Την πρώτη μέρα της 48ωρης απεργίας στις 10 Φλεβάρη χιλιάδες απεργοί με το ΠΑΜΕ σ' όλη τη χώρα βροντοφώναξαν «Εργατιά μπροστά, τώρα μια γροθιά, γκρέμισε μνημόνια και αφεντικά» (πρωτοσέλιδο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ). Την επομένη, 11 Φλεβάρη, χιλιάδες ξεχύθηκαν επίσης στους δρόμους σε δεκάδες γειτονιές σ' όλη τη χώρα. Ηταν η έμπρακτη απόδειξη πως ένα τεράστιο κύμα οργανωμένης λαϊκής δράσης κόντρα στην πολιτική της συγκυβέρνησης του μαύρου μετώπου και στο μνημόνιο, έχει πάρει το δρόμο του συνδέοντας την πάλη παρεμπόδισης αυτής της πολιτικής με τον αγώνα για την ανατροπή της. Στο βράχο της Ακρόπολης από τα ξημερώματα του Σαββάτου δύο τεράστια πανό στα ελληνικά και αγγλικά μετέδιδαν σ' όλη την υδρόγειο το μήνυμα - κάλεσμα του ΚΚΕ: Κάτω η δικτατορία μονοπωλίων - Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Ηταν προφανές πως η ταξική αντιπαράθεση γίνεται επί της ουσίας. Για την αστική τάξη είχε ήδη σημάνει συναγερμός. Τα ρήγματα που δημιουργούσε το λαϊκό κίνημα
ήταν ορατά και μέσα στη Βουλή. Μεγάλες ομάδες βουλευτών - χωρίς να ξεφεύγουν από την κεντρική πολιτική γραμμή των κομμάτων τους - κοιτούσαν να τραβήξουν την ουρά τους απέξω, δήλωναν ότι δεν θα ψηφίσουν τη δανειακή σύμβαση. Το ταρακούνημα για το αστικό πολιτικό σύστημα ήταν γερό.Την Κυριακή 12 Φλεβάρη, παράλληλα με τη διαδικασία στη Βουλή, απέξω χιλιάδες και χιλιάδες άνθρωποι είχαν κατακλύσει όλη την περιοχή, από την Ομόνοια ως τους στύλους του Ολυμπίου Διός. Και τότε ακριβώς, γύρω στις 5.30 το απόγευμα, την ώρα που ήδη οι διαδηλώσεις κάλυπταν τη Σταδίου, την Πανεπιστημίου, την Αμαλίας, τότε μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο: Ενα μπουκάλι που πετάχτηκε στην Αμαλίας μπροστά στα παρατεταγμένα ΜΑΤ ήταν το σύνθημα για να ακολουθήσει από τους ασυρμάτους της Αστυνομίας η γενική διαταγή για εκκένωση της πλατείας με ό,τι είχαν και δεν είχαν στις τσάντες τους τα ΜΑΤ σε δακρυγόνα. Το γενικό σχέδιο για συντονισμένη δράση κρατικών δυνάμεων καταστολής και κουκουλοφόρων προβοκατόρων έμπαινε σε εφαρμογή (με πανομοιότυπο τρόπο παράλληλα και σε άλλες πόλεις της χώρας). Μια ομάδα κουκουλοφόρων στη γωνία Πανεπιστημίου και Αμαλίας στήνει σκηνικό με τα ΜΑΤ. Μια άλλη ομάδα του ίδιου φυράματος στήνει ανάλογη εικόνα στο κάτω μέρος της πλατείας. Τα ΜΑΤ χτυπάνε επί δικαίων και αδίκων και καταδιώκουν τους διαδηλωτές ως το Μοναστηράκι, βαθιά στη Σταδίου και την Πανεπιστημίου, την ώρα που ήδη ο κύριος όγκος από τους διαδηλωτές του ΠΑΜΕ με επικεφαλής τους απεργούς χαλυβουργούς ανεβαίνουν προς τη Βουλή.
Οι διαδηλωτές ανασυντάσσονται. Και τότε μια πύρινη γραμμή απλώνεται. Σε δεκάδες ανύποπτα σημεία παρακρατικοί δρουν με σχέδιο που παραπέμπει σε οργάνωση και εκτέλεση «καταδρομικών ενεργειών». Υλικά, που μόνο ειδικές υπηρεσίες μπορούν να έχουν στη διάθεσή τους, χρησιμοποιούνται για να ανοίξουν θωρακισμένες πόρτες τραπεζών, για να μπουν περίπου 40 φωτιές σε κτίρια, που ξεπερνούν τις προβλέψεις της Πυροσβεστικής. Το φράγμα έχει στηθεί. Κανείς δεν μπορεί πια να διαδηλώσει μπροστά στη Βουλή, παρ' όλα αυτά πολύς κόσμος αψηφώντας την τρομοκρατία συνεχίζει να φτάνει στο κέντρο της πόλης και να παίρνει μέρος στη διαδήλωση. Οι κάμερες καταγράφουν τις φωτιές και «σβήνουν» τους διαδηλωτές, που παραμένουν για πάνω από πέντε ώρες στη Σταδίου, στην Πανεπιστημίου, στην Αμαλίας...
Ολος ο θίασος επί σκηνής
Τη σκυτάλη παίρνουν τα χρυσά μικρόφωνα της αστικής δημοσιογραφίας. Με κείμενα έτοιμα από καιρό επαναλαμβάνουν ό,τι έλεγαν και τις προηγούμενες μέρες (μιλούσαν για εμφύλιο), βάζουν στο κάδρο το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ, το οργανωμένο εργατικό κίνημα, παρότι το ΚΚΕ έχει ήδη καταγγείλει την προβοκάτσια σαν έργο παρακρατικών. Τα αστικά επιτελεία λένε ευθέως ότι ιδεολογικοί υποκινητές είναι όσοι μιλούν για το δίκιο του εργάτη, δηλαδή το ΚΚΕ. Μέσα στη Βουλή ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου έχει εξαπολύει μια χυδαία επίθεση στο ΚΚΕ, εκβιάζοντας παράλληλα για ψήφο στη δανειακή σύμβαση (οι τηλεοράσεις την ίδια στιγμή φροντίζουν να δείχνουν μισό παράθυρο τους Βενιζέλο - Παπαδήμο και μισό παράθυρο τις φωτιές). Παίρνει πληρωμένη απάντηση από το ΚΚΕ. Η κυβέρνηση, τελικά, εξασφαλίζει τις 199 ψήφους που ήθελε για να μπορεί να λέει ότι η δανειακή σύμβαση είναι νόμος του κράτους. Αυτή η νομιμότητα είναι προφανές πως δεν μπορεί να σταθεί στη ζωή. Ο αστικός Τύπος αναλαμβάνει από τη Δευτέρα 13 Φλεβάρη να επιβάλει τη νομιμότητα της δικτατορίας του κεφαλαίου. Τα ΝΕΑ στις 14 Φλεβάρη αφιερώνουν εξολοκλήρου την αρθρογραφία τους στο χτύπημα, έτσι που να δημιουργούν συνειρμούς ότι η κρατική προβοκάτσια είναι αποτέλεσμα της πολιτικής και της δράσης του ΚΚΕ. Στις 15 Φλεβάρη το ΚΚΕ έχει την τιμητική του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και στο ηλεκτρονικό ΒΗΜΑ. Παράλληλα, βούτυρο στο ψωμί των αστών αναλυτών προσφέρουν διάφορα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που καλύπτουν την προβοκάτσια παρουσιάζοντάς την σαν μέρος της λαϊκής πάλης. Οι γνωστοί από το 2008 υπερασπιστές του «πέτρα και κουκούλα» αναπαράγουν την προβοκάτσια και εγκαλούν το ΚΚΕ για την αποκάλυψη, ότι οι φωτιές και το πλιάτσικο δεν είχαν καμιά σχέση με τους διαδηλωτές, αντίθετα ήταν έργο παρακρατικών.
Απάντηση με τους όρους του ταξικού κινήματος
Το ταξικό κίνημα δεν τσιμπάει. Στους χώρους δουλειάς αρχίζουν οι συνελεύσεις. Στη «Χαλυβουργία» αντιμετωπίζεται ξανά ο μηχανισμός του Μάνεση, που προσπαθεί να σπάσει την απεργία. Στου «Σαράντη» ξεσκεπάζεται η απόπειρα του καπιταλιστή να στρέψει τους εργάτες ενάντια στο ταξικό κίνημα. Στα τρόφιμα - ποτά η μία μετά την άλλη οι συνελεύσεις παίρνουν αποφάσεις για την αντιμετώπιση των συγκεκριμένων μέτρων της δανειακής σύμβασης. Στον Τύπο και Χαρτί ανάλογο κλίμα. Οι αγρότες ετοιμάζονται για την επόμενη κινητοποίησή τους, στις σχολές δίνεται μάχη για να μην περπατήσει ο αντιδραστικός νόμος. Ηδη για την Τρίτη, 21 Φλεβάρη, οργανώνεται μεγάλη σύσκεψη από το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΥ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΟΓΕ και το ΜΑΣ για το σχεδιασμό των επόμενων βημάτων.
Η οργάνωση της λαϊκής πάλης αποκτά χαρακτηριστικά άμεσης αντιπαράθεσης στη δικτατορία των μονοπωλίων. Το ΠΑΜΕ, με την τελευταία ανακοίνωσή του αναφέρεται στη μαζικότητα, την οργάνωση, την ατσάλινη πειθαρχία, το δυνάμωμα της ταξικής πάλης, την αποφασιστικότητα με την οποία το εργατικό - λαϊκό κίνημα μπορεί να ματαιώσει το νέο έγκλημα στην αναπόφευκτη σύγκρουση με την εργοδοσία.
Το κάλεσμα του ΚΚΕ προς το λαϊκό κίνημα να ξεμπερδεύει με τα κόμματα της πλουτοκρατίας, να στείλει στα τσακίδια τους εκπροσώπους της τρόικας και τους ντόπιους υποστηριχτές τους, απλώνεται στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς.
Η αναμέτρηση είναι μπροστά. Η αστική τάξη έχει αποδείξει πως δε διστάζει μπροστά σε τίποτα προκειμένου να υπερασπίσει τα συμφέροντά της. Ηδη προωθεί ένα ακόμα πιο αντιδραστικό νομικό πλαίσιο για την ολική απαγόρευση των διαδηλώσεων.
Η εργατική τάξη οφείλει να εντείνει την πάλη της, την επαγρύπνηση και την περιφρούρηση του κινήματός της, των αγώνων της, για να βάλει εμπόδια στα μέτρα που την στέλνουν στην κόλαση. Και ένας τέτοιος αγώνας θα βγάζει εκτός μάχης καθέναν από τους μηχανισμούς του αστικού κράτους που θα εμφανιστεί με κουκούλα ή χωρίς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου