«Σήμερα η πραγματική αναμέτρηση, το πραγματικό δίλημμα δεν είναι ποιος καλύτερα θα διαχειριστεί αυτή τη βαρβαρότητα που βιώνουμε όλοι, γιατί τη βαρβαρότητα όσο κι αν τη διαχειριστείς πάλι βαρβαρότητα θα είναι. Μάλιστα, όσο καλύτερος διαχειριστής είσαι, τόσο περισσότερη ζημιά κάνεις, τόσο περισσότερο βαστάει το μαρτύριο του λαού. Αρκετοί ακόμα νομίζουν ότι αν αλλάξει μια κυβέρνηση και φύγει π.χ. ο Σαμαράς και έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ μόνος του ή σε συνεργασία με άλλους, θα λυθούν τα προβλήματα και η κρίση θα τελειώσει ή θα γίνει πιο ανθρώπινη.
Μακάρι να ήταν τόσο απλά και εύκολα τα πράγματα, μακάρι να ήταν ρεαλιστική αυτή η άποψη και με κάποιες αλλαγές προσώπων ή κάποιων κομμάτων στην
κυβερνητική εξουσία στο έδαφος του καπιταλισμού να λύνονταν τα προβλήματα του λαού. Μάταιος κόπος. Για όσους πολιτικούς ή κόμματα το λένε αυτό είναι συνειδητή κοροϊδία του λαού, μόνο και μόνο για να μαζεύουν ψήφους, για όσους αγνούς αγωνιστές το σκέπτονται αυτό είναι απλά αυταπάτη, ουτοπία, δυστυχώς επικίνδυνη όχι μόνο για τους ίδιους, αλλά κυρίως για τους άλλους που παρασύρουν.
Νέος διπολισμός: Δύο εκδοχές διαχείρισης της ίδιας βαρβαρότητας
 |
Η άσφαιρη αντιπαράθεση της τρικομματικής κυβέρνησης υπό τον Σαμαρά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης του αχταρμά των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Τσίπρα συνεχίζει και μετεκλογικά να συσκοτίζει το πραγματικό πρόβλημα, τον κύριο αντίπαλο, συνεχίζει να εξαπατά το λαό, επιδιώκει να ενσωματώσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση, να τσαλαπατήσει το κίνημα, μέσα από διαφορετικές τακτικές στην υλοποίησή τους.
Οι αλληλοκατηγορίες Σαμαρά - Τσίπρα για το ποιος είναι πιο ανεύθυνος από τον άλλον. Για το ποιος κάνει και ποιος όχι δυναμική διαπραγμάτευση με τα τσακάλια των Βρυξελλών. Για το ποιος εγγυάται δήθεν ανάπτυξη καλύτερα από τον άλλον. Για το ποιος θα κάνει πιο ασφαλή πολιτική για να μείνουμε στην Ευρωζώνη λες και εξαρτάται από αυτούς. Ολα αυτά είναι στάχτη στα μάτια των εργαζομένων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαλεί την κυβέρνηση ότι εγκαταλείπει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις για την "επαναδιαπραγμάτευση", αυτές ακριβώς αν θυμάστε που ο ίδιος προεκλογικά τις χαρακτήριζε κοροϊδία. Δεν πρόκειται για αφέλεια. Πρόκειται για συνειδητή εξαπάτηση του ΣΥΡΙΖΑ προς το λαό και τη νεολαία όταν δημαγωγεί περί δήθεν ικανού διαπραγματευτή που είναι αυτός και ανίκανων που είναι οι άλλοι.
Είναι απάτη το δήθεν αριστερό σχέδιο για μια φιλολαϊκή ΕΕ της αλληλεγγύης με έλεγχο των αγορών. Ούτε οι αγορές ελέγχονται ούτε η ΕΕ γίνεται φιλολαϊκή και αλληλέγγυα. Οσοι αριστεροί κεντρώοι και λοιποί δήλωσαν ανά τον κόσμο τις τελευταίες δεκαετίες ότι πρόκειται να ελέγξουν τις αγορές, ένιωσαν πολύ νωρίς ότι οι αγορές έλεγξαν αυτούς, έγιναν υπηρέτες τους, υποζύγιά τους, πρόδωσαν τις ελπίδες και τους πόθους των εργαζομένων, τους οδήγησαν σε τραγωδία.
Η ελληνική οικονομία είναι βουτηγμένη βαθιά στη δίνη της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης και του συνεχώς αυξανόμενου δημοσίου χρέους που δεν θα πιάσει πάτο ούτε φέτος ούτε την επόμενη χρονιά. Αυτή η κατάσταση κάνει το κεφάλαιο όλο και πιο επιθετικό απέναντι στους εργαζόμενους. Γι' αυτό και εμφανίζονται τόσο η συγκυβέρνηση Σαμαρά όσο και το κόμμα του Τσίπρα να εκφράζονται με συνεχείς αθετήσεις και υπαναχωρήσεις σε όσα προεκλογικά έλεγαν.
Η κυβέρνηση τη "διαπραγμάτευση" την έκανε "επιμήκυνση", το "όχι σε οριζόντιες περικοπές" το γύρισε σε "νέες οριζόντιες περικοπές" με το νέο πακέτο της. Ο ΣΥΡΙΖΑ την "καταγγελία του μνημονίου" την έκανε "δυναμική διαπραγμάτευση", την "περήφανη εξωτερική πολιτική" την υλοποιεί πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις με συναντήσεις Τσίπρα με τον Πρόεδρο του Ισραήλ, τους σφαγείς δηλαδή των Παλαιστινίων, ενώ τα παρακάλια δίνουν και παίρνουν προς τους Ευρωπαίους για να δεχτούν να τον συναντήσουν οι πρόεδροι του Εurogroup και της ΕΚΤ.
Εκεί που ύψωνε κορόνες για τους έχοντες και κατέχοντες, τώρα κάνει εν κρυπτώ σε ξενοδοχεία συναντήσεις με τις ενώσεις εφοπλιστών, με το πιο σκληρό τμήμα του κεφαλαίου. Χωρίς δημοσιότητα, χωρίς δηλώσεις. Θέλεις να κάνεις συνάντηση; Γιατί δεν την κάνεις όπως άλλα κόμματα δημόσια, να τους πεις την άποψή σου και να βγεις να κατακρίνεις την πολιτική τους; Αν δεν το κάνεις αυτό, δικαιολογημένα αναρωτιούνται οι εργαζόμενοι ότι κάτι θέλεις να τους κρύψεις, κάτι μπορεί να συμφώνησες με τα κοράκια του κεφαλαίου σε βάρος του λαού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κραυγάζει ενάντια στην Μέρκελ και τους Γερμανούς τραπεζίτες, υιοθετώντας όμως επιχειρήματα της Λαγκάρντ και του ΔΝΤ. Στο σκληρό ανταγωνισμό ΗΠΑ - Γερμανίας - ΕΕ, ευρώ - δολαρίου, χρησιμοποιεί επιχειρήματα του Ομπάμα, του ΔΝΤ.
Το ναζιστικό μόρφωμα της «Χρυσής Αυγής»
Δεν πρέπει να μας διαφύγει το γεγονός ότι οι δύο εκλογικές αναμετρήσεις ανέδειξαν το ρατσιστικό, ναζιστικό μόρφωμα της "Χρυσής Αυγής" σε κοινοβουλευτική δύναμη. Η υποτίμησή του, πολύ περισσότερο η ανοχή του από λαϊκά στρώματα πολύ γρήγορα θα στραφεί ενάντιά τους. Δεν αφορά μόνο τους μετανάστες, αφορά όλους η αντιμετώπιση του εγκληματικού αυτού συρφετού. Εξελίσσεται ταχύτατα κατά το πρότυπο των ταγμάτων εφόδου των χιτλερικών και βασικός τους στόχος είναι να χρησιμοποιηθεί για το χτύπημα του εργατικού λαϊκού κινήματος, του ΚΚΕ.
Πίσω από τη "Χρυσή Αυγή" υπάρχουν μυστικές υπηρεσίες, τμήματα του κρατικού μηχανισμού, με διεθνείς διασυνδέσεις. Στηρίζεται από θύλακες και το παρακράτος μέσα σε στρατό, σώματα ασφαλείας, υπηρετεί το σύστημα και στην προπαγάνδα του για τα δύο άκρα, την ανιστόρητη και επικίνδυνη εξίσωση φασισμού - κομμουνισμού.
Η αντιμετώπιση της "Χρυσής Αυγής" πρέπει να γίνει μέσα από το ίδιο το εργατικό, λαϊκό κίνημα, τις δομές του και τους φορείς του και όχι έξω από αυτό, με δήθεν δημιουργία μετώπων αντιφασιστικών που μετέχουν κόμματα και άλλοι, ούτε βέβαια μπορεί να αντιμετωπιστεί με την πάλη δήθεν ενάντια στα άκρα και στη βία από όπου και αν προέρχεται. Δεν έχει καμία σχέση η πάλη του εργάτη, η απεργία, η διαδήλωση, η κατάληψη, με τις επιθέσεις και τους τραμπουκισμούς των χρυσαυγιτών, την τέλεση ποινικών αδικημάτων και τις εγκληματικές επιθέσεις που τις βαφτίζουν αυτοδικία. Πρέπει να πάρουν την οργανωμένη μαζική απάντηση που τους αξίζει από το λαϊκό κίνημα.
Δεν πρέπει να υπάρχει οποιαδήποτε ενέργεια κάνουν αναπάντητη. Είτε δέρνουν μετανάστες, είτε παρελαύνουν προκλητικά σε εκδηλώσεις, είτε επιτίθενται ενάντια σε εργαζόμενους που αγωνίζονται, σε συνδικαλιστές αγωνιστές, σε κομμουνιστές, σε κνίτες, σε οποιονδήποτε άνθρωπο. Είτε παριστάνουν τους φιλάνθρωπους, είτε παριστάνοντας τους ράμπο των ταγμάτων εφόδου. Δεν αρκεί το γιουχάισμα που τους κάνουν πλέον απλοί άνθρωποι όπου εμφανίζονται ανά την Ελλάδα.
Χρειάζεται μαζική καταδίκη από τις συνελεύσεις των εργατών, των σωματείων, των εργατικών κέντρων, των συλλόγων κάθε είδους, προσφυγή ακόμα και στη δικαιοσύνη για εγκληματικές πράξεις του κοινού ποινικού δικαίου. Χρειάζεται η πιο βαθιά απομόνωσή τους.
Να μην ξαναδεχτεί κανένας μαζικός φορέας "αλληλεγγύη", δηλαδή ελεημοσύνη, από τους χρυσαυγίτες. Να αποκαλύπτεται στη νεολαία με ιδεολογικά και ιστορικά επιχειρήματα μέσα στα σχολεία, παντού, ο ρόλος του φασισμού, των ταγμάτων εφόδου, γιατί ενημερωμένος λαός και νεολαία είναι ασπίδα για να μην παρασυρθούν από αντιλαϊκά αποβράσματα. Περιφρούρηση και επαγρύπνηση παντού, ένταση της πληροφόρησης και καταγγελίας, αυτά πρέπει να είναι τα συνθήματά μας. Οποιο χέρι φασίστα τολμήσει και σηκωθεί ενάντια στο λαϊκό κίνημα και τους αγωνιστές, να του κόβεται πολιτικά αυτοστιγμεί και από τη ρίζα του.
Κανένας φόβος, καμία αυταπάτη, αλλαγή συσχετισμού παντού
Μπροστά στις εξελίξεις που συντελούνται και σε εκείνες που διαγράφονται μία πρέπει να είναι η απάντηση του λαού και της νεολαίας: Πρέπει η σημαία της ταξικής πάλης να σηκωθεί ακόμα ψηλότερα.
Για να κάνουμε καθημερινή πράξη το πολύ ωραίο σύνθημα που είχε προμετωπίδα της η ΚΝΕ στο 38ο Φεστιβάλ «δίνοντας το χέρι σε όποιον σηκώνεται», εντάσσοντάς τον στη δράση, στην οργάνωση του συλλογικού αγώνα, γιατί, όπως λέει ο ποιητής, όπως λέει πάλι το σύνθημά μας, «εσύ, εσείς, όλοι εμείς, να πάρουμε πρέπει την εξουσία».
Γι' αυτό δεν πρέπει να σταματήσαμε ούτε λεπτό να συζητάμε με τους εργαζόμενους, τη νεολαία στους τόπους δουλειάς, να οργανώνουμε τη λαϊκή πάλη, την ανασύνταξη του κινήματος, να εξηγούμε χωρίς να κουραζόμαστε γιατί ο κόσμος πρέπει να βγάλει τα σωστά συμπεράσματα από όλη αυτή την πορεία των τελευταίων δεκαετιών, των τελευταίων ιδιαίτερα χρόνων. Ετσι που στην πράξη να ακυρώσει την υποστήριξή του στα κάθε είδους αφεντικά, στα κόμματα του κεφαλαίου, στα κόμματα της ελληνικής και ευρωπαϊκής πλουτοκρατίας.
Δεν χρειάζεται κανένα δέος απέναντι στους βιομήχανους, στους τραπεζίτες, στους εφοπλιστές, στους μεγαλέμπορους που ξεζουμίζουν τον κόσμο, που πίνουν το αίμα του λαού και της νεολαίας για να γεμίζουν αυτοί τα θησαυροφυλάκιά τους και να φτωχαίνει συνεχώς ο λαός. Καμιά υπακοή στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς της ΕΕ, του ΔΝΤ.
Καμιά αναγνώριση κανενός μνημονίου και δανειακής σύμβασης, των εφαρμοστικών τους νόμων. Καμιά υποστήριξη στην τρικομματική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΔΗΜΑΡ, αλλά και στον προαλειφόμενο να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη ΣΥΡΙΖΑ. Την παραμικρή ανοχή στα τσιράκια του κεφαλαίου, στα ναζιστικά αποβράσματα της "Χρυσής Αυγής", που όπως οι βρικόλακες χιτλερικοί εμφανίζονται τώρα στην αρχή δήθεν φιλικοί και φιλάνθρωποι απέναντι σε κάποιους συμπολίτες μας, για να οδηγήσουν τους υπόλοιπους στα σύγχρονα κρεματόρια της καπιταλιστικής σκλαβιάς.
Οι ίδιες οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι η μοιρολατρία, οι συνεχείς υποκλίσεις στις επιλογές του ευρωμονόδρομου, η ανάθεση της λύσης σε πολιτικούς υπηρέτες της άρχουσας τάξης και στην κάθε φορά κυβέρνησή τους, δεν οδηγεί πουθενά αλλού παρά σε μόνιμες θυσίες χωρίς τέλος για το λαό, οδηγεί σε πλήρη χρεοκοπία του.
Σήμερα που η αντιλαϊκή επίθεση κλιμακώνεται και οδηγεί σημαντικό τμήμα του λαού στην απόλυτη εξαθλίωση, δεν υπάρχουν περιθώρια για νέες αυταπάτες, άλλωστε δεν υπάρχουν και εντελώς ανώδυνες λύσεις. Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι η μόνη ελπιδοφόρα προοπτική είναι η αντιπαράθεση με τον πραγματικό αντίπαλο. Η σύγκρουση με τις επιλογές του κεφαλαίου, των μονοπωλιακών ομίλων που λυμαίνονται τον τόπο μας, που ποδοπατούν και τους άλλους λαούς της Ευρώπης.
Οι ίδιες οι εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα επιβεβαιώνουν ότι χρειάζεται ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης σε όφελος του λαού. Ο δρόμος που ακολουθούν όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα και προτείνουν κάποιες άλλες, σκιώδεις όπως τις λένε, της αξιωματικής αντιπολίτευσης μας πάει στο χείλος του γκρεμού. Δεν θα κουραστούμε να προειδοποιούμε ότι είναι όλοι τους επικίνδυνοι για το λαό, για τους εργαζόμενους, για τους άνεργους, για τους συνταξιούχους, για τη νεολαία, τις γυναίκες.
Με βάση την καθημερινή πείρα τους, οι εργαζόμενοι πρέπει τώρα να βάλουν πλάτη στο πλευρό του ΚΚΕ, στο πλευρό του ταξικού κινήματος. Στο πλευρό του ΠΑΜΕ, για τους εργατοϋπάλληλους. Της ΠΑΣΥ για τη φτωχή αγροτιά. Της ΠΑΣΕΒΕ για τους αυτοαπασχολούμενους. Του ΜΑΣ για τους φοιτητές και σπουδαστές. Της ΟΓΕ και των γυναικείων συλλόγων για τις γυναίκες. Να συσπειρωθούν και να παλέψουν μέσα από τα εργατικά συνδικάτα, τα σωματεία, τους συλλόγους, τις λαϊκές επιτροπές στις συνοικίες, τις πόλεις και τα χωριά, τις επιτροπές αγώνα, τις επιτροπές ανέργων, τις ομάδες αλληλεγγύης του εργατικού κινήματος, της κοινωνικής συμμαχίας.
Να αλλάξουν όσο γίνεται πιο γρήγορα οι συσχετισμοί δυνάμεων. Να πάψει να είναι συνδικαλισμένο στα σωματεία μόνο τα 10% των εργαζομένων. Να πάψει να έχει το 20% των ψήφων το ΠΑΜΕ στα σωματεία, να γίνουν πλειοψηφία οι ταξικές δυνάμεις, οι έντιμοι πρωτοπόροι συνδικαλιστές εργάτες. Να κερδίσει το ΜΑΣ το νου και τις καρδιές των φοιτητών και σπουδαστών, να μεγαλώσει από το 15% που έχει περίπου σήμερα μέσα στους συλλόγους.
Η πραγματική αναμέτρηση γίνεται με όρους ταξικής πάλης σε όλα τα επίπεδα
Μια από τις προϋποθέσεις γι' αυτό είναι να δουλέψουμε ώστε να απορριφθούν μαζικά και αποφασιστικά στη συνείδηση πρώτα απ' όλα των εργατών και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας, τα ιδεολογήματα της αστικής προπαγάνδας, που δηλητηριάζουν, βάζουν φρένο στη ριζοσπαστικοποίηση συνειδήσεων, στην ίδια τη συμμετοχή στον αγώνα, στις γρήγορες στροφές της ταξικής πάλης.
Να απορρίψουν το ψεύτικο επιχείρημα της σημερινής κυβέρνησης που για να δικαιολογήσει την απαράδεκτη πολιτική της ισχυρίζεται, όπως έκαναν άλλωστε και όλες οι προηγούμενες, ότι τα νέα μέτρα που παίρνουν θα είναι τα τελευταία. Δυστυχώς, ο κατήφορος των οικονομικών κρίσεων του καπιταλισμού, η σαπίλα και διάβρωση του συστήματος δεν έχει πάτο, όποιος κι αν επιλέγεται ως διαχειριστής του.
Τα λαϊκά στρώματα στη χώρα μας τα πνίγει η θηλιά των μέτρων που παίρνει η κυβέρνηση για να βγούμε δήθεν από την κρίση. Τα μέτρα αυτά ή περίπου αυτά, ίσως άλλα ισοδύναμά τους, αλλά στην ίδια κατεύθυνση θα έπαιρνε και οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση της ονομαζόμενης κυβερνώσας αριστεράς, στιλ ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ. Τα μέτρα αυτά φέρνουν επιπλέον μεγάλες ανατροπές σε λαϊκές κατακτήσεις, ανατροπές που οδηγούν πλατιές λαϊκές εργατικές μάζες σε συνθήκες μόνιμης, σχετικής και απόλυτης εξαθλίωσης.
Σήμερα η πραγματική αναμέτρηση είναι από τη μια μεριά το κεφάλαιο, τα μονοπώλια και από την άλλη ο λαός μας. 'Η ο λαός θα γίνει αφέντης στον τόπο του ή τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, η ΕΕ, θα συνεχίζουν να του ρουφάνε το αίμα μέχρι να πει τετέλεσθαι.
Μπροστά στη νεολαία και τα λαό ανοίγουμε διάπλατα την πολιτική μας, τον άλλο δρόμο που προτείνουμε, την πραγματικά εναλλακτική λύση. Οταν έχεις σωστή στρατηγική που υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού και της χώρας, μπορείς να πας και πρέπει να πας κόντρα στο ρεύμα, ενάντια στην εφήμερη μόδα, γιατί το δίκαιο αργά ή γρήγορα λάμπει.
Καθήκον μας είναι και εμείς ως Κόμμα και ο καθένας ξεχωριστά, αλλά και ταυτόχρονα να βοηθάμε την εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία, να βγάζουν όλοι σωστά συνεχώς διδάγματα, συμπεράσματα, να αποκτά ωριμότητα η πάλη και ο αγώνας ενάντια στους εκμεταλλευτές και τους κομπιναδόρους, για να έχουν αποτελέσματα οι αγώνες, να υλοποιηθούν τα ιδανικά και οι στόχοι μας. Δεν κρύβουμε ότι εμείς καλούμε τη νεολαία, την εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα να συνδέσουν τους στόχους, την πάλη τους, με τους στόχους και την υπόθεση του σοσιαλισμού. Ο καπιταλισμός όχι μόνον είναι ξεπερασμένος, αλλά όλο και περισσότερο σαπίζει, οδηγεί στην καταστροφή την ανθρωπότητα.
Ρίχνουν λάσπη στο σοσιαλισμό για να κρύψουν τις πομπές του καπιταλισμού, για να μας πουν ότι δήθεν δεν υπάρχει τίποτε άλλο να ελπίζουμε, τίποτε άλλο να παλεύουμε. Παλιά τους τέχνη κόσκινο. Τα ίδια έλεγαν σε όλες τις περιόδους κρίσης, υποχώρησης, δυσκολιών, αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων. Ομως και από τη στάχτη ακόμα πάντα ξεπετιόταν ορθός ο λαός, οι λαοί και κατακτούσαν νίκες, ανακάλυπταν καινούρια μονοπάτια δύσβατα που έπρεπε να διαβούν και πάντα τα κατάφερναν. Γιατί η συνολική ιστορία της ανθρωπότητας δεν μπορεί να γυρίσει πίσω, μόνον προσωρινά μπορεί να συμβεί αυτό.
Ο σοσιαλισμός δεν απέτυχε, έχασε μια μάχη. Για την αρνητική εξέλιξη υπάρχουν εξηγήσεις. Εμείς οι κομμουνιστές αυτές διερευνήσαμε στο 18ο Συνέδριο και συνεχίζουμε να διερευνούμε σε βάθος, καταλήγουμε σε συμπεράσματα. Το ίδιο πράττουμε για την δική μας Ιστορία, την ηρωική πορεία του ΚΚΕ. Η κριτική, οι εκτιμήσεις και θέσεις του ΚΚΕ δεν έχουν καμία σχέση με τις σκόπιμες και ανιστόρητες θεωρίες και τα αποσπασματικά, επιλεκτικά στοιχεία που προβάλλονται από αστικά μέσα παραπληροφόρησης.
Η πολιτική πρόβλεψη, η προειδοποίηση, η ανησυχία, όσο κι αν στενοχωρεί κάποιους, δεν γίνεται από το ΚΚΕ για στενούς μικροκομματικούς σκοπούς. Γίνεται μόνο και μόνο για να υπηρετήσει την αλήθεια, το λαϊκό συμφέρον, το δίκιο του καταπιεσμένου, την προετοιμασία της εργατικής τάξης να αντιμετωπίσει νικηφόρα έναν πολύ ισχυρό και ύπουλο αντίπαλο.
Προσπαθούμε να απαντήσουμε στις σημερινές και τις αυριανές ανάγκες της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, της νεολαίας. Απαντάμε για το πώς, με ποια μέσα, με ποια συμμαχία, με ποιο σκοπό και στόχο, με ποια εξουσία, είναι δυνατό και ρεαλιστικό η νεολαία, ο λαός μας να διεκδικήσουν ουσιαστικές ριζικές ανατροπές των συνθηκών και αξιών ζωής που μας έχουν επιβάλει, συνθήκες που πιο ωμά και βάρβαρα αποκαλύπτονται τώρα σε ευρύτερες μάζες εργαζομένων λόγω της καπιταλιστικής κρίσης, ακόμα και σε τμήματα του λαού που μέχρι σήμερα είχαν βολευτεί, αυτάρεσκα, με επιπτώσεις και σε αυτούς.
Σε αυτές ακριβώς τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες για τα λαϊκά στρώματα, το ΚΚΕ στέκεται όρθιο, μάχεται, αντιστέκεται, αγωνίζεται. Γιατί οι αξίες της εργατικής τάξης δεν θεμελιώθηκαν, ούτε ποτέ λαϊκά προβλήματα λύθηκαν με την αδιαφορία, τον ατομισμό, την απάθεια, την αποστράτευση, τη μοιρολατρία, το συμβιβασμό. Δεν μπορεί να υπάρξει η παραμικρή πρόοδος χωρίς πίστη στην πρωτοπόρα θεωρία, στο Κόμμα, στην ταξική οργάνωση και πάλη.
Η στρατηγική, η πολιτική, η οργάνωση και καθημερινή δράση του ΚΚΕ, όσο πονοκέφαλο φέρνουν στην άρχουσα τάξη και τα μεγάλα μονοπωλιακά συμφέροντα, άλλη τόση ανακούφιση προκαλούν στους εργαζόμενους, στη νεολαία. Γι' αυτό, παρόλο που δεν άντεξαν εκλογικά και υπέκυψαν στη λογική της αυταπάτης, του "μπας και κάτι γίνει", παρότι στο ΚΚΕ έδωσαν πολύ μικρό ποσοστό, εντούτοις από την άλλη μέρα απαιτούν από το Κόμμα μας να κάνει ενέργειες, να αναλάβει δράση που αντιστοιχεί σε ένα πολύ μεγαλύτερο κόμμα, με πολλαπλάσιο ποσοστό.
Είναι και αυτό δείγμα των καιρών, δείγμα ταυτόχρονα εμπιστοσύνης προς το ΚΚΕ, που μας γεμίζει με καθήκοντα, ώστε να βοηθηθεί ο λαός μας, οι δραστήριοι άνθρωποι στο κίνημα να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να εκφραστεί αυτή η απαίτηση από το ΚΚΕ και από τους ίδιους μέσα στο κίνημα, αλλά κυρίως να εκφραστεί με πολιτική συστράτευση μαζί του, παντού. Και στις αρχαιρεσίες των σωματείων και των συλλόγων και στις απεργίες και τα συλλαλητήρια και στις εκλογές. Ετσι κι αλλιώς η πραγματική αναμέτρηση γίνεται με όρους ταξικής πάλης παντού, σε όλους τους τομείς και σε όλα τα επίπεδα.
Στόχοι της επίθεσης ενάντια στο Κόμμα
Ο ταξικός αντίπαλος ξέρει τον εχθρό του. Γι' αυτό και στο στόχαστρο της επίθεσης βρίσκεται το Κόμμα, η ιδεολογία του, η πολιτική του. Η επίθεση θα εξελιχθεί και θα ξεδιπλωθεί κυρίως μπροστά στο 19ο Συνέδριό του. Θα πάρει πολλές μορφές, θα αξιοποιήσουν τα πάντα, από τη βρωμιά και τη συκοφαντία, την προβοκάτσια και το ψέμα, την καταστολή και το χαφιεδισμό, την υπόσκαψη της ενότητας, αλλά και το χάιδεμα αυτιών, με στόχο να αλλάξει γραμμή το Κόμμα, να γίνει κάτι σαν τις "λάιτ" εκδοχές της κυβερνώσας αριστεράς στην Ευρώπη και πρόσφατα και στη χώρα μας με τη μορφή του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ.
Κι αν δεν το καταφέρουν αυτό, θα επιδιώξουν να δυσκολέψουν τη δράση του, να περιορίσουν την εμβέλειά του στη μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, που προσβλέπουν στο ΚΚΕ, άσχετα με την πρόσκαιρη πολιτική, εκλογική τους επιλογή. Ομως πιστεύουμε ακράδαντα ότι η εργατική τάξη, τα κομματικά μέλη και στελέχη, οι κνίτες και οι κνίτισσες δεν θα επιτρέψουν να προχωρήσει καμιά από τις παραπάνω εκδοχές. Εχουν γνώση οι φύλακες, έχουμε πείρα μεγάλη, μελετημένη πλέον, δεν πρόκειται να μας ξεγελάσουν, όποιο ένδυμα φίλου συμβουλάτορα κι αν φορέσουν.
Ξέρουμε ότι τους ενοχλεί ότι το ΚΚΕ, είναι όντως πολύ διαφορετικό, δεν έχει καμιά σχέση με αυτά που γίνονται στα άλλα κόμματα. Δεν έχει καμιά σχέση μαζί τους, τόσο στο ιδεολογικό, όσο και στο πολιτικό, οργανωτικό επίπεδο. Γι' αυτό χτυπάνε την ιδεολογικοπολιτική ενότητά του, τη μονολιθικότητά του, προσπαθούν να λοιδωρήσουν το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, τις αρχές και τους κανόνες συγκρότησης και λειτουργίας μας, τις εσωκομματικές μας διαδικασίες.
Γιατί όντως το ΚΚΕ είναι το μοναδικό πραγματικά δημοκρατικό κόμμα, όπου οι Οργανώσεις του, τα μέλη του, συζητάνε τα πάντα αναλυτικά, εκλέγουν και εκλέγονται, έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις, αφήνουν στην μπάντα, πίσω τους τους ριψάσπιδες, τους συμβιβασμένους, όσους περιδιαβαίνουν με τον τίτλο του πρώην. Αντιμετωπίζουν παλικαρίσια και κατάματα το σήμερα, ανοίγουν δρόμους στο αύριο, κυρίως επιδιώκουν να κάνουν, παρά τις αντιξοότητες και δυσκολίες, καθημερινή πράξη το "όλοι για έναν και ένας για όλους"».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου