Με αφορμή το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μάη, το ζήτημα «πολιτική αστάθεια» έγινε κυρίαρχο από τα αστικά επιτελεία και τα ΜΜΕ, επειδή δεν σχημάτισαν κυβέρνηση.
Το ΚΚΕ από το 2009 ακόμη είχε προβλέψει ότι θα υπάρξει τέτοια περίοδος πολιτικής αστάθειας. Δεν ήταν προφήτης.
Το εκτιμούσε ως συνεπακόλουθο της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και της αδυναμίας του αστικού πολιτικού συστήματος να τη διαχειριστεί.
Τώρα τα αστικά πολιτικά κόμματα και τα κυρίαρχα Μέσα ενημέρωσης δε χάνουν ευκαιρία να λένε ότι πάση θυσία από τις εκλογές της 17ης Ιούνη πρέπει να προκύψει κυβέρνηση, γιατί στις συνθήκες που βρίσκεται η χώρα χρειάζεται σταθερότητα για να μπορέσει να βγει από την κρίση και να περάσει στη φάση της - καπιταλιστικής πάντα - ανάπτυξης. Για άλλη μια φορά κραδαίνουν ως «μπαμπούλα» για το λαό την... πολιτική «αστάθεια», προκειμένου να τον εγκλωβίσουν στον ένα από τους δυο πόλους, του υπό αναμόρφωση πολιτικού συστήματος, για να τον υποτάξουν στην πολιτική που θα εντείνει τη χρεοκοπία του. Το ίδιο έκαναν και στο παρελθόν για να εγκλωβίσουν είτε στη ΝΔ είτε στο ΠΑΣΟΚ, το ίδιο κάνουν και τώρα για να δημιουργήσουν πόλωση και να επιταχύνουν τη διαδικασία αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος.
Το ΚΚΕ όπως και παλιότερα, έτσι και τώρα, καλεί το λαό να μη φοβάται την αστάθεια του αστικού πολιτικού συστήματος. Τα ίδια τα αστικά κόμματα, εξάλλου, ομολογούν ότι τη σταθερότητα δεν την επιζητούν προς όφελος του λαού, αλλά προκειμένου να δημιουργηθεί ευνοϊκό κλίμα για επενδύσεις, δηλαδή για να προσελκύσουν τους καπιταλιστές να αναζητήσουν νέα πεδία κερδοφορίας στη χώρα μας, νέα πεδία εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Η σταθερότητα που θέλουν, είναι για να έχουν ανάπτυξη με λιτότητα, δηλαδή σημαίνει για το λαό σταθερότητα στους μισθούς πείνας, σταθερότητα στην απώλεια των δικαιωμάτων του. Οποια κυβέρνηση κι αν προκύψει από τις εκλογές θα έχει μπροστά της είτε ένα νέο μνημόνιο είτε και το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ και την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Και τα δυο αυτά ενδεχόμενα όμως είναι μηχανισμοί διαχείρισης της κρίσης εντός του καπιταλισμού, με πραγματικό τσάκισμα του λαού.
Επομένως, το δίλημμα σταθερότητα ή αστάθεια στο αστικό πολιτικό σύστημα δεν πρέπει να αφορά το λαό. Την επομένη των εκλογών είτε με μια σταθερή αστική κυβέρνηση είτε με μια κυβέρνηση με ημερομηνία λήξης, ο λαός θα βρεθεί μπροστά στο πραγματικό δίλημμα εάν υποταγμένος θα δέχεται την εξαθλίωσή του ή εάν θα οργανώσει τη δική του αντεπίθεση. Η καπιταλιστική οικονομική κρίση είναι βαθιά και θα συνεχιστεί. Η πολιτική αστάθεια συνοδεύει συχνά την οικονομική κρίση στον καπιταλισμό. Απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση ο λαός πρέπει να σκεφτεί σοβαρά τι θα κάνει στο δικό του μετερίζι: Οργάνωση στους τόπους δουλειάς, αλλαγή των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα σε βάρος των σημερινών συμβιβασμένων εργοδοτικών ηγεσιών, προετοιμασία του λαού για να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και να σταθεί όρθιος. Αυτές είναι προϋποθέσεις για τη λαϊκή αντεπίθεση, αυτά θα είναι ζητούμενο για τον ίδιο το λαό από την επομένη των εκλογών και στις μέρες που έρχονται. Και για να βαδίσει ο λαός σ' αυτό το δρόμο, της δικής του αντεπίθεσης, χρειάζεται ισχυρό ΚΚΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου