Με τη ζωή και το δίκιο της

Επιτέλους! Μάθαμε από τι πάσχει ο λαός μας.

Το δήλωσε μπροστά στις κάμερες ο Νικολά!

«Υπήρχαν πολλές κακές συνήθειες» είπε και απευθυνόμενος στους «συμπατριώτες» του τους κάλεσε να κατανοήσουν πως με τον «Ζορζ» Παπανδρέου και την τάξη που εκπροσωπεί, είναι μία οικογένεια εντός της οποίας είναι απαραίτητη η αλληλεγγύη (αντίστοιχο της «αδελφοσύνης» κατά τη Διακήρυξη της γαλλικής επανάστασης).

Από τώρα και στο εξής, σύμφωνα με τις δηλώσεις του Γάλλου Προέδρου, η μέθοδος που χρησιμοποιεί η ελληνική κυβέρνηση για το τσάκισμα της εργατικής τάξης θα έχει εξασφαλισμένο και γαλλικό ISO (θα έρθει στην Ελλάδα ομάδα και Γάλλων εμπειρογνωμόνων).

Ησυχάσαμε τώρα κι εμείς και οι Γάλλοι εργάτες. Ενας θα 'ναι ο βούρδουλας σ' όλη την Ευρώπη. Ετσι επαναβεβαιώνεται και η δεύτερη από τις αρχές της γαλλικής επανάστασης, αυτή της ισότητας.

Λεύτεροι, πλέον οι αστοί - σύμφωνα με την τρίτη αρχή της γαλλικής επανάστασης - μπορούν ν' ανταγωνιστούν μεταξύ τους (σύμφωνα και με την πρώτη και κυρίαρχη αρχή της Συνθήκης του Μάαστριχτ) χωρίς τα περιττά εμπόδια των κακών συνηθειών των Ελλήνων εργατών που επιμένουν να διαδηλώνουν με σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» (βασική αρχή της ταξικής αντίληψης για το νόμο από τη σκοπιά της εργατικής τάξης).

Διακριτικά συγκινημένη η Μιλένα - σύμφωνα με τα δελτία - έγραψε στο ημερολόγιό της (ιστολόγιο το λένε σήμερα) ότι η κυβέρνηση καθυστέρησε ν' αντιμετωπίσει κάτι μπολσεβίκικες συνήθειες, όπως αυτή της μόνιμης και σταθερής δουλειάς για όλους (αυτό δεν το 'γραψε έτσι ακριβώς, καθώς ο φόβος φυλάει τα έρμα), ενώ από δίπλα, αυτοί που δε βαστάνε το κλάμα τους, όλοι εκείνοι που χρόνια και χρόνια δείχνουν τους υπαλλήλους του Δημοσίου σαν λεπρούς, χειροκρότησαν σεμνά την απόφαση της κυβέρνησης να στείλει επιτέλους τους λεπρούς στη Σπιναλόγκα της ανεργίας.

Μένει στους εργαζόμενους του Δημοσίου να απαντήσουν με τον ίδιο καθαρό τρόπο την ερχόμενη Τετάρτη, που απεργούν, αλλά και κάθε μέρα πλέον, με βάση το «δίκιο ενάντια σε δίκιο».

***

Σε καλύτερη «μοίρα» από τους δημόσιους υπάλληλους, οι μαθητές που βιώνουν εξαιρετικά βίαια την απόφαση της κυβέρνησης να τους καθηλώσει στο ρόλο του αμόρφωτου σκλάβου.

Καθώς κανένα παιδί δεν μπορεί να αντέξει την προοπτική να είναι σκλάβος πριν ακόμα μπορέσει να δει με το κεφάλι ψηλά τον ήλιο, έγραψαν στον πάτο της «ελβιέλας» τους τις απειλές διευθυντών που σπάνε χέρια παιδιών για να τα καθηλώσουν και εισαγγελέων που, ανταποκρινόμενοι στην αποστολή της τάξης τους, της αστικής, απειλούν να μετατρέψουν κάθε σχολείο σε φυλακή.

***

Η επίθεση στα παιδιά - εκτός απ' τη μαυρίλα που εκπέμπει - βοηθά να ξεχωρίσει και σ' αυτόν τον τομέα η ήρα απ' το στάρι.

Εγινε πρώτο θέμα στον «Ριζοσπάστη» με τον τίτλο «Ξεσηκωθείτε! Απειλούν τους μαθητές γιατί αγωνίζονται». Εγινε θέμα άμεσης κινητοποίησης για γονείς στο πλάι των παιδιών, το πήρε πάνω του το εργατικό κίνημα.

Ανοιχτά - καθαρά το ΚΚΕ πήρε θέση, καλώντας σε αντεπίθεση, τόνισε την ανάγκη να υψωθεί εργατική ασπίδα προστασίας των παιδιών, κατήγγειλε όσους πλασάρουν τη ναρκω-κουλτούρα και δήθεν κλαίνε για τα κλειστά σχολεία, κάλεσε σε μέτωπο αντεπίθεσης.

Ανοιχτά ή καλυμμένα και ο αστικός Τύπος δεν έκρυψε τη χαρά του που επιτέλους δίνεται ένα αποφασιστικό μάθημα υποταγής με την εισαγγελική παρέμβαση.

Το έθνος των καπιταλιστών δεν κρύβει την ικανοποίησή του. Από κοντά τα αντικειμενικά ρεπορτάζ (αυτά που περιγράφουν ένα φόνο σα να πρόκειται για μάθημα ανατομίας), συμπληρώνουν την ανοιχτή υποστήριξη που πάει χέρι χέρι με το φόβο του φιλήσυχου, που δεν ανησυχεί για τη μετατροπή των σχολείων σε φυλακές, αλλά για το ενδεχόμενο τα παιδιά να αρνηθούν τη σφαγή τους.

Η αστική τάξη και ο Τύπος της κατανοούν πως στα σχολεία η αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης μέσα από τους σημερινούς αγώνες της για τη μόρφωση εκπαιδεύεται ήδη να αντιμετωπίζει τον αντίπαλό της.

Σπεύδουν, έτσι, οι αστοί, να αξιώσουν να γίνει μόνο μάθημα στα σχολεία η υποταγή.

Τζάμπα κόπος. Τα παιδιά κουβαλάνε αξίες. Στέκονται δίπλα στο γονιό τους που ήδη στενάζει. Δίπλα στο συμμαθητή τους που σπρώχνεται από την αστική τάξη να εγκαταλείψει το σχολείο, δίπλα στο δάσκαλό τους που πασχίζει να τους μάθει τα λιγοστά κολλυβογράμματα, δίπλα, τελικά, σε καθέναν που παλεύει.

Η φετινή σχολική χρονιά ίσως αποδειχτεί καθοριστική για πολλά.

`Η, η αστική τάξη θα σακατέψει μια ολόκληρη γενιά,

ή, αυτή η γενιά στο πλάι των γονιών της, θα θάψει τους αστούς.

Αυτονόητη η επιλογή για τον «Ριζοσπάστη», για το ΚΚΕ. Ολόπλευρη η συμπαράσταση και η έμπρακτη στήριξη αυτού του αγώνα.

Εκτός των άλλων, αυτά τα παιδιά που διατάσσονται να μείνουν αμόρφωτα, είναι τα παιδιά που στα 18 θα κληθούν και να ψηφίσουν. Η κυβέρνηση του κεφαλαίου τα διδάσκει από σήμερα να φοβούνται το χωροφύλακα και να ψηφίζουν το δυνάστη για να 'χουν ήσυχο οι αστοί το κεφάλι τους. Τα διδάσκει να 'ναι υπάκουοι εργάτες, πρόθυμοι μισθοφόροι, πάντα χαφιέδες, όλο αυτό που ονομάζεται «φιλήσυχος πολίτης».

Από κοντά η αστική Δικαιοσύνη εκπαιδεύει δασκάλους να γίνουν σαν κι αυτόν που φωνάζει την αστυνομία, γιατί ο γείτονας στα γενέθλια του παιδιού του διαταράσσει την κοινή ησυχία, τους καλεί να φωνάζουν την αστυνομία όταν διαπιστώνουν πως οι μαθητές με τον αγώνα τους διαταράσσουν την αστική γαλήνη.

Το όραμα της γαλήνης του τάφου, οφείλουμε να το ξεφτιλίσουμε.

Τα παιδιά είναι συνώνυμα της ζωής.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ