Μέρος του προβλήματος ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ

Παριστάνοντας ότι δεν κατάλαβε τι λέει το ΚΚΕ, η προχτεσινή «Αυγή» παραθέτει ένα απόσπασμα από άρθρο του «Ριζοσπάστη» σχετικά με την επιχειρούμενη αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού και σχολιάζει: Ο «Ριζοσπάστης» «απαξιώνει τις σοβαρές ρωγμές τις οποίες υπέστη το πολιτικό σύστημα με τις διαγραφές δεκάδων βουλευτών από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Τι κι αν διεγράφησαν; Τι κι αν δημιουργηθούν νέα κόμματα; Τι κι αν η "ανησυχία" έχει φθάσει μέχρι τις Βρυξέλλες; "Το πολιτικό σκηνικό παραμένει ίδιο, επειδή οι πολιτικοί συσχετισμοί παραμένουν εναντίον του λαϊκού κινήματος"... Τι κι αν το ΚΚΕ έχει 6 βουλευτές, τι κι αν έχει 16, σαν να λέμε, το πολιτικό σκηνικό παραμένει το ίδιο... "Πολιτική ανάλυση" σε σύγχυση όρων, από εκείνες που ρίχνουν σκοτάδι στην πραγματικότητα παρά μας κάνουν πιο υποψιασμένους».

***

Η «Αυγή» σχολιάζει ειρωνικά και απαξιωτικά το ΚΚΕ και τον «Ριζοσπάστη» επειδή δεν ενστερνίζονται την εκτίμησή της περί «κατάρρευσης» του πολιτικού σκηνικού, όπως έγραφε την επομένη των διαγραφών, καλλιεργώντας την αυταπάτη ότι αρκεί η διαγραφή μερικών βουλευτών από τα αστικά κόμματα και μια εσωτερική αναδιάταξη των δυνάμεων που το στηρίζουν, για να «καταρρεύσει» το αστικό

σύστημα προς όφελος του λαού. Αλλωστε, η «Αυγή» και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστοί θιασώτες της άποψης ότι ένα «ντου» είναι αρκετό για να φέρει ο λαός τα πάνω κάτω. Στο διά ταύτα, αυτό που με σαφήνεια είπε το ΚΚΕ, τόσο με τις συνεντεύξεις της Αλέκας Παπαρήγα, όπως και με την αρθρογραφία στον «Ριζοσπάστη», ήταν ότι ο λαός πρέπει να θεωρεί δική του μικρή νίκη τα ρήγματα στα αστικά κόμματα, τα οποία όμως πρέπει να παλέψει για να διευρυνθούν. Είπε ακόμη ότι ο λαός δεν πρέπει να επιτρέψει οι διαφοροποιήσεις να γίνουν ο δούρειος ίππος που θα ανακόψει τη ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος, την πάλη με όρους ρήξης και ανατροπής. Να μην επιτρέψει ο λαός να γίνει αυτό που λέει ο ΣΥΝ, δηλαδή οι διαφοροποιήσεις, που τις παρουσιάζει και ως αντιμνημονιακές, να γίνουν αφορμή για αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει ανατροπή του πολιτικού συστήματος με μια αριστερή, αντιμνημονιακή κυβέρνηση.

***

Ανέλυσε ακόμα έναν προς έναν τους παράγοντεςπου οδήγησαν στις παραιτήσεις των βουλευτών από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, εφιστώντας την προσοχή στο λαό ότι η καταψήφιση του μνημονίου δε σημαίνει και αποστασιοποίηση από τη στρατηγική των κομμάτων που το υπερψήφισαν. Οπως άλλωστε φάνηκε από τις δηλώσεις των παραιτηθέντων βουλευτών, που έδωσαν όρκους πίστης στα κόμματά τους, η διαφωνία τους ήταν επί της διαχείρισης (επεκτατική - περιοριστική διαχείριση της κρίσης, «νομιμότητα» ή όχι των μέτρων, μέτρα αποφασισμένα από την κυβέρνηση ή επιβεβλημένα από την ΕΕ) και όχι επί της ουσίας, αφού θεωρούν δεδομένο το χρέος και την ανάγκη να ανακτήσει η ντόπια πλουτοκρατία την ανταγωνιστικότητά της. Στην ίδια ακριβώς βάση, ορισμένοι από αυτούς, κυρίως του ΠΑΣΟΚ, διέρρευσαν την πρόθεσή τους να φτιάξουν άλλον πολιτικό φορέα, εξέλιξη σχεδόν αυτονόητη, αν αναλογιστεί κανείς την απαξίωση που έχει στις λαϊκές συνειδήσεις το κόμμα που μέχρι τώρα τους στέγαζε.

***

Αυτή είναι η εικόνα της επόμενης μέρας, όπως διαμορφώθηκε από τα αδιέξοδα της αστικής διαχείρισης της κρίσης, την πίεση της οργανωμένης πάλης του λαού, με καθοριστική τη συμβολή του ΚΚΕ. Το ρήγμα στα αστικά κόμματα συνιστά εξέλιξη υπέρ του λαού, που όμως θα μείνει ανεκμετάλλευτο αν υιοθετήσει τις αναλύσεις της «Αυγής» και των οπορτουνιστών περί «κατάρρευσης» του αστικού συστήματος. Ανατροπή του πολιτικού σκηνικού σημαίνει ριζική αλλαγή των συσχετισμών υπέρ του ΚΚΕ και του ταξικού κινήματος και εκεί πρέπει να ρίξουν όλες τις δυνάμεις τους η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, εντείνοντας την ταξική πάλη, αναπτύσσοντας τη λαϊκή συμμαχία. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται οργάνωση στους τόπους δουλειάς και στις εργατογειτονιές, συντριπτική ήττα του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, θάψιμο των κομμάτων του κεφαλαίου, ακύρωση κάθε προσπάθειας του αστικού συστήματος να αναμορφώσει το πολιτικό σκηνικό με παλιές και νέες εφεδρείες, προκειμένου να κρατήσει τη λαϊκή αγανάκτηση στο μαντρί της αστικής διαχείρισης και πολιτικής.

***

Σ' αυτή την προσπάθεια των αστών ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται δίπλα και όχι απέναντι. Οι αυταπάτες που καλλιεργεί για τους «διαφωνούντες» σοσιαλδημοκράτες, ο μεθοδικός εξωραϊσμός της ΕΕ και του βάρβαρου καπιταλισμού, οι διαχειριστικές προτάσεις που διατυπώνει για το ξεπέρασμα της κρίσης υπέρ των μονοπωλίων και άρα ενάντια στο λαϊκό συμφέρον συμβάλουν στη θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος, βάζουν εμπόδια στην αναγκαία ανατροπή του. Αυτό πρέπει να έχει στο νου του ο λαός και αξιοποιώντας την πείρα από τους τυχοδιωκτισμούς και την αφερεγγυότητα των οπορτουνιστών, να τους παραμερίσει από το δρόμο του για να βγει νικητής.

Π.