Nέο βάθεμα της κρίσης διεθνώς...

Αδιέξοδα διαχείρισης.       

Είναι γεγονός ότι ένα σχεδόν μήνα μετά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 9 Δεκέμβρη και την απόφαση για αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία, που ήταν ουσιαστικά αποτέλεσμα ενός συμβιβασμού Γερμανίας - Γαλλίας, στον οποίο τα άλλα κράτη - μέλη, βασικά της Ευρωζώνης, συμφώνησαν και συναποφάσισαν, τα ρεπορτάζ και τα δημοσιεύματα για «δυσπιστία των αγορών» απέναντι στην ΕΕ, δηλαδή για αδυναμία δανεισμού των κρατών από τις τράπεζες ώστε να διαχειριστούν τα κρατικά χρέη, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της αστικής ειδησεογραφίας. 

Την ίδια ώρα, επίσης, δυναμώνει η προπαγάνδα για την αναγκαιότητα να εφαρμοστούν γοργά οι αναδιαρθρώσεις, δηλαδή τα αντεργατικά μέτρα που χτυπούν την εργατική δύναμη κάνοντάς την ολοένα και φθηνότερη, μέτρα που δε συμβάλλουν στο ελάχιστο για να μπουν λεφτά στα κρατικά ταμεία, αλλά μεγαλώνουν όμως τα περιθώρια κερδοφορίας του κεφαλαίου. 

Αρα συμβάλλουν στην αντιμετώπιση της κρίσης σε όφελός του, κυρίως όμως προετοιμάζουν το έδαφος για γοργή κερδοφορία του σε συνθήκες ανάκαμψης. Παρ' όλ' αυτά η κρίση δε φαίνεται να τιθασεύεται στην Ευρωζώνη. Η ίδια η απόφαση της 9ης Δεκέμβρη αμφισβητείται ως προς την αποτελεσματικότητά της. Δεν είναι τυχαίο ότι η γενική διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Κρ. Λαγκάρντ, εκτιμά ότι «η κρίση χρέους συνιστά κρίση εμπιστοσύνης στην πολιτική που ασκούν τα κράτη για την αντιμετώπιση των χρεών τους», ενώ έκανε κριτική στους αρχηγούς των κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ οι οποίοι δεν αναφέρθηκαν σε λεπτομέρειες για την εφαρμογή της συμφωνίας της 9ης Δεκέμβρη. Και ενώ είπε ότι «είναι πιθανό να διορθωθεί προς τα κάτω η πρόγνωση του Ταμείου για τους ρυθμούς της παγκόσμιας ανάπτυξης», ταυτόχρονα επισήμανε ότι «θα ήταν χρήσιμο αν οι Ευρωπαίοι μιλούσαν με μία φωνή».

***

Από τα παραπάνω φαίνεται ότι εκτιμούν πως θα υπάρξει νέο βάθεμα της κρίσης διεθνώς γι' αυτό μιλούν για μείωση ρυθμών ανάπτυξης. Ταυτόχρονα, τα υπόλοιπα ρεπορτάζ αμφισβητούν τη δυνατότητα διαχείρισής της στην ΕΕ, αλλά και προτρέπουν για παραμερισμό των ανταγωνισμών ανάμεσα στα κράτη - μέλη. Βεβαίως, αυτή η προτροπή ωφελεί τα ισχυρά κράτη - μέλη, αλλά αναδεικνύει το γεγονός ότι οι ανταγωνισμοί δεν αντιμετωπίζονται. Αλλωστε, και ο γαλλογερμανικός συμβιβασμός είναι εύθραυστος, ενώ η κάθετη διαφωνία της Αγγλίας, αλλά και οι επιφυλάξεις άλλων κρατών, όπως Σουηδία, Πολωνία, Τσεχία κ.λπ., δείχνουν ότι δυναμώνουν οι φυγόκεντρες τάσεις, ενώ δεν είναι άσχετες οι διαφωνίες και οι επιφυλάξεις, ιδιαίτερα της Αγγλίας, με τους ανταγωνισμούς ΗΠΑ - Γερμανίας. Να θυμίσουμε εδώ και τις εκτιμήσεις του Αμερικανού στρατηγού, επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, μετά από επίσκεψή του στην Αγγλία και συζητήσεις με τη στρατιωτική και πολιτική ηγεσία, για κινδύνους πολέμου στην Ευρώπη λόγω ανταγωνισμών, γεγονός που εγκυμονεί κινδύνους για τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Βεβαίως, όλα τα παραπάνω δεν αναιρούν, ίσα ίσα επιτείνουν την προώθηση νέων σκληρών αντεργατικών μέτρων σε όλα τα κράτη της ΕΕ παρά το γεγονός ότι παντού το κεφάλαιο τσακίζει τους εργάτες. Για παράδειγμα, και στην ισχυρή καπιταλιστική Γερμανία υπάρχουν ήδη μισθοί των 400 ευρώ και ακόμη μικρότεροι.

***

Το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή της απόφασης της Συνόδου, με ανακοίνωσή του, εκτιμούσε τα εξής: «Ο νέος γαλλογερμανικός συμβιβασμός δεν πρόκειται να θωρακίσει την ΕΕ απ' τις φυγόκεντρες δυνάμεις που αυξάνονται. Ηδη αποτυπώνεται ο πρώτος σημαντικός διαχωρισμός, αφού η γαλλογερμανική πρόταση περιορίζεται στην Ευρωζώνη και όχι στην ΕΕ των 27, μετά την αντίδραση της Βρετανίας και την επιφύλαξη της Σουηδίας. Η εφαρμογή της γαλλογερμανικής πρότασης δημοσιονομικής πειθαρχίας οδηγεί σε σταδιακή αποβολή των πιο αδύναμων κρίκων απ' την Ευρωζώνη και σε κλιμάκωση της αντιδραστικής αντιλαϊκής επίθεσης σ' όλα τα κράτη - μέλη με νέα μνημόνια διαρκείας, φτώχειας και εξαθλίωσης που οδηγούν το λαό στη χρεοκοπία. Ανοίγει ο δρόμος για ανεξέλεγκτη χρεοκοπία χωρών όπως η Ελλάδα. Η νέα πρόταση δημοσιονομικής πειθαρχίας και "οικονομικής διακυβέρνησης" της Ευρωζώνης είναι προσωρινή γιατί δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις αιτίες εκδήλωσης της κρίσης και τις συνέπειες της ανισόμετρης ανάπτυξης, οι οποίες οδηγούν στην όξυνση των αντιθέσεων ακόμα και στο σκληρό πυρήνα της ΕΕ, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Γαλλία. Κινείται στην ίδια κατεύθυνση με τα προηγούμενα βήματα του Συμφώνου Σταθερότητας, του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου, του Συμφώνου για το Ευρώ που δεν μπόρεσαν να γεφυρώσουν τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Η ίδια η γερμανική αστική τάξη καλείται να διαχειριστεί αξεπέραστες αντιφάσεις. Απ' τη μια ούτε θέλει ούτε μπορεί να επωμισθεί το μεγάλο βάρος της υπερχρέωσης στην Ευρωζώνη, απ' την άλλη γνωρίζει ότι ακόμα και μια νέα μικρή Ευρωζώνη των πλεονασματικών κρατών σύντομα θα αντιμετωπίσει τις συνέπειες της νέας βαθιάς κρίσης». Αν την επαναλαμβάνουμε είναι γιατί τα αστικά επιτελεία την επιβεβαιώνουν, παρά τις αντίθετες αρχικά εκτιμήσεις μετά τις 9 Δεκέμβρη. Μόνο που ενώ οι αστοί εντείνουν τα αντεργατικά μέτρα, το ΚΚΕ καλεί εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους να αξιοποιήσουν τις αντιθέσεις και τα αδιέξοδα της άρχουσας τάξης και των κομμάτων της, να αντεπιτεθούν για τη μόνη ελπιδοφόρα λύση: Αποδέσμευση απ' την ΕΕ με λαϊκή εξουσία που θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια και θα διαγράψει το χρέος.