Χωρίς φανφάρες

«Αυτό που ονομάζει ο κ. Παπαδόπουλος και το ΚΚΕ λαϊκή εξουσία είναι ανατροπή του καπιταλισμού. Εμείς τώρα ψάχνουμε να δούμε αν υπάρχει τρόπος - ποτέ εγώ δεν μίλησα για εύκολο δρόμο, ποτέ και ούτε θα μιλήσω - αν κάτι μπορούμε να κάνουμε με το σημερινό αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων. Εμείς λοιπόν αξιοποιούμε συνειδητά, κ. Παπαδόπουλε, μια δευτερεύουσα αντίθεση του συστήματος, ενδοκαπιταλιστική. Ο Ομπάμα, η Αμερική του Ομπάμα, η Κίνα και η Ρωσία και το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης θέλουν να σταματήσει η λιτότητα. Η Μέρκελ και ένα μπλοκ δυνάμεων θέλουν να συνεχίσει η λιτότητα. Εμείς παίζουμε σε αυτήν την αντίθεση. Δεν κοροϊδεύουμε κανέναν. Γι' αυτό, κι αν θέλετε, ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται πρωτοσέλιδο στους Financial Times. Υπάρχει, λοιπόν, μια παγκόσμια σύγκρουση: Συνέχιση της λιτότητας, όπως λέει η Μέρκελ ή ανατροπή της λιτότητας;

Εξηγώ, λοιπόν, ότι η στρατηγική μας - την έχουμε μελετήσει - ακουμπάει σε αυτήν την αντίθεση και χωρίς αυταπάτες. Ξέρουμε ότι αυτοί μπορεί σήμερα να σπρώξουν αυτό το ρεύμα και αύριο...» (Γ. Δραγασάκης, ΑΝΤ1, 24/05/2012).

Το προηγούμενο απόσπασμα δεν είναι κωλοτούμπα, αποδεικνύει τον πραγματικό χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα που είναι συμβιβασμένο με το σημερινό συσχετισμό δυνάμεων, με την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τη στρατηγική του κεφαλαίου και σήμερα διεκδικεί ρόλο στη διακυβέρνηση της χώρας. Είναι σαφές... μας καλούν να διαλέξουμε με ποιο ιμπεριαλιστικό μπλοκ θα πάμε, επειδή δήθεν το ένα είναι υπέρ της λιτότητας και το άλλο εναντίον... Να πάμε, λοιπόν, με τις ΗΠΑ ενάντια στη Γερμανία - λες και ο Ομπάμα στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν εφαρμόζει πολιτική πτώχευσης του λαού του - ...κάτω από τον ψευδεπίγραφο τίτλο «αξιοποίηση των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων». 

Δεν είναι πρώτη φορά που ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ παίρνει τέτοια θέση, καλεί το λαό να διαλέξει ιμπεριαλιστή, όπως έκανε παλιότερα, όταν πρόβαλλε την ΕΕ του Σρέντερ και του Ζοσπέν ως αντίπαλο δέος στις ΗΠΑ του Μπους...