Σκέψεις και διδάγματα με αφορμή τα 31 χρόνια από τη δολοφονία της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου.

Το μνημείο που ενόχλησε τους
οπορτουνιστές στο Πάντειο.   

Φέτος συμπληρώνονται 31 χρόνια από τη δολοφονία της 19χρονης ΚΝίτισσας Σωτηρίας Βασιλακοπούλου, φοιτήτριας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Οι φετινές εκδηλώσεις τιμής στη μνήμη της συντρόφισσας 

Σ. Βασιλακοπούλου αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη αξία μπροστά στον πόλεμο που έχουν κυρήξει το κεφάλαιο, η κυβέρνηση και τα κόμματά του απέναντι στην εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία.

Η εργατική τάξη και τα παιδιά της, τιμάνε τους νεκρούς τους και συνεχίζουν. Τώρα τους καλούμε να συμπορευτούν με το Κόμμα τους, το ΚΚΕ, σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη του επόμενου διαστήματος.

Τα διδάγματα του τότε είναι εξαιρετικά πολύτιμα και σήμερα πρέπει σε αυτές τις συνθήκες να γίνουν πηγή έμπνευσης στην πάλη του λαού και της νεολαίας.

Η παλικαριά κρίνεται όταν αντιμετωπίζεται κατάφατσα η εργοδοσία

Αποδεικνύεται πως η πάλη οργανώνεται κύρια στους τόπους δουλειάς, πως για να είναι αποτελεσματική και νικηφόρα χρειάζεται η συμπόρευση με το ΚΚΕ. 

Η παλικαριά και η ανυπακοή κρίνεται όταν αντιμετωπίζεται κατάφατσα η εργοδοσία και οι μηχανισμοί της. 

Οι προκηρύξεις της Σωτηρίας και των συντρόφων της δεν έγραφαν «έξω τα κόμματα και τα συνδικάτα» ή «όλοι ίδιοι είναι», αλλά καλούσαν σε πάλη μέσα από τα σωματεία, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ. 

Αποδεικνύεται κάθε μέρα που περνάει, πόσο αντιδραστικά είναι τα συνθήματα του λεγόμενου «κινήματος της πλατείας». 

Ας σκεφτεί ο κάθε αγωνιστής με πόση επιμονή το προπαγάνδιζαν και το καθοδηγούσαν τα αστικά ΜΜΕ, ειδικά ο «ΣΚΑΪ» και η «Ελευθεροτυπία». 

Την οργάνωση και τη δράση απέναντι στα μονοπώλια, αυτό φοβούνται και δεν έχουν κανένα κόμπλεξ να το πουν μέσω εκπροσώπων τους, όπως ο Καρατζαφέρης που δήλωνε πως: «με το αυθόρμητο της πλατείας δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Το οργανωμένο στα λιμάνια και αλλού να φοβάστε». 

Εμείς δεν αναστείλαμε την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο, όπως κάνουν σήμερα οι διάφοροι αποστάτες της ταξικής πάλης που τώρα τελευταία κάνουν τους ακομμάτιστους.

Φοιτητές - εργατιά μια φωνή και μια γροθιά

Οι κομμουνιστές φοιτητές και φοιτήτριες δουλεύουν κάθε μέρα για την υπόθεση της εξουσίας της εργατικής τάξης, δίνουν καθημερινά όλες τους τις δυνάμεις για να κερδίζει έδαφος ο άλλος δρόμος ανάπτυξης που έχει ανάγκη και συμφέρον η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ο σοσιαλισμός. 

Η Σωτηρία Βασιλακοπούλου πάλευε για να γίνει πράξη το σύνθημα «φοιτητές - εργατιά μια φωνή και μια γροθιά», βρισκόταν έξω από την πύλη του εργοστασίου της ΕΤΜΑ δίνοντας απάντηση σε όσους συκοφαντούν, χλευάζουν και λοιδορούν τους αγώνες του ταξικού εργατικού κινήματος. 

Γι' αυτό κάποιοι ταυτίζουν την καφρίλα με τους αγώνες, ενώ κάποιοι άλλοι μιλούν για δήθεν «ανεξάρτητο» φοιτητικό κίνημα χτυπώντας την κοινωνική συμμαχία με συνθήματα του τύπου «ούτε με το ΠΑΜΕ ούτε με τη ΓΣΕΕ». 

Η συμπόρευση του εργατικού και του φοιτητικού κινήματος καλλιεργείται στο έδαφος του κοινού ταξικού αντιπάλου, στο έδαφος της κοινής προοπτικής για τη λαϊκή εξουσία. 

Οι αιτίες των προβλημάτων είναι κοινές και ο κοινός βηματισμός της εργατικής τάξης με τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού και τη νεολαία είναι όρος για να ανασυνταχτεί το κίνημα και να παλέψει με όρους αντεπίθεσης.

Το κεφάλαιο γίνεται αδίστακτο

Η βία του αστικού κράτους έχει ταξικό, σταθερό προσανατολισμό, την επαναστατική γραμμή και το ΚΚΕ και την ΚΝΕ που την εκφράζουν. 

Αυτή η βία αλλάζει μορφές. 

Αλλοτε ήταν οι μαζικές εκτελέσεις, οι στημένες προβοκάτσιες και οι δολοφονίες που γνώρισε το Κόμμα μας και το κίνημα. 

Αλλοτε ήταν οι «ανθρωποκτονίες εξ αμελείας» όπως στην περίπτωση της Σωτηρίας. Σήμερα είναι, προς το παρόν, οι «νομικά και συνταγματικά κατοχυρωμένες» απολύσεις, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, ο χυδαίος αντικομμουνισμός, η άγρια καταστολή. 

Το κεφάλαιο γίνεται αδίστακτο, αφήνει στην άκρη τη «δημοκρατία» και «ελευθερία», όταν πρόκειται για την αμφισβήτηση της κερδοφορίας του. Παραδείγματα όπως αυτό της Σωτηρίας αποδεικνύουν ότι οι νόμοι, το Σύνταγμα και η Δικαιοσύνη των αστών υπάρχουν για τη διασφάλιση του «αναφαίρετου δικαιώματος» των μονοπωλίων να ξεζουμίζουν τους εργάτες και τις οικογένειές τους. 

Γι' αυτό χτυπούν το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, γιατί αμφισβητούν την εξουσία των μονοπωλίων. 

Αυτή η επαναστατική θεωρία και δράση ενοχλεί γι' αυτό δολοφονήθηκε η Σωτηρία Βασιλακοπούλου.

Γιατί δε μας λένε κουβέντα για το παράδειγμα της Σωτηρίας;

Αποδεικνύεται ο ρόλος των αστικών Πανεπιστημίων, της πλειοψηφίας των μελών ΔΕΠ, η στάση τους που είναι αντίστοιχη των πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων που εξυπηρετούν. 

Είναι στελέχη επιχειρήσεων, ορισμένοι από αυτούς είναι στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και διδάσκουν την υποταγή, με επιστημονικοφανή αντικομμουνισμό και αξιοποιώντας όλους τους τρόπους: τα θέματα της εξεταστικής, τα συγγράμματα, τα άρθρα τους σε μεγάλους εκδοτικούς οίκους. Πραγματικά γιατί δεν αξιοποιούν όλες αυτές τις «ακαδημαϊκές» τους γνώσεις για να διδάξουν τα διδάγματα από τη δολοφονία της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου, ακόμα και σε τμήματα όπου απασχολούνται με τη σύγχρονη Ιστορία της Ελλάδας. Γιατί άραγε οι κατά τα άλλα λαλίστατοι καθηγητές του Παντείου, ιδιαίτερα αυτοί που έβγαλαν τον καημό τους για το φοιτητικό κίνημα με άρθρα στην «Ελευθεροτυπία» και αλλού, γιατί δε μας λένε κουβέντα για το παράδειγμα της Σωτηρίας; Γιατί φοβούνται και τρέμουν μην τυχόν και ακολουθήσουν τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών που σπουδάζουν αυτό που ακολούθησε η Σωτηρία, δηλαδή την οργανωμένη πάλη μέσα από τις γραμμές της ΚΝΕ.

Οι φοιτητές και οι σπουδαστές γνωρίζουν ότι δεν είμαστε ίδιοι. 

Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται κάθε μέρα. 

Αυτό αποδείχτηκε και στο πρόσφατο Διοικητικό Συμβούλιο του φοιτητικού Συλλόγου της Παντείου. 

Εκεί οι εκπρόσωποι των παρατάξεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αρνήθηκαν ο Σύλλογος φοιτητών να τιμήσει τη δολοφονημένη φοιτήτρια!!! Τέτοια είναι η ξετσιπωσιά και το θράσος τους. Τέτοια είναι τα πρότυπα και τα ιδανικά τους.

Στις φετινές εκδηλώσεις μνήμης πρέπει να πάρουν απάντηση οι ομάδες της ΕΑΑΚ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ που τον περασμένο Δεκέμβρη μαζεύτηκαν από όλη την Αθήνα για να βεβηλώσουν το μνημείο της Σ. Βασιλακοπούλου στην Πάντειο, με την αστεία δικαιολογία ότι στην κολόνα που τοποθετήθηκε το μνημείο... κολλούσαν τις αφίσες τους! 

Μάλιστα, ακολούθησαν μια σειρά χυδαιότητες που έγραφαν και προπαγάνδιζαν. Εφτασαν στο σημείο να λένε πως άμα η Σωτηρία ζούσε τώρα θα ήταν στο ΝΑΡ!!! Ας είναι.

Ετσι τους είπαν οι καθοδηγητές τους να λένε. 

Οσο όμως και αν φτιάχνουν, με τη βοήθεια των συγκροτημάτων του Τύπου και των αστικών ΜΜΕ, δήθεν αντικαπιταλιστικό και «ριζοσπαστικό» προφίλ, δεν μπορούν να ξεγελάσουν κανέναν. 

Ο λαός μας ξέρει πως όποια δύναμη στην Ελλάδα εχθρεύεται το ΚΚΕ δεν μπορεί να είναι φιλολαϊκή δύναμη, πόσο μάλλον αντικαπιταλιστική.

Διέξοδος είναι ο δρόμος ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ

Για την εργατική τάξη, για τη νεολαία, υπάρχει διέξοδος. 

Είναι ο δρόμος ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ, ο δρόμος της λαϊκής εξουσίας, της λαϊκής οικονομίας, για να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία τα μέσα παραγωγής, να υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός στην οικονομία και εργατικός - λαϊκός έλεγχος. Είναι ο δρόμος της πάλης για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. 

Ο ηρωισμός της νεαρής συντρόφισσάς μας, της Σωτηρίας, όπως άλλωστε και χιλιάδων άλλων κομμουνιστών που στην υπερενενηντάχρονη Ιστορία του ΚΚΕ έδωσαν τη ζωή τους για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης, αποτελεί για εμάς παράδειγμα. 

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ τέτοιους ανθρώπους φτιάχνουν. 

Οι πρωτοπόροι αγωνιστές που δολοφονήθηκαν από το αστικό κράτος και το κεφάλαιο θα είναι οδηγός για τη δική μας γενιά που θα ζήσει συγκλονιστικές ιστορικές στιγμές και πρέπει να προετοιμάζεται. 

Επαγρύπνηση, αφοβία και δράση. 

Ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας σοσιαλιστικών επαναστάσεων.

Σταύρος ΣΚΟΥΛΛΗΣ