Ο πραγματικός ένοχος για την ανεργία

Από τις αρχές του 2011 μέχρι και τον περασμένο Απρίλη, 68.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις έκλεισαν στους πιο εμπορικούς δρόμους της Αθήνας. 

Μέχρι το τέλος του 2012, ακόμη 67.000 εταιρείες κινδυνεύουν με λουκέτο, χωρίς να προσμετρώνται τα χιλιάδες συνοικιακά καταστήματα και άλλες επιχειρήσεις που έκλεισαν το ίδιο διάστημα σε όλη την Αθήνα. Αυτό διαπιστώνει έρευνα που δημοσιοποιήθηκε την περασμένη βδομάδα και δείχνει μια μόνο πλευρά της καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων που συντελείται σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης. Αν στα παραπάνω ευρήματα προστεθεί και η εκτίμηση ότι τους επόμενους δώδεκα μήνες θα χαθούν τουλάχιστον 260.000 θέσεις εργασίας εξαιτίας των λουκέτων στην αγορά, σύμφωνα με έρευνα της MARC, τότε συμπληρώνεται η εικόνα για το ποιος πλήττεται περισσότερο από την κρίση, αφού επιβεβαιώνεται ότι τα πρώτα και μεγαλύτερα θύματα είναι οι εργαζόμενοι, οι μικροί ΕΒΕ και οι αυτοαπασχολούμενοι. 

Τους τελευταίους μάλιστα τους καταπίνει στην κυριολεξία ο ανταγωνισμός με τα μεγαθήρια που εν μέσω κρίσης προσπαθούν να αξιοποιήσουν στο έπακρο τη φιλομονοπωλιακή νομοθεσία και να καταλάβουν καλύτερες θέσεις στη μετά κρίσης εποχή, σε βάρος βεβαίως των εργαζόμενων που απασχολούν, αλλά και συνολικά του λαού, αφού μεγαλώνει η μονοπώληση της αγοράς. 

Τα παραπάνω στοιχεία είναι και μια απάντηση σε όσους αναμασούν την προπαγάνδα ότι τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις τα κλείνουν οι εργαζόμενοι και οι αγώνες τους. Είναι αυτονόητο ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των περίπου 70.000 επιχειρήσεων που έκλεισαν μέσα σε λίγους μήνες, δεν έγιναν κινητοποιήσεις εργαζομένων, ενώ το πιθανότερο ήταν το προσωπικό τους να είχε αποδεχτεί και μείωση μισθών, όπως κατά κόρον επιβάλλουν οι εργοδότες με αφορμή την κρίση. Αυτό όμως δεν ανέστρεψε την πορεία προς το λουκέτο, αφού ο καπιταλισμός είναι αδηφάγος και η κρίση έχει τους δικούς της νόμους. 

Το ξεπέρασμά της προϋποθέτει καταστροφή κεφαλαίου και παραγωγικών δυνάμεων, γι' αυτό αυξάνουν τα λουκέτα και η ανεργία. 

Να γιατί αίτημα αιχμής για εργαζόμενους και ανέργους πρέπει να αποτελέσει σήμερα η ουσιαστική προστασία των ανέργων και των οικογενειών τους, που αυξάνονται δραματικά. 

Να γιατί στόχος πάλης για το κίνημα πρέπει να είναι η ανατροπή του σάπιου καπιταλισμού, που σε συνθήκες ανάπτυξης και κρίσης αναπαράγει την ανεργία και «σκοτώνει» τους μικρούς επαγγελματίες.