Το ψάρι βρωμάει απο το κεφάλι...

Μετά τον σταυρώνεις ή δεν τον σταυρώνεις;

Ακούγαμε από τους παππούδες μας και από τους γονείς μας όταν ήμασταν μικροί και δεν τρώγαμε το φαί μας απο ιδιοτροπία ή ζητούσαμε ακριβά παιχνίδια, συχνά την φράση.

«Εμείς παιδί μου στην ηλικία σου δεν είχαμε ούτε παπούτσια να φορέσουμε, μην ζητάς πολλά και βολέψου με αυτά που σου παρέχουμε»

Μερικές φορές, έτσι όπως το έλεγαν, ήταν σαν να ευχόταν, έστω και για λίγο, να βιώσουμε και εμείς αυτές τις συνθήκες που έζησαν και εκείνοι για να καταλαγιάσουν οι απαιτήσεις μας.

Πέρασαν τα χρόνια, εναλλάχθηκαν οι ίδιοι και οι ίδιοι στην εξουσία με την ανοχή, και συχνά την υποστήριξη των περισσοτέρων γονέων και παππούδων μας, μετέπειτα και τη δική μας, και φτάσαμε να αντιμετωπίζουμε το ενδεχόμενο τα παιδιά μας σε λίγο καιρό, όντως να μην έχουν παπούτσια να φορέσουν (κάποιων ήδη δεν έχουν).

Και ενώ βρισκόμαστε στην μεταμοντέρνα εποχή, η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ κάνει τις υποσχέσεις της πραγματικότητα και καταργεί τα βιβλία, χάριν της ηλεκτρονικής εποχής, των υπολογιστών και του ίντερνετ. Σε μια περίοδο (που αναμένεται να είναι μακρά) που πολλές οικογένειες δεν έχουν να αγοράσουν στα παιδιά τους παπούτσια, τώρα καλούνται να τους αγοράσουν υπολογιστές, και όχι μόνο ένα, αφού αν έχουν περισσότερα του ενός παιδιά θα πρέπει αυτά να κάνουν βάρδιες προκειμένου να διαβάσουν. Θα μου πει κάποιος, «ναι μα τώρα τα παιδιά δεν θα χρειαστεί να αγοράσουν τσάντα για να μεταφέρουν τα βιβλία στο σχολείο, αφού μια απλή cd θήκη αρκεί». Ναι αλλά έλα που πρέπει να πάρουν και τσάντα για το λάπτοπ…

Πέρα από την πλάκα πάντως η κατάσταση είναι τραγική, τώρα ακούσαμε και για τους παιδικούς σταθμούς ότι καλούνται να ταΐζουν 75 και πλέον παιδιά με 1,5 κιλό ψάρι, τι θα κάνουν δηλαδή οι νηπιαγωγοί, θα φωνάξουνε τον Χριστό να τους τα πολλαπλασιάσει;

Θα έπρεπε μέχρι τώρα, να είναι φανερό στον καθένα, ότι οι βουλές του μεγάλου κεφαλαίου, και οι εκτελεστές αυτού, οι κατά τόπους πολιτικοί δηλαδή, δεν δείχνουν κανένα έλεος, ούτε σε μικρούς, ούτε σε μεγάλους, ούτε σε υπερήλικες. Είναι καιρός να καταλάβει ο ελληνικός λαός πως δεν ωφελεί σε τίποτα να περιμένει, και πως όσο το κάνει, τα πράγματα θα αλλάζουν μόνο προς το χειρότερο, διότι η κρίση του κεφαλαίου δεν έχει ακόμα εκτονωθεί ούτε στο ελάχιστο.

Ακούγαμε τον ΓΑΠ πριν μερικούς μήνες (δεν ξέρω αν το λέει ακόμα) να επαναλαμβάνει συνεχώς το «εμείς την κρίση θα την μετατρέψουμε σε ευκαιρία», και είναι αλήθεια, κάνουν ότι μπορούν για να μετατρέψουν την κρίση σε ευκαιρία για το μεγάλο κεφάλαιο, και το πετυχαίνουν.

Εμείς από την άλλη, οι προλετάριοι, εργάτες, μικρομεσαίοι, πρέπει αντίστοιχα να κάνουμε ότι μπορούμε για να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία υπέρ μας. Γιατί, όπως λένε και οι ιάπωνες (νομίζω), πρόκειται να ζήσουμε σε ενδιαφέροντες καιρούς μέσα στους οποίους αναμένεται να γίνουν πολλές ζυμώσεις. 

Ας μην αφήσουμε λοιπόν την ευκαιρία να μας φύγει από τα χέρια, το ψωμί που θα ζυμώσουμε αυτήν την φορά να το κόψουμε κομμάτια και να το μοιραστούμε εμείς, όχι να το χαρίσουμε στα αρπαχτικά και να περιμένουμε τα ψίχουλα(ή το 1,5 κιλό ψάρια για 75 νήπια).

~

Αγώνας, αντίσταση, επιμονή, μέχρι να έρθει η ανατροπή!!!

~

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος ΑΜΠΕΛΟΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ