Μέσα ....αριστερά

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΡΡΗ
Παιχνίδι με τα οράματα και τις παραδόσεις

Για όσους δεν ξέρουν τι ήταν στην πραγματικότητα αυτό που κάποιοι ονομάζουν  "αριστερή παράδοση της ΕΔΑ", ο ισχυρισμός του ΣΥΡΙΖΑ ότι αποτελεί συνέχειά της μπορεί και να ακούγεται φυσιολογικός. Για όσους όμως είτε έχουν ζήσει είτε έχουν μελετήσει λίγο παραπάνω την προδικτατορική Αριστερά, δηλαδή την αντι-Αμερικάνικη, αντιιμπεριαλιστική αριστερά που ονόμαζε την τότε ΕΟΚ "λάκκο των λεόντων" και βέβαια έβλεπε θετικά την προσπάθεια των τότε σοσιαλιστικών χωρών, ο ισχυρισμός είναι ένα ακόμα φάλτσο. Η Αριστερά της ΕΔΑ ήταν άμεσα συνδεδεμένη με το ΚΚΕ και τα οράματά του, είχε με λίγα λόγια -και παρά τα λάθη - ελάχιστα κοινά με τη σημερινή λογική του ΣΥΡΙΖΑ.
Δήλωσε, και πάλι. ο Π.Σκουρλέτης, αυτή τη φορά  σε συνέντευξη που έδωσε στο ΑΠΕ, ότι «αν το ΚΚΕ και η ΔΗΜΑΡ, πριν τις εκλογές του Μαϊου και του Ιουνίου, είχαν αποδεχτεί το ενωτικό κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, σήμερα θα είχαμε μια διαφορετική πραγματικότητα στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα ήταν πραγματικότητα».

Όλο αυτό βέβαια είναι μια καραμέλα που ο ΣΥΡΙΖΑ γυροφέρνει στο στόμα του ενοχλητικά, για να μην πούμε χυδαία, από την πρώτη στιγμή μετά τις εκλογές, ενώ ξέρει καλά ότι κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από πουθενά.

Πρώτον: Αν είχε γίνει κάτι τέτοιο, (που αποκλειόταν αφού απαιτούσε από το ΚΚΕ αλλαγή του χαρακτήρα του, της στρατηγικής, των θέσεων και του προγράμματός του), είναι λάθος να πιστεύει κανείς ότι θα συσπείρωνε αθροιστικά τα ποσοστά των 3 κομμάτων κι επομένως θα έπαιρνε αυτή η "αριστερή τρόικα" 37%. Το αποτέλεσμα των εκλογών έδειξε ότι το εκλογικό σώμα -ειδικά στη δεύτερη αναμέτρηση- φέρθηκε συντηρητικάκαι προτίμησε να μην μπεί σε περιπέτειες με ρίσκο. Ψήφισε πάνω από 65% ουσιαστικά δεξιά και ακροδεξιά (ΠΑΣΟΚ συμπεριλαμβανομένου) και δεν το έκανε επειδή δεν υπήρχε "αριστερή διέξοδος" αλλά απλά επειδή κατάφεραν να τον φοβίσουν.

Δεύτερο: Ακόμη κι αν είχε πάρει όχι 37% αλλά 40% και περισσότερο, ο συνασπισμός αυτός δεν θα έπαιρνε απόλυτη πλειοψηφία εδρών γιατί απλούστατα οι συνασπισμοί κομμάτων δεν παίρνουν το μπόνους των 50 εδρών. Ούτε αυτό το ξέρουν;

Τρίτο και σπουδαιότερο: Σε δύσκολες και κρίσιμες στιγμές οι αλλαγές πορείας, οι ανατροπές δηλαδή που ενέχουν συγκρούσεις με κυρίαρχα συμφέροντα, δε γίνονται με μπόνους και ψευτοπλειοψηφίες που είναι ευάλωτες, αλλά απαιτούν συμμετοχή και συναίνεση μεγάλης πλειοψηφίας σε δύσκολους κοινούς στόχους,  που ο ΣΥΡΙΖΑ ξέρει πολύ καλά ότι δεν υπήρχε. Ακόμη και η ΝΔ, για να μπορεί να στηρίξει το "έργο" της, ζήτησε τη συνδρομή της ΔΗΜΑΡ παρότι με το ΠΑΣΟΚ έιχε πλειοψηφία 150+

Τέταρτο : Μα καλά δε ντρέπονται, μετά από όλα όσα έγιναν,  να θεωρούν ακόμα τη ΔΗΜΑΡ αριστερά(όσο κι αν λέει ο κ.Σκουρλέτης "δεν ξέρω άν η ΔΗΜΑΡ...", θα το δούμε σε λίγο που θα συζητούν συνεργασίες και θα αλληλοαποκαλούνται σύντροφοι), που σε λίγο δεν θα τοποθετείται ούτε στο σοσιαλδημοκρατικό κέντρο; Τόσο αριστερόστροφη κυβέρνηση θέλουν να κάνουν;

Και τολμάνε να ισχυρίζονται ακόμα πως θέλουν τη συμμετοχή του -ιστορικού όπως το λένε- ΚΚΕ σε μια τέτοια κυβέρνηση  που χωράει τα πάντα, και μάλιστα εν μέσω τετοιας κρίσης όπου ο λαός περιμένει απελπισμένα πραγματικές απαντήσεις και όχι κοροϊδίες που θα ξεφουσκώσουν την άλλη μέρα; Μα αυτό για το ΚΚΕ δε θα ήταν συμμετοχή σε κυβέρνηση, αλλά συμμετοχή σε έγκλημα εξαπάτησης του λαού που θα πληρωνόταν την άλλη μέρα.
Το ΚΚΕ, σε αντίθεση με το ΣΥΡΙΖΑ, ενδιαφέρεται για την επόμενη μέρα τέτοιων άκυρων συνεργασιών-αθροισμάτων χωρίς περιεχόμενο,  κι ακόμη πιο πολύ ενδιαφέρεται για το μέλλον του λαού που πληρώνει στο τέλος τη νύφη.
Μια τέτοια συμμετοχή λοιπόν σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης, με τους κομμουνιστές ομογενοποιημένους στον ίδιο πολτό με σοσιαλδημοκράτες και συνεργάτες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ,  θα ήταν ένα πραγματικό ιστορικό έγκλημα εναντίον της υπόθεσης της εργατικής τάξης και του λαού και όχι βέβαια αυτό που λέει ο κ.Σκουρλέτης που ξεχειλίζει από αγάπη για το ΚΚΕ. Όπως βλέπουμε τελευταία, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του "νοιάζονται" για το ΚΚΕ και την ιστορία του, πιο πολύ από ότι εμείς οι ίδιοι για το κόμμα μας!

Το λέει άλλωστε καθαρά:"Όσον αφορά το ΚΚΕ, πιστεύουμε ότι η σημερινή του ηγεσία διέπραξε ένα τεράστιο ιστορικό λάθος, θα έλεγα ένα ιστορικό έγκλημα. Συνεχίζει και τώρα, μετά τις εκλογές, να θεωρεί ως βασικό αντίπαλο όχι τις ταξικές νεοφιλελεύθερες μνημονιακές πολιτικές, αλλά το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Είναι, φαίνεται, πολύ βαρύ το ιστορικό όνομα του ΚΚΕ για να το φέρει στους ώμους της η σημερινή ηγεσία του."!! (Απίστευτο θράσος πραγματικά! Απίστευτο νέου τύπου "απιστερό" πολιτικό ήθος. )
Βέβαια κανείς στο ΚΚΕ δεν θεωρεί το ΣΥΡΙΖΑ "βασικό αντίπαλο" αφού ο κύριος αντίπαλος των κομμουνιστών είναι ο καπιταλισμός και όχι κάποιο αστικό, σοσιαλδημοκρατικό ή αριστερό κόμμα. Ο ετεροκαθορισμός είναι γνώρισμα άλλων και όχι του ΚΚΕ. (Εκτός κι αν ξέρει κάτι που δεν το ξέρουμε εμείς ακόμη ο Π.Σκουρλέτης, σχετικά με το δρόμο που σκέφτονται να βαδίσουν).

Αλήθεια αναρωτιέται κανείς πως θα ονομάζει ο ΣΥΡΙΖΑ τις πολιτικές που θα αναγκαστεί να εφαρμόσει όταν έρθει η σειρά του να γίνει σωτήρας στη θέση των σωτήρων. Πόσο φριχτά θα πονέσει άραγε η "ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας"...του καπιταλισμού βεβαίως;

Ο πονηρός Π.Σκουρλέτης βέβαια ξέρει εκτός από τα άλλα ότι όλο αυτό το παραπονιάρικο ύφος "το κακό ΚΚΕ μας κάνει πόλεμο" πιάνει και το πουλάει κι αυτός μέχρις εξαντλήσεως στην ίδια συσκευασία με το "ιστορικό έγκλημα του ΚΚΕ".
Ό,τι κι αν λέει λοιπόν ο Π.Σκουρλέτης, με όση "αγάπη, στοργή και ενδιαφέρον" κι αν αρωματίζει το δηλητήριο που εξαπολύει εναντίον της "εγκληματικής ηγεσίας", και φυσικά ενάντια σε όλους εμάς τους τρελούς, που όπως είναι ολοφάνερο δεν έχουμε πρόβλημα με την ηγεσία , η πραγματικότητα δε μπορεί να συμφωνήσει μαζί του. Και η πραγματικότητα λέει πως δεν υπήρχε καμία εντελώς περίπτωση να έχουμε Αριστερή κυβέρνηση,  γιατί πολύ απλά, και για λόγους που έχουν εξηγηθεί, ο λαός δεν ψήφισε προοδευτικά αλλά συντηρητικά. Για την ακρίβεια ψήφισε δεξιά. Θα μας πουν φαντάζομαι εδώ, πως κατηγορούμε και ενοχοποιούμε το λαό για την ψήφο του. Καθόλου. Οι κομμουνιστές πάντα με καρτερία αντιμετώπιζαν το λαό. Ο λαός ψήφισε συντηρητικά γιατί κάποιοι φρόντισαν να τον σπρώξουν προς τα εκεί με όλους τους τρόπους, ακριβώς τη στιγμή που φαινόταν να κάνει βήματα προς την αντίθετη κατεύθυνση. Και κάποιοι "Αριστεροί" έτρεξαν τότε να βοηθήσουν, δίνοντας όρκους και διαβεβαιώσεις υπέρ ΕΕ και ευρώ, στη διαμόρφωση μιας διάθεσης συμβιβασμού που ήταν τελικά το στοιχείο που έκρινε τις εκλογές του Ιουνίου. Δεν ψήφισε λοιπόν Αριστερά, δηλαδή αντιιμπεριαλιστικά και αντικαπιταλιστικά ο λαός.
Κι όταν το εκλογικό σώμα γέρνει δεξιά, έ δε γίνεται να προκύπτει Αριστερή κυβέρνηση. Μην τρελαθούμε κιόλας. 
Αν ρωτήσει κανείς βέβαια τι θα έκανε το ΚΚΕ αν ο λαός ψήφιζε, θεωρητικά μιλώντας, "πραγματικά Αριστερά" θα πούμε το εξής. Αυτή η ερώτηση μοιάζει με τη γνωστή ερώτηση που γινόταν στα κανάλια στους υποψήφιους του ΚΚΕ που έλεγε "τι θα κάνετε αν ο λαός σας δώσει την πλειοψηφία;". Στην πραγματικότητα ρωτούν "τι θα κάνετε αν ο λαός αποφασίσει συνειδητά ότι είναι έτοιμος και θέλει να πάρει την εξουσία;". Η απάντηση είναι εύλογη νομίζω  Πολύ απλά δεν θα κάνουμε πίσω. Θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί για να υλοποιηθεί η απόφασή του με τον καλύτερο τρόπο.

Γιατί λοιπόν συνεχίζουν εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ αυτό το αηδιαστικό παραμύθι, ότι δήθεν αν το ΚΚΕ είχε δεχτεί την "πρόταση φιλίας", τώρα θα είχαμε αριστερή κυβέρνηση;(σιγά να μη βαδίζαμε και στο σοσιαλισμό!). Απλούστατα γιατί δεν ήταν "πρόταση φιλίας" αλλά ακριβώς το αντίθετο. Δεν ήταν και δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα πονηρό "κόλπο" που "δουλεύει" φέρνοντας ψήφους που αιωρούνται κάπου στ' αριστερά, μια επικοινωνιακή παγίδα ντυμένη με μπόλικο ενδιαφέρον για το λαό.

Το κάνουν συνειδητά για να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ, ότι δήθεν προτιμάει το μοναχικό δρόμο γιατί "δε γουστάρει κανέναν εκτός από τον "αυτιστικό εαυτό του", να το απαξιώσουν στη συνείδηση του λαού, να το αποδυναμώσουν όσο μπορούν για να μην το έχουν στα πόδια τους στη συνέχεια. Αυτό που δε γουστάρει βέβαια το ΚΚΕ είναι τα ψέματα που λένε, οι επικίνδυνες δωρεάν ψευδαισθήσεις που χαρίζουν αυτοί στο λαό ότι δήθεν έχουν τη λύση στο χέρι. Και εντός ευρώ, και εντός ΕΕ, και επιστροφή στο ευτυχισμένο κι  "ανέμελο" '80-'90, και "σοσιαλισμός του σήμερα", και με όλους φίλοι! Πραγματικά αχτύπητο πακέτο.
Το ΚΚΕ φυσικά δεν έχει τέτοιες σχέσεις αγοραίας λογικής, με το λαό.

Για μας δυνατό ΚΚΕ σημαίνει δυνατό λαό και αντιστρόφως. Το πρώτο και κύριο ενδιαφέρον των κομμουνιστών δεν είναι η εκλογική τους επίδοση αλλά η συγκρότηση ενός όλο και πιο ισχυρού λαϊκού κινήματος, το δυνάμωμα δηλαδή του λαού. Αυτός θα κάνει την ανατροπή κι όχι κάποιο κόμμα για λογαριασμό του. Εννοείται βέβαια ότι όσο ο λαός ανεβάζει ρυθμούς, κατανοεί και συνειδητοποιεί τη θέση του, οργανώνεται  και δυναμώνει, τόσο και το ΚΚΕ, σαν γνήσια έκφρασή του θα δυναμώνει κι αυτό ό,τι κι αν κάνουν.

Όσο γι αυτή την "κάτω απ' τη μέση" επικοινωνιακή πολιτική, ακόμη κι αν τους προσφέρει προσωρινά κέρδη ας ξέρουν ότι θα την πληρώσουν σύντομα. Στην εποχή μας τα ψέματα δεν κρατάνε πολύ. Δεν το έχουν καταλάβει ακόμη;