ΣΥΡΙΖΑ: «Κουκιά σπέρνω» για την πρόταση νόμου του ΚΚΕ

Βερμπαλισμοί και αοριστολογίες για να συσκοτιστεί η ουσία

«Αλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε», ήταν το σχόλιο του ΣΥΡΙΖΑ για την πρόταση νόμου που κατέθεσε χτες το ΚΚΕ, ζητώντας την κατάργηση των μνημονίων, του μεσοπρόθεσμου, των εφαρμοστικών νόμων και της δανειακής σύμβασης. Οπως προεκλογικά απέφευγε με σοφιστείες να πάρει θέση για τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία που είχε προαναγγείλει το ΚΚΕ, έτσι και τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ δε λέει κουβέντα για το πώς θα τοποθετηθεί μέσα στη Βουλή απέναντι στην πρόταση νόμου του ΚΚΕ.

Στον αντίποδα, αναλώνεται σε βερμπαλισμούς και αοριστολογίες, λέγοντας ότι «θα πορευτούμε μετεκλογικά με την ίδια συνέπεια, μέσα και έξω από τη Βουλή, διεκδικώντας την ακύρωση του μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων, την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, με στόχο τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του στo πλαίσιo μιας ευρωπαϊκής συνολικής λύσης». Αν μη τι άλλο, η πρόταση νόμου του ΚΚΕ συνέβαλε ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να επαναφέρει στο

δημαγωγικό του λεξιλόγιο τη φράση «ακύρωση του μνημονίου», την οποία εγκατέλειψε ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη εκλογική μάχη, ταυτιζόμενος πλήρως με τα άλλα αστικά κόμματα, ζητώντας και ο ίδιος επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου.

Ακριβώς για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από αυτή του την ενδοτικότητα, συνέπεια της στρατηγικής του υπέρ της ΕΕ, στο σχόλιό του ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει την κατάθεση της πρότασης νόμου από το ΚΚΕ σαν «παραδοχή εκ μέρους του, έστω και καθυστερημένα, ότι το μνημόνιο αποτέλεσε και αποτελεί τη βασική διαχωριστική γραμμή της συγκυρίας».

Είναι προφανής η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ενσωματώσει την πρωτοβουλία του ΚΚΕ στον ψευτοκαβγά που συντηρεί με τα άλλα κόμματα, στη βάση του «μνημόνιο - αντιμνημόνιο», πιστεύοντας ότι θα την αποδυναμώσει σαν αίτημα - κρίκο, που μαζί με τα άλλα αιτήματα για αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους, μπορούν να βοηθήσουν το δυνάμωμα και την πολιτικοποίηση της λαϊκής πάλης, στην κατεύθυνση της ρήξης με την κυρίαρχη αστική διαχείριση και εξουσία. Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να αποσπά το μνημόνιο από τη συνολική στρατηγική της ΕΕ και της κυβέρνησης, επαναλαμβάνοντας ότι«το δίλημμα μνημόνιο - αντιμνημόνιο δεν είναι πλαστό».

Επιβεβαιώνοντας τέλος ότι θέλει το ΚΚΕ σύμμαχο στην κοροϊδία και ενσωμάτωση του λαού και όχι πολέμιο της αστικής διαχείρισης, σε όλες τις εκδοχές της, ισχυρίζεται ότι «αν το ΚΚΕ είχε υιοθετήσει ανάλογη στάση προεκλογικά και είχε ανταποκριθεί στο ενωτικό κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ για τη διαμόρφωση ενός πλατιού ενωτικού αντινεοφιλελεύθερου - αντιμνημονιακού μετώπου, σήμερα η κυβέρνηση της αριστεράς θα ήταν πραγματικότητα».

Αυτό που δε λέει είναι ότι φυσικοί σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το ΚΚΕ, που παλεύει για την ανατροπή του καπιταλισμού, αλλά τα κόμματα της ΕΕ, μνημονιακά και αντιμνημονιακά, με τα οποία άλλωστε συντάσσεται στην ιδέα της αναδιαπραγμάτευσης, που δεν έχει να προσφέρει ούτε την ελάχιστη ανακούφιση στο λαό.