Εξαρχής το ΚΚΕ τόνισε ότι πίσω από τα περί «κρίσης χρέους» βρίσκεται η επιδίωξη των καπιταλιστών να ξεπεράσουν την καπιταλιστική κρίση, μειώνοντας ακόμα περισσότερο τους μισθούς των εργατών.
Τώρα που τέλειωσαν - αν τέλειωσαν - οι αναφορές στο «σπάταλο δημόσιο τομέα», τα στοιχεία μαρτυρούν πως αυτοί που έχουν πάθει το μεγάλο στραπάτσο, είναι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα και ειδικά οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας. Στα τέσσερα χρόνια από τη διαπίστωση της κρίσης το μεγάλο κεφάλαιο έχει βγάλει τρελά κέρδη μόνο και μόνο από τη διαρκή μείωση των μισθών. Παράλληλα έχει επενδύσει σε τρελά κέρδη από την από δω και πέρα εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, αφού η εργατική τάξη ακόμα και στην περίπτωση καπιταλιστικής ανάκαμψης θα βρίσκεται με τουλάχιστον 40% κάτω τους μισθούς κι ακόμα χειρότερα με καταργημένο διά παντός το 5ήμερο - 40ωρο που είχε κατακτήσει για να εξασφαλίζει στοιχειώδη αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης.
Είναι αυτά κριτήριο ψήφου; Είναι, λέμε. Κι ακόμα περισσότερο είναι κριτήριο ψήφου αυτά που έρχονται και για τα οποία δε γίνεται κουβέντα στα κανάλια. Η 14η του Μάη είναι μια ημερομηνία που επίσης έχει εντοπιστεί έγκαιρα από το ΚΚΕ. Είναι η ημερομηνία με την οποία μπαίνει ταφόπλακα (με σφραγίδα ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) στις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις. Το ειδικό στοιχείο της είναι η μία βδομάδα μετά τις εκλογές. Οι άνθρωποι θα έχουν ψηφίσει πρώτα και μετά θα πάθουν της ψυχής τους τον τάραχο...
***
Μέχρι τότε το εκλογικό σώμα καλείται να πάει στις εκλογές με τη βεβαιότητα ότι οι κακοί κατατροπώθηκαν (η υπόθεση Τσοχατζόπουλου μετέτρεψε σε σχεδόν μονοθεματικά τα χτεσινά δελτία) κι ότι τώρα πια η χώρα πρέπει να αφεθεί να επουλώσει τις πληγές της. Πώς; Με το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ ή και τους δυο μαζί ή με παραλλαγές της σύμπραξης του ενός με κάποιους από τους ήδη πρόθυμους ή άλλους που σήμερα παριστάνουν τα κοκόρια, αλλά ήδη έχουν ορίσει μέχρι πού πάει το κακάρισμα: Ολους αυτούς που ήδη χειροκροτούν την ΕΕ και η οποία «αλλάζει σελίδα», όπως οι ίδιοι προβλέπουν, βαφτίζοντας «αλλαγή σελίδας» την επαναφορά των σοσιαλδημοκρατών, για να συνεχίσουν από κει που σταμάτησαν οι νεοφιλελεύθεροι.
Η επαναφορά της σοσιαλδημοκρατίας (ακόμα και με παραλλαγές στήριξης τύπου Μελανσόν στη Γαλλία) ως λύση, είναι ένδειξη του αδιεξόδου στο σύστημα, που ενώ έχει ανάγκη τη βαρβαρότητα, τη μασκαρεύει για να την πλασάρει ως λύση. Οι πυκνές αναφορές αστών αναλυτών στον Μαρξ (για να πάνε από αυτόν στον Κέινς, δηλαδή για να πείσουν ότι σηκώνει ανθρώπινη διαχείριση ο καπιταλισμός), δεν μπορούν να κρύψουν την αποσιώπηση του Λένιν (του δικαιώματος αλλά και της δυνατότητας, δηλαδή, της εργατικής τάξης να κάνει άλμα μπροστά, να βάλει στόχο να 'ναι δικά της και τα μέσα παραγωγής και η πολιτική εξουσία).
***
Πυκνώνουν οι τρομοκρατικές αναφορές ότι οι εργαζόμενοι έχουν να χάσουν κι άλλα αν δεν επιτρέψουν στα κόμματα που στηρίζουν την ΕΕ να κυβερνήσουν. Η αλήθεια είναι ότι οι εργαζόμενοι βρίσκονται μπροστά στην πιθανότητα να προσθέσουν αλυσίδες στα δεσμά τους, αν επιτρέψουν στα κόμματα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας να διατηρήσουν την εξουσία. Αντίθετα, η εργατική τάξη έχει να κερδίσει και μόνο να κερδίσει, αν ορθώσει ανάστημα, πλάι στο κόμμα της, το ΚΚΕ και μόνο. Το «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι ήδη ξανά εδώ, όσο κι αν το ξορκίζουν διάφοροι.
***
Ολο και περισσότεροι αστοί αναλυτές ζητάνε από τους ανθρώπους να μην ψηφίσουν εν θερμώ. Η αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι έχουν αποφασίσει να ψηφίσουν με κρύο κεφάλι. Μετράνε ένα προς ένα αυτά που χάσανε κι αυτά που θα χάσουν. Το πραγματικό πρόβλημα είναι πως αυτή η επιλογή δεν έχει κατασταλάξει ακόμα και σε θετική ψήφο για τα ίδια τα συμφέροντά τους, δηλαδή σε ψήφο στο ΚΚΕ, κινδυνεύει να σκορπίσει σε επιλογές - φερετζέ για τη σωτηρία του συστήματος.
***
Η κατάσταση είναι δύσκολη. Στο χέρι καθενός είναι να μην την κάνει δυσκολότερη. Σωστά λένε πως σ' αυτές τις εκλογές κανείς δεν μπορεί να δηλώσει την επόμενη μέρα «δεν ήξερα»...
Δύσκολη η επιλογή που προτείνει το ΚΚΕ, καθώς ζητά από τον καθένα να αποφασίσει και να αναλάβει ευθύνες. Να μην εξουσιοδοτήσει κανέναν να του λύσει πρόβλημα, αλλά να γίνει ο ίδιος μέρος της λύσης. Να οργανωθεί στο σωματείο, στην επιτροπή αγώνα, στη λαϊκή επιτροπή, να έχει ένα δυνατό ΚΚΕ και στη Βουλή, να συμμετάσχει στους αγώνες και, το κύριο, να σηκώσει κεφάλι μέσα στους χώρους δουλειάς. Αυτός που δεν ξέρει πια τι θα κάνει με το παιδί που το μέλλον του είναι μόνο η ανεργία, όλοι όσοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο βλέπουν τοίχο ψηλό τα αδιέξοδα, έχουν δρόμο: με το ΚΚΕ! Κάθε ψήφος εδώ πιάνει τόπο άμεσα. Κάθε παράταση της βαρβαρότητας έχει μόνο κι άλλη βαρβαρότητα να φέρει. Κατά κάποιο τρόπο βρισκόμαστε ήδη στην επομένη των εκλογών, αυτό που μετράμε και στις κάλπες είναι η δύναμη πυρός που διαθέτουμε ως τάξη ενάντια σε τάξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου