Η ξύλινη γλώσσα... που σου έλεγε την αλήθεια.

Συνάδελφοι - σες, εργαζόμενοι, μικρομεσαίοι, αγρότες, φοιτητές, σπουδαστές, άνεργοι, συνταξιούχοι.

Κηρύξαμε Απεργία.
Είμαστε εμείς, που όλα αυτά τα χρόνια σε ειδοποιούσαμε. 

Προσπαθούσαμε να σε κάνουμε ν' ανησυχήσεις. 

Πολλές φορές σου θλίβαμε την ψυχή με τα κακά μαντάτα.

Όμως εσύ δεν πίστευες. 

Σου είχαν χρυσώσει το χάπι. 

Είχαν ορθώσει ένα τοίχος ανάμεσα σε σένα και την αλήθεια.

Σου είχαμε πει ότι θα σου τα πάρουν όλα. 

Δεν θα έχεις στον ήλιο μοίρα. 

Πάνε 20 χρόνια που σου είπαμε, ότι ελαφρύνουν τους εαυτούς τους, τους πλούσιους, τους μεγαλοκαρχαρίες.

Δεν μας πίστεψες. 

Σου είπαμε ακόμη ότι τα χρυσά κουτάλια είναι μόνο γι αυτούς και ότι περισσεύει για τους λακέδες τους, τα ποδάρια της εξουσίας τους.
Ότι η ΕΟΚ, η ΟΝΕ, δεν είναι για μας. Είναι για να αυγαταίνουνε περισσότερο τον πλούτο τους και να κουμαντάρουν τους λαούς πιο καλά.

Αυτοί σου μιλούσανε για μεγάλες αγορές για τα αγροτικά μας προϊόντα, για μισθούς Γερμανίας, για μια ΟΝΕ που θα σε προστατεύει από τους εχτρούς μας.

Τους πίστεψες, σε εξαγόρασαν και τους ακολούθησες.

Σου λέγανε οτι για τα χάλια που δημιουργούσαν φταις εσύ. 

Τ΄ αδέρφια σου οι εργαζόμενοι που δεν δουλεύουν τζάμπα. 

Ότι έτσι δεν είσαι ανταγωνιστικός. 

Ότι είσαι πολύ ακριβός. 

Ότι είσαι τεμπέλης.

Τους πίστεψες, γιατί νόμιζες οτι όλα αυτά δεν σε αφορούσαν, σε εξαγόρασαν και τους ακολούθησες.

Ακολούθησες, πότε την ισχυρή Ελλάδα και πότε την ήπια προσαρμογή. 

Μόνο που νόμιζες οτι τ΄ αρνητικά τους δεν είναι για σένα.

Εμείς φωνάζαμε δυνατά στο αυτί σου γι όλα αυτά. 

Όμως οι απολύσεις, η φτώχεια, οι περικοπές, η εξαθλίωση, τα κλειστά σχολεία, τα κλειστά νοσοκομεία, η αμορφωσιά που σε περιμένει, σου φαινότανε ξύλινη γλώσσα. 

Γιατί τ' αφεντικά έτσι σου λέγανε. 

Και ήθελες να τα έχεις καλά με τ΄ αφεντικά.

Προσπαθήσαμε να σε προετοιμάσουμε για αυτό που ήρθε. 

Όχι δεν είμαστε ξερόλες. Ούτε δογματικοί. 

Καταλάβαμε από νωρίς οτι όταν κερδίζουν τ΄ αφεντικά χάνουνε οι εργαζόμενοι. Διαβάσαμε νωρίς την πολιτική τους. Και έτσι θεωρήσαμε καλό να σου μεταδώσουμε την αγανάκτηση και την οργή μας. Όμως αυτό δεν στάθηκε δυνατό. 

Μας έλεγες οτι μιλούσαμε ξύλινα γι αυτά που σου συμβαίνουν τώρα.
Και τώρα διαπιστώνεις οτι όλα αυτά σε αφορούν. 

Τώρα που η ανάγκη τους δεν μπορεί να κρύψει την αλήθεια. 

Νοιώθεις την ξύλινη γλώσσα της πλουτοκρατίας που πριν δεν καταλάβαινες.

Ακόμα και τώρα τα κόμματα τους, οι εργατοπατέρες τους προσπαθούν να σε δουλέψουν.

Να νομίζεις ότι το πρόβλημα είναι πρόβλημα προσώπων. 

Τώρα που ξεσηκώνονται σιγά - σιγά και οι πέτρες και η αλήθεια είναι δύσκολο να καμουφλαριστεί, προσπαθούν να πάρουν αποστάσεις. 

Νομίζουν ότι μπορούν να συνεχίσουν να σε κοροϊδεύουν. 

Αν τους πιστέψεις, θα είναι εύκολο γι αυτούς αργότερα να σε αφανίσουν και σένα και τα παιδιά σου.

Προσπαθούν με τους υποτακτικούς τους, ξέρεις, με αυτούς που το έπαιζαν κομματάρχες και κατέχουν καλές θέσεις και μισθούς, στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, να σε κάνουν να τους ακολουθήσεις σε αγώνες που σε ξεχωρίζουν από τους άλλους εργαζόμενους. 

Να σε πείσουν ότι εσύ μπορείς να σωθείς ενώ όλοι οι άλλοι χάνονται.

Μην τους ακολουθήσεις, δεν έχεις καμιά δικαιολογία, τους ξέρεις τόσα χρόνια. 

Αυτοί σε οδήγησαν μέχρι εδώ. Χωρίς αυτούς θα ήτανε δυσκολότερο να σε πείσουν και να σε υποτάξουν. 

Ακόμα και τώρα ξεδιάντροπα σε καλούν να αγωνιστείς ενάντια σε μας. Ενάντια στην ενότητα του αγώνα. 

Να σου κρύψουν το πραγματικό πρόβλημα. 

Αυτό θέλουν τα κόμματα τους και τ΄ αφεντικά τους.

Αν δεν ξέρεις, τότε άκου:

Αν και σήμερα σε ξεγελάσουν, και απεργήσεις μόνο για να σωθείς εσύ, εμείς θα σου γυρίσουμε την πλάτη. Τότε θα είναι πιο εύκολο να σε πατήσουν, να σε αφανίσουν, να σε απολύσουν και σένα και τα παιδιά σου.

Εμείς δεν το θέλουμε αυτό. 

Πολέμα τους, φτιάξε επιτροπές αγώνα, ξεπέρασε τους, απομόνωσε τους. 

Πρόβαλε αιτήματα ενότητας. Στήριξε τα άλλα αδέρφια σου τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό ή δημόσιο τομέα.

Αν, κατάλαβες οτι είσαι ένας από εμάς.

Εμείς δεν σε ξεγελάσαμε και αν μερικές φορές σου φαινότανε ξύλινη η γλώσσα μας ήτανε γιατί μιλούσαμε για αυτό που φοβάσαι.

Ε! λοιπόν Να μην φοβάσαι. 

Πίστεψε στην δύναμη σου. 

Αυτοί που σε τρομοκρατούν σήμερα, είναι αυτοί που σε φοβούνται πιο πολύ. 

Γι αυτό φροντίζουν με τα τσιράκια τους και να σε φοβίσουν και να οδηγήσουν την οργή σου σε ακίνδυνους δρόμους γι αυτούς.

Μάθε λοιπόν να βαδίζεις μαζί μας, να δεις το συμφέρον σου μέσα στο εμείς. 

Εμείς ακριβώς για αυτό τον λόγο δεν κουραστήκαμε να σου μιλάμε. 

Πιστεύουμε οτι είσαι ένας από εμάς.

Οτι τώρα που δεν μπορούν να σε ξεγελάσουν, τώρα που έγινες δύσπιστος για την δική τους αλήθεια, τώρα που τα λεφτά τους δεν φτάνουν να σε εξαγοράσουν, τώρα που οι εκβιασμοί τους θα πρέπει να σε εξοργίζουν, θα σηκώσεις το κεφάλι, γεμάτος αξιοπρέπεια, περηφάνια και θα μας γνέψεις και εμείς θα ενωθούμε μαζί σου.

Γιατί εσύ, είμαστε εμείς.

Τότε θα τρέμουν, τα παπαγαλάκια τους στις τηλεοράσεις και στις δουλειές. θα χάσουν τα λόγια τους. Θα σου φαίνεται ξένη και ξύλινη η γλώσσα τους. Θα αγριέψουνε, θα σεαπειλούν ακόμη περισσότερο. Πολλές φορές θα σε δείρουν για να φοβηθείς, να κάνεις στην άκρη. Θα είναι δύσκολα τα πράγματα, όταν ζητάς το δίκιο σου. Όταν καταλάβεις πως δεν τους χρειάζεσαι.

Τώρα θα σε αγγίζουν τα λόγια μας που από χρόνια έρχονται στ΄ αυτιά σου. 

Τώρα καταλαβαίνεις ότι εμείς, δεν σε καλούσαμε να μας ακολουθήσεις. 

Σε καλούσαμε να οργανώσεις τον αγώνα μας. 

Να γίνεις εσύ κυρίαρχος της ζωής σου. 

Να συμμετέχεις στην πιο πλατιά δημοκρατία. 

Στα πρωτοβάθμια σωματεία. 

Να ανησυχείς, να προτείνεις, να ψηφίζεις και ν΄ αγωνίζεσαι.
Γιατί τότε μόνο δεν θα μπορεί κανένας να σε κοροϊδέψει. 

Όταν είσαι πρωταγωνιστής, ενεργός πολίτης. 

Γιατί τότε μόνο δένεται τ΄ ατσάλι του αγώνα μας.

Και τότε δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε. 

Ούτε τις εξαγγελίες τους για χιλιάδες απολύσεις, ούτε την φτώχεια που μας ετοιμάζουν, τις δυστυχίες που μας φέρνουν.

Είναι μετρημένες οι μέρες τους.

Αν, δεν τους ακολουθήσεις. Αν, δεν μείνεις άπραγος.

Συνάδελφοι - σες, εργαζόμενοι, μικρομεσαίοι, αγρότες, φοιτητές, σπουδαστές, άνεργοι, συνταξιούχοι.

Σε καλούμε σε ένα αγώνα δύσκολο που είναι μονόδρομος για τις ζωές τις δικές μας και τις ζωές των παιδιών μας.

Όπως όλα αυτά τα χρόνια έτσι και τώρα μόνο την αλήθεια μπορούμε να σου πούμε.
Πρέπει να δεις τον πραγματικό μας εχθρό. 

Αυτός είναι οι άνθρωποι που κατέχουν τα μέσα παραγωγής, που ελέγχουνε το εμπόριο, που φτιάξανε μετά τις τράπεζες, που μαζεύουν από την δουλειά μας αμύθητο πλούτο, που τώρα βάζουνε στο χέρι ότι φαινομενικά δημόσιο υπάρχει και μπορεί να αυγατίσει τα πλούτη τους. Να δείς αυτούς πίσω από τα κόμματα τους, τους καλλοβολεμένους και καλοπληρωμένους εργατοπατέρες τους, που τους στηρίζουν και φροντίζουν να σε κάνουν να πιστέψεις, ο,τι , ότι είναι καλό για τους πλούσιους είναι καλό και για σένα.

Έτσι μόνο θα δείς από ποιόν πρέπει ν' απαλλαγείς, για ν΄απαλλαγείς μια και καλή και από τα κόμματα τους και από τα λαμόγια, αυτά τα μακριά ποδάρια της εξουσίας τους.

Έτσι μόνο θα δεις οτι ο τόπος μας είναι πλούσιος.

Ότι μπορεί και δουλειές να φτιάξει και να μας θρέψει όλους. Να ξεπαστρέψουμε βαμβάκια, ακακίες και σταμναγκάθια, πικραγκουργιές, τσουκνίδες και καλάμια που με τα λεφτά τους μας έβαλαν να σπείρουμε.

Να οργώσουμε την γη με αυτά που χρειαζόμαστε για να τραφούμε εμείς και τα παιδιά μας. Και έπειτα να αναπτύξουμε βιομηχανία, δική μας, χωρίς αφεντικά, που θα επεξεργάζεται τα προϊόντα, τα αγροτικά μας.

Θα παράγει νέα προϊόντα, θα συσκευάζει, θα διακινεί.

Και τα παιδιά μας, στα νέα σχολεία που θα φτιάξουμε, θα ερευνούν γι αυτή την εσοδεία. Θα μελετούν νέους τρόπους για την παραγωγή , για την υγεία, για το περιβάλλον. Και αυτή την έρευνα των φοιτητών και σπουδαστών μας θα την εφαρμόζουμε στην παραγωγή . Για να γίνει καλύτερη και περισσότερη.

Οι επιστήμονες μας, τα παιδιά μας, θα μας βοηθήσουν να εκμεταλλευτούμε τον φυσικό και ορυκτό πλούτο της χώρας μας προς όφελος μας.

Ο πλούτος της εργασίας μας, θα μας επιτρέψει να φτιάξουμε περισσότερα και καλύτερα νοσοκομεία. Να έχουμε γιατρούς αξιοπρεπείς εκεί που τους χρειαζόμαστε, δωρεάν.

Να φτιάξουμε σπίτια γιά όλο τον κόσμο.

Θα πετάξουμε έξω από την ΔΕΗ, ΟΤΕ, Πετρέλαια και κάθε επιχείρηση στρατηγικής σημασίας για τον τόπο, τους ιδιώτες. Οι επιχειρήσεις αυτές από μόνες τους μπορούν να στηρίξουν την προσπάθεια ανοικοδόμησης της χώρας προς όφελος του λαού.

Οι ασφαλιστικές κρατήσεις σου, θα είναι μόνο για την συνταξιοδότηση σου.

Κάθε φόρος που θα πληρώνουμε, θα γυρίζει πίσω με έργα κοινωνικά, υποδομές και δρόμους ελεύθερους για όλο τον λαό.

Η φορολογία θα είναι δίκαιη και με βάση την φοροδοτική ικανότητα μας. Θα παίρνει πολύ περισσότερα απ΄ αυτούς που έχουν και τίποτα απ΄ αυτούς που δεν έχουν.

Θα φροντίσουμε τα πρώτα χρόνια για την αναδιανομή του εισοδήματος προς όφελος του λαού.

Αυτά θέλαμε να σου πούμε.
Α! και κάτι ακόμα.

Αν δεν τους ακολουθάς, αν τώρα δεν σε πείθουν και αρχίζει να μην σου φαίνεται ξύλινη αυτή η γλώσσα , τότε Μάθε:

Κηρύξαμε Απεργία.

Χιλιάδες σωματεία, επιτροπές, Εργατικά κέντρα, κινήσεις πολιτών στις 19 & 20 Οκτ. αγωνίζονται για να παραλύσει η χώρα.

Να τρομοκρατηθούν αυτοί που κάθε μέρα προσπαθούν να σε φοβίσουν.

Αυτές τις μέρες η πλατεία θα είναι γεμάτη. Από οργανωμένο και συνειδητό αγώνα.

Από αγώνα που ξέρει τον εχθρό και πως να τον πολεμήσει.

Θα τους ανατρέψουμε. Και αυτούς και τα κόμματα τους μαζί με τους εργατοπατέρες και τα λαμόγια που ταΐζουν.

Μην τους επιτρέψεις με την αποχή σου να επιβιώσουν.

Γιατί τότε θα είναι αργά όταν θ΄ ξανακούσεις: Λυπούμαστε, πονάμε, αλλά τα μέτρα εις βάρος σου, είναι αναγκαία.

Όλοι στην Απεργία 19 & 20 Οκτωμβρη.

Εμπρός να δημιουργήσουμε θεσμούς λαϊκής εξουσίας.

Πειθαρχούμε στα συλλογικά μας όργανα.

Απειθαρχούμε στην Κυβέρνηση, την πλουτοκρατία, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΟΝΕ, ΔΝΤ, που έχουν δημιουργήσει.

Όλοι Μαζί να διαφεντέψουμε την μοίρα μας.