Ανυπακοή και πάλη ταξική.

Κάτι είπε ο Αρούλης στην Αννούλα, έτρεξε αυτή και το είπε στον Γιωργάκη, πήρε αμέσως αυτός τηλέφωνο τον Αντώνη και συμφώνησαν. Κορόμηλο το κλάμα από τη συγκίνηση της Αννούλας, πόνεσαν τα δάχτυλα του Καρα-γιώργου απ' το χειροκρότημα.

Ωραίο, σα λαϊκό παραμύθι.

Μετά ήρθαν οι αναλύσεις: Για να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους. 

Να δείξουν πως ενόψει ανοιχτής σύγκρουσης δύο στρατηγικών, στη μάχη αυτή ο αστικός κόσμος πρέπει να βρεθεί ενωμένος με όποια μορφή κρίνεται πρόσφορη κάθε φορά. Οι κυβερνήσεις συνεργασίας είναι μια από τις εκδοχές.

Ενωμένοι γιατί; Για να επιταχυνθούν οι ανατροπές στο παραγωγικό μοντέλο. Δηλαδή, να εξαφανιστούν και οι τελευταίες ασφαλιστικές δικλείδες προστασίας εργατικών δικαιωμάτων.

Αυτό είναι το άμεσο καθήκον για το αστικό πολιτικό σύστημα κι απέναντι στο οποίο δεν χωράνε διαφοροποιήσεις.

Εδώ κολλάει και η προσταγή για εκδημοκρατισμό στο εσωτερικό των κομμάτων.

Ορος που στοχεύει να ελεγχθούν εξωτερικά, ώστε να ανταποκρίνονται στην αποστολή τους οι κατά τ' άλλα «ελεύθερες πολιτικές συνενώσεις». Δείγματα έχουν δοθεί ήδη με τις αξιώσεις να παραδίδουν τα κόμματα κατάλογο μελών και οπαδών τους στο κράτος. Αυτός είναι ο ενάρετος κύκλος για τον οποίο κάνουν λόγο, και που σημαίνει επιβολή από τα πάνω ενός σεβασμού στο πολιτικό σύστημα που αμφισβητείται, και δικαίως, πλατύτατα από τα θύματα αυτής της πολιτικής.

Ο ενάρετος κύκλος είναι κατακτημένος στην Ιαπωνία. Οπου μετράνε Χιροσίμες, αλλά με ευπρέπεια και σεβασμό στον αυτοκράτορα και στο σύστημα που αυτός εγγυάται την εύρυθμη λειτουργία του.

Το παραγωγικό μοντέλο που θέλουν είναι πράξη από την Κίνα ως τις ΗΠΑ. Είναι γεγονός σ' όλες τις ειδικές ζώνες δραστηριοποίησης των πολυεθνικών. Το πανηγύρι για τις γερμανικές επενδύσεις συνοδεύεται και με επίδειξη του δείγματος στην Πολωνία και αλλού.

Την ώρα που ο αστικός κόσμος εμφανίζεται ακόμα μεθυσμένος από το πανηγύρι για τη συναίνεση με αφορμή το νόμο για τα ΑΕΙ, για την εργατική τάξη σημαίνει συναγερμός.

Τα νέα φοροχαράτσια που είναι ήδη στα χέρια του ταχυδρόμου, τα πρόσθετα έξοδα που σημαίνει το φθινόπωρο, οι άνεργοι χωρίς προστασία, δεκάδες ακόμα οξύτατα προβλήματα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αστών, είναι ικανά να λειτουργήσουν σαν προσάναμμα για την κοινωνική έκρηξη, την οποία θέλουν να προλάβουν.

Είναι, σίγουρα, όλα αυτά, οι αφορμές για να καταγραφεί μαζική εγκατάλειψη των κομμάτων του κεφαλαίου, να πυκνώσουν οι γραμμές του λαϊκού κινήματος, να εκδηλωθεί όλο και πιο ανοιχτά η συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Οι απειλές του αστικού κόσμου προς όσους αντιδρούν σ' αυτήν την πολιτική (ξανά χτες κύριο άρθρο στην «Καθημερινή») πρέπει να απαντηθούν με τον τρόπο που αρμόζει σε τέτοιες απειλές. Με ισχυροποίηση της πάλης για το δικαίωμα και της πλέον μειοψηφικής θέσης να γίνει πλειοψηφική, με ένταση της προσπάθειας ώστε αυτό να γίνει ορατό στο αποτέλεσμα.

Στα βραδινά τηλεοπτικά δελτία μιλάνε ήδη για νέα μέτρα κι απρόβλεπτες εξελίξεις. Κανείς δεν πρέπει να είναι απροετοίμαστος για τις μάχες που έρχονται. Να αποδειχτούν οι λογαριασμοί της αστικής τάξης «χωρίς τον ξενοδόχο».

Ασχετο: Δεν είναι ο στρατηγός άνεμος το πρόβλημα. Αυτός έρχεται να ενισχύσει τη δουλειά που έχει γίνει ήδη στη γη. Από την εγκατάλειψη των δασών, ώστε να μετατραπούν σε καύσιμη ύλη, ως τη διάλυση του συστήματος δασοπροστασίας, ώστε να μην μπορεί να κάνει τη δουλειά του. Κανένα κλάμα για τα καμένα δέντρα δεν πείθει όταν δεν συνοδεύεται με πράξεις συγκεκριμένες που να οδηγούν στο να γίνει στάχτη η ίδια η πολιτική που βλέπει στα καμένα δάση μελλοντικές επενδύσεις.

δια του Τύπου