Μας λένε ότι «πρέπει» να ψηφιστούν και να εφαρμοστούν τα μέτρα γιατί
«δε γίνεται αλλιώς».
Απαντάμε:
«Μόνο αλλιώς γίνεται»! Γιατί, το μόνο σίγουρο πια, είναι ότι «δε γίνεται έτσι». Εδώ και τρία χρόνια, η φτώχεια, η χρεοκοπία, η καταστροφή, η ανεργία, η απελπισία, τα πάντα βοούν:
Να ζήσουμε, να επιβιώσουμε, να υπάρξουμε, έτσι όπως μας λένε αυτοί, δε γίνεται.
*
Μας λένε ότι αντιλαμβάνονται, δήθεν, και ότι νοιάζονται, τάχα, για το γεγονός ότι τα μέτρα είναι άδικα, σκληρά, εξοντωτικά. Αλλά, όμως, ότι «εδώ που φτάσαμε», τα μέτρα «πρέπει» να ψηφιστούν και να εφαρμοστούν.
Απαντάμε:
«Φτάνει και ως εδώ»!
Γιατί «εδώ που είμαστε, εσείς μας φτάσατε». Γιατί κάθε φορά, στο όνομα του «εδώ που φτάσαμε», εσείς, οι υπεύθυνοι που μας οδηγήσατε ως εδώ, οι αρχιτέκτονες του «εδώ που φτάσαμε», μας σπρώχνετε στο επόμενο και χειρότερο «εδώ που φτάσαμε» κι από κει στο μεθεπόμενο «εδώ που φτάσαμε» που είναι τρισχειρότερο από το προηγούμενο κ.ο.κ.
Από το «εδώ που μας καταντήσατε», από το «εδώ που μας φτάσατε», λοιπόν, από αυτόν το διαρκή κατήφορο, μια διέξοδος υπάρχει: Μεταβολή και ακριβώς αντίθετη πορεία από εκείνη που μας έφτασε ως εδώ.
*
Μας λένε ότι «πρέπει» να ψηφιστούν τα μέτρα γιατί, αν δεν ψηφιστούν, κανείς δεν ξέρει τι μας περιμένει μετά, κανείς δεν ξέρει «τι θα γίνει μετά».
Απαντάμε:
Αν αυτά τα μέτρα ψηφιστούν, αν αυτά τα μέτρα εφαρμοστούν, αρκεί μια ματιά γύρω μας απ' όσα προηγήθηκαν για να καταλάβουμε ότι μετά «δε θα υπάρχει μετά»!
Μετά, αν αυτά τα μέτρα εφαρμοστούν, θα υπάρχουν μόνο ερείπια. Πλήρης εξανδραποδισμός. Ολοκαύτωμα για εκατομμύρια ανθρώπων του λαού.
Για να μείνει ζωντανό το «μετά»,
η μόνη ελπίδα να υπάρξει το «μετά»,
είναι τώρα αυτά τα μέτρα να καταψηφιστούν. Να ακυρωθούν. Να αχρηστευτούν.
Κι αυτό θα γίνει μόνο από ένα λαό αποφασισμένο να αντισταθεί στους εκβιασμούς, στις απειλές και την τρομοκρατία, να οργανωθεί, να αντεπιτεθεί και να επιβάλει το δίκιο του, που (σ.σ.: «εδώ που φτάσαμε»...) δεν ισοδυναμεί με τίποτα λιγότερο, πια, από το ίδιο το δικαίωμά του στη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου