«Ως γνωστόν, οι συμβολισμοί στην πολιτική έχουν μεγαλύτερη αξία ακόμα κι απ' την ίδια την ουσία... Σ' αντίθεση λοιπόν με το ίματζ του Μιτ Ρόμνεϊ (σ.σ. προεδρικός υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων), του χλιδάτου εκατομμυριούχου που πάει στο γραφείο του με ελικόπτερο και κόβει βόλτες με τη θαλαμηγό του στο Μαϊάμι, ο Ομπάμα περνάει τον προεκλογικό χρόνο του με τους απλούς, καθημερινούς ανθρώπους στα πανηγύρια και τις καντίνες, θέλοντας να τους υπενθυμίσει πως δεν έπαψε ποτέ να είναι ένα "παιδί του λαού"... Χθες ο Αμερικανός Πρόεδρος πήγε στο καλοκαιρινό πανηγύρι του Ντε Μουάν... ανακατεύτηκε με τον κόσμο, έφαγε παγωτό, ήπιε μπύρες...».
Το να φιλοξενεί ένα τέτοιο σχόλιο μία οποιαδήποτε άλλη εφημερίδα θα μπορούσε, ίσως, να περάσει
απαρατήρητο. Είναι συνηθισμένο τα αστικά ΜΜΕ να προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους αναγνώστες ότι πρέπει να αξιολογούν τους πολιτικούς όχι από το ταξικό περιεχόμενο της πολιτικής τους αλλά από το αν... κυκλοφορούν και διασκεδάζουν ανάμεσά τους.
Ομως, το ότι το παραπάνω σχόλιο φιλοξενείται στην «Αυγή», πριν δυο μέρες, με τον τίτλο «Ο Πρόεδρος του λαού...» χρειάζεται να σημειωθεί. Δε θα μιλήσουμε περί... συμπάθειας προς Ομπάμα γιατί αυτή έχει αποδειχτεί με πιο σοβαρές παρεμβάσεις του ΣΥΡΙΖΑ (βλ. όταν παίνευε τη στήριξη που πρόσφερε η αμερικανική κυβέρνηση στις τράπεζες των ΗΠΑ). Η αλήθεια είναι, πάντως, πως δεν έχει όρια η αφοσίωση με την οποία «Αυγή» και ΣΥΡΙΖΑ πασχίζουν να εξαφανίσουν κάθε ταξική προσέγγιση της πραγματικότητας, να φιλοτεχνήσουν το... «καθημερινό» και «ανθρώπινο» προφίλ εκμεταλλευτών και ιμπεριαλιστών, να κάνουν τελικά ό,τι περνά από το χέρι τους ώστε να μεγαλώνουν τη σύγχυση των εργαζομένων κρύβοντας τη ρίζα (άρα και τη λύση) των προβλημάτων τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου