ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ - ΛΟΒΕΡΔΟΥ - ΡΑΓΚΟΥΣΗ

«Οδικός χάρτης» για να σωθεί το κεφάλαιο.
Αντιδραστικό μανιφέστο, με το οποίο καλούν σε τσάκισμα του λαού προς όφελος του κεφαλαίου και της σταθερότητας του αστικού πολιτικού συστήματος, είναι το κοινό άρθρο που δημοσιοποίησαν την Κυριακή οι υπουργοί Παιδείας, Α. Διαμαντοπούλου, Υγείας, Α. Λοβέρδος, και Υποδομών, Γ. Ραγκούσης. 
Η παρέμβαση των τριών φέρει την έγκριση του Γ. Παπανδρέου (είχε ενημερωθεί από την Α. Διαμαντοπούλου από το Σάββατο το βράδυ) και αντανακλά το μίσος της αστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού όχι μόνο για τις εργατικές κατακτήσεις των προηγούμενων δεκαετιών, αλλά και για τα κοινωνικά δικαιώματα, που θέλουν να καρατομήσουν.

Παράλληλα, οι τρεις υπουργοί σπεύδουν να καταθέσουν διαπιστευτήρια στην πλουτοκρατία, φιλοδοξώντας να τους ανατεθεί πρωταγωνιστικός ρόλος στην προωθούμενη αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού. Η συγκεκριμένη παρέμβαση υπηρετεί τους παρακάτω, μεταξύ άλλων, στόχους:

α) Να ενεργοποιήσουν τον «κοινωνικό αυτοματισμό», στρέφοντας τη μια κοινωνική ομάδα ενάντια στην άλλη, παράλληλα με ένταση της καταστολής. Οπως γράφουν, δεν αρκεί μόνο το κράτος και οι μηχανισμοί του για να επιβληθούν οι αντιλαϊκοί νόμοι, αλλά «η μεν κοινωνία έχει υποχρέωση να υπερασπιστεί τον εαυτό της από κάθε επιβολή ιδεολογικών, κομματικών ή συντεχνιακών συμφερόντων, οι δε δημοκρατικά νομιμοποιημένες κρατικές λειτουργίες έχουν την υποχρέωση να ανταποκριθούν στο κοινωνικό αίτημα για την τήρηση της νομιμότητας». Οι ίδιοι επικαλούνται αυθαίρετα την ύπαρξη μιας «σιωπηλής πλειοψηφίας», που «παίρνει την κατάσταση στα χέρια της», επιχειρώντας να νομιμοποιήσουν την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής.

β) Να ποινικοποιήσουν τις λαϊκές κινητοποιήσεις, τους ταξικούς αγώνες και το δικαίωμα των εργαζομένων να αντιπαλεύουν μια βαθιά ταξική πολιτική, που τους σπρώχνει στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Χαρακτηρίζουν προκλητικά «συντεχνίες» και«ομάδες πίεσης» οποιονδήποτε αντιστέκεται στην επιβολή των αντιλαϊκών μέτρων. Στοχοποιούν σαν «αντιπάλους» όσους«αντιστέκονται ακόμα και χλιαρά στα μέτρα», φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να ισχυριστούν πως πρόκειται για «βαθιά και εξαιρετικά αντιδημοκρατική και αντικοινωνική "κουλτούρα" και συμπεριφορά, που επενδύθηκε με το μανδύα του προοδευτισμού και της επαναστατικότητας, για να κρύψει το πραγματικό πρόσωπο του συντεχνιακού συμφέροντος».Δε διστάζουν μάλιστα να απειλήσουν ανοιχτά με προβοκάτσια, λέγοντας ότι «ορισμένοι σπρώχνουν τα πράγματα πέραν των ορίων, για να γίνει μακελειό».

γ) Να χειραγωγήσουν ιδεολογικά τα λαϊκά στρώματα, ταυτίζοντας τη σωτηρία του κεφαλαίου μ' αυτή του λαού. Οπως ισχυρίζονται στο κείμενό τους, «για να βγούμε στο κοινωνικό ξέφωτο του μέλλοντος, πρέπει να περάσουμε τις οδύνες του παρόντος (...) `Η θα σωθούμε όλοι μαζί ή θα βουλιάξουμε όλοι μαζί».

δ) Επιχειρούν να συγκαλύψουν τις νομοτέλειες της κρίσης, αποδίδοντάς την σε «καθυστερήσεις» της κυβέρνησης και σε ευθύνες των εργαζομένων! Σ' αυτή την κατεύθυνση υποστηρίζουν: «Οι αναστολές, οι δισταγμοί, οι καθυστερήσεις και οι παλινδρομήσεις τελικά στρέφονται εναντίον των πολιτών. Γιατί κρατούν την κοινωνία και την οικονομία καθηλωμένες στο τέλμα της κρίσης, της ύφεσης και της διευρυνόμενης φτώχειας. Οι καθυστερήσεις αυτές μας ταλαιπώρησαν και δεν υπάρχει πια καμία πολυτέλεια να τις ανεχτούμε».

ε) Να προετοιμάσουν το έδαφος για παραπέρα αντιδραστικοποίηση του ίδιου του αστικού πολιτικού συστήματος, ανησυχώντας για τη σταθερότητά του. Οπως υπογραμμίζουν, «το Εθνος και η Πατρίδα αυτή τη στιγμή έχουν ανάγκη από Πολιτική και Κοινωνική Συμφιλίωση, ταχύτατη υλοποίηση των δεσμεύσεων και των μεταρρυθμίσεων (...) Οφείλουμε να είμαστε, όμως, όλοι αποφασισμένοι για να σπάσουμε τώρα, χωρίς καμία καθυστέρηση, όλα ή έστω τα περισσότερα μεταπολιτευτικά κακώς κείμενα και, οπωσδήποτε, τις λογικές που φέρνουν την Ελληνική Δημοκρατία να φαίνεται και να είναι αδύναμη».

Αντιδράσεις και σενάρια

Αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση του άρθρου, στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού σημείωναν ότι εκφράζει την «αγωνία για την πορεία της χώρας» και «την ανάγκη να προχωρήσει ενωμένο το ΠΑΣΟΚ αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος και τις πιέσεις που του ασκούν οι συντεχνίες και οι οργανωμένες μειοψηφίες». Καθόλου τυχαία, οι τρεις υπουργοί τονίζουν ότι πρέπει να στηριχθεί ο πρωθυπουργός για να«διαπραγματευτεί» στην ΕΕ.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Ηλ. Μόσιαλος, δήλωσε ότι ο πρωθυπουργός θεωρεί «χρήσιμο κορυφαία στελέχη να εκφράζουν απόψεις τους σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα και να ανοίγουν ιδεολογικά και πολιτικά μέτωπα». Εξάλλου, και ο ίδιος, με άρθρο του στο «Εθνος», τάχτηκε υπέρ των «συγκρούσεων με τις συντεχνίες» για να επιβληθούν οι «αναγκαίες αναδιαρθρώσεις».

Από την πλευρά του ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλος, μιλώντας στον ΑΝΤ1, χαρακτήρισε το άρθρο «εξέχουσα και εκλεκτή μέθοδο επικοινωνίας με την κοινωνία», ενώ ο υπουργός Οικονομικών,Ε. Βενιζέλος, έκανε λόγο για «θετική πρωτοβουλία» και ανέφερε: «Με τους τρεις ανήκουμε στην ίδια γενιά, έχουμε κοινές προσλαμβάνουσες παραστάσεις και δίνουμε έναν κοινό συλλογικό αγώνα».

Στον αντίποδα, άλλοι βουλευτές και υπουργοί του ΠΑΣΟΚ σημείωναν ότι πρόκειται για μια κίνηση, που θα σηματοδοτήσει «εξελίξεις» για το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, σημειώνοντας ότι «κάποιοι προετοιμάζονται για την επόμενη μέρα», υπονοώντας τα σενάρια για συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας, πριν ή μετά από πρόωρες εκλογές.