++Η δυσκολία του αστικού πολιτικού συστήματος να διαχειριστεί την κρίση γίνεται όλο και πιο φανερή.
Προσπαθεί λοιπόν να ελιχθεί, να αξιοποιήσει όλες τις εφεδρείες και τα εναλλακτικά σενάρια αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού για να εγκλωβίσει τη λαϊκή αγανάκτηση, στην παγίδα της αναμονής. Παράλληλα το βάθος της κρίσης της ελληνικής οικονομίας συμβάλλει στην όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους, τμήματα της άρχουσας τάξης και ιμπεριαλιστικά κέντρα. Το γαϊτανάκι των προηγούμενων ημερών απ' την προσπάθεια συγκρότησης συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και λοιπών προθύμων μέχρι τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης, αντανακλά τόσο τις υπαρκτές αντιθέσεις στο στρατόπεδο της άρχουσας τάξης, όσο και την αγωνία της μπροστά στη δημιουργία προϋποθέσεων ανασύνταξης του λαϊκού κινήματος.
Καμία αναμονή
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να περιμένουν καμία φιλολαϊκή διέξοδο από διεργασίες που αφορούν τη διαμόρφωση ενός πιο αποτελεσματικού μείγματος διαχείρισης και την επίτευξη ενός προσωρινού συμβιβασμού ανάμεσα σε τμήματα της αστικής τάξης και στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Ολοι οι συντελεστές αυτών των διεργασιών συμφωνούν στην κλιμάκωση της επίθεσης απέναντι στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα.
Ολοι έχουν προσυπογράψει το σύμφωνο για το ευρώ (σύμφωνο ανταγωνιστικότητας) και τις στρατηγικές κατευθύνσεις της «Ευρώπης 2020» που στοχεύουν στη διασφάλιση φθηνότερης εργατικής δύναμης στην ΕΕ για να θωρακίσουν τα μονοπώλια στον ανταγωνισμό στη διεθνή αγορά.
 |
Γι' αυτό και η Μέρκελ τονίζει ότι η «Ευρώπη πρέπει να είναι ανταγωνιστική». Γι' αυτό και η ΝΔ ψήφισε 38 νομοσχέδια της κυβέρνησης και ο ΛΑ.Ο.Σ. ψήφισε το Μνημόνιο Ι. Γι' αυτό ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μπορούν να συζητούν για κοινή κυβέρνηση, αφού έχουν κοινή προγραμματική βάση, το «μνημόνιο διαρκείας» που ισχύει για τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Γι' αυτό και τα αδελφά τους κόμματα στηρίζουν από κοινού την αντιλαϊκή επίθεση στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία.
Γι' αυτό και η ΝΔ ζητά να επιταχυνθεί η υλοποίηση των στόχων του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος για τις ιδιωτικοποιήσεις, την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, την άρση των περιορισμών προστασίας του περιβάλλοντος για τις ιδιωτικές επενδύσεις, τη μείωση μισθών στο δημόσιο που συμβάλλει στην παραπέρα συμπίεση και στον ιδιωτικό τομέα.
Ψευδεπίγραφες εναλλακτικές λύσεις
Η «επαναδιαπραγμάτευση» που ζητά η ΝΔ αφορά νέα μέτρα ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου όπως η νέα μείωση του φορολογικού συντελεστή στα αδιανέμητα κέρδη, τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ τον έχει ήδη κατεβάσει στο 20% και στη Γερμανία βρίσκεται στο 30%. Αφορά νέα κρατικά πακέτα ενίσχυσης των ομίλων που θα οδηγήσουν σε νέα αφαίμαξη λαϊκού εισοδήματος και απαλλαγή των επιχειρήσεων από εργοδοτικές εισφορές.
Τα μέτρα επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής που προτείνει η ΝΔ και ορισμένοι «αντάρτες» του ΠΑΣΟΚ, έχουν δοκιμασθεί στην πράξη. Διογκώνουν την υπερχρέωση του αστικού κράτους, εμποδίζουν την αναγκαία απαξίωση κεφαλαίου για να δοθεί ώθηση στην καπιταλιστική ανάπτυξη, φορτώνουν νέα βάρη στις πλάτες του λαού.
Καμιά απ' τις δύο διαχειριστικές λύσεις της αστικής πολιτικής (επεκτατική - περιοριστική) δεν αποτελεί φιλολαϊκή διέξοδο. Μια ματιά στην κατάσταση της εργατικής τάξης στις ΗΠΑ και στη Γερμανία αρκεί για να το εξακριβώσουμε. Απ' τη μία η έκρηξη της ανεργίας και της φτώχειας στις ΗΠΑ της επεκτατικής διαχείρισης και απ' την άλλη η μείωση του πραγματικού μισθού και η συρρίκνωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων στη Γερμανία η οποία δεν είναι υπερχρεωμένη και ασκεί περιοριστική πολιτική.
Κάθε αναζήτηση εξόδου απ' την κρίση στο πλαίσιο του καπιταλισμού συνεπάγεται νέες θυσίες εργατικών δικαιωμάτων στο βωμό της ανταγωνιστικότητας. Ανώδυνες λύσεις για τη διασφάλιση των συμφερόντων του λαού δεν υπάρχουν. Οι στόχοι για έξοδο απ' την ευρωζώνη, για μέτρα προστατευτισμού και αναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους που προτείνουν συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και δημοσιογράφοι του ΝΑΡ δεν συνιστούν φιλολαϊκή διέξοδο, ούτε μπορούν να αποτελέσουν κρίκο αντιιμπεριαλιστικής συσπείρωσης. Αποτελούν μια εκδοχή για να ανακάμψει προσωρινά η καπιταλιστική κερδοφορία, η ανταγωνιστικότητα του ελληνικού καπιταλισμού, που όχι μόνο δεν συμβαδίζει αλλά αντιστρατεύεται τη λαϊκή ευημερία. Το αποδεικνύει το παράδειγμα των θυσιών της εργατικής τάξης της Αργεντινής μετά τη στάση πληρωμών και την υποτίμηση του νομίσματος. Το υπογραμμίζει η επιδείνωση της θέσης των εργαζόμενων στη Βρετανία και στη Σουηδία που βρίσκονται εκτός ευρωζώνης.
Οι ενδοαστικές και ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις βαθαίνουν
Οι διαφορετικές προσεγγίσεις και αναζητήσεις στο πλαίσιο της αστικής πολιτικής αντανακλούν βάθεμα των αντιθέσεων ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, τμήματα της άρχουσας τάξης. Δεν είναι ψευδεπίγραφες παρότι αξιοποιούνται προπαγανδιστικά για να εγκλωβίσουν τον λαό σε πλαστά διλήμματα για τα δικά του συμφέροντα.
Το υπόβαθρο της όξυνσης αφορά τη δυσκολία διαχείρισης, τον αναιμικό και εύθραυστο χαρακτήρα της ανάκαμψης μετά τη βαθιά και σχετικά συγχρονισμένη κρίση υπερσυσσώρευσης που εκδηλώθηκε στη διεθνή καπιταλιστική οικονομία.
Ο ΟΟΣΑ προβλέπει για το 2011 επιβράδυνση στις ΗΠΑ, ύφεση στην Ιαπωνία, επιβράδυνση στο ρυθμό αύξησης των παγκόσμιων εμπορικών συναλλαγών σε σχέση με το 2010.
Η ανισομετρία της καπιταλιστικής ανάπτυξης μεγαλώνει στο εσωτερικό της ευρωζώνης. Οσο για την Ελλάδα, το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 5.5% στο πρώτο τρίμηνο του 2011 σε σχέση με το αντίστοιχο του 2010.
Βεβαίως η εκδήλωση της κρίσης δεν πλήττει εξίσου όλα τα τμήματα της ελληνικής αστικής τάξης. Το εφοπλιστικό κεφάλαιο που διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με τις ΗΠΑ και την Κίνα, αντιπροσωπεύει σε χωρητικότητα το 40% της κοινοτικής ναυτιλίας.
Σύμφωνα με στοιχεία της AlliedShipbroking για το πρώτο εξάμηνο του 2011, σε σύνολο 9 δισ. δολάρια που επενδύθηκαν διεθνώς για την απόκτηση 493 πλοίων, οι Ελληνες εφοπλιστές πρωταγωνιστούν έχοντας τοποθετήσει 2 δισ. δολάρια για απόκτηση 71 νέων πλοίων.
Η εικόνα είναι ριζικά διαφορετική για αρκετούς κλάδους της εγχώριας μεταποίησης που εξαρτώνται περισσότερο τόσο απ' τα κονδύλια όσο και από τις ρυθμίσεις της ΕΕ. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν ο κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας, που συρρικνώθηκε κατά 35% τη διετία της κρίσης, ο κλάδος των επίπλων που σημείωσε κάμψη που προσεγγίζει το 50%, ο κλάδος ειδών δέρματος-υπόδησης, που σημείωσε πτώση του κύκλου εργασιών που υπερβαίνει το 55% το ίδιο χρονικό διάστημα. Η κρίση πλήττει ιδιαίτερα τον κλάδο των κεφαλαιουχικών αγαθών, όπου η πτώση του κύκλου εργασιών τη διετία της κρίσης προσεγγίζει το 30%, και τον κλάδο των διαρκών καταναλωτικών αγαθών με τη συρρίκνωση να ξεπερνά το 35% το ίδιο χρονικό διάστημα.
Το βάθεμα της κρίσης αυξάνει επίσης την πίεση για επιτάχυνση των συγχωνεύσεων και της συγκεντροποίησης κεφαλαίου στον ελληνικό τραπεζικό τομέα. Ταυτόχρονα δυναμώνει η τάση αλλαγής συσχετισμού υπέρ της Κίνας και σε βάρος των ΗΠΑ στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Η κρίση στην ευρωζώνη οξύνει τις αντιθέσεις και μεγαλώνει την ανισομετρία της ανάπτυξης μεταξύ των κρατών - μελών. Στο επίκεντρο βρίσκεται η διαχείριση του χρέους των υπερχρεωμένων κρατών - μελών της ευρωζώνης. Η διαπάλη για την κατανομή των βαρών και την απαξίωση κεφαλαίου μεταξύ κρατών και τραπεζικών ομίλων οξύνεται.
Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Γαλλίας πιέζουν το γερμανικό κράτος να αναλάβει μεγαλύτερο βάρος στο δανεισμό των υπερχρεωμένων κρατών. Η κεντρική τράπεζα της Κίνας (Λαϊκή Τράπεζα) εκφράζει στην ετήσια έκθεσή της για πρώτη φορά την ανησυχία της για το ότι η ΕΕ δεν αντιμετωπίζει τη ρίζα του προβλήματος διόγκωσης του δημόσιου χρέους της ευρωζώνης.
Εκθεση της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS) αναφέρει ότι η γενική έκθεση (άμεση και έμμεση) των αμερικανικών τραπεζικών ομίλων στην Ελλάδα υπερβαίνει τα 41 δισ. δολάρια, των γαλλικών προσεγγίζει τα 65 δισ. δολάρια και των γερμανικών τα 40 δισ. δολάρια.
Απ' την άλλη ισχυρό τμήμα της γερμανικής αστικής τάξης επιμένει να επωμισθούν σημαντικό βάρος οι ιδιωτικοί όμιλοι. Αναδεικνύει τον κίνδυνο να φορτωθεί το γερμανικό κράτος δυσανάλογα μεγάλο βάρος σε μια συνολική λύση διευθέτησης του χρέους, ενόψει και των δυσοίωνων προβλέψεων για την Ιταλία και την Ισπανία. Εστιάζει στην ανάγκη θωράκισης του ευρώ στον ανταγωνισμό του με το δολάριο ως διεθνές αποθεματικό νόμισμα.
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο επιτυγχάνονται και καταρρέουν προσωρινοί εύθραυστοι συμβιβασμοί όπως η αρχική συμφωνία Μέρκελ - Σαρκοζί στις 18-10-2010 και η πρόσφατη νέα προσέγγιση όπου η καγκελάριος της Γερμανίας δέχθηκε υπό όρους την εθελοντική συμμετοχή των ιδιωτικών ομίλων σε μια σχεδιαζόμενη αναδιάρθρωση του χρέους.
Η πιο κρίσιμη πλευρά όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων αφορά στη σημασία της Ελλάδας για το γεωπολιτικό έλεγχο της ευρύτερης περιοχής.
Η αμερικανική ανησυχία εκφράζεται σε πρόσφατη έκθεση του ινστιτούτου Stratfor σχετικά με τη δυνατότητα ρωσικών και κινεζικών ομίλων να αξιοποιήσουν τη συγκυρία εκποίησης ελληνικών δημόσιων υποδομών, στην ενέργεια και στις μεταφορές, με την ανοχή της Γερμανίας. Η ανάλυση εστιάζει στην είσοδο της Cosco και στην προσέγγιση της Gazprom για τη ΔΕΠΑ.
Αποτελεί γεγονός ότι η Ελλάδα κατέλαβε την τρίτη θέση ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες που προσέλκυσαν άμεσες κινεζικές επενδύσεις την πενταετία 2005-2010, με 5 δισ. δολάρια (μετά τη Βρετανία και την Ελβετία). Η Ελλάδα αποτελεί πύλη εισόδου κινεζικών εμπορευμάτων στην ΕΕ. Στο πρόσφατο ελληνοκινεζικό συνέδριο ο πρέσβης της Κίνας Λούο Πινκουάν προέβλεψε ότι οι εμπορικές σχέσεις των δύο χωρών θα φτάσουν τα 8 δισ. δολάρια την επόμενη πενταετία.
Αντίστοιχα, κρίσιμη είναι η στάση της Ελληνικής και της Βουλγαρικής κυβέρνησης σχετικά με το ποια σχέδια ενεργειακών αγωγών θα αποκτήσουν προβάδισμα στην υλοποίησή τους. Σ' αυτό το πεδίο διεξάγεται αγώνας δρόμου μεταξύ του ρωσικού σχεδίου μεταφοράς φυσικού αερίου στην Ιταλία (Σάουθ Στριμ) και στις διάφορες ευρωατλαντικές παραλλαγές μεταφοράς αερίου απ' την Ασία στην ΕΕ (Νότιος Διάδρομος).
Αυτή η διαπάλη οξύνεται υπό την πίεση των εξελίξεων αποσταθεροποίησης και ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στη Βόρεια Αφρική που αποτελούσε μια εναλλακτική λύση για την ενεργειακή ασφάλεια της ΕΕ.
Διαπλέκεται με το ζήτημα εκμετάλλευσης βεβαιωμένων και δυνητικών υποθαλάσσιων κοιτασμάτων στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο και στον προσδιορισμό κυριαρχικών δικαιωμάτων, ΑΟΖ κλπ. (μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας - Κύπρου - Ισραήλ - Λιβάνου -Αιγύπτου κλπ.)
Στα κρίσιμα αυτά ζητήματα η σημερινή ελληνική κυβέρνηση προτάσσει τα ευρωατλαντικά σχέδια αγωγών και προσεγγίζει το Ισραήλ. Εμφανίζεται πρόθυμη να εκχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο για να προωθήσει τα συμφέροντα τμήματος της άρχουσας τάξης που αφορούν τη μετατροπή της χώρας σε κόμβο μεταφορών, τις επενδύσεις ελληνικών ομίλων στην ΝΑ Ευρώπη και κέρδη από τη συνεκμετάλλευση ελληνικών κοιτασμάτων.
Σημαντικό είναι και το ζήτημα της προώθησης της αμερικανικής αντιβαλλιστικής ασπίδας (BMD) και της ισχυροποίησης της νέας δομής του ΝΑΤΟ, με τη νέα γεωγραφική κατανομή στρατηγείων (CAOC κ.ά.) στην ευρύτερη περιοχή.
Ολοι αυτοί οι παράγοντες εξηγούν την ανησυχία των ιμπεριαλιστικών κέντρων για ανεξέλεγκτες εξελίξεις στην Ελλάδα (που δεν περιορίζονται στο ζήτημα της χρεοκοπίας) και τις αντίστοιχες παρεμβάσεις τους.
Ωρα λαϊκής αντεπίθεσης
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να εγκλωβιστούν στα διλήμματα και στα αδιέξοδα της άρχουσας τάξης. Η ιστορική στιγμή που η δυσκολία των «πάνω» να διαχειριστούν την κατάσταση μεγαλώνει, είναι αντικειμενικά μια ευκαιρία για την ανασύνταξη και την αντεπίθεση του λαϊκού κινήματος.
Αντεπίθεση που θα σημαδέψει τον πραγματικό αντίπαλο, τα μονοπώλια, την άρχουσα τάξη και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που τη στηρίζουν, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Αντεπίθεση που θα στηριχθεί στις αντικειμενικές δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες και να απελευθερωθούν οι μεγάλες αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας.
Με ξεκάθαρο στόχο να γίνουν λαϊκή περιουσία τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, να προχωρήσουμε με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό για τη λαϊκή ευημερία, με εργατικό έλεγχο.
Με αφετηρία την οργάνωση του αγώνα σε κάθε κλάδο και εργασιακό χώρο για να πληρώσει την κρίση το μεγάλο κεφάλαιο και να ανατραπεί η πολιτική του «μνημονίου διαρκείας» της ΕΕ. Προβάλλοντας σταθερά τη γραμμή ρήξης, για αποδέσμευση απ' την ΕΕ και διαγραφή του χρέους, με λαϊκή εξουσία. Αλλάζοντας το συσχετισμό καθημερινά και με την ψήφο στο ΚΚΕ στις επερχόμενες εκλογές. Είναι ώρα να βγει ο λαός στο προσκήνιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου