Με ταχύτατους ρυθμούς μεγάλωσαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριάντα χρόνων οι οικονομικές και κατά συνέπεια οι κοινωνικές ανισότητες σ' όλο τον κόσμο.
Στη διαπίστωση αυτή καταλήγει έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) που δόθηκε την περασμένη Δευτέρα στη δημοσιότητα.
Μάλιστα, οι συντάκτες της έκθεσης σημειώνουν ότι η ανισότητα βρίσκεται σήμερα στο ανώτατο σημείο και καλούν τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών του Οργανισμού να ενεργήσουν τάχιστα για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΟΥ ΟΟΣΑ το μέσο εισόδημα του πλουσιότερου 10% είναι περίπου εννιά φορές πάνω από το εισόδημα του φτωχότερου 10%, δηλαδή 9 προς 1. Το ποσοστό διαφέρει ωστόσο από τη μια χώρα στην άλλη. Στις σκανδιναβικές χώρες είναι κατά πολύ μικρότερο απ' ό,τι ο μέσος όρος, αλλά φτάνει στο 10 προς 1 στην Ιταλία, την Ιαπωνία, την Κορέα και τη Βρετανία, κοντά στο 14 προς 1 στο Ισραήλ, την Τουρκία και τις ΗΠΑ και 27 προς 1 στο Μεξικό και τη Χιλή.
Σε ορισμένες αναδυόμενες χώρες όπως η Βραζιλία το χάσμα φτάνει στο 50 προς 1, αλλά, όπως επισημαίνει η έκθεση, έχει συρρικνωθεί αισθητά την τελευταία δεκαετία.
Στην έκθεση τονίζεται ακόμη ότι η επιτάχυνση στην αύξηση της ανισότητας άρχισε στα τέλη του '70 - αρχές '80 σε ορισμένες αγγλόφωνες χώρες όπως η Βρετανία και οι ΗΠΑ, καθώς και στο Ισραήλ, και εκτιμά ότι «από τα τέλη του '80, η αύξηση της ανισότητας εισοδήματος έγινε ακόμη μεγαλύτερη».
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ότι ο ΟΟΣΑ που εμφανίζεται εδώ στο ρόλο του αντικειμενικού παρατηρητή είναι ένας από τους αρχιτέκτονες της πολιτικής που οδήγησε στη διεύρυνση του χάσματος μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Το γεγονός ότι επισημαίνει τώρα το πρόβλημα και παρακινεί σε άμεση δράση για την αντιμετώπισή του, υπογραμμίζει τον κίνδυνο που διαβλέπουν οι θιασώτες του καπιταλισμού στην όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και μάλιστα σε καιρούς κρίσης.
Μιας κρίσης που χαρακτηρίζεται από την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων και προϊόντων από τη μια μεριά και την εξαθλίωση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων από την άλλη.
Γι' αυτόν εξάλλου το λόγο, οι συντάκτες της έκθεσης επιλέγουν να παρουσιάσουν το πρόβλημα υπό το πρίσμα της διαφοράς μεταξύ πλουσίων και φτωχών και όχι μεταξύ εκμεταλλευτών και εκμεταλλευομένων. Στη δεύτερη περίπτωση θα ήταν υποχρεωμένοι να φωτίσουν τις πραγματικές αιτίες των οικονομικών ανισοτήτων που δεν είναι άλλες από τις αρχές λειτουργίας και αναπαραγωγής του καπιταλιστικού συστήματος.
ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ΟΜΩΣ να μιλήσουν για τον πλούτο και τη φτώχεια, λες και πρόκειται για συνέπειες ενός φυσικού φαινομένου. Για να υποστηρίξουν επομένως ότι αφού θα υπάρχουν πάντα πλούσιοι και φτωχοί, το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να μειωθεί κάπως η απόσταση που τους χωρίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου