Σελίδες

26 Οκτ 2011

Οργανωμένη αντεπίθεση.



«Κλαίνε και οδύρονται» γιατί, δήθεν, δεν ήξεραν. Κι όμως, από το 2007 το ΚΚΕ είχε δείξει την επερχόμενη καπιταλιστική κρίση. Την είχε περιγράψει σαν βαθιά και συγχρονισμένη κρίση του καπιταλισμού και με το ξέσπασμά της το 2008 είχε κάνει καθαρό πως για να την ξεπεράσουν οι καπιταλιστές θα αναγκαστούν να καταστρέψουν και τμήμα του κεφαλαίου, πέρα από την όξυνση της επίθεσης στην εργατική τάξη.
Η ανάλυση - πρόβλεψη του ΚΚΕ είχε ειδική αξία για την εργατική τάξη, καθώς έχοντας καθαρό τι θα συμβεί (εξοντωτικό χτύπημα στα εργατικά δικαιώματα) μπορούσε να προετοιμάσει την άμυνά της, αλλά και την αντεπίθεση. Το ΚΚΕ έκανε από τότε καθαρό πως λύση προς το συμφέρον των εργατών δεν μπορεί να υπάρχει έξω από το δρόμο της ρήξης και της ανατροπής.

 Οι κάθε είδους διαχειριστές καθησύχαζαν το λαό, μιλούσαν για προσωρινές θυσίες. Πάσχιζαν να παροπλίσουν την εργατική τάξη. Στη συνέχεια, άρχισαν να ενοχοποιούν τα λαϊκά στρώματα με το «μαζί τα φάγαμε». Ταχτική που ακολουθούν πιο επιθετικά και σήμερα.
***
Το εργατικό κίνημα δε βρέθηκε απροετοίμαστο και η αστική τάξη δεν μπορεί να χωνέψει το γεγονός ότι χιλιάδες και χιλιάδες εργάτες, διαδήλωσαν σ' όλη τη χώρα - με κορυφαία τη διαδήλωση στο Σύνταγμα - με κεντρικό σύνθημα «εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά». Οι αστοί δεν μπορούν να χωνέψουν πως οι εργάτες και έκαναν καθαρό πως όχι μόνο δεν έχουν σκοπό να πληρώσουν τα χρέη των καπιταλιστών, αλλά και ότι θα πολεμήσουν τον ταξικό τους αντίπαλο εκεί που τον πονάει: μέσα στους χώρους δουλειάς αμφισβητώντας την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, αλλά και συνολικά στις εργατογειτονιές και τις πόλεις, επιδιώκοντας ριζική ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών έτσι που να χάσουν τελικά και η κυβέρνηση του κεφαλαίου και τα κόμματα που στηρίζουν τις πολιτικές υπέρ του κεφαλαίου.
Το γεγονός ότι τόσο η «πρόβα» στις 19 Οκτώβρη, όσο και η δολοφονική επίθεση ενάντια στη διαδήλωση του ΠΑΜΕ στις 20 Οκτώβρη αντιμετωπίστηκαν αποφασιστικά από τις ταξικές δυνάμεις και δεν τρομοκρατήθηκαν οι λαϊκές δυνάμεις που συμπαρατάχθηκαν με το εργατικό κίνημα, έχει δημιουργήσει τέτοιο πρόβλημα στην αστική τάξη που κοντά μια βδομάδα μετά επιφανείς αρθρογράφοι της εκφράζουν ακράτητο πια το μίσος τους για την οργανωμένη εργατική τάξη και το Κόμμα της το ΚΚΕ.
Κραγμένες πένες με πυρήνα το «Βήμα», αλλά και άλλα παραφεράλια της αστικής προπαγάνδας, που εκφράζονται μέσα από μια σειρά «μπλογκς», χύνουν καθημερινά δηλητήριο για να αποδείξουν ότι δεν έχει δικαίωμα το εργατικό κίνημα να περιφρουρεί τις διαδηλώσεις του, πρέπει να πηγαίνει σαν πρόβατο στη σφαγή. Χαρακτηριστικό το κείμενο του γνωστού Τ. Μίχα στο «Protagon» του Σ. Θεοδωράκη: «Η ελληνική αστυνομία παρέδωσε χωρίς καν να της ζητηθεί τον ρόλο της τήρησης της έννομης τάξης στους φαιοκόκκινους φασίστες του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ (...) είναι πλέον το μοναδικό κόμμα στον κόσμο που περήφανα διακηρύσσει την σταλινική αλητεία ως την πολιτική πρακτική την οποία ασπάζεται και ακολουθεί». Από κοντά η επίσης γνωστή Λώρη Κέζα στο ΒΗΜΑ (ηλεκτρονική έκδοση) συμπληρώνει: «Η παρουσία του ΠΑΜΕ (...) δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερες εντάσεις στους κύκλους των οργανωμένων και ανοργάνωτων θυμωμένων πολιτών (...) απώθησαν αγενώς (...) ανυποψίαστα άτομα που ήθελαν απλά να πάνε πιο κοντά στον Αγνωστο Στρατιώτη».
Είναι αποκαλυπτική η ταύτιση, ακόμα και σε επίπεδο λέξης, των κειμένων των αστών δημοσιολόγων και των κειμένων διαφόρων χαφιεδοομάδων για να συγκαλύψουν πως το σύγχρονο παρακράτος έδρασε με σχέδιο εκπορευόμενο από ενιαίο κέντρο που λειτουργεί στον πυρήνα της αστικής εξουσίας.
***
Κανένας εφησυχασμός. Καθώς η αστική τάξη περνά στη φάση της μεγάλης επίθεσης στην εργατική τάξη, να 'ναι καθαρό ότι η όξυνση της ταξικής πάλης θα εκφράζεται και με ένταση της επίθεσης στο ταξικό κίνημα, ειδικά στο ΚΚΕ.
Καθώς η αστική τάξη θα αναζητά διέξοδο για τη διατήρηση της εξουσίας της σε διάφορα εκλογικά και κυβερνητικά σχήματα, οι εργατικές - λαϊκές οργανώσεις πρέπει να εντείνουν στο έπακρο τις προσπάθειες για την απόκρουση της επίθεσης, για την αντεπίθεση. Η συμπόρευση με το ΚΚΕ αναδεικνύεται σε «εκ των ων ουκ άνευ» προϋπόθεση για τη νίκη του λαού.
Κανένας υποστηριχτής στα κόμματα της αστικής τάξης, Κανένας υποστηριχτής σ' όσους πλαγιοκοπούν το εργατικό κίνημα για να δώσουν χέρι βοηθείας στην αστική εξουσία. Να μην μπορούν να κυβερνήσουν. Να αναδειχτεί το λαϊκό κίνημα σε καταλύτη των εξελίξεων, για αποδέσμευση από την ΕΕ, για τη λαϊκή εξουσία, τη λαϊκή οικονομία.
Ασχετο: Στον τρόμο που σπέρνουν ότι με τη χρεοκοπία δεν θα μπορούμε να αγοράσουμε στάρι και κρέας, να δείχνουμε τα χέρσα χωράφια που άνθιζε το στάρι και απαγόρεψε η ΕΕ την καλλιέργειά του, να δείχνουμε τα απέραντα βοσκοτόπια που η ΕΕ απαγόρεψε την εκτροφή των ζώων. Εχουμε τα μέσα, έχουμε τη δύναμη να ζήσουμε χωρίς τους καπιταλιστές.
Η σωτηρία του συστήματος μόνο δεινά φέρνει σ' όσους με τον ιδρώτα τους αναπαράγουν την εργατική τους δύναμη. Το «μπορείς χωρίς αφεντικά» δεν είναι σύνθημα, είναι βεβαιότητα ιστορικά δικαιωμένη.
Σταθερά στο στόχο, όξυνση της ταξικής αντιπαράθεσης, η οργανωμένη στα ταξικά συνδικάτα εργατική τάξη, η λαϊκή συμμαχία αυτοαπασχολουμένων, αγροτών, σπουδαστών - φοιτητών με τους εργάτες, η αποφασιστική συμμετοχή των γυναικών στον αγώνα, η συμπόρευση με το ΚΚΕ στο δρόμο για τη λαϊκή εξουσία είναι οι παράγοντες που μπορούν να οδηγήσουν στη νίκη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου