Με τρόπο κυνικό, ο υπουργός Οικονομικών είπε την Κυριακή ότι το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση στις διαβουλεύσεις με τους εταίρους της είναι η μειωμένη αποτελεσματικότητά της στην ισοπέδωση του λαϊκού κινήματος, το οποίο βάζει εμπόδια στα βάρβαρα μέτρα και μειώνει τις προσδοκίες που έχει η αστική τάξη από την εφαρμογή τους. Εφερε, μάλιστα, το συγκεκριμένο παράδειγμα με το χαράτσι για τα ακίνητα.
Οπως είπε, το γενικευμένο κλίμα για άρνηση πληρωμής, στην καλλιέργεια του οποίου έχουν καθοριστική συμβολή το ΚΚΕ και το ταξικό κίνημα, κάνει τους δανειστές της κυβέρνησης να αμφιβάλλουν για το κατά πόσο θα εισπράξει αυτά που προϋπολογίζει.
Στη βάση αυτή, το κυβερνητικό επιτελείο οικοδομεί ξανά την κινδυνολογία περί πτώχευσης, αν δε δοθεί η έκτη δόση, για να τρομοκρατήσει το λαό, να τον κάνει να δεχτεί τα χαράτσια και τα προαποφασισμένα μέτρα.
Την ανησυχία τους για την ικανότητα του λαού να βάζει εμπόδια, μικρά για την ώρα, αλλά ιδιαίτερα ενοχλητικά για την πλουτοκρατία, σε συνθήκες γενικευμένων αδιεξόδων στην αστική διαχείριση της κρίσης, είχε εκφράσει πρόσφατα και ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, λέγοντας ότι «υπάρχει αντίσταση μεταξύ του ελληνικού πληθυσμού στα μέτρα λιτότητας (...) Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι σοβαρή». Τι δείχνουν όλα τα παραπάνω; Οτι στην Ελλάδα το εργατικό - λαϊκό κίνημα διατηρεί αντιστάσεις, παρά το γεγονός ότι, με ευθύνη του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, είναι αναντίστοιχο με την επίθεση που δέχεται.
Καθοριστική συμβολή σ' αυτό έχουν το ΚΚΕ και το ταξικό κίνημα. Εκτός από πηγή έμπνευσης για χιλιάδες εργάτες και υπαλλήλους, η δράση και η παρέμβαση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, η επιρροή του στους εργαζόμενους, ασκούν πίεση στα τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα και σε συνδικάτα όπου πλειοψηφεί ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός. Ως αποτέλεσμα, στην Ελλάδα έχουν γίνει τους τελευταίους 20 μήνες πολλαπλάσιες απεργίες και άλλες αγωνιστικές κινητοποιήσεις, σε σχέση με άλλες χώρες της ΕΕ, όπου επίσης η αστική διαχείριση της κρίσης θερίζει εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο εκβιασμός της χρεοκοπίας λογίζεται περισσότερο σαν σινιάλο των δανειστών προς την κυβέρνηση να τσακίσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα, που είναι και δικός της μύχιος πόθος.
Οσο για το ποιο κίνημα είναι αυτό που τους φοβίζει, πολιτικοί εκπρόσωποι των αστών έχουν πολλές φορές διακηρύξει την απέχθειά τους για το οργανωμένο και το ταξικό, σιγοντάροντας από την άλλη το δήθεν «αυθόρμητο» και «ακηδεμόνευτο». Το κίνημα που ριζώνει στα εργοστάσια και τις εργατογειτονιές θέλουν να χτυπήσουν, επειδή ξέρουν πως αν η λαϊκή αγανάκτηση συναντηθεί με το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΥ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΟΓΕ και το ΜΑΣ, την κοινωνική συμμαχία, αν εξελιχθεί σε μαζική συμπόρευση με το ΚΚΕ, τότε κανένα ψέμα, κανένας εκβιασμός δεν τους σώζει. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος του λαού: Να πιστέψει στη δύναμή του, να τη δοκιμάσει, να την πολλαπλασιάσει με λαϊκή συμμαχία. Με ισχυρό ΚΚΕ να την κάνει δύναμη ανατροπής και ευημερίας για τη λαϊκή οικογένεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου