Ποια διέξοδος από την κρίση;

Είναι γεγονός ότι η οικονομική κρίση του καπιταλισμού καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις με πρώτη απ' όλες την εργατική δύναμη, τους εργάτες. Η δραστική μείωση μισθών και συντάξεων, οι δραστικές περικοπές από τον κρατικό προϋπολογισμό σε τομείς αναγκαίους για τη ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, όπως η Υγεία, η Πρόνοια, η Παιδεία, η συνεχής επέκταση της εμπορευματοποίησής τους, η ανεργία που αυξάνεται ραγδαία, με το κλείσιμο εργοστασίων και άλλων τόπων δουλειάς, των μικρομάγαζων, η μείωση εργαζομένων, αλλά και η αδυναμία πληρωμής εργαζομένων από καπιταλιστικές επιχειρήσεις, αποκαλύπτουν αυτή την τεράστια καταστροφή της εργατικής δύναμης. Βεβαίως, όλη αυτή η εξέλιξη των τριών τελευταίων χρόνων στηρίχτηκε στην πολιτική διαχείρισης της κρίσης και διεξόδου απ' αυτήν σε όφελος του κεφαλαίου. Που μεταφέρει τις καταστροφικές συνέπειες της οικονομικής κρίσης στις πλάτες της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, αυτοαπασχολούμενων και φτωχών αγροτών. Προκειμένου να χτυπηθεί όσο γίνεται λιγότερο το κεφάλαιο από την αναπόφευκτη καταστροφή ενός μέρους του λόγω κρίσης. Γιατί καταστρέφεται και κεφάλαιο. Το κλείσιμο εργοστασίων, η μείωση της παραγωγής σε όλους σχεδόν τους κλάδους της οικονομίας είναι καταστροφή.

Είναι επίσης γεγονός ότι από την αρχή της εκδήλωσης της οικονομικής κρίσης, τα αστικά επιτελεία, τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου», πασχίζουν να συγκαλύψουν την αιτία της οικονομικής κρίσης (κρίση υπερσυσσώρευσης είναι, δηλαδή από μια χρονική περίοδο μεγάλης κερδοφορίας, συσσωρεύτηκαν κεφάλαια τα οποία τώρα δεν μπορούν να επενδυθούν γιατί δε θα φέρουν κέρδη, παράχθηκαν πολλά εμπορεύματα που δεν μπορούν να πουληθούν για να φέρουν κέρδη), ακριβώς γιατί αποκαλύπτει και το ότι η κρίση οφείλεται στην καπιταλιστική ιδιοκτησία, άρα ο καπιταλισμός είναι ξεπερασμένος και πρέπει να καταργηθεί, να ανατραπεί, πρέπει η μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία να γίνει κοινωνική ιδιοκτησία. Ετσι, οι δυνάμεις του «ευρωμονόδρομου» μιλούν για κρίση χρέους και την αναγκαιότητα να αντιμετωπιστεί προκειμένου να δημιουργηθούν συνθήκες ανάπτυξης, καπιταλιστικής βεβαίως. Και παίρνουν πρόσθετα μέτρα καταστροφής της εργατικής, της λαϊκής οικογένειας όπως, π.χ., η τεράστια, πολύμορφη φορολογία.

Πολιτική διαχείρισης

Αυτή την πραγματικότητα αξιοποιούν ένα μέρος της αστικής προπαγάνδας, διάφοροι αστοί οικονομολόγοι, ο ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να στηρίξουν την αναγκαιότητα εφαρμογής άλλης πολιτικής διαχείρισης και εξόδου από την κρίση και ανάπτυξης σε όφελος του κεφαλαίου, μιλώντας βεβαίως στο όνομα του λαού και των βασάνων του, από τη σημερινή πολιτική. Βασικό τους επιχείρημα ότι η πολιτική μείωσης του εργατικού, του λαϊκού εισοδήματος με τις αναδιαρθρώσεις, φέρνει ύφεση, λένε κάποιοι, δε συμβάλλει να βγει η οικονομία από την ύφεση και τραβάει χρονικά σε μάκρος λένε άλλοι, γιατί το χτύπημα του εργατικού εισοδήματος μειώνει τη ζήτηση, επομένως δεν μπορεί να κινηθεί, να αναπτυχθεί η οικονομία. Αρα, πρέπει να τονωθεί η ζήτηση, που σημαίνει να τονωθεί το εργατικό, το λαϊκό εισόδημα. Η ζήτηση θα φέρει ανάπτυξη.

Βεβαίως, ο καπιταλισμός μπορεί να ξεπεράσει την οικονομική καπιταλιστική κρίση σε όφελός του, αφού καταστρέψει εργατική δύναμη και μέρος του κεφαλαίου, αλλά με νέες επενδύσεις και σε τομείς που απαιτούν μεγάλη παραγωγικότητα εργασίας, δηλαδή απαιτούν νέα, ακόμη πιο σύγχρονα μέσα παραγωγής που παράγουν με λιγότερους εργάτες και βγάζουν περισσότερα κέρδη. Δεν είναι τυχαίο ότι μιλούν, π.χ., για επενδύσεις στη λεγόμενη πράσινη ενέργεια (ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά), που απαιτούν ελάχιστη εργατική δύναμη. Και ταυτόχρονα πάμφθηνη εργατική δύναμη. Το βασικό τους πρόβλημα για να κάνουν επενδύσεις είναι η ανταγωνιστικότητα. Που σημαίνει εφαρμογή όλων των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων, όπως η μείωση των μισθών και των συντάξεων, των παροχών σε υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας, αλλά και εργασιακές σχέσεις ευέλικτες. Θέλουν ένταση της εκμετάλλευσης. Επομένως, το κεφάλαιο όχι μόνο δεν πρόκειται να δημιουργήσει όρους ζήτησης, δηλαδή αύξηση μισθών, π.χ., ή μείωση φορολογίας του λαού, αλλά απαιτεί να παρθούν πίσω όσες ακόμη εργατικές κατακτήσεις έχουν απομείνει για να κάνει επενδύσεις. Αν αυξηθεί η τιμή της εργατικής δύναμης, μειώνονται τα κέρδη. Μα, θα πει κάποιος ότι θα κάνουν επενδύσεις, αλλά πάλι η ζήτηση θα είναι μικρότερη. Μόνο που τα κέρδη τους θα είναι μεγαλύτερα, αφού η μείωση των μισθών και οι άλλες αντεργατικές αναδιαρθρώσεις αυξάνουν την εκμετάλλευση. Αλλωστε, το ύψος των μισθών εξαρτάται από την ταξική πάλη, ενώ η τάση στον καπιταλισμό είναι να πέφτει, αφού η παραγωγικότητα της εργασίας ρίχνει την αξία της εργατικής δύναμης. Δεν αποκλείεται σε κάποια στιγμή σε περίοδο ανάκαμψης, κάτω από την ανάπτυξη ταξικών αγώνων, να υπάρξει κάποια αύξηση μισθών. Αλλά η τάση μείωσής τους στον καπιταλισμό είναι προδιαγεγραμμένη. Επομένως, η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να έχουν καθαρό πως καμιά πολιτική διαχείρισης δεν πρόκειται να τους ανακουφίσει.

Τα αδιέξοδα του συστήματος και η φιλολαϊκή ανάπτυξη

Η κρίση αποκαλύπτει τα αδιέξοδα του συστήματος, την αναγκαιότητα ανατροπής του, αποκαλύπτει ότι οι συνθήκες είναι ώριμες για την κοινωνικοποίηση των επιχειρηματικών ομίλων, για τη μετατροπή τους σε εργατική, λαϊκή ιδιοκτησία που θα αξιοποιείται με βάση τον κεντρικό σχεδιασμό για την πλήρη αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων, για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών.

Η αστική και οπορτουνιστική προπαγάνδα προβάλλει ότι η ανάπτυξη που προτείνει το ΚΚΕ είναι ανεφάρμοστη γιατί η εργατική εξουσία δε θα έχει πόρους. Τους απαντάμε: Με τη μονομερή διαγραφή του χρέους δε θα πληρώσει τα δάνεια. Θα καταργήσει τα διάφορα χρηματικά πακέτα και επιδοτήσεις στο κεφάλαιο για να κάνει επενδύσεις, θα καταργήσει τις στρατιωτικές δαπάνες για τα σχέδια του ΝΑΤΟ. Δε θα υπάρχουν κέρδη. Θα πάνε στην ανάπτυξη για όλους.

Λένε ακόμη: Τι μπορεί να παράγει η Ελλάδα; Η Ελλάδα έχει αναξιοποίητο ορυκτό πλούτο, απαραίτητη προϋπόθεση για ανάπτυξη της βιομηχανίας. Εχει βωξίτη, νικέλιο, ψευδάργυρο, χρυσό. Εχει λευκόλιθο, μάρμαρο, λιγνίτη για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Εχει τεράστιο υδάτινο δυναμικό για την παραγωγή επίσης ηλεκτρικής ενέργειας. Εχει πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Υπάρχει υψηλό αιολικό δυναμικό. Εχει ήδη αναπτυγμένη βιομηχανία χάλυβα σιδήρου, χαλκού, αμυντική βιομηχανία, βιομηχανία πλαστικών, παραγωγή τσιμέντου και άλλων οικοδομικών υλικών και μηχανοποίηση του κλάδου των κατασκευών. Εχει επίσης δάση για ξυλεία και προϊόντα ξύλου. Διαθέτει δυνατότητες για παραγωγή σύγχρονων προϊόντων, μηχανών, εργαλείων και συσκευών. Επίσης, η Ελλάδα είχε, άρα μπορεί να αναπτύξει, αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή που να καλύπτει όλες τις διατροφικές της ανάγκες και να κάνει εξαγωγές, αντί να εισάγει. Υπάρχει επίσης μεγάλη μηχανοποίηση της αγροτικής παραγωγής. Εχει σημαντική παραγωγή σιταριού, βαμβακιού, καλαμποκιού, άλλων δημητριακών, πατάτας, φασολιών, λαδιού, οπωροκηπευτικών, κρασιού, ροδάκινων, εσπεριδοειδών, σταφίδας, μελιού. Η κτηνοτροφία της Ελλάδας μπορεί να καλύψει το μεγαλύτερο μέρος των αναγκών κατανάλωσης σε γάλα, κρέας κ.λπ., ενώ έχει αναπτυγμένη βιομηχανία τροφίμων και ποτών. Η αγροτική παραγωγή μπορεί να στηρίξει τη βιομηχανία τροφίμων. Εχουμε σημαντική βάση παραγωγής κλωστοϋφαντουργίας, ένδυσης, υπόδησης καθώς και σχετική τεχνογνωσία. Πριν ακόμη την ένταξη στην ΕΟΚ, τώρα ΕΕ, και την εγκατάλειψη πλουτοπαραγωγικών πηγών με κριτήριο το κέρδος, υπήρχε βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας και ιματισμού που φθίνει, ενώ είναι αναγκαία για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Φθίνει γιατί ο ανταγωνισμός με Κίνα, Ινδία κ.λπ., που έχουν τέτοια παραγωγή αλλά με μεροκάματα εξαθλίωσης, δίνει πολύ φθηνότερα τέτοια εμπορεύματα. Ετσι κάνουν εισαγωγές ενώ τα εργοστάσια του κλάδου κλείνουν. Στο σοσιαλισμό αυτός ο κλάδος θα αναπτύσσεται. Με την παραγωγή βαμβακιού, θα υπάρχει παραγωγή νήματος, υφάσματος και έτοιμων ενδυμάτων. Το ίδιο ισχύει, π.χ., και για τα εργοστάσια μετάλλου που τώρα συρρικνώνονται και κλείνουν, ενώ στο μέταλλο υπάρχουν πολλές εφαρμογές για πολλά προϊόντα. Αλλά και για τη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, που φυτοζωεί. Τα καράβια θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία, η κατασκευή τους και η επισκευή τους θα δώσουν ώθηση στα ναυπηγεία που επίσης θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία.

Στην αγροτική οικονομία, πριν από την ένταξη στην ΕΟΚ κάναμε εξαγωγές. Η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα παραγωγής βαμβακιού στην ΕΕ. Οι καλλιέργειες μειώθηκαν δραστικά. Τώρα, π.χ., μπορούμε να παράγουμε ζάχαρη αλλά εισάγουμε, ενώ πουλιούνται τα εργοστάσια ζάχαρης. Η κρατική βιομηχανία παραγωγής καλλιεργητικών εφοδίων, μηχανών, λιπασμάτων, αρδευτικών και άλλων υποδομών θα προμηθεύει τους αγρότες με λιπάσματα, σπόρους και άλλα εφόδια που τώρα εισάγονται και τα πληρώνουν πανάκριβα. Δίπλα στην κοινωνική αγροτική παραγωγή θα υπάρχει και η συνεταιριστική παραγωγή για τους μικροπαραγωγούς.

Ο κεντρικός σχεδιασμός

Τι μπορεί να κάνει ο κεντρικός σχεδιασμός; Να σχεδιάζει την αξιοποίηση για ανάπτυξη όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας ώστε να αναπτύσσονται όλοι οι κλάδοι της βιομηχανίας και της αγροτικής οικονομίας που μπορεί να αναπτύξει η Ελλάδα. Να παράγει και να κατανέμει τα αναγκαία μέσα παραγωγής σ' αυτούς τους κλάδους. Να εκπαιδεύει και να μορφώνει το αναγκαίο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό για την ανάπτυξη της παραγωγής, επομένως και οι απόφοιτοι των σχολών θα βρίσκουν άμεσα δουλειά. Να φροντίζει την κατανομή των παραγόμενων προϊόντων για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Να κατανέμει πόρους από την ανάπτυξη για τη δωρεάν ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών σε Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, Πολιτισμό, Αθλητισμό, σε έργα υποδομής όπως αντισεισμική, αντιπλημμυρική προστασία και λαϊκή κατοικία. Να αναπτύσσει την έρευνα και την επιστήμη με βάση τις λαϊκές ανάγκες προκειμένου να αναπτύσσονται γοργά οι παραγωγικές δυνάμεις ώστε να μπορούν να ικανοποιούνται οι ολοένα αυξανόμενες λαϊκές ανάγκες. Και έτσι θα εκμηδενισθεί η ανεργία. Ενώ η παραγωγή θα αναπτύσσεται σε ολοένα και μεγαλύτερη κλίμακα αξιοποιώντας την έρευνα, την επιστήμη, την τεχνική για τη συνεχή ανάπτυξη των μέσων παραγωγής και της παραγωγικότητας της εργασίας. Αυτό το όφελος θα εκφράζεται και με τη μείωση του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου και την αύξηση του ελεύθερου, ώστε η εργατική τάξη να μπορεί να ξεκουράζεται, να αθλείται, να απολαμβάνει τα έργα όλων των μορφών καλλιτεχνικής δημιουργίας αλλά πάνω απ' όλα να ασκεί εξουσία, τον εργατικό έλεγχο, να ασχολείται οργανωμένα, ενεργά, με την πολιτική και την οικοδόμηση της δικής της κοινωνίας.

Αυτή η ανάπτυξη θα εξαλείψει την ανεργία. Θα εξασφαλίσει ικανοποιητικό εισόδημα, δωρεάν Παιδεία Υγεία, Πρόνοια για όλους, φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες. Φθηνή και ποιοτική λαϊκή στέγη, με ρεύμα, θέρμανση, ύδρευση. Αθλητισμό, πολιτισμό, διακοπές για όλους με οργανωμένες υποδομές. Με το λαό κυρίαρχο θα απαλλαγεί η χώρα από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, από την εμπλοκή της σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Θα αναπτύσσει διεθνείς οικονομικές σχέσεις με κριτήριο το αμοιβαίο όφελος των λαών.

Ι.