Δείγματα από την επόμενη μέρα...

«Βοήθεια, χανόμαστε! Επειγόντως περισσότερες κάμερες και πιο πολλές φυλακές».

Οποιος έβλεπε την πανικόβλητη κυρία με τα ροζ στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ χτες το βράδυ νόμιζε πως η «αμερικανιά» που είχε στο μυαλό της είναι ήδη μια πραγματικότητα γύρω μας. Και για να μην αδικούμε το σταθμό του Αλαφούζου, μπαράζ ήταν σ' όλον τον αστικό Τύπο τα σχετικά ρεπορτάζ για την υποστήριξη της ανάλογης κυβερνητικής απόφασης.

Από κοντά και τα χαρμόσυνα θέματα: Ο Τζορτζ Σόρος εγκαταλείπει την κερδοσκοπία για χάρη της φιλανθρωπίας.

Εικόνες από τη χτεσινή αστική τηλε-ειδησεογραφία. Στην οποία δεν περίσσεψε ούτε ένα δευτερόλεπτο τηλεοπτικού χρόνου, ούτε μια αράδα εφημερίδας για την ιστορία της μάνας στην οποία αυτό το σύστημα των φιλάνθρωπων δίνει εντολή να πετάξει τα δυο της παιδιά στον Καιάδα (σχετικό ρεπορτάζ στο χτεσινό «Ριζοσπάστη»).

***

Εχοντας λυμένα τα χέρια μετά την παράταση που πήραν με τη συμφωνία με την ΕΕ, οι ένοχοι προκαλούν. Πανηγυρίζουν για την ανάσα που πήραν.

Για τα λαϊκά στρώματα χτυπά ήδη πένθιμη καμπάνα.

Το έδειξε με τον τρόπο της και η χτεσινή συζήτηση για τα πετρέλαια στη Βουλή.

Μπροστά είναι η ακόμα μεγαλύτερη ένταση της επίθεσης στην εργατική τάξη.

Οι πανηγυρισμοί του Παπανδρέου για τη συμφωνία με την ΕΕ, για να πιάσουν τόπο πρέπει να συνοδευτούν κι από την ανάλογη επίθεση στο εργατικό κίνημα που τολμά να διεκδικεί, την ώρα που οι καπιταλιστές και η κυβέρνησή τους θέλουν να «νοικοκυρέψουν» τον τόπο.

Δείγμα αυτής της αναμενόμενης επίθεσης το άρθρο στο ΒΗΜΑ, που πίσω από μια φτηνή ειρωνεία για τις θέσεις του ΚΚΕ, ομολογεί ότι το πρόβλημα της αστικής τάξης είναι όλα όσα κατάχτησαν ως σήμερα οι εργαζόμενοι.

Η αστική τάξη δεν μπορεί να χωνέψει τη δυναμική που περιέχει το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Και προσπαθεί ακόμα και τώρα να φορτώσει τις συνειδήσεις των εργατών με ενοχές για το χρέος, ενώ μια απλή ανάγνωση των αριθμών δείχνει πως το χρέος είναι των καπιταλιστών. Γι' αυτούς χρεώθηκε το κρατικό ταμείο, σ' αυτούς κατευθύνονται ήδη τα νέα πακέτα.

Η αστική τάξη μετράει το γεγονός ότι οι αναλύσεις του ΚΚΕ για την καπιταλιστική κρίση γίνονται ευρύτερα γνωστές, ακουμπάνε πια στην ίδια την εμπειρία των λαϊκών ανθρώπων.

Η αστική τάξη ξέρει - μετράει το γεγονός ότι τώρα πια γίνεται πιο εύκολα κατανοητή και η πρόταση του ΚΚΕ για λαϊκή συσπείρωση με συγκεντρωμένα πυρά στον αντίπαλο, τα μονοπώλια και την εξουσία τους, ώστε να ανοίγει ο δρόμος για τη λαϊκή εξουσία.

Ξέρουν οι αστοί πως μόνο η λαϊκή εξουσία μπορεί να εγγυηθεί ότι δε θα πληρώνει ο λαός τα χρέη των καπιταλιστών, γι' αυτό και προσπαθούν να βγάλουν από τη μέση την πρόταση, με φτηνή ειρωνεία που μαρτυρά και την αδυναμία τους για μια επί της ουσίας αντιπαράθεση.

Η απάντηση από το εργατικό κίνημα πρέπει να δοθεί εκεί που πονάει τους αστούς: Με την καλύτερη οργάνωση των εργατών, με την ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας, με την υπεράσπιση των στρωμάτων που κάθε φορά θα χτυπιούνται, με τον απεγκλωβισμό δυνάμεων από τα κόμματα της αστικής εξουσίας.

Ετσι που το μπαράζ νόμων με τους οποίους η κυβέρνηση επιχειρεί να θωρακίσει το σύστημα, να απαντηθεί με μπαράζ λαϊκής αντεπίθεσης.

***

Εκπληξη: Ο Παπαχελάς αναγνώρισε ότι υπάρχουν άνθρωποι στο δημόσιο τομέα που κάνουν τη δουλειά τους. Δεν γκρεμίστηκε κανένας φούρνος. Οι εργαζόμενοι έκαναν, κάνουν και θα κάνουν τη δουλειά τους. Αυτό το γνωρίζει καθένας που δεν αντιμετωπίζει την εργατική τάξη σαν κηφήνα. Η αναγνώριση της δουλειάς τους από τον διευθυντή της «Καθημερινής» γίνεται για ...να πάψουν να κάνουν τη δουλειά τους. Το αποκαλύπτει ο ίδιος όταν στο πρώτο παράδειγμα συμπληρώνει πως τα πράγματα θα ήταν καλύτερα αν το νοσοκομείο δούλευε με όρους επιχείρησης και όταν στο δεύτερο παράδειγμα αυτό που βρήκε να παινέψει είναι όχι την αυταπάρνηση της γιατρίνας αλλά την πληρωμή τελικά του φαρμακευτικού υλικού από τους ίδιους τους αρρώστους που σαν ασφαλισμένοι έχουν ήδη προπληρώσει μέσα από τη φορολογία και τις ασφαλιστικές κρατήσεις όχι μόνο τις γάζες, αλλά νοσοκομεία ολόκληρα.

Ο συνήθως «αγανακτισμένος» με τη δημόσια διοίκηση αρθρογράφος δε φαίνεται να αγανακτεί για το γεγονός ότι ένα νησί είναι χωρίς γάζες, ούτε για το γεγονός ότι οι γιατροί στις εφημερίες είναι απλήρωτοι μήνες. Παραδίδοντας μάθημα προπαγάνδας από τη σκοπιά της αστικής τάξης, μας δείχνει τι πρέπει να γίνει παντού για να μπορεί η αστική τάξη να συνεχίζει ανεμπόδιστη να ξεκοκαλίζει το κρατικό χρήμα: Να δουλεύουν οι πάντες τζάμπα υπό τη διεύθυνση ενός χρυσοπληρωμένου μάνατζερ και να διπλο-τριπλοπληρώνεται κάθε δημόσια υπηρεσία.

Το σχετικό άρθρο στην «Καθημερινή» πρέπει να διαβαστεί ακριβώς αντίστροφα.

Τα παραδείγματα που αναφέρει για να τα στρέψει ενάντια στα συμφέροντα της εργατικής τάξης, είναι μερικά από τα χιλιάδες που πρέπει να χρησιμοποιούνται ακριβώς σαν απόδειξη ότι η λαϊκή Υγεία βρίσκεται σε κίνδυνο όσο κουμάντο στο κράτος κάνουν οι καπιταλιστές.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ