Ακρως επικίνδυνο παιχνίδι με τη φωτιά μπορεί να αποδειχθεί η εμβάθυνση της στρατηγικής συνεργασίας, όπως την αποκαλούν, Ελλάδας - Ισραήλ, που επιβεβαιώθηκε και ενισχύθηκε με την επίσκεψη στην Αθήνα του προέδρου του Ισραήλ, Σ. Πέρες. Η συνεργασία αυτή γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη, καθώς συνδέεται με την οικονομική κρίση και τα μέτρα «εξόδου» της Ελλάδας από αυτή. Προβάλλεται, δηλαδή, η ελληνική εμπλοκή στο μεγάλο ιμπεριαλιστικό νταλαβέρι, σαν στρατηγική ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας της χώρας. Η διασύνδεση αυτή, κρίσης και συμμετοχής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, κάνει τα πράγματα εκρηκτικά και βάζει την προοπτική της χώρας να κάθεται πάνω στο ιμπεριαλιστικό ναρκοπέδιο.
Οπως έγινε γνωστό, επίσημα και ανεπίσημα, στη διάρκεια των συζητήσεων συμφωνήθηκε η «αναβάθμιση» και «ενίσχυση» της στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών - με ανοιχτό το ενδεχόμενο μόνιμης παρουσίας ελληνικών πολεμικών πλοίων στην Ανατ. Μεσόγειο στην περιοχή των ενεργειακών κοιτασμάτων Ισραήλ και Κύπρου - συνέχιση ασκήσεων πολεμικής προετοιμασίας της στρατιωτικής μηχανής του Ισραήλ. Επίσης συνεργασία για τα ενεργειακά, στη βάση της θεωρίας περί «ενεργειακού τριγώνου Ισραήλ - Κύπρου και Ελλάδας». Στο παιχνίδι αυτό φαίνεται πως το Ισραήλ κρατάει το στρατηγικό πλεονέκτημα ελέγχου του όλου προγράμματος και στην ελληνική πλευρά δίνεται ρόλος σε μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους, το εφοπλιστικό κεφάλαιο και τις μεγάλες επιχειρήσεις. Υπάρχει, βέβαια, και θέμα διείσδυσης του ισραηλινού κεφαλαίου στο εσωτερικό της Ελλάδας, όπως με εξαγορά της ΔΕΣΦΑ (Φυσικού Αερίου), της έκτασης του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού και ό,τι έχει απομείνει από τις αμυντικές βιομηχανίες ΠΥΡΚΑΛ και ΕΒΟ, ενώ πολύς λόγος γίνεται για εκμετάλλευση των υδάτινων πόρων, τον έλεγχο και την οργάνωση της γεωργικής παραγωγής.
Πρόκειται για μια συνεργασία, που, τα τελευταία τουλάχιστον τρία χρόνια, διευρύνθηκε με ιδιαίτερη αιχμή τη στρατιωτική συνεργασία, και όχι μόνο, αφού αυτή τείνει να γίνει αναπόσπαστο στοιχείο του «ψυχρού πολέμου» που έχει ξεσπάσει στην Ανατολική Μεσόγειο για τους ενεργειακούς πόρους και τους δρόμους διέλευσής τους. Τα όρια αυτής της συνεργασίας, δηλαδή πού θα κινηθεί και μέχρι πού θα φθάσει, από τη στιγμή που δρομολογήθηκε, έχουν ανατεθεί στον «αυτόματο πιλότο» των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, στους οποίους οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν προσδέσει τη χώρα και τη μοίρα του ελληνικού λαού. Στη βάση αυτή μπορεί να οδηγήσουν τα πράγματα οπουδήποτε, ακόμα και σε πολεμική εμπλοκή της Ελλάδας. Αυτό γιατί τα όριά της μπαίνουν από τους ευρύτερους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς για Ανατολική Μεσόγειο, Μέση Ανατολή και Β. Αφρική των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ. Ορίζονται από τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και αντιθέσεις, που σε πολλές περιπτώσεις δίνουν και τον τόνο, ενώ πυξίδα είναι οι προτεραιότητες του κράτους του Ισραήλ.
Σε αυτούς τους σχεδιασμούς η ελληνική πλουτοκρατία έχει βάλει σαν στρατηγική στόχευση, να συμμετάσχει ενεργά εμπλέκοντας τη χώρα, προσδοκώντας μια καλύτερη θέση στη διανομή της λείας. Σε καμία περίπτωση τα όρια αυτής της συνεργασίας δεν μπαίνουν από τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, αλλά και του λαού του Ισραήλ και κανενός άλλου λαού. Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι τις λυκοφιλίες τις πλήρωναν πολύ ακριβά οι λαοί. Η μόνη θωράκιση της Ελλάδας και του ελληνικού λαού απέναντι στο καζάνι που βράζει στην Ανατ. Μεσόγειο είναι η απεμπλοκή και η απομάκρυνση πριν εκραγεί. Ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να προσδοκά σε τίποτα από μια συμμαχία με την πολεμική μηχανή που συστηματικά εφαρμόζει μια πολιτική γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού και έχει αναγκάσει το λαό του Ισραήλ να ζει σε ένα κράτος στρατόπεδο. Η χώρα μας δεν μπορεί να είναι συνένοχος σε αυτό το έγκλημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου