Οσο εντείνεται ο πόλεμος που έχουν εξαπολύσει ενάντια στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, ορισμένοι επανέρχονται να ερμηνεύουν την κρίση που ταλανίζει την κοινωνία, ως κρίση υπερκατανάλωσης και νεοπλουτισμού τους.
Προκειμένου, μάλιστα, να γίνουν αληθοφανείς επικαλούνται τον υψηλό βαθμό δανεισμού των λαϊκών νοικοκυριών και ταυτόχρονα στα φαινόμενα προκλητικής διαβίωσης - πλουτισμού προσώπων που, καθόλου τυχαία, είναι γνωστά στο πανελλήνιο. Τέτοιου είδους προσεγγίσεις είναι εντελώς αντιδραστικές.
Σε μια κοινωνία που αδιάλειπτα για μια εικοσιπενταετία έχουν εξασφαλίσει τεράστια κέρδη στο κεφάλαιο, στη βάση της συστηματικής μείωσης των αποδοχών των εργαζομένων, είναι περισσότερο από προκλητικό να υποστηρίζεται ότι η κρίση προκλήθηκε από την υπερκατανάλωση και μάλιστα των εργαζομένων.
Στο 25% του πληθυσμού που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας;
Στο ένα εκατομμύριο που είναι οι επίσημα άνεργοι;
Στο άλλο εκατομμύριο που υπο-απασχολείται;
Στους συνταξιούχους που είναι καταδικασμένοι να ζουν με 400 και 500 ευρώ;
'Η στους χιλιάδες νέους και νέες που κορνιζάρουν τα πτυχία τους;
Η αστική τάξη προκειμένου να επιβραδύνει την εξέλιξη του οικονομικού κύκλου, που οδηγεί κατευθείαν στην οικονομική κρίση, μαζί με τις φρούδες ελπίδες, πράγματι «πούλησε» αυτά τα χρόνια στους εργαζόμενους «φτηνά δάνεια», έτσι λειτουργεί η επιχειρηματική κερδοφορία.
Υπήρξαν λαϊκά νοικοκυριά που προσέφυγαν στον τραπεζικό δανεισμό για να τα βγάλουν πέρα, αφού δεν έφτανε ο μισθός. Για να καλύψουν κάποια πρώτη ανάγκη, για να στείλουν το παιδί στο φροντιστήριο, να πληρώσουν κάποιο έκτακτο έξοδο. Για να κλείσουν «τρύπες» που άνοιγε η πολιτική λιτότητας, σε βάρος των εργαζομένων.
Βέβαια, στις παρυφές της άρχουσας τάξης ευδοκίμησαν διάφορα «λουλούδια», μικροαστικά στρώματα σύμμαχοι των αστών. Αναπαράγοντας τα πρότυπα και την ηθική του συστήματος και ένα υπερκαταναλωτικό στυλ ζωής, παρασιτισμού και νεοπλουτισμού, με αξίες και αρχές που ήταν και εξακολουθούν να είναι αποκρουστικές για τους εργαζόμενους.
Δεν προκάλεσαν όμως αυτοί την κρίση.
Το κόλπο είναι παλιό. Οσοι προσπαθούν να συσκοτίσουν την πραγματική ουσία των σχέσεων παραγωγής της ανηλεούς εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης από το κεφάλαιο, ανέκαθεν μαγείρευαν την αλήθεια με το ψέμα και παρουσιάζοντας ως κανόνα ακραία φαινόμενα που γεννά ο ίδιος ο καπιταλισμός σαν σύστημα, επιχειρούσαν να αθωώσουν τους κεφαλαιοκράτες για την κρίση, μοιράζοντας ευθύνες σε ...όλα τα μέλη της κοινωνίας.
Και αυτοί και η τάξη που υπηρετούν καταβρόχθισε τα πάντα, ενοχοποιούν εμάς επειδή δήθεν όλοι υπερκαταναλώναμε.
Ετσι κάνουν ότι δικαιολογούν κάθε μέτρο και πολιτική που υποτίθεται ...επαναφέρει την τάξη και τις λογικές αναλογίες.
Πρόκειται για κλασικούς απολογητές του συστήματος, εχθρούς του λαού, που επιχειρούν να προσφέρουν σανίδα σωτηρίας στην άρχουσα τάξη.
Η οικονομική κρίση, είναι κρίση υπερσυσσώρευσης των κεφαλαίων που έχουν στα χέρια τους τα παράσιτα της άρχουσας τάξης.
Είναι κρίση αδυναμίας να εξασφαλιστούν κέρδη για όλα τα συσσωρευμένα κεφάλαια. Κρίση καπιταλιστική που οδηγεί στην καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων, πρώτα και κύρια της εργατικής δύναμης και που θα εκτονωθεί μόνο όταν καταστραφούν τόσα κεφάλαια, ώστε να μπορούν να έχουν ικανοποιητικά κέρδη εκείνα που θα διασωθούν.
Ολα τα άλλα, είναι φιοριτούρες που επιδιώκουν τον αποπροσανατολισμό των θυμάτων αυτής της κρίσης, των λαϊκών στρωμάτων για να τα υποτάξουν στην πολιτική εξόντωσής τους και να σωθεί το σύστημα.
Στην αντεπίθεση ο λαός ενάντια σ' αυτή τη σωτηρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου