Δεν πρόλαβε να καθαρογραφεί η απόφαση της Βουλής με την οποία 199 βουλευτές των αστικών κομμάτων - με όπλο έναν πέραν κάθε προηγούμενου εκβιασμό - αποφάσισαν να φορέσουν χοντρό χαλκά στο λαό για τα επόμενα 50 χρόνια με την υπογραφή της δανειακής σύμβασης και ο εκβιασμός επανήλθε: «Αν δεν εξασφαλιστεί από τώρα μετεκλογική σταθερότητα, δάνειο δεν έρχεται, άρα χρεοκοπούμε». Αυτό μάλιστα επιδιώκεται να είναι και το βασικό δίλημμα των εκλογών, αν γίνουν.Το ΚΚΕ απάντησε: «Στα τσακίδια και η τρόικα και τα κόμματα της πλουτοκρατίας». Μόνο έτσι θα ξεμπερδέψει ο λαός από τους δυνάστες του. Το επόμενο διάστημα το δίλημμα θα περιτυλιχθεί με διάφορα ώστε να θολώνει το κύριο: Οτι τα μονοπώλια θέλουν να ισχυροποιήσουν τη δικτατορία τους, να διασφαλίσουν ότι σε κάθε περίπτωση τα κέρδη τους θα μπορέσουν να αυξηθούν ανεμπόδιστα. Ηδη διαμορφώνονται δύο κάλπικα «στρατόπεδα» εντός του ενιαίου στρατοπέδου της αστικής τάξης. Οι μισοί ζητάνε εκλογές τώρα ώστε να υπάρχει ισχυρή κυβέρνηση για να εφαρμόσει τη δανειακή σύμβαση, οι δε ζητάνε παράταση της κυβέρνησης Παπαδήμου ώστε να εφαρμοστεί η δανειακή σύμβαση κι αφού σταθεροποιηθεί το σύστημα να ψηφίσει ο κόσμος χωρίς να έχει δυνατότητα ανατροπής της δανειακής σύμβασης. Και οι δυο «σχολές» σ' ένα στοχεύουν: Το πώς θα εδραιωθεί καλύτερα η εξουσία του κεφαλαίου. Και οι δυο «σχολές» ένα αναγνωρίζουν: Οτι η λαϊκή πίεση δημιουργεί προβλήματα και πρέπει με κάθε τρόπο να την αμβλύνουν.
Για την εργατική τάξη το συμφέρον είναι να μεγαλώσει τα όποια ρήγματα έχουν ήδη δημιουργηθεί στο αστικό σύστημα, να μην αφήσει στο σύστημα κανένα περιθώριο να σταθεροποιηθεί, γιατί αυτό θα σημαίνει βάθεμα της βαρβαρότητας. Να μην επιτρέψει σε καμιά παραλλαγή της συντήρησης του συστήματος να βγει μπροστά. Η διαχωριστική γραμμή έχει από καιρό χαραχτεί: 'Η με τα μονοπώλια ή με το λαό. Στην πράξη αυτό σημαίνει όξυνση της πάλης ενάντια στη δικτατορία των μονοπωλίων. Ως προς τις εκλογές σημαίνει ενίσχυση της μόνης δύναμης που ευθέως κηρύσσει πόλεμο στη δικτατορία των μονοπωλίων, το ΚΚΕ. Είναι ο καιρός για το βήμα μπροστά. Τα μονοπώλια είναι απέναντι. Για να υπάρξουν ρήξεις στο επίπεδο της οικονομίας, χτύπημα της ρίζας του κακού.
Σ' αυτό το δρόμο πρέπει να πολλαπλασιαστούν όλα εκείνα που συμβάλλουν ώστε οι αστικές πολιτικές δυνάμεις να μην μπορούν να σταθούν. Σημαίνει, για παράδειγμα, ξεδόντιασμα με οργανωμένο αγώνα κάθε νομοθετικής πράξης που προωθείται, πάλη για μισθούς, συντάξεις που να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες, υπεράσπιση των Συμβάσεων. Σημαίνει ένταση της πάλης των λαϊκών επιτροπών για να μην πληρωθούν τα χαράτσια της ΔΕΗ, ένταση της πάλης για να προστατευθούν όσοι από τα λαϊκά στρώματα απειλούνται με κατασχέσεις από την εφορία, ένταση της πάλης για την προστασία της εργατικής κατοικίας, ένταση της πάλης για την προστασία των ανέργων, ένταση της πάλης για Δημόσια Υγεία, ένταση της πάλης για την Πρόνοια, για την Παιδεία, ένταση της πάλης σ' ένα προς ένα τα μέτωπα και παράλληλα σύγκλιση των επιμέρους μετώπων στο κύριο: Να υποσκάπτεται η εξουσία των μονοπωλίων, να δίνονται χτυπήματα στη βάση της: Μέσα στους χώρους δουλειάς, εκεί που είναι το κεντρικό πεδίο της αντιπαράθεσης. Ολα αυτά, βέβαια, προϋποθέτουν καθημερινή, μεγαλύτερη ενίσχυση του πυρήνα του αντιμονοπωλιακού, αντικαπιταλιστικού μετώπου, του ΚΚΕ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου