Γυρίζουμε, λοιπόν, στις αρχές τού 1991. Η χώρα έχει ταλαιπωρηθεί από το "βρόμικο '89" και η κομμουνιστική αριστερά αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα (πολλοί μιλούσαν μέχρι και για πρόβλημα επιβίωσης), κυρίως λόγω της συγκυβέρνησης με την Νέα Δημοκρατία. Μεταξύ 19 και 24 Φεβρουαρίου διεξάγεται το 13ο συνέδριο του ΚΚΕ. Ο Χαρίλαος Φλωράκης έχει εκφράσει την επιθυμία να αποχωρήσει από την θέση τού γενικού γραμματέα, οπότε η διαδικασία για την ανάδειξη του διαδόχου του επισκιάζει ένα -έτσι κι αλλοιώς- ιδιαίτερα σημαντικό συνέδριο.
Σ' εκείνο το συνέδριο, λοιπόν, συγκρούστηκαν η ορθόδοξη κομμουνιστική πτέρυγα του ΚΚΕ (δηλαδή, οι αταλάντευτα πιστοί στα θέσφατα του μαρξισμού και του λενινισμού) με τους λεγόμενους "ανανεωτές" (δηλαδή τους "ευρωκομμουνιστές", θιασώτες τού Μπερλινγκουέρ και του Μαρσαί). Η σύγκρουση είναι σφοδρή και οι ορθόδοξοι κομμουνιστές επικρατούν, εκλέγοντας την Αλέκα Παπαρήγα ως νέα γενική γραμματέα τού κόμματος. Οι "ανανεωτές" αποχωρούν από το κόμμα και προσχωρούν στον Συνασπισμό, ο οποίος λίγο αργότερα (τον Ιούλιο) πραγματοποιεί το δικό του συνέδριο και μετασχηματίζεται σε ενιαίο κόμμα (μέχρι τότε ήταν αυτό που έλεγε το όνομά του: συνασπισμός κομμάτων) με πρώτη πρόεδρο την Μαρία Δαμανάκη. Ξέρετε ποια λέω, έτσι; Αυτή την εκφωνήτρια στο Πολυτεχνείο, που πρωτόγινε βουλευτής ως κομμουνίστρια και διοίκησε κοινοβουλευτικό κόμμα ως ευρωκομμουνίστρια, ώσπου να συνειδητοποιήσει ότι είναι μια απλή σοσιαλίστρια...
Σημαντική λεπτομέρεια: Η Αλέκα Παπαρήγα εξελέγη γενική γραμματέας με 57 ψήφους ενώ ο υποστηριζόμενος από τους "ανανεωτές" αντίπαλός της συγκέντρωσε 53. Το όνομα του αντιπάλου της: Γιάννης Δραγασάκης. Τέλος τής ιστορικής ανασκόπησης και πάμε παρακάτω.
"Αυτό που ονομάζει ο κ. Παπαδόπουλος και το ΚΚΕ λαϊκή εξουσία είναι ανατροπή του καπιταλισμού. Εμείς τώρα ψάχνουμε να δούμε αν υπάρχει τρόπος - ποτέ εγώ δεν μίλησα για εύκολο δρόμο, ποτέ και ούτε θα μιλήσω - αν κάτι μπορούμε να κάνουμε με το σημερινό αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων. Εμείς λοιπόν αξιοποιούμε συνειδητά, κ. Παπαδόπουλε, μια δευτερεύουσα αντίθεση του συστήματος, ενδοκαπιταλιστική. Ο Ομπάμα, η Αμερική του Ομπάμα, η Κίνα και η Ρωσία και το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης θέλουν να σταματήσει η λιτότητα. Η Μέρκελ και ένα μπλοκ δυνάμεων θέλουν να συνεχίσει η λιτότητα. Εμείς παίζουμε σε αυτήν την αντίθεση. Δεν κοροϊδεύουμε κανέναν. Γι' αυτό, κι αν θέλετε, ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται πρωτοσέλιδο στους Financial Times. Υπάρχει, λοιπόν, μια παγκόσμια σύγκρουση: Συνέχιση της λιτότητας, όπως λέει η Μέρκελ ή ανατροπή της λιτότητας; Εξηγώ, λοιπόν, ότι η στρατηγική μας - την έχουμε μελετήσει - ακουμπάει σε αυτήν την αντίθεση και χωρίς αυταπάτες..."(Γιάννης Δραγασάκης).
Πώς σας φαίνεται ο κυρ-Γιάννης; Τον φαντάζεστε γενικό γραμματέα του ΚΚΕ; Μη το ψάχνετε, καλέ! Θα υπήρχε σήμερα ΚΚΕ αν το 1991 είχε εκλεχτεί γενικός γραμματέας ο Δραγασάκης; Πού βρίσκεται το ιταλικό ΚΚ τού Μπερλινγκουέρ, το οποίο χτύπαγε πρωτιά στις ιταλικές εκλογές molti anni fa; Πού βρίσκεται το il était une fois πανίσχυρο γαλλικό ΚΚ τού Μαρσαί; Πού βρίσκεται το σκληρό και συμπαγές ισπανικό ΚΚ τού Καρίγιο, το οποίο είχε κυβερνήσει την Ισπανία hace muchos anos; Πού είναι όλα αυτά τα κόμματα, που νόμιζαν ότι η λύση των λαϊκών προβλημάτων θα μπορούσε να βρεθεί στον εξευρωπαϊσμό των κομμουνιστικών αρχών; Ε, λοιπόν, κάπου εκεί θα ήταν και το ελληνικό ΚΚ υπό την ηγεσία του Δραγασάκη, ο οποίος αρρωσταίνει στην σκέψη και μόνο τής ανατροπής τού καπιταλισμού. Αν, δηλαδή, λεγόταν ακόμη "κομμουνιστικό", που πολύ αμφιβάλλω...
Πάντως, έχει πλάκα η "προοδευτική", "αριστερή" σκέψη τού Δραγασάκη: εκμεταλλευόμαστε τις ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις και πάμε με τον Ομπάμα για να κάνουμε "κορδελλάκια" στην Μέρκελ, με σκοπό να την συνετίσουμε! Ήμαρτον...τί άλλο θα ακούσουμε, καλέ; Είπαμε, κυρ-Γιάννη, "ΣΥνασπισμός ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" αλλά μη το παραχέσουμε κιόλας. Τέτοιες ριζοσπαστικές σκέψεις δεν εκφράζει ούτε ο..."Ριζοσπάστης"! Και τα μυαλά στα κάγκελα, λέμε!
Α! Προσέξτε και το ωραιότερο: κατά τον Δραγασάκη, ο ΣυΡιζΑ γίνεται πρωτοσέλιδο στους Financial Times επειδή εκμεταλλεύεται την ενδοκαπιταλιστική σύγκρουση. Περίπτωση να συμβαίνει κάτι τέτοιο στα πλαίσια μιας διεθνούς επιχείρησης "μαντρώματος" της λαϊκής αντίδρασης στο ευρωμαντρί των γιαλαντζί αριστερών διαδόχων τού ΠαΣοΚ, δηλαδή, δεν παίζει...
Α, ρε δόλιε Λένιν... Ευτυχώς, εσύ πέθανες νωρίς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου