Χιλιάδες άνθρωποι κατέβηκαν χτες στους δρόμους της Μαδρίτης διαμαρτυρόμενοι ενάντια στην πολιτική λιτότητας που εφαρμόζει η κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι για την εξασφάλιση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Από νωρίς χτες το πρωί είχαν τοποθετηθεί μεταλλικά φράγματα στους δρόμους της πρωτεύουσας, ενώ δεκάδες οχήματα απέκλεισαν τους γειτονικούς δρόμους του Κοινοβουλίου. Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης, ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν στους διαδηλωτές και με σφαίρες καουτσούκ, όταν επιχείρησαν να σπάσουν ένα από τα φράγματα που απέκλειαν την πρόσβαση στο Κοινοβούλιο. Σύμφωνα με τα ισπανικά μέσα ενημέρωσης, τουλάχιστον 20 διαδηλωτές έχουν προσαχθεί, ενώ 9 είναι οι τραυματίες.
Κύριο σύνθημα των διαδηλωτών ήταν η «νέα συνταγματική συνέλευση» και η προκήρυξη πρόωρων εκλογών, υποστηρίζοντας παράλληλα, πως ο Μαριάνο Ραχόι τους εξαπάτησε στην προεκλογική εκστρατεία για να αρπάξει τις ψήφους τους. Τέτοιες κινητοποιήσεις, όπως η χτεσινή, που διοργανώθηκε από το λεγόμενο «κίνημα των αγανακτισμένων», μπορεί να εκφράζει τη δυσαρέσκεια και οργή, ωστόσο οι κραυγές για «κλέφτες πολιτικούς», το αταξικό περιεχόμενο και η κυριαρχία των μικροαστικών στρωμάτων δείχνουν ότι αυτό το «κίνημα» λειτουργεί ως «εργαλείο» εκτόνωσης και δεν θίγει τα θεμέλια του καπιταλιστικού συστήματος. Καθοριστικός παράγοντας βεβαίως είναι το αδύναμο ταξικό εργατικό κίνημα και η επικράτηση των συναινετικών λογικών, των διαχειριστικών αυταπατών περί εξανθρωπισμού του καπιταλισμού. Αλλωστε οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες όπου κυριαρχούν σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, στηρίζουν τέτοιες μορφές και αρνούνται στους εργάτες τη σύγκρουση στο πεδίο της παραγωγής, με οργάνωση γενικής απεργίας.
Δυστυχώς, δεν είναι μόνο η συντριπτική πλειοψηφία τού ισπανικού πληθυσμού πιασμένη στην παγίδα τής εκτόνωσης ενάντια στο περιτύλιγμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι η συντριπτική πλειοψηφία των πληθυσμών σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη, ελέω εργοδοτικών συνδικάτων που πλειοψηφούν, αλλά και στις περισσότερες των περιπτώσεων, εξαιτίας τής έλλειψης επαναστατικών κομμουνιστικών κομμάτων.
Ας υπήρχε σ' όλα τα κράτη ένα επαναστατικό κόμμα σαν το ΚΚΕ και τότε θα ήταν εντελώς αλλιώς τα πράματα, ακόμη και για το κίνημα στην Ελλάδα.
Γιατί κακά τα ψέματα... Άλλο πράμα ένα ΚΚΕ κι ένα ΠΑΜΕ μόνο στην Ελλάδα, κι άλλο να υπήρχαν αντίστοιχα και στις άλλες χώρες.
Aμ γι' αυτό η πλουτοκρατία, οι κυβερνήσεις της και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί της παίζουν όλο και πιο δυνατό μπιλιάρδο στις πλάτες των λαών, όλης της ΕΕ στην προκείμενη περίπτωση.
ΑΝΕΡΓΟΣ και ΑΦΡΑΓΚΟΣ