν. Οπως μείωναν τους μισθούς, τις συντάξεις, αύξαιναν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, αντίστοιχα συμβαίνει και τώρα. Είναι, δηλαδή, μια άλλη μορφή μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης για να υπηρετηθούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
-- Τι δράση θα αναλάβει το Συνδικάτο σε αυτήν την κατεύθυνση;
--Ενα βασικό θέμα είναι κάθε εργάτης να καταλάβει τον ταξικό χαρακτήρα γενικά των μέτρων, αλλά και συγκεκριμένα του φορολογικού νομοσχεδίου. Αρα υπάρχει ανάγκη - και εμείς αυτόν τον προσανατολισμό έχουμε - να απευθυνθούμε πλατιά στον κλάδο, να εξηγήσουμε πού στοχεύουν τα μέτρα κ.λπ.
Και, μην ξεχνάμε, ότι το χτύπημα ειδικά στον κλάδο είναι διπλό, με την έννοια και της τεράστιας ανεργίας. Ετσι, ένας εργάτης, που θα έχει στην κατοχή του ένα σπίτι - το οποίο το έχτισε με χίλιους κόπους, θυσίες και στερήσεις - έρχεται το κράτος να του το φορολογήσει.
Εμείς, λοιπόν, θέλουμε να κατανοηθεί ότι δεν είναι άσχετο αυτό το ζήτημα απ' τη γενικότερη κατάσταση. Οτι είναι και αυτό ένα μέτωπο πάλης και ότι πρέπει να ξεσηκωθούν οι εργάτες του κλάδου με τους ίδιους στόχους που θα είχαν αν ξεσηκώνονταν για το μεροκάματο. Δηλαδή, χρειάζεται συνολική σύγκρουση με την πολιτική του κεφαλαίου μ' όποια μορφή και αν εκφράζεται, σε οποιοδήποτε ζήτημα, από οποιαδήποτε κυβέρνηση και με οποιοδήποτε μείγμα πολιτικής κι αν εκφράζεται. Ο εργάτης πρέπει να καταλάβει ότι όλα αυτά τα μέτρα χειροτερεύουν τη θέση του και πως ο μόνος τρόπος για να δοθούν λύσεις είναι ο λαός, οι εργάτες, τα φτωχά λαϊκά στρώματα να πρωταγωνιστήσουν σ' αυτές τις λύσεις.
Το Συνδικάτο έχοντας και την εμπειρία από τη δράση με τα χαράτσια - η οποία ακούμπησε ένα κομμάτι του λαού, με τη στήριξη και την αλληλεγγύη που υπήρχε όταν, για παράδειγμα, η ΔΕΗ πήγαινε να κόψει το ρεύμα - επιδιώκει να συνεχίσει στην ίδια κατεύθυνση. Οτι, δηλαδή, ο αγώνας με ταξικό προσανατολισμό, η εφ' όλης της ύλης σύγκρουση με την πολιτική του κεφαλαίου θα κάνει τον αγώνα πιο αποτελεσματικό. Οτι λύσεις από τα «πάνω», που λένε ότι επειδή θα προτείνει κάτι το Συνδικάτο θα γίνει έστω και χωρίς τη συμμετοχή των εργατών, δεν πρόκειται να έρθουν αν δεν έρθει στο δρόμο του αγώνα ο κάθε εργαζόμενος με μεγάλη ευθύνη. Δεν υπάρχουν λύσεις με αγώνες διά αντιπροσώπευσης. Καλούμε τον εργάτη να πάρει μερίδιο στην ευθύνη του αγώνα, για να έχει μετά μεγάλο μερίδιο στο αποτέλεσμα, στην αποτελεσματικότητα του αγώνα.
Επομένως, εμείς αξιοποιούμε και την προηγούμενη εμπειρία για το πώς θα απευθυνθούμε στον κλάδο, πώς θα κινητοποιήσουμε δυνάμεις κ.λπ. Και, κάθε φορά, θα σου βγάζει νέα καθήκοντα η εξέλιξη της ταξικής πάλης. Με τη σημείωση ότι δεν πρόκειται να παραιτηθούμε από τις αντικειμενικές και υποκειμενικές δυσκολίες, από τις δυσκολίες που έχει δημιουργήσει η επίδραση της επιχειρηματολογίας του συστήματος πάνω στους εργάτες, η οποία καλλιεργεί φόβο, αυταπάτες κλπ.
Χρειάζεται ολομέτωπος αγώνας
-- Η κατάσταση φανερώνει δηλαδή πως, σήμερα, μπαίνει μπροστά στα Συνδικάτα το καθήκον να αναπτύξουν ολόπλευρη δράση, απέναντι στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής;
--Ενα συνδικάτο, πολύ περισσότερο ένα ταξικό συνδικάτο, κατανοεί ότι ο αγώνας σήμερα δεν περιορίζεται στο πώς θα διασφαλιστεί το μεροκάματο ή ποιο θα είναι το ύψος του μεροκάματου, το οποίο είναι από μόνο του πολύ σημαντικό. Αλλά αυτός ο αγώνας πρέπει να είναι πολυμέτωπος. Να χτυπάει το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, έτσι ώστε με τον αγώνα αυτό να μπορούμε και να υπερασπιστούμε και τη ζωή του εργαζόμενου αλλά και να συσπειρώνουμε δυνάμεις σε βαθύτερες αλλαγές που θα είναι προς όφελος των εργαζομένων.
Να το πω με ένα παράδειγμα: Σήμερα, ένα συνδικάτο δε θα κάνει καλά τη δουλειά του ακόμη και αν φαίνεται ότι υπάρχουν κατακτήσεις, αν ασχοληθεί μόνο με το ζήτημα του μεροκάματου, έστω κι αν ακόμη πετύχει να υπογράψει μια Συλλογική Σύμβαση που θα φαίνεται σαν όαση μέσα στην καταιγίδα που υπάρχει. Γιατί αυτή η Συλλογική Σύμβαση - που είναι πολύ σημαντικό να γίνει γιατί δείχνει τις δυνατότητες που έχει το οργανωμένο κίνημα - αυτό το καλό μεροκάματο που μπορεί να επιτευχθεί θα γίνει φύλλο και φτερό από τα μέτρα που αφαιρούν το εισόδημα της λαϊκής οικογένειας τα οποία έρχονται από άλλο δρόμο.
Δηλαδή, δεν είναι ζήτημα των συνδικάτων σήμερα, και δεν έχει σχέση με την αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος, να παλέψουν ενάντια στο γεγονός ότι το πετρέλαιο πήγε στα 1,40 ευρώ; Για την κατάργηση των έμμεσων φόρων επείγουσας λαϊκής ανάγκης; Αν ήμασταν σε μια άλλη περίοδο, αν κάποιος εργάτης είχε εξασφαλισμένο καλό μεροκάματο θα μπορούσε να ζεσταθεί το χειμώνα με την τιμή του πετρελαίου στα ύψη; Μπορεί ένα σωματείο να απαντήσει συνολικά στην κατάσταση, παλεύοντας μόνο για το μεροκάματο και κλείνοντας τα μάτια ότι οι παροχές Υγείας γίνονται όλο και ακριβότερες; Οτι στην Παιδεία ο γονιός πρέπει να βάζει όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη; Πώς μπορεί να απαντήσει ένα συνδικάτο αν δεν έχει συνολικό προσανατολισμό ενάντια σε αυτήν την πολιτική;
Ας πάρουμε για παράδειγμα το φορολογικό και το επιχείρημα που λέει ότι μέχρι σήμερα δεν πληρώναμε φόρους και τώρα που θα πληρώνουμε θα οργανωθεί καλύτερα το κράτος. Αν εμείς δεν αναδείξουμε τι συμβαίνει στο χώρο της Υγείας, της Παιδείας κλπ., δε θα μπορέσουμε να απαντήσουμε ικανοποιητικά. Γιατί εδώ υπάρχει η εξής αντίφαση: Οτι το κράτος μαζεύει λεφτά για να ενισχύσει συγκεκριμένα συμφέροντα. Μειώνονται οι παροχές Υγείας, απολύονται χιλιάδες εργαζόμενοι απ' το Δημόσιο, μειώνονται διαρκώς οι παροχές του κράτους και απ' την άλλη αυξάνεται η φορολογία στο όνομα της δήθεν καλυτέρευσης των κρατικών παροχών.
Αρα, λοιπόν, αν δεν έχεις προσανατολισμό να πεις τι συμβαίνει και να εξηγήσεις τις συνέπειες σε όλους τους τομείς της ζωής των εργαζομένων, τότε δε θα μπορέσεις να μιλήσεις για την ανάγκη σύγκρουσης του εργαζόμενου με όλες αυτές τις πολιτικές και την ταυτόχρονη ανάγκη ενίσχυσης της προοπτικής για την τάξη μας. Συνεπώς, το ζήτημα είναι να αναδείξουμε ποιοι είναι συνολικά οι όροι ζωής της εργατικής, λαϊκής οικογένειας, οι οποίοι μέσα στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος διαρκώς θα χειροτερεύουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου