Ξεκάθαρες κουβέντες

Ο πόλεμος των εννοιών συμπληρώνει επάξια το ψηφιδωτό της αέναης ταξικής σύγκρουσης, όπως αυτή εκφράζεται στη χώρα μας αυτό τον καιρό. Οι πολιτικοί βαστάζοι του μεγάλου κεφαλαίου - ανεξάρτητα από το πώς ονομάζεται ο πολιτικός σχηματισμός στον οποίο συμμετέχουν αυτή τη στιγμή - χρησιμοποιούν λέξεις και φράσεις όπως «ανάπτυξη», «απασχόληση», «μισθός», «δίκαιη φορολόγηση», «κοινωνική ασφάλιση» κ.ο.κ. Σχεδόν τις ίδιες λέξεις και φράσεις που χρησιμοποιούν και οι εργαζόμενοι, στην προσπάθειά τους να προσδιορίσουν τα ελάχιστα, αλλά και στοιχειώδη όρια για την αξιοπρεπή ζωή των ίδιων και των οικογενειών τους. Αστικά κόμματα, πολιτικοί και μεγαλοεπιχειρηματίες εμφανίζονται να μιλούν την ίδια γλώσσα με το λαό και τους εργαζόμενους, ωστόσο είναι πια γνωστό ότι άλλα λένε και άλλα εννοούν. Σ' αυτή τη βάση, ο ΣΕΒ και οι φορείς που εργάζονται πάνω στις κατευθύνσεις που αυτός ορίζει - το ΙΟΒΕ, μα και διάφορα πανεπιστημιακά τμήματα - δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να μιλήσουν ανακριβώς για «ανάπτυξη», όταν καταθέτουν τις προτάσεις-αξιώσεις τους προς τις πολιτικές δυνάμεις που τους στηρίζουν, αλλά και προς τους εργαζόμενους.

Πρόσφατα, ο ΣΕΒ παρουσίασε μια νέα επεξεργασία, εξειδικεύοντας τις απαιτήσεις του στον τομέα της βιομηχανίας. Περιέγραψε ποιοι κλάδοι τον ενδιαφέρουν να πριμοδοτηθούν. Προσδιόρισε τον τρόπο ενίσχυσης των επιχειρηματικών σχημάτων, περιγράφοντας όχι μόνο τις δυνατότητες, αλλά και τα «εμπόδια» που υφίστανται στους συγκεκριμένους κλάδους. Εκανε λόγο για νέες παρεμβάσεις στην εκπαίδευση για την αναβάθμιση της εξειδίκευσης του εργατικού δυναμικού. Κάλεσε σε μια νέου τύπου ...«αλληλεγγύη» που θα αφορά τόσο τις επιχειρηματικές δυνάμεις στις μεταξύ τους σχέσεις, όσο και το ...κράτος σε σχέση με αυτές! Βέβαια, για ακόμα μια φορά, ο ΣΕΒ άλλα είπε και άλλα εννοεί. Με απλά λόγια, ο ΣΕΒ προσδιόρισε ποιοι κλάδοι έχουν «ψωμί» για τους επιχειρηματίες, ζητά από το κράτος να τους ενισχύσει και απαιτεί οι εργαζόμενοι των 400 ή 500 ευρώ, που δεν θα μπορούν να θρέψουν τα παιδιά τους και ούτε θα πάρουν σύνταξη, να αποκτήσουν και υψηλές δεξιότητες για να πάνε μπροστά τα επιχειρηματικά εγχειρήματα. Είναι το όνειρο κάθε καπιταλιστή. Μισθοί Κίνας και δεξιότητες Ευρώπης, με δημόσιο χρήμα ή προκλητικές διευκολύνσεις και θεσμικό πλαίσιο που εγγυάται την ασύδοτη δράση του!!!

Το μεγάλο κεφάλαιο μιλά για ανάπτυξη. Εννοεί αύξηση των υπερκερδών του με επενδύσεις σε προσοδοφόρους τομείς, που δεν «γεννούν» απαραίτητα πολλές θέσεις εργασίας, αλλά και που δεν εξυπηρετούν τις παραγωγικές ανάγκες του τόπου και του λαού. Μιλά για απασχόληση. Εννοεί κακοπληρωμένες θέσεις μισθωτής δουλείας, από ανθρώπους με ελάχιστα έως και μηδενικά - στην προοπτική των μνημονίων - δικαιώματα. Μιλά για μικρό και ευέλικτο κράτος. Εννοεί ένα κράτος απογυμνωμένο από υπηρεσίες που μπορούν να εκτελούν ιδιωτικές εταιρείες με υψηλό κέρδος, αλλά και υψηλό κόστος για τους πολίτες. Για σίγουρα κέρδη, αφού θα είναι υποχρεωτική η χρήση των υπηρεσιών. Μιλά για διασφάλιση συντάξεων. Εννοεί χαρτζιλίκι και μόνο για τους «τυχερούς» που θα έχουν κατορθώσει να χρυσοπληρώσουν την ασφάλισή τους, εφόσον κάθονται «προσοχή» στα αφεντικά. Μιλά για συλλογικές συμβάσεις. Εννοεί την αποδοχή των όρων που εκείνο θα επιβάλλει, για μισθούς πείνας και κανένα εργασιακό δικαίωμα.

Η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν στη βάση των στρεβλών διακηρύξεων της αστικής τάξης και των κομμάτων της. Χρειάζονται καθαρές κουβέντες. Κι αυτές τις λέει το ΚΚΕ. Απέναντι στην ανάπτυξη των κεφαλαιοκρατών, αντιτείνει την ανάπτυξη που θα υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα. Μέσα από τα προγράμματα σχεδιοποιημένης κοινωνικο-οικονομικής ανάπτυξης, θα εξασφαλιστεί η αρμονική ανάπτυξη όλων των κλάδων που συμβάλλουν στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Η μόνη ανάπτυξη που χρειάζεται είναι αυτή που μπορεί να διασφαλίσει η λαϊκή οικονομία με λαϊκή εξουσία. Είναι η κοινωνία που θα διασφαλίσει την εργασία για όλους, το μεροκάματο ανάλογα με τη δουλειά, την αξιοπρεπή διαβίωση όλων. Η κοινωνία που θα εγγυηθεί τη λαϊκή υγεία. Που θα μάθει τα παιδιά γράμματα. Που θα στηρίξει τους απόμαχους της δουλειάς. Που θα εξασφαλίσει για όλους τη λαϊκή στέγη.

Γ. Φ.