Αποπροσανατολιστική προπαγάνδα...

Είναι αποκαλυπτικές οι τοποθετήσεις των αστικών πολιτικών δυνάμεων και η σύμπτωσή τους στην προσέγγιση ζητημάτων σχετικών με την καπιταλιστική κρίση.

Ο ΛΑ.Ο.Σ. εκτίμησε χτες ότι «είναι ανήμπορη η σημερινή Ευρώπη να σταματήσει αυτό που έρχεται». 

Και η ΔΗΜ.ΑΡ., λίγο αργότερα, εκτίμησε ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες πάσχουν από «ανεπάρκεια και ανικανότητα» να δώσουν «μια συνολική πολιτική λύση στην κρίση χρέους της ευρωζώνης». 

Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι κατά καιρούς τοποθετήσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που εστιάζουν στην ανικανότητα, στην ανεπάρκεια, στο έλλειμμα ηγεσίας στην ΕΕ κ.λπ. κ.λπ. Χτες ο Δ. Παπαδημούλης μίλησε για «ανήμπορη δογματικά νεοφιλελεύθερη ευρωπαϊκή ελίτ».

***

Πρόκειται για τοποθετήσεις που μακράν απέχουν της πραγματικότητας. 

Κατ' αρχήν, γιατί η πραγματικότητα ορίζεται από μια κλασική καπιταλιστική κρίση υπερπαραγωγής και υπερσυσσώρευσης. 

Το χρέος είναι σύμπτωμά της, που επιβαρύνει τις ωδίνες της κρίσης. 

Η ΕΕ δεν πάσχει από ικανότητες, ούτε ανεπαρκής είναι η ηγεσία της. 

Το καπιταλιστικό σύστημα, στο σύνολό του, πάσχει από μια ασθένεια, την οποία δεν μπορούν να γιάνουν, δεν έχουν τον τρόπο, δεν υπάρχουν φάρμακα. 

Η προσπάθειά τους αφορά στο να σώσουν ό,τι μπορεί να σωθεί για λογαριασμό των μονοπωλίων και όχι βεβαίως για τους λαούς, που τους έχουν χρεοκοπήσει. Αυτοί δεν έχουν σωτηρία στο πλαίσιο του καπιταλισμού, και στην ανάπτυξη και στην κρίση πληρώνουν τα σπασμένα. 

Η ΕΕ κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί και σε έναν και μόνο στόχο, στο να διασωθεί το κεφάλαιο. 

Οι διαφωνίες και οι αντιθέσεις προκύπτουν ακριβώς επειδή συνειδητοποιούν ότι δεν είναι δυνατόν να διασωθεί στο σύνολό του και πρέπει να αποφασίσουν ποιο τμήμα του θα χάσει λιγότερα, ποιο περισσότερα, ποιας χώρας τα μονοπώλια και οι τράπεζες θα έχουν τη λιγότερη χασούρα. Και δεν είναι εύκολο να γεφυρωθούν τέτοιες αντιθέσεις. 

Ασε που τσακώνονται και ποιος θα αρπάξει περισσότερο δημόσιο πλούτο από τις ιδιωτικοποιήσεις.

***

Αποπροσανατολίζουν, επομένως, το λαό τα αστικά κόμματα και όσες δυνάμεις λένε πως δήθεν όλο το πρόβλημα πηγάζει από τη δήθεν ανικανότητα της ευρωενωσιακής ηγεσίας. 

Και, βεβαίως, η σύμπτωσή τους αντανακλά και πηγάζει από τα αδιέξοδα του συστήματος που οι δυνάμεις αυτές εκπροσωπούν σε πολιτικό επίπεδο. 

Ο λαός, καταλαβαίνοντας ότι τον χρεοκοπούν, πρέπει να σκέφτεται και να συνειδητοποιεί ότι μπορεί να υπάρχει οικονομία και χωρίς τους επιχειρηματίες, χωρίς την ιδιοκτησία τους. 

Επομένως, ο λαός, διεκδικώντας την ικανοποίηση των αναγκών του, πρέπει να στοχεύει στην ανάπτυξη σε όφελός του, παλεύοντας για τη λαϊκή εξουσία. 

Για να πάρει στα χέρια του την ιδιοκτησία, να την αξιοποιήσει σε όφελός του με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό - λαϊκό έλεγχο. 

Τώρα να το βάλει στόχο.

Β.